News @ M-Media

Category: ေဆာင္းပါး

  • ငယ္ဘ၀ ဒဏ္ရာမ်ား

    ငယ္ဘ၀ ဒဏ္ရာမ်ား

    ေမာင္လူငယ္

    က်ေနာ္သည္ ဒီအေၾကာင္းကို မေျပာခ်င္ မေရးခ်င္ဘဲ ေမ့ထားခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ခဲ့ျပီးျဖစ္သည္။ ေမ့ခ်င္ေသာ္လည္း ေမ့မရသည္ မွာ က်ေနာ္အသက္ ၃၀ ေရာက္သည္တိုင္ပင္ျဖစ္သည္။


    ထို႔ေန႔ေရာက္တိုင္း က်ေနာ္ရင္မွာ ငိုမိသလို မေမ့ႏိုင္ေသာ ဒဏ္ရာမ်ားလည္း အေဟာင္းမွ အသစ္ အသစ္ ျပန္ျဖစ္ရသည္။ က်ေနာ္ အသက္ ၅ ႏွစ္သားအရြယ္တြင္ ျမန္မာသမိုင္းတြင္ အထူးျခားဆံုးျဖစ္ေသာ္ ၈၈၈၈ အေရးအခင္းႏွင့္ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည္။ အသက္ ၅ ႏွစ္သားဆိုေတာ့ နည္းနည္း သိတတ္နားလည္ေသာအရြယ္ျဖစ္သလို ဦးေႏွာက္ဖြံ႔ျဖိဳးမႈ ေကာင္းေသာအရြယ္ပင္ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္သည္ ထိုစဥ္အရြယ္တြင္ မိခင္ဘက္မွာ အဘိုးအဘြားမ်ားႏွင့္ အတူေနခဲ့ရျပီး အဘိုးအဘြားမ်ား လက္ေပၚတြင္ ၾကီးျပင္းခဲ့ရသည္။ က်ေနာ္မိဘမ်ားသည္ စကားမေျပာတတ္ နားမၾကားသူမ်ားျဖစ္ကာ ေမြးစဥ္က က်ေနာ္ နားၾကားေသာ္လည္း စကားေျပာတတ္ေအာင္ သင္ေပးခဲ့သူမွာ က်ေနာ္ အဘြားႏွင့္ က်ေနာ္အေဒၚပင္ျဖစ္သည္။

    ဆူးေလးဘုရားလမ္းႏွင့္ အေနာ္ရထာလမ္းေဒါင့္တြင္ က်ေနာ္ ဘိုးဘြားအိမ္တြင္ က်ေနာ္ေနကာ သူငယ္တန္းကို အမက ၅ ေက်ာက္တံတား (ပန္းဆိုတန္းလမ္း) တြင္ စတင္ေက်ာင္းတတ္ခဲ့ရသည္။ ညေန ေခါင္းေလာင္းထိုး ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ က်ေနာ္သည္ ၃၃လမ္းရွိ အေဒၚအိမ္သို႔သြားကာ က်ေနာ္အမႏွင့္ ေဆာ့ကစားေလ့ ရွိသည္။ လူၾကီးမ်ား၏ စကား၀ိုင္းတြင္ ၀င္ေရာက္ နားေထာင္ေလာက္ေအာင္ က်ေနာ္သည္ နားမလည္ခဲ့ပါ။ တခု ေတာ့ ၾကားမိတာကေတာ့ (မဆလ)၊ ကေလးပီပီ က်ေနာ္ၾကားရေသာ အရာကို နားမလည္ဘဲ က်ေနာ္အန္တီၾကီးကို ေမးမိသည္။ မဆလာ၀ယ္ျပီး ဘာလုပ္မလိုလဲတဲ့ သားကို ေကၽြးမလိုလား လို ေျပာလိုက္ေတာ့ လူၾကီးမ်ားက ျပံဳးရယ္ၾကေလသည္။

    က်ေနာ္ အဘိုးမွာ စာေရးဆရာ ၁ဦးျဖစ္ကာ ထို႔စကား၀ိုင္းတြင္ ဦးေဆာင္ေဆြးေႏြးေလသည္ကို က်ေနာ္မွတ္မိေလသည္။  ေက်ာင္းတက္ေသာအခ်ိန္မွာ တိုေတာင္းကာ ေက်ာင္းကို ပိတ္လိုက္ရျပီး ဆူးေလရွိ ဘိုးဘြားအိမ္တြင္ က်ေနာ္သာ အခ်ိန္ကုန္ေနေလသည္။ က်ေနာ္ မိခင္မွာ  က်ေနာ္ညီကို ေမြးျပီးစ ၆လသားအရြယ္ ႏို႔တိုက္ေနခ်ိန္ျဖစ္ကာ က်ေနာ္ အား မၾကည္အားႏိုင္ေခ်။ ပ်င္းပ်င္းႏွင့္ အိမ္ေရွ႕တံခါးနားတြင္ ထိုင္ကာ ဟိုဟုိ ဒီဒီၾကည္ေသာ့ လူအအုပ္အုပ္ အေထြေထြ ဥပေဒဟို သြားလာေနျပီး လူအုပ္ၾကီး မ်ားသထက္ မ်ားလာေနသည္ကို ေတြ႔မိသည္။

    ေရွ႕တန္းတြင္ ၀ါးလံုးရွည္ေပၚတြင္ အလံကို ေျပာင္းျပန္လွန္ျပီး ေထာင္ကာ ကိုင္ေဆာင္ခ်ီတက္ၾကသည္။ ထူးျခားသည္ကား ေလးေထာင့္အကြက္ မွန္ေဘာင္တြင္ လူ ၁ဦးပံုကို ကိုင္ထားသူႏွင့္ အလံကို ေျပာင္းျပန္လွန္ထားျခင္းမရွိဘဲ နဂိုအတိုင္းကိုင္ထားသူမ်ား အျပင္ ေနာက္တြင္ လူအုပ္ၾကီးက ခ်ီတက္ေနၾကသည္။ က်ေနာ္သည္ ဓာတ္ပံုထဲက လူကို မသိပါ။ စစ္၀တ္တန္ဆာႏွင့္မ်က္ႏွာ တည္ျငိမ္ရင္က်က္ပံုေၾကာင့္ ကေလးပီပီ သိလိုစိတ္ျဖစ္မိသည္။ ေနာက္တြင္ သိရသည္မွာ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ၾကီး ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အသက္စြန္႔သြားခဲ့ရေသာ ကိုေအာင္ဆန္းျဖစ္ေၾကာင့္ သိရသည္အျပင္ အလံကို မူလအတိုင္းထားကိုင္ျခင္းသည္ ၁၉၄၇ အလံျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သေဘာေပါက္မိသည္။ လူအုပ္ထဲတြင္ က်ေနာ္သေဘာက်မိသည္မွာ ကခ်င္လြယ္အိတ္ကေလးႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ငယ္ရြယ္ေသာမ်က္ႏွာမ်ားျဖင့္ နဖူး ေခါင္းစည္းထားျပီး လက္ပတ္အနီေရာင္၊ ၀ါစိမ္းေရာင္ ပတ္ကာ လူအုပ္မ်ားကို ဦးေဆာင္ေနသည္ကို အားက်မိသည္။ ေျပာေနေသာ ေအာ္သံ၊ ဟစ္ေၾကြးသံမ်ားကို မွတ္သားထားမိသည္မွာ ဒီအသက္အရြယ္ေရာက္သည္တိုင္ပင္ျဖစ္သည္။ အသံေတြကေတာ့ “တပါတီ အလိုမရွိ ဒီမိုကေရစီ ခ်က္ခ်င္းေပး၊ မရရင္ခ် ရရင္ခ်၊ သားသတ္သမား စိန္လြင္” ဟု ဟစ္ေၾကြးကာ ပ်ံ႕လြင့္ေနသည္မွာ က်ေနာ္ပင္ စိတ္ဓာတ္တတ္ၾကြလာသည္။

    ၾကည္ေနတုန္းမွာ ပင္ ေက်ာင္းသားၾကီး တေယာက္က ကေလး ဘာလုပ္ေနတာတုန္း၊ ဘာလိုခ်င္လဲ ဟု ေမးေတာ့ က်ေနာ္က “ေဒေမာ္ခေ၀ကီ” လိုခ်င္တယ္လုိ႔ မပီမသ ေျပာလိုက္တယ္။ သူက သေဘာက်ျပီး သူ အေဖာ္ေတြကို ေဟ ဒီမွာ ကေလးက ဒီမိုကေရစီတဲ့ လိုခ်င္တယ္တဲ့။ က်ေနာ္ကို ၀ိုင္းေျမွာက္ျပီး ခ်ီပိုးေနတယ္။ က်ေနာ္ကို အကိုၾကီးနဲ႔ လိုက္မလား သြားၾကည္မယ္ ကေလး လို႔ေျပာေတာ့ က်ေနာ္လည္း လိုက္သြားတယ္။ အိမ္က စိတ္မခ်လို အေဖာ္ပါ ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ ဆူးေလနဲ႔ ျမိဳ႕ေတာ္ခန္းမဆိုတာ နီးနီးေလးပါ။ လူၾကီးေတြ စိတ္ပူတာလဲ သဘာ၀က်ပါတယ္။ အဲဒီမွာ လူအုပ္ေတြကလည္း အမ်ားၾကီး လူမ်ိဳးဘာသာေတာင္ မေရြးဘူး။ ေအာ္သံေတြကလည္း အတူတူဘဲ။ “’ဒီမိုကေရစီ ခ်က္ခ်င္းေပး”တဲ့။ လူအုပ္ၾကီးနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ အစိမ္းေရာင္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး ဆင္တူ၀တ္ထားတဲ့ သူေတြ အမ်ားၾကီးဗ်ာ။ သူတို႔မ်က္ႏွာေတြကလည္း ရန္ျဖစ္ေတာ့မယ္ မ်က္ႏွာအတိုင္းဘဲ။ ကိုင္ထားတာကလည္း က်ေနာ္ေဆာ့တဲ့ ေသနတ္နဲ႔ အေတာ္ကို တူတယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ္ေသနတ္ကေတာ့ အေတာ္ေသးတယ္။ ထူးတာက က်ေနာ္ေသနတ္မွာ ဓားမတပ္ထားဘူးဗ်ာ။ သူတို႔ထဲက ပခံုးမွာ အစက္ကေလးနဲ႔ သူက ထြက္လာျပီး ဘဲႏႈတ္သီးလိုလို လန္ေနတဲ့ဟာကို ပါးစပ္မွာ ေတ့ထားျပီး ေျပာေျပာေနတယ္။ ဘာေတြေျပာမွန္းေတာင္ မသိဘူး။

    ေက်ာင္းသားၾကီးက က်ေနာ္ဆီကို လာျပီး ထပ္ေမးတယ္ ဘာကိုလိုခ်င္လဲ ဒီမိုကေရစီ ေနာက္ျပီး ေခ်ာကလက္ေပးလိုေျပာတာဘဲ။ ေက်ာင္းသားၾကီးက ေ၀းေဟးေဟးလို လက္ခုပ္ ေျဖာင္းေျဖာင္းတီးေနျပီး သူက ေျမပဲအခ်ိဳေတာင့္ ေပးေတာ့ က်ေနာ္စားတယ္။ ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္ တသက္ မေမ့ႏိုင္တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေလးက အဲဒီမွာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္ကို မုန္႔ေလးေပးတဲ့အကိုၾကီးက ေပးျပီး ေျခလွမ္း ၃၊ ၄လွမ္း ေလွ်ာက္တာ ဒီအခ်ိန္မွာ စစ္တပ္က ပစ္လိုက္တာ မုန္႔ေကၽြးတယ္ အကိုၾကိးရဲ႕ ရင္၀ကို မွန္ျပီးေနရာမွာတင္လဲသြားတယ္။ အျဖဴေရာင္ အက်ၤီေပၚမွာ အနီေရာင္ေတြ တျဖည္းျဖည္း လႊမ္းလာသလို အကိုၾကီးရဲ႕ မ်က္လံုးက က်ေနာ္ကို ၾကည္ေနျပီး လူအုပ္ၾကီးက အလဲလဲ အကြဲကြဲျဖစ္ကာ က်ေနာ္ကို ခ်ီျပီး ေျပးလာသလို က်ေနာ္အိမ္ကိုလည္းအေရာက္ပို႔ေပးတယ္။

    က်ေနာ္ေတာင္ ကေလးပီပီ ငိုမိတယ္။ အကိုၾကီးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက ေျပာေနတာက ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ပါနဲ႔တဲ့။ ဘိုးဘြားမ်ားကို က်ေနာ္ေမးမိတယ္။ သား ေသနတ္က ပစ္လိုက္တိုင္း  ေရာင္စံုမီးဆလိုက္ေတြ ထြက္ျပီး ဟုိ အစိမ္းေရာင္၀တ္တဲ့သူက ပစ္လိုက္တာ သားကို မုန္႔ေပးတဲ့ အကိုၾကီး ရင္၀မွာ အနီေရာင္ေတြထြက္လာတာ ဘာလို႔လဲလို ေမးေတာ့ ဘိုးဘြားေတြက ဘာမွမေျပာႏိုင္ေအာင္ မ်က္ႏွာမွာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္တဲ့အမူအရာကို ျမင္ရသလို အကိုၾကီးရဲ႕လဲက်သြားတဲ့ပံုစံဟာ ဒဏ္ရာတခုလို႔ ဒီအရြယ္ေရာက္တဲ့အထိ ဘယ္လိုမွ မေမ့ႏိုင္ခဲ့ပါ။ က်ေနာ္ကဲ့သို႔ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရသူမ်ားလည္း က်ေနာ္ကဲ့သို႔ ျဖစ္မည္ကို ခံစားမိပါသည္။

    နိဂံုးခ်ဳပ္ဆိုရေသာ္ က်ေနာ္သည္ ထို႔ကဲ့သို႔ေသာျဖစ္ရပ္မ်ား ထပ္မံေပၚေပါက္လာမည္ကို က်ေနာ္စိုးရိမ္မိသည္။ မည္သူကိုမွ်လည္း မမုန္းသလို က်ေနာ္အား မုန္႔ေကၽြးခဲ့ေသာ ေက်ာင္းသားၾကီး၏ လဲက်ေနေသာပံုစံေပါင္းမ်ားစြာကို မျမင္ေတြ႔လိုေတာ့သလို ေနာက္မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားကိုလည္း ဒဏ္ရာမ်ား မေပးခ်င္သည္မွာ က်ေနာ္ရင္ထဲက ဆႏၵပင္ျဖစ္သည္။

  • ကုိယ္ပုိင္ေက်ာင္းမ်ားနဲ႔ မိဘတုိ႔ေရ

    ေက်ာ္ဆန္း

    ၾသဂုတ္၊ ၁၆၊ ၂၀၁၂

    ကုိယ္ပုိင္ေက်ာင္းမ်ားနဲ႔ မိဘတုိ႔ေရ

    ကုိယ္ပုိင္ေက်ာင္း မွတ္ပုံတင္ ဥပေဒတစ္ရပ္ကုိ ၂၀၁၁ ဒီဇင္ဘာ (၂)ရက္ ေန႔က ျပဌာန္းေပးလုိက္တဲ႔အတြက္ ၀မ္းသာပီတိ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒိလုိရွိသင္႔တာ ၾကာၿပီလုိ႔ယူဆထားတဲ႔အတြက္ေၾကာင္႔လည္း ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္တစ္ရပ္
    ျပည္႔စုံသြားတယ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္တယ္။ ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာက မူ၀ါဒနဲ႔ သင္ရုိးေတြခ်မွတ္ေပးမယ္။ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ ႐ွိအပ္တဲ့ အရည္အေသြးေတြ ႐ွိမ႐ွိ ႀကီးၾကပ္ေပးမယ္။ ကုိယ္ပုိင္ေက်ာင္းေတြက စည္းကမ္းနည္းလမ္းနဲ႔အညီ သင္ၾကမယ္ဆုိေတာ႔ ႏုိင္ငံေတာ္မွာလည္း ၀န္ထုပ္၀န္းပုိးေလ်ာ႔သြားမွာ ၿဖစ္သလုိ ေက်ာင္းေတြကလည္း အရည္အေသြးေရာ အဆင္႔အတန္းမွာ ၿပဳိင္ၾကရမွာ ျဖစ္လုိ႔ အနာဂတ္ ပညာေရးအတြက္ အလားလာေကာင္းေတြ ေပၚထြန္းလာမယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ရတာပါပဲ။ မိဘေတြအေနနဲ႔လည္း ေရြးခ်ယ္စရာေတြ ေပၚေပါက္သလုိ ေက်ာင္းသားေတြအေနနဲ႕လည္း တစ္ေနကုန္စာသင္ က်ဳရွင္တက္ဘ၀ကေန လြတ္ၾကေတာ့မွာပါလားဆုိၿပီး ၀မ္းသာခဲ႔ရတာပါ။ လက္ေတြ႔မွာေတာ႔ အထင္နဲ႔အျမင္က တစ္ထပ္တည္းမဟုတ္ေလေတာ႔ ၀မ္းသာရမွာလား ၀မ္းနည္းရမလားေတာင္ မေ၀ခြဲတတ္ေအာင္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။

    ကုိယ္ပုိင္ေက်ာင္းနဲ႔ သင္ၾကားေရးပုံစံ

    ကုိယ္ပုိင္ေက်ာင္းေတြမွာ အသုးံျပဳရမဲ႕သင္ရုိးက ႏုိင္ငံေတာ္က ျပဌာန္းေပးထားတဲ႕ သင္ရုိးၿဖစ္လုိ႔ အစုိးရေက်ာင္းမ်ားနဲ႕ အတူတူပါပဲ။ ဒါျဖင္႔ မိဘေတြက ေငြကုန္ေၾကးက်ခံၿပီး ဘာေၾကာင္႔ကုိယ္ပုိင္ေက်ာင္းကုိ အပ္ၾကမွာလဲလုိ႔ ေမးစရာရွိပါတယ္။ အဓိကကေတာ႕ ႐ုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြနဲ႔ သင္ၾကားေရးပုံစံမွာ ကြားၿခားမယ္၊ အစုိးရေက်ာင္းေတြထက္ အမ်ားႀကီး သာလြန္လိမ္႔မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ၿပီး ကုိယ္ပုိင္ေက်ာင္းေတြမွာ အပ္ၾကမွာပါ။ အပ္လည္းအပ္ေနၾကပါၿပီ။ တစ္ခ်ဳိ႔နာမည္ႀကီးက်ဴရွင္ေတြ၊ ေဘာ္ဒါေတြက ကုိယ္ပုိင္ေက်ာင္းအၿဖစ္ ေၿပာင္းလဲ မွတ္ပုံတင္လာၾကေတာ႔ မိဘမ်ားလည္း ေမွ်ာ္လင္႔တစ္ႀကီး အထင္ႀကီးတစ္ခြဲသားနဲ႔ ေက်ာင္းလခေတြ အမ်ားႀကီးေပးၿပီး ေက်ာင္းအပ္ၾကတာေပါ႔။

    ကုိယ္ပုိင္ေက်ာင္းေတြက အခုမွေထာင္ၾကတာဆုိေတာ႔ အေဆာက္အဦးအသစ္ေတြနဲ႔ ေဆးေရာင္ေတြ စုိစုိေၿပေၿပနဲ႔မုိ႔ အထင္ႀကီးစရာပါ။ ေက်ာင္းလခလည္း တန္ေအာင္ယူထားေတာ႔ ဆရာ၊ဆရာမ ေတြလည္း ငွားရမ္းႏုိင္တဲ႔ အင္အားရွိၾကပါတယ္။

    အစုိးရေက်ာင္းေတြကေတာ႔ အခမဲ႔ နီးပါးျဖစ္တာေၾကာင္႔ ႏုိင္ငံေတာ္ကခ်ေပးတဲ႔ ဘတ္ဂ်က္နဲ႔ပဲ လုံေလာက္ေအာင္ သုးံစြဲၾကရတာပါ။ အခ်ဳိ႕ေသာေက်ာင္းေတြမွာ ဆရာ၊ ေက်ာင္းသား အခ်ဳိးမညီမွ်တာေတြ ရွိေကာင္းရွိပါမယ္။ ဒါေပမဲ႔ အစုိးရေက်ာင္းမွာရွိတဲ႕ ဆရာ၊ဆရာမေတြအားလုးံနီးပါးဟာ ပညာေရးနဲ႕ပတ္သက္တဲ႔ သင္တန္းေတြကုိ တက္ေရာက္ဆည္းပူး ေအာင္ၿမင္ထားၾကသူေတြက မ်ားပါတယ္။ ကေလးေတြကုိ ဘာသင္ေပးရမယ္၊ ဘယ္လုိသင္ေပးရမယ္၊ ဘာေၾကာင္႔သင္ရတယ္ ဆုိတာေတြကုိလည္း ေလ႔လာတက္ေျမာက္ထားၾကပါတယ္။

    ဒါၿဖင္႔ရင္ေက်ာင္းသားေတြ ဘာေၾကာင္႔ က်ဴရွင္ယူေနၾကရတာလည္း လုိ႔ေမးစရာရွိတယ္။ ေစာဒကတက္ႏုိင္ပါတယ္။

    ဒီအတြက္ အ႐ွင္းဆံုးနဲ႕အတိက်ဆံုး အေျဖေပးလို႕ရပါတယ္။ နားမလည္မႈနဲ႔ ဂုဏ္တုဂုဏ္ၿပဳိင္ေတြေၾကာင္႔လုိ႔ပဲ ေၿဖပါရေစ။
    ပုဂၢဳလိက ေက်ာင္းေတြမွာ အပ္ထားတဲ႕ မိဘမ်ားနဲ႕ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြကုိ သင္ၾကားေရးမွာ ဘာေတြမ်ားထူးျခား သြားၿပီးလဲလုိ႔ ေမးၾကည္႔ခ်င္ပါတယ္။ ေလ႔လာၾကည္႔ မိသေလာက္ေတာ႔ ဘာဆုိဘာမွ မထူးၿခားပါဘူး။
    ပုဂၢလိကေက်ာင္းေတြမွာလည္း အမည္ခံ လက္ေတြ႔ စာသင္ခန္းေတြရွိပါတယ္။ ဘာေတြမ်ား လက္ေတြ႔ သင္ၿပေနၿပီလဲ။ အလြတ္က်က္၊ စာအံဆုိတဲ႔ ပုံစံထက္ ဘာမ်ားပုိၿပီး ထူးၿခားသြားပါၿပီလဲ။ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ နားလည္မႈ ၊ ဖန္တီးတတ္မႈ၊ လက္ေတြ႕ေဆာင္႐ြက္တတ္မႈအတြက္ ဘာေတြမ်ား သင္ေပးေနပါၿပီလဲ။

    နာမည္ႀကီးပုဂၢလိက ေက်ာင္းတစ္ခုခုက ေက်ာင္းသားေတြကို ေလ့လာၾကည့္လိုက္စမ္းပါ။ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ စာက်က္စရာ 4/5 ပုဒ္ ပါလာတာ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ ေက်ာင္းမွာ သိပၸံလက္ေတြ႕ခ်ိန္ ဘာလုပ္ရသလဲေမးၾကည့္ေတာ့ ၿပိဳင္ရတယ္လို႕ ေျဖပါတယ္။ ၀မ္းသာစရာပါ။ ဘာၿပိဳင္ရတာလဲ ေမးၾကည့္ေတာ့ ေယာက်္ားေလးနဲ႕မိန္းကေလး စာအလြတ္႐ြတ္တာ ၿပိဳင္ရတာတဲ့။ ၀မ္းသာမိေစာေလျခင္းလို႕ ေနာင္တရ လိုက္မိပါတယ္။
    ပထ၀ီကို အလြတ္က်က္မွတ္ေနလို႕ ကမာၻလံုးပံုႀကီးေ႐ွ႕ခ်ေပးၿပီး ေမးၾကည့္ပါတယ္။ ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္ေဒသဘာဆိုတာ ကမာၻ႕ေျမပံုေပၚမွာၾကည့္ၿပီး ေျဖၾကားႏိုင္စြမ္း မ႐ွိပါ။ ၾကက္တူေ႐ြးလို ႏႈတ္တိုက္ခ်၊ အလြတ္က်က္၊ ျပန္ဆို ဆိုတဲ့သင္ၾကားမႈထက္ ဘာတစ္ခုမွ ပိုလာတာကို မေတြ႕ရပါ။

    နားမလည္မႈနဲ႕ ဂုဏ္ၿပိဳင္မႈ

    မိဘမ်ားကို ေမးခ်င္ပါတယ္။ မနက္လင္းကေန ညေန မိုးခ်ဳပ္တဲ့ထိ ကေလးေတြကို ဘာေၾကာင့္မ်ား စာသင္ခန္းေတြထဲ ထည့္ထားခ်င္ရတာပါလဲ။ အိမ္မွာ ေစာင့္ေ႐ွာက္မယ့္လူ မ႐ွိလို႕လား။ ဒါမွမဟုတ္ ဒီလိုတစ္ေနကုန္သင္မွ ပညာတတ္ႀကီး ျဖစ္လာမယ္လို႕ထင္လို႕လား။ မိမိေ႐ွ႕ကလူေတြ၊ မိမိနဲ႕ေခတ္ၿပိဳင္ေတြကို ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္စမ္းပါ။ ကမာၻတစ္လႊားေခါင္းျပဴၾကည့္စမ္းပါ။ ဘယ္သူေတြ ဘာေၾကာင့္ တိုးတက္ေအာင္ျမင္ ေနသလဲ နားလည္ေအာင္ ၾကည့္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။

    ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲမွာ အမွတ္(၁၀၀)ရ႐ံုနဲ႕ လူ႕ေလာကႀကီးထဲမွာ ဘာမွျဖစ္မလာႏိုင္ပါဘူး။ လူဆိုတာ ေမြးကတည္းက ခ်ိနဲ႕စြာ ေမြးဖြားလာတာပါ။ ႐ုပ္ပိုင္း၊ အသိပိုင္း၊ ၫဏ္ရည္ပိုင္းဘာသာစကားပိုင္း ခ်ိနဲ႕စြာ ေမြးဖြားလာတဲ့အတြက္ အကူအညီလိုအပ္ပါတယ္။ ဒါေတြကို ဖြံ႕ၿဖိဳးလာေအာင္ အကူအညီျပဳတာကို ပညာေရးလို႕ေခၚတာပါ။ စာသင္ခန္းမွာေရာ အိမ္မွာပါ စာေတြကို အလြတ္ေအာ္က်က္ေနတာ ပညာေရး မဟုတ္ပါဘူး။
    a
    ခႏၶာကိုယ္ႀကံ့ခိုင္က်န္းမာေအာင္ ဘယ္လိုတည္ေဆာက္ရမယ္။ လူမႈေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး ဘယ္လို ဖြံ႕ၿဖိဳးေအာင္ လုပ္ရမယ္။ အခ်င္းခ်င္းဆက္သြယ္ဖို႕ ဘာသာစကားဖြံ႕ၿဖိဳးေအာင္ ဘယ္လိုေလ့က်င့္ရမယ္။ ေတြးတတ္၊ ေခၚတတ္၊ တီထြင္ဖန္တီးတတ္ဖို႕အတြက္ ၫဏ္ရည္ဖြံ႕ၿဖိဳးေအာင္ ဘယ္လိုေလ့က်င့္ပ်ိဳးေထာင္ ရမယ္ဆိုတာ ပညာေရးပါ။ ဒီလိုအေျခခံေကာင္းေတြ ရႏိုင္မယ့္ေနရာေတြကိုသာ မိမိရဲ႕သားသမီးေတြကို အပ္ႏွံ သင္ယူေစသင့္တယ္။ ေျပာင္ေျပာင္ျမင္တိုင္း ေ႐ႊထင္ေနရင္ေတာ့ ေငြနဲ႕အခ်ိန္ေတြပဲ ကုန္သြားရမွာပါ။

    မိဘေတြကို ေနာက္ထပ္ေမးခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခု႐ွိပါေသးတယ္။ မိမိသားသမီးေတြကို ပုဂၢလိကေက်ာင္းေတြမွာ အပ္ႏွံလို႕ ကုန္ရတဲ့ေငြေၾကးပမာဏရဲ႕ တစ္၀က္ေလာက္ကိုမ်ား အစိုးရေက်ာင္းေတြမွာ အကုန္ခံဘူးပါသလား ဆိုတာကိုပါ။ အစိုးရေက်ာင္းမ်ားရဲ႕ပညာေရး တိုးတက္ေကာင္းမြန္ဖို႕အတြက္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ပံ့ပိုးေပးခဲ့ဘူးသလဲဆိုတာ ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ ေက်ာင္းေတြကို မေကာင္းဘူးလို႕ အျပစ္ေျပာေနမဲ့အစား တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္က ပါ၀င္ပံ့ပိုးေပးရင္ ေက်ာင္းေတြကို ေ႐ႊခ်ထားႏိုင္မယ္လို႕ေတာင္ ထင္မိပါတယ္။

    ကေလးေတြကို က်ဴ႐ွင္ပို႕ၾကတဲ့ အျခားအေၾကာင္းတစ္ရပ္ကေတာ့ ဂုဏ္တုဂုဏ္ၿပိဳင္ကိစၥပါ။ မိဘခ်င္း၊ ကေလးခ်င္းေတြ႕ဆံုတဲ့အခါ ဘယ္ေက်ာင္းမွာေနတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေပးရတယ္ဆိုတာ အၿပိဳင္ေျပာၿပီး ဂုဏ္ယူၾကတာပါ။ က်ဴ႐ွင္မတက္ႏိုင္ရင္ မ်က္ႏွာငယ္တယ္လို႕ ထင္ၾကတဲ့ အေျခအေနပါ။ အိမ္မွာ ဘယ္ဆရာေခၚသင္တယ္၊ တစ္လ ဘယ္ေလာက္ေပးရတယ္ ဆိုတာလည္း ႂကြားလံုးတစ္ခုပါပဲ။
    ဒီလုိေျပာေနျခင္းက အျပစ္တင္လိုျခင္း မဟုတ္ပါ။ ျပန္လည္စဥ္းစားေစလိုတဲ့ ေစတနာေၾကာင့္ပါ။

    ကေလးေတြေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ ေဆာ့ကစားၿပီး၊ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းသင္ယူကာ၊ မိသားစုနဲ႕ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ေနေစခ်င္တဲ့ ေစတနာေၾကာင့္ပါ။
    ပညာေရးေျပာင္းလဲတယ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ မိဘမ်ားကလည္း အဓိကအခန္းက႑က ပါ၀င္ပါတယ္။ မိဘေတြကိုယ္တိုင္က ဘယ္ဟာအေကာင္း/ ဘယ္ဟာအညံ့ဆိုတာ မခြဲျခားႏိုင္ရင္ သားသမီးေတြအတြက္ ဘာေတြမွ ေျပာင္းလဲလာမွာမဟုတ္ေၾကာင္း အသိေပးလိုက္ပါရေစ။

     

    စာေရးသူ ဦးေက်ာ္ဆန္း၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

  • သမိုင္းဖြဲ႕ သတင္း

    သမိုင္းဖြဲ႕ သတင္း

    သန္းမင္းထိုက္ (ျမန္မာစာ)
    သတင္းစာေတြဟာ သမိုင္းကိုေျပာသတဲ့။ သမိုင္းဟာ တည္ေဆာက္ၿပီးသား အေဆာက္အအံုတစ္ခုဆိုရင္ သတင္းစာေတြဟာ စီေနဆဲ အုတ္ခ်ပ္ေတြျဖစ္တယ္။

    သမိုင္းမွာ အတုယူစရာေတြလည္း ပါတယ္။ သံေ၀ဂရစရာ ေတြလည္းပါတယ္။ “သတင္း”ဆိုတာမွာလည္း ဒီႏွစ္ခုစလံုးပါေလရဲ႕။
    ဒါေပမယ့္ သတင္းစာဟာ ေခတ္ၿပိဳင္အသံျဖစ္တယ္။ သမိုင္းဆိုတာကေတာ့ အတိတ္ရဲ႕ ပဲ့တင္သံပဲျဖစ္တယ္။

    ေခတ္ၿပိဳင္အသံဟာ စိတ္လႈပ္ရွားမႈကို ပိုၿပီးျဖစ္ေစတယ္။ ညႇိဳ႕ဓာတ္ ပိုကဲတယ္။ စာနာထိုက္တာကို ဖတ္ရ၊ၾကားရရင္ က႐ုဏာ စိတ္ကိုျဖစ္ေစတယ္။ ၀မ္းသာစရာကို ဖတ္ရ၊ ၾကားရရင္ ၾကည္ႏူးစိတ္ကို ျဖစ္ေစတယ္။ ၀မ္းနည္းစရာကို ဖတ္ရ၊ၾကားရရင္ ေၾကကြဲစိတ္ ကိုျဖစ္ေစတယ္။ သတင္းဟာ လူ႕စိတ္ကို ထိလြယ္ ခိုက္လြယ္ေစတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သတင္းမီဒီယာမွာ စြမ္းအင္ထူး ရွိတယ္။

    ဘယ္စြမ္းအင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အျပဳအတြက္သံုးႏိုင္သလို အပ်က္အတြက္လည္း သံုးႏိုင္တယ္။ အေနာက္တိုင္း မီဒီယာေတြမွာ တစ္ခါတစ္ခါ ဒီလိုစြမ္းအင္တလြဲအသံုးခ်မႈေတြရွိတယ္။ မ႐ိုးသားတဲ့ သတင္းတိုက္ပြဲေတြကို ဆင္ေလ့ရွိတယ္။

    မိန္းမပ်ဳိကို အသက္အႏၲရာယ္ျပဳေနတဲ့ေခြးကို လံုးေထြးသတ္ပုတ္ သုတ္သင္လိုက္တဲ့ လူငယ္အတြက္ အေမရိကန္ရဲက ခ်ီးက်ဴးစကားအျပင္ မနက္ျဖန္သတင္းစာထဲမွာ “ရဲရင့္တဲ့ အေမရိကန္လူငယ္ေလး တစ္ဦးက မိန္းမပ်ဳိရဲ႕အသက္ကို ကယ္တင္လိုက္ျခင္း”ဆိုတဲ့ သတင္းကို ဖတ္ရေစ့မယ္လို႔ပါ သတင္းေကာင္းပါးလိုက္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူငယ္ေလးက သူဟာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသား မဟုတ္ပါဘူး၊ ေဆာ္ဒီ ႏိုင္ငံသားပါလို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ေနာက္ေန႔မနက္သတင္းစာမွာ ပါလာတာက “အျပစ္မဲ့တဲ့ အေမရိကန္ေခြးတစ္ေကာင္ကို အစၥလာမစ္ အၾကမ္းဖက္တစ္ဦးက သတ္ပစ္လိုက္ျခင္း” တဲ့။

    ဒါဟာ ရယ္ေမာစရာ ျပက္လံုးတစ္ခုအျဖစ္ ေရးထားတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ရယ္စရာရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ေမာစရာပါေနတာကိုေတာ့ သတိျပဳေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါဟာ တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ မဟုတ္ေပမယ့္ တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ ပံုရိပ္စစ္ျဖစ္ပါတယ္။ “အျပစ္မဲ့” “အၾကမ္းဖက္”ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးေတြကို အလိုက္သင့္ လိုတိုး ပိုေလွ်ာ့လုပ္သြား႐ုံနဲ႔ လိုရာဆြဲ အနက္ေဖာ္ေဆာင္ၿပီးသား ျဖစ္သြား ပါတယ္။

    အျပစ္မဲ့ အသတ္ခံရသူေတြကို လူေတြက သနားရမယ့္အစား ေသတာေတာင္ နည္းေသးတယ္ဆုိတာမ်ဳိး ရြံရွာမုန္းတီးသြားေစၿပီး လူသတ္ေကာင္ေတြကိုက်ေတာ့ ကမၻာႀကီးရဲ႕ အမႈိက္သ႐ိုက္ေတြကို ရွင္းေပးေနတဲ့ ေလာကအလွဆင္သူေတြအျဖစ္ ေျပာင္းျပန္ေဇာက္ထိုး အကဲျဖတ္အမွတ္ေပးမိၾကေအာင္လည္း မီဒီယာေတြက မ်က္လွည့္ျပ တတ္ၾကပါတယ္။

    သတင္းမွားေတြဟာ သမိုင္းမွားေတြကို တည္ေဆာက္ေပး ပါတယ္။ အစၥလာမ္သာသနာနဲ႕ မြတ္စလင္ေတြအေပၚ ကမၻာ့မီဒီယာရဲ႕ တစ္ဖက္ေစာင္းနင္း သတင္းမွားလႊင့္မႈေတြက အင္နဲ႔အားနဲ႔ ရွိလွပါတယ္။ ကိုယ့္သမိုင္းကို ကိုယ္သာ ကာကြယ္ၾကရပါလိမ့္မယ္။


  • အၾကမ္းဖက္သမားအမ်ားစုဟာ အစၥလာမၼစ္ေတြဆိုတာ မဟုတ္မွန္

    အၾကမ္းဖက္သမားအမ်ားစုဟာ အစၥလာမၼစ္ေတြဆိုတာ မဟုတ္မွန္

    99.6 % အၾကမ္းဖက္သမားဟာ အစၥလာမၼစ္ မဟုတ္ေႀကာင္း ဥေရာပရဲတပ္ဖြဲ႕   (Europol) ေထာက္ျပ 

    ဖိုးေသာႀကာ
    ႀသဂုတ္ ၁၅၊ ၂၀၁၂

     

    “မြတ္ဆလင္အားလုံးဟာအၾကမ္းဖက္သမားမဟုတ္၊ သို႕ေသာ္ အၾကမ္းဖက္သမားအမ်ားစုဟာ မြတ္ဆလင္ေတြျဖစ္တယ္” ဆိုတဲ့လက္သံုးစကားဟာ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ေတြကို မုန္းတီးသူေတြ သံုးေနၾက ေပၚျပဴလာစကားလုံးေပါ့။ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေျပာရရင္ေတာ့ ဒါဟာ အခ်က္အလက္ေတြအေပၚတကယ္အေျခခံျပီး ေျပာၾကားတာေနမဟုတ္ပါဘူး။ FBI ရဲ့ တရားဝင္ထုတ္ျပန္ခ်က္ေတြအရ US မွာျဖစ္တဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈေတြမွာ ၉၄%ေသာအၾကမ္းဖက္သူေတြမွအပ က်န္သူေတြသာ မြတ္ဆလင္ေတြျဖစ္ၾကပါတယ္တဲ့။ အေမရိကန္ေျမေပၚမွာ ျဖစ္ပြါးခဲ့တဲ့ အၾကမ္း ဖက္မႈေတြကို  ၁၉၈၀မွ ၂၀၀၅ အထိမွတ္တမ္းျပဳစုေဖာ္ျပခ်က္ေတြအရ  ၆ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ အႀကမ္းဖက္လုပ္ရပ္ေတြသာ မြတ္ဆလင္ေတြနဲ ့ သက္ဆိုင္ပါတယ္။ က်န္တဲ့ ၉၄% ထဲမွာေတာ့ ၄၂% ကို လက္တင္အေမရိကသားေတြ၊ ၂၄% ကိုလက္ဝဲအစြန္းေရာက္အဖြဲ႕ဝင္ေတြ၊ ၇% ကို ဂ်ဴးအစြန္းေရာက္ေတြ၊ ၅% ကိုကြန္ျမဴနစ္ေတြႏွင့္ ၁၆% ကိုေတာ့ အျခားအဖြဲ႕ေတြက်ဴးလြန္တာလို႕ ခြဲထုတ္ႏိုင္ပါတယ္။

    တစ္ဖက္ကိုၾကည့္ၾကည့္ၾကရေအာင္။ ဥေရာပရဲတပ္ဖြဲ႕ ျဖစ္တဲ့ ယူရိုပိုလ္ (Europol) တရားဝင္ဝဘ္ဆိုက္မွ ႏွစ္စဥ္ထုတ္ျပန္ေနတဲ့ ဥေရာပအၾကမ္းဖက္မႈအေနအထားနဲ႕ ျဖစ္စဥ္ အစီရင္ခံစာေတြကို ၂၀၀၇၀၈၀၉ ႏွစ္အလိုက္ထုတ္ျပန္တာကို ေလ့လာရင္လည္း အၾကမ္းဖက္သမားအမ်ားစုက မြတ္ဆလင္ေတြပါလို႕ အေထာက္အပံ့ျဖစ္ တဲ့အေနအထားမရွိပါဘူး။ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ၂၀၀၇ ထက္အရင္ ရီပို႕ထ္ေတြကို ရွာေဖြႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ေလ့လာခ်က္ထဲမွာထည့္သြင္းေဖာ္ျပႏိုင္ေအာင္ ေပးပို႕ႏိုင္ပါတယ္။

    အထက္ပါရလဒ္ေတြက ဘယ္လိုနည္းနဲ႕မွ အၾကမ္းဖက္သမားအမ်ားစုဟာ မြတ္ဆလင္ေတြပါလို႕ အေထာက္အပံ့မျဖစ္ပါ။ အခ်က္အလက္ေတြကိုအႏွစ္ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ ဥေရာပမွာျဖစ္ပြါးခဲ့တဲ့ ၉၉.၆%ေသာအၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္ခံရမႈေတြကို မြတ္ဆလင္မဟုတ္သူေတြက က်ဴးလြန္ခဲ့တာျဖစ္ျပီး ၈၄.၈%ေသာတိုက္ခိုက္မႈေတြကို ခြဲထြက္ေရးအုပ္စုေတြက က်ဴးလြန္တာျဖစ္ပါတယ္။ လက္ဝဲဝါဒီေတြရဲ့ အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္မႈေတြဟာဆိုရင္ အစၥလာမၼစ္အုပ္စု ေတြထက္ ၁၆ဆပိုမ်ားေနပါေသးတယ္။ ၂၀၀၆ ကေန ၂၀၀၈ အထိ တိုက္ခိုက္ခံရမႈေတြမွာ ၀.၄%သာ အစြန္းေရာက္မြတ္ဆလင္ေတြျပဳလုပ္ခဲ့တာလို႕ သတ္မွတ္ႏိုင္ပါတယ္။

    ဥေရာပမွာ ျဖစ္ပြါးတဲ့ အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္မႈဆိုင္ရာ တရားဝင္စာရင္း ဇယားေတြကို ေအာက္မွာဆက္လက္ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

    ၂၀၀၆ခုႏွစ္စာရင္းဇယား

    ၂၀၀၇ခုႏွစ္စာရင္းဇယား

    ၂၀၀၈ခုႏွစ္စာရင္းဇယား

    ရီပို႕ထ္အရ ၂၀၀၈ခုႏွစ္အတြင္းမွာ UK ႏိုင္ငံအတြင္းမွာ အစၥလာမၼစ္တိုက္ခိုက္မႈတစ္ခုရွိတာကို အေပၚက ၂၀၀၈ခုႏွစ္စာရင္းဇယားမွာ ထည့္သြင္းမေဖာ္ျပထားေပမဲ့ ေအာက္က ဘားဂရပ္(ဖ)မွာေတာ့ ထည့္သြင္းတြက္ခ်က္ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

    အေပၚက စာရင္းဇယားေတြကို ၾကည့္လိုက္တာနဲ႕ အၾကမ္းသမားအမ်ားစုဟာ မြတ္ဆလင္ေတြပါလို႕ ဝါဒျဖန္႕ေနတာေတြဟာ ယုတၱိမတန္ဘူးဆိုတာ လြယ္လြယ္ကူကူေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါဟာအမွန္တရားစစ္စစ္ပဲျဖစ္ပါတယ္။

    အထက္ပါ ေဒတာေတြကို စုစည္းျပီး ၂၀၀၆ခုႏွစ္မွ ၂၀၀၈ခုႏွစ္အထိ ဥေရာပႏိုင္ငံေတြမွာ ျဖစ္ပြါးခဲ့တဲ့ အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္မႈေတြကို သက္ဆိုင္ရာဂ႐ုပ္အလိုက္ ခြဲထုတ္ေဖာ္ျပခ်က္ဘားဂရပ္(ဖ)ပါ။

    ၂၀၀၉ခုႏွစ္ယူရိုပိုလ္ရီပို႕ထ္ စာမ်က္ႏွာ(၇)မွာ ေအာက္ပါအတိုင္းအႏွစ္ခ်ဳပ္ထားပါတယ္။

    အစၥလာမၼစ္အၾကမ္းဖက္ေတြဟာ ကမ႓ာနဲ႕အဝွမ္းမွာအၾကီးအက်ယ္ျဖစ္ပြါးေနတယ္ဆိုေသာ္လည္း အခ်က္အလက္ေတြအရေတာ့ EU အေနနဲ႕ ၂၀၀၈ခုႏွစ္အတြင္းမွာ UK မွာဗုံးခြဲတိုက္ခိုက္မႈ တစ္ၾကိမ္သာတိုက္ခိုက္ခံခဲ့ရပါတယ္။ ခြဲထြက္ေရးအၾကမ္းဖက္သမားေတြသာ ဥေရာပတစ္လႊားမွာ အဓိကအၾကမ္းဖက္သူေတြျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကအၾကမ္းဖက္သမားေတြကေတာ့ စပိန္ႏွင့္ဖရန္႕စ္က ဘက္စ္ခြဲထြက္ေရးသမားမ်ား၊ ဖရန္႕စ္မွ ေကာ္ဆီကန္ခြဲထြက္ေရးသမားမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ETA(ဘက္စ္ခြဲထြက္ေရးသမားမ်ား) ႏွင့္ FARC(ကိုလံဘီယာခြဲထြက္ေရးသမားမ်ား) ၾကားက ဆက္ဆံေရးအေနထားေတြက အီးယူအတြင္းက ခြဲထြက္ေရးသမားေတြဟာ အီးယူျပင္ပမွာ မိတ္ေဆြအဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႕ ေပါင္းကူးဆက္ဆံမႈျပဳလုပ္ရွာေဖြပါတယ္။ UK မွာေတာ့ အိုင္းရစ္ရွ္ခြဲထြက္ေရးသမားေတြျဖစ္တဲ့ RIRA နဲ႕ CIRA တို႕ဟာ အျခားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ေတြဟာ ရာဇဝတ္မႈနဲ႕ အၾကမ္းဖက္မႈေတြၾကဴးလြန္လွ်က္ရွိေနပါတယ္။

    ဒီကေန႕ လက္ယာအစြန္းေရာက္ေတြရဲ့ လႊမ္းမိုးမႈဝါဒျဖန္႕မႈေတြေၾကာင့္ လူအမ်ားစုက အစၥလာမၼစ္အၾကမ္းဖက္သမားဆိုသည္မွာ အေနာက္ကမ႓ာကို အဓိကျခိမ္းေျခာက္ေနေသာ အၾကမ္းဖက္သမားမ်ားအျဖစ္အျမင္ေရာက္ေနၾကတယ္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ အေနာက္ကမ႓ာက အစၥလာမၼစ္ၾကမ္းဖက္သမားဆိုတာထက္ တျခားေသာအဖြဲ႕အစည္းေတြက အၾကမ္းဖက္မႈေတြပိုျပီးလုပ္ေဆာင္ေနၾကျပီး အစၥလာမၼစ္ေတြထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပိုမိုလုပ္ေဆာင္ေနၾကတာပါ။ ဒါကို အျခားအဖြဲ႕ေတြရဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈကို မ်က္ကြယ္ျပဳျပီး အစၥလာမၼစ္ေတြကို ပိုျပီးအာ႐ံုစိုက္ေအာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႕ ဝါဒျဖန္႕ေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း အၾကမ္းဖက္သမားအမ်ားစုဟာ မြတ္ဆလင္ေတြဆိုတဲ့ အေနအထားမ်ိဳး ေျပာလို႕ဆိုလို႕ေကာင္းမွာျဖစ္ပါတယ္။

    ဒါ့ေၾကာင့္ US မွာအၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္မႈေတြရဲ့ ၆% ဥေရာပမွာဆိုရင္ေတာ့ တစ္ရာခိုင္ႏႈံးရဲ့တစ္ဝက္ေတာင္မျပည့္တဲ့ အစၥလာမၼၼစ္ေတြရဲ့ တိုက္ခိုက္မႈေတြကို မေတာ္မတရားပံုၾကီးခ်ဲ႕ျပီး လူထုကိုေၾကာက္လန္႕ေအာင္ ေျခာက္လွန္႕ျပီး မလိုလားအပ္တဲ့ အေၾကာက္တရားေတြ ျဖန္႕ေဝေနတာဟာ လုံးဝကိုမျဖစ္သင့္တဲ့ကိစၥတစ္ခုျဖစ္ျပီး လူထုအေနနဲ႕လည္း ဒါကိုထုတ္ေဖာ္ျပီး ပကတိအေျခအေနမွန္ကို သေဘာေပါက္နားလည္ရန္ၾကိဳးစားသင့္ပါတယ္။

    တကယ္ေတာ့ အေနာက္ဥေရာပရဲ့ လူနည္းစုျဖစ္တဲ့ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ေတြအေပၚမွာ အၾကမ္းဖက္သမားဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္တစ္ခုတင္ျပီး ဘာသာကြဲေတြရဲ့ အထင္အျမင္လြဲမွားမႈ၊ အေၾကာက္တရားတိုးပြါးမႈနဲ႕ ထိရွလြယ္မႈေတြတိုးပြါးေစ႐ံုသက္သက္ပဲျဖစ္ပြါးေစတာပါ။ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ေတြဘက္ကလည္း အဲ့ဒီလိုမ်ိဳး ႐ူးႏွမ္းႏွမ္းနဲ႕ မဟုတ္မမွန္စြတ္စြဲေျပာၾကားခ်က္ေတြအေပၚမွာ အခ်က္အလက္အမွန္ေတြနဲ႕ အျဖစ္မွန္ေတြကိုအေျခခံျပီး ျပန္လည္ေခ်ပေျပာဆိုသင့္ပါတယ္။

     ကိုးကား – Europol Report: All Terrorists are Muslims…Except the 99.6% that Aren’t

  • ဒီလုိနဲ႔ပဲ အိႏၵိယေတာင္ပိုင္းသားလုိ႔ နာမည္တပ္ဦးမွာလား ….. ။

    ပသီဝိုင္းဝတ္ရည္ျမင့္

    သမုိင္းမွန္ကုိ တကယ္ပဲ မသိၾကတာလား၊ နားမလည္ၾကတာလား …… ?

    ကၽြန္မတုိ႔အမိျမန္မာႏိုင္ငံႀကီးမွာ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္႐ွိတယ္ဆုိေပမယ့္၊ ကုိယ္လက္ခံယံုၾကည္တဲ့ ဘာသာတရားကုိ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေနတာေတြကုိလည္း ေတြ႕ျမင္ေနရတယ္။ စာေလးတစ္ပုဒ္ဖတ္ၿပီးအဲဒီစာေလးမွာ ကၽြန္မ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ကုိ ခ်ေရးလိုက္ေတာ့ စာတစ္ပုဒ္ျဖစ္သြားတယ္။

    ကၽြန္မတုိ႔ရဲ႕ ဘ၊ ဘုိး၊ ေဘး၊ ဘီ၊ ဘင္ ေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေမြး ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႀကီးျပင္းလာခဲ့တဲ့ တုိင္းရင္းသားစစ္စစ္ေတြပါ။ ျမန္မာ႐ွင္ဘုရင္ေတြလက္ထက္ကတည္းက ဘုရင့္သစၥာခံ မင္းမႈထမ္းေတြပါ။ ဘုရင္ကုိယ္တုိင္ႏွစ္သက္ၾကည္ျဖဴလုိ႔ သူ႔ရဲ႕ စားေတာ္ကဲအျဖစ္ ခန္႔ခံခဲ့ရသူ၊ သူၾကြယ္အျဖစ္သတ္မွတ္ေပးခဲ့ၿပီး သူၾကြယ္မင္းလုိ႔နာမည္တပ္ခံရသူေတြပါ ဘယ္ႏိုင္ငံမွ ေရာက္လာၿပီးေနခဲ့ၾကသူေတြလည္းမဟုတ္ပါဘူး။ ေခတ္အဆက္ဆက္ ပသီလုိ႔ အသိအမွတ္ျပဳခံခဲ့ရသူေတြပါ။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံသမုိင္းေၾကာင္းတေလွ်ာက္လုံးမွာ လြတ္လပ္ေရးရဖုိ႔အတြက္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သူ၊ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးအခ်ိန္ေတြမွာလည္း ႏိုင္ငံတုိးတက္ဖုိ႔ အမ်ားနဲ႔တန္းတူ သက္စြန္႔စံဖ်ားႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသူေတြပါ။

    အဲလုိေနခဲ့သူေတြရဲ႕ သားစဥ္ေျမးဆက္ျဖစ္လာတဲ့ ကၽြန္မတုိ႔မွာေတာ့ မွတ္ပုံတင္လုပ္တဲ့အခါမွာ ကုိယ့္ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းထဲမွာ တစ္ေယာက္မွ မ႐ွိတဲ့ အိႏၵိယဆုိတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ကုိ တပ္ခံရတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ရင္နာမိတယ္။  

    အိမ္ေထာင္စုဇယား၊ မွတ္ပုံတင္ ၁၀-ႏွစ္ကတ္၊ ၂၀၁၀-မဲေပးဖုိ႔ထုတ္ေပးတဲ့ ကတ္မွာ လူမ်ဳိးက ပသီပဲဗ်။ ၁၈-ႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွတ္ပုံတင္လဲေတာ့ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ျဖစ္တာနဲ႔ လူမ်ဳိးေနရာမွာ အိႏၵိယ+ဗမာ၊ ပါကစၥတန္+ဗမာ၊ ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္+ဗမာ စတာေတြကုိ ထည့္ေတာ့တာပဲ။ ပသီလုိ႔ လုံး၀မေပးတာေၾကာင့္ ၄-၅ ခါထက္ မနည္း မွတ္ပုံတင္ ျပန္လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္ မွတ္ပုံတင္တစ္ခါလုပ္ရင္ ျဖည့္ရတဲ့ Form ေတြကလည္း သိတဲ့အတုိင္းပဲ။  အဲဒါ ေနာက္ဆုံးတစ္ေခါက္မွာေတာ့ လ၀ကနဲ႔ အႀကီးအက်ယ္ ျပႆနာျဖစ္ပါတယ္။ တုိင္းရင္းသားျဖစ္ေၾကာင္း အေထာက္အထား စာအုပ္မ်ဳိးစုံ (ကုိယ့္ဘက္ သူ႔ဘက္က ထုတ္ထားတဲ့ စာအုပ္ေတြ)ကုိ ယူသြားၿပီး အပိုင္အႏိုင္ေျပာေသာ္လည္း ကၽြန္မတုိ႔က အဲဒါေတြ နားမလည္ပါဘူး။ အထက္က ေျပာတာကုိပဲ လုပ္ရတာပါတဲ့။  ေနာက္ေတာ့ ပတ္စ္ပုိ႔စ္လုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ၁၀-ႏွစ္ကတ္နဲ႔လုပ္ပါတယ္။ ခ်လံထြက္ခါနီးမွာ ျပႆနာေတြ မ်ဳိးစုံတက္ၿပီး ေငြကုန္လူပန္းၿပီး ပတ္စ္ပုိ႔စ္လည္း မရခဲ့ေတာ့ပါဘူး။ ဒါနဲ႔ ပသီမရရင္ မွတ္ပုံတင္မယူဘူးဆုိၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အသက္(၃၀)ေက်ာ္အထိ ၁၀-ႏွစ္ကတ္နဲ႔ပဲ ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ေနလာရင္း ခရီးသြားရတာေတြမ်ားလာတာေတာ့ လမ္းမွာ မွတ္ပုံတင္ဆင္းျပရတုိင္း ၁၀-ႏွစ္ကတ္ပဲျဖစ္ေနၿပီး ဘာသာက မြတ္စလင္မ္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္  ၁၀-ႏွစ္ကတ္ကုိ အခုအခ်ိန္ထိ မလဲလုိ႔ဆုိၿပီး ခဏခဏ ျပႆနာေျဖ႐ွင္းရပါတယ္။

    အဲဒါနဲ႔ မွတ္ပုံတင္လဲမွျဖစ္ေတာ့မယ္ဆုိၿပီး ၁၈-ႏွစ္ျပည့္ မွတ္ပုံတင္ျပန္လုပ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာလည္း အေပၚမွာေျပာခဲ့သလုိ လ၀ကနဲ႔ ခဏခဏ စကားေျပာရပါတယ္။ ႏွစ္ဘက္ အဖုိးအဖြားေတြရဲ႕ မွတ္ပုံတင္ေတြ၊ မ်ဳိး႐ုိးစဥ္ဆက္ေတြကုိ အေထာက္အထားခိုင္လုံစြာတင္ျပႏိုင္တယ္။ ကၽြန္မအေမက ရန္ကုန္ေမြးဖြားႀကီးျပင္းလာသူျဖစ္ေတာ့ အေမနဲ႔ အဖုိးအဖြား ေတြရဲ႕ case file ကုိ ရန္ကုန္မွာျပန္ယူခုိင္းတယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ယူေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ အေဖဘက္က case file ကုိက်ေတာ့ မႏၱေလး ၿမိဳ႕နယ္လ၀က႐ုံးက ရွာလုိ႔မေတြ႕ေသးဘူးလုိ႔ေျပာလာတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္မတုိ႔လက္ထဲမွာ case file ေတြကုိ copy ကူးထားတာရွိေနလုိ႔ ေပးတာေတာင္ မရဘူး ႐ုံးမွာရွာေနဆဲဆုိၿပီး လေပါင္း ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ အခ်ိန္ဆြဲထားခဲ့တယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္းေျပာတယ္ ပိုက္ဆံေပးလိုက္ကြာတဲ့ ကၽြန္မတုိ႔ လုံး၀မေပးပါဘူး။ မွတ္ပုံတင္လုပ္လုိ႔ တရား၀င္ ကုန္က်ေငြကုိသာေပးခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ လ၀ကက ဘာေျပာလဲဆုိေတာ့ သမုိင္းေတြဘာေတြ ကၽြန္မတုိ႔ နားမလည္ပါဘူး။ အထက္က အမိန္႔အတုိင္း ကၽြန္မတုိ႔ လုပ္ရတာပဲလုိ႔ေျပာတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ဘယ္ အိႏၵိယ ပါကစၥတန္ကမွ မဟုတ္တဲ့အတြက္ အဲဒါေပးရင္ မယူႏိုင္ဘူးလုိ႔ေျပာတယ္။ သူတုိ႔ဘက္က ေလသံေျပာ့သြားၿပီး လုပ္ေပးမယ္လုိ႔ ေျပာတယ္။ မွတ္ပုံတင္သြားယူရတဲ့ေန႔မွာ case file ကုိ ကၽြန္မတုိ႔လက္ထဲေပးပါတယ္။ အဲဒီ case file ကိုင္သြားၿပီး။ လ၀က ဦးစီးမွဴးဆီမွာ မွတ္ပုံတင္ကုိ သြားထုတ္ရပါတယ္။ Case file ကုိ ကၽြန္မၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေ႔ရွဆုံးစာရြက္တစ္မွာ နာမည္၊ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ အကုန္ေရးထားတယ္။ အဲဒီမွာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ပသီ လုိ႔ ေရးထားတယ္။ ဒါနဲ႔ မွတ္ပုံတင္ယူဖုိ႔ကုိ လက္မွတ္ထုိးလိုက္တယ္။ မွတ္ပုံတင္လည္း လက္ထဲေရာက္ေရာ လူမ်ဳိးေနရာမွာ အိႏၵိယ+ဗမာ၊ အိႏၵိယ+ဗမာ တဲ့။ ေတာ္ေတာ္ကုိ အ့ံၾသမိပါရဲ႕။ နားကုိ မလည္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။ လြတ္လပ္ခြင့္အျပည့္အ၀႐ွိတယ္ဆုိတာ ဘာလဲ။

    ဒီလုိနဲ႔ပဲ အိႏၵိယေတာင္ပိုင္းသားလုိ႔ နာမည္တပ္ဦးမွာလား ….. ။

    သမုိင္းကုိနားမလည္သူေတြ၊ သမုိင္းကုိ ကုိယ္တုိင္ ေသခ်ာမသိတာနဲ႔ပဲ မရွိဘူး မသိဘူးလုိ႔ ေျပာၿပီး သမုိင္းကုိ လိမ္ညာခ်င္သူေတြနဲ႔ေတာ့ ျမန္မာျပည္ႀကီးမွာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာတည္တ့ံခိုင္ၿမဲေရး၊ တုိင္းရင္းသားစည္းလုံးညီညြတ္ေရးေအာ္ေနလုိ႔လဲ အလကားပါပဲ။ ကၽြန္မတုိ႔ေတြ သမုိင္းကုိ ပုိမုိနားလည္သင့္ၾကၿပီ၊ နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ၾကပါၿပီ။

    လက္ခံယုံၾကည္တဲ့ဘာသာတရားမတူညီတာနဲ႔ ကုိယ့္ဘာသာသည္သာလွ်င္ အျမင့္ျမတ္ဆုံးပဲလုိ႔ အတြင္တြင္ေျပာေနၾကမယ့္အစား အျခားဘာသာမ်ား အေၾကာင္းကုိလည္း ေသခ်ာစြာေလ့လာသင့္ၾကပါတယ္။ ကုိယ့္ဘာသာသာသနာမဟုတ္တာကုိ ေလ့လာမယ္ဆုိရင္ အဲဒီဘာသာ၀င္မဟုတ္သူ ေရးထားတဲ့ စာေတြကုိ ေလ့လာတာထက္စာရင္ တျခားဘာသာ၀င္ေတြေရးသားထားတဲ့ စာအုပ္စာေပေတြကုိေသခ်ာေလ့လာၿပီး မိမိရဲ႕ဦးေႏွာက္နဲ႔ ဆင္ျခင္စဥ္းစားႏိုင္ၾကရင္ျဖင့္ စစ္မွန္တဲ့ေလ့လာမႈကုိ ရ႐ွိႏိုင္ပါတယ္။ ကုိယ္တုိင္ဖတ္ရင္းနားမလည္ရင္ေတာင္မွ အဲဒီဘာသာ၀င္ ကုိယ့္မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ေမးျမန္းသင့္ပါတယ္။ ေျဖၾကားေပးသူ အေနနဲ႔လည္း ကုိယ္မေျဖႏိုင္တဲ့ေမးခြန္းမ်ဳိးကုိ ကုိယ့္ထက္ နားလည္သူဆီမွာ ေမးျမန္းၿပီးမွသာ ျပန္လည္ေျဖၾကားေပးသင့္ပါတယ္။

    ဘာသာမတူ၊ လူမ်ဳိးကြဲျပားတဲ့ ျမန္မာ့ေျမက ေမာင္ႏွမအားလုံးလည္း အစြန္းေရာက္သူမ်ားမျဖစ္ၾကရေအာင္ သမုိင္းကုိေသခ်ာစြာလ့လာၿပီး ကုိယ့္ဘာသာတရားရဲ႕ ဆုံးမသြန္သင္ခ်က္မ်ားအတုိင္း ေလွ်ာက္လွမ္းၿပီး စည္းလုံးညီညြတ္ၿပီးေအးခ်မ္းသာယာတဲ့ အမိျမန္မာႏိုင္ငံျဖစ္လာဖုိ႔ ၀ိုင္း၀န္းထူေထာင္သင့္ၾကဖုိ႔ အခ်ိန္ေတြမလြန္ေသးပါဘူး။

    သမုိင္းမွန္ကုိ တကယ္ပဲ မသိၾကတာလား၊ နားမလည္ၾကတာလား …… ဆုိတာ မိမိကုိယ္တုိင္ ေတြးၾကည့္ရင္း အမွန္တရားကုိ ျမတ္ႏုိးသူမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး သမုိင္းရဲ႕တရားခံေတြအျဖစ္မွ ကင္းလြတ္ႏိုင္ၾကပါေစ …………… ။

     

    ပိုစ္ပိုင္ရွင္ကို ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းခံျပိး ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။