News @ M-Media

Category: ေဆာင္းပါး

  • အစြန္းေရာက္မႈကၽြတ္တန္း၀င္ခဲ့သူ ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ

    အစြန္းေရာက္မႈကၽြတ္တန္း၀င္ခဲ့သူ ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ

    ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၂၊ ၂၀၁၆
    M-Media

    အာဖဂန္မွ တာလီဘန္ တပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ား

    –  အေနာက္တိုင္းမွာ မြတ္စ္လင္မ္တစ္ဦးက အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္မႈတစ္ခု ျပဳလုပ္တိုင္း “သူတို႔က ငါတို႔ကို ဘာေၾကာင့္ မုန္းတီးေနတာလဲ” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္း ထြက္ေပၚလာေလ့ရိွတယ္။

    (အဲ့ဒီအခါမွာ) ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း “ရဖီးအုလႅာဟ္ ကာကာ” ထံက စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာ အေျဖမ်ဳိးေတြ ထြက္ရိွလာတတ္ပါတယ္။ သူဟာ ကၽြန္ေတာ္ သိကၽြမ္းသမွ်လူေတြထက္ အံ့ၾသထူးျခားတဲ့ဘ၀ကို ျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့သူျဖစ္တယ္။ ရဖီးဟာ တာလီဘန္ကို ေထာက္ခံၿပီး အေမရိကန္ႏိုင္ငံကို မုန္းတီးေနခဲ့တဲ့ ပါကစၥတန္လူငယ္တစ္ဦးပါ။ ရဖီးရဲ႕အစ္ကိုက တာလီဘန္အဖြဲ႕ထဲ ကာလတစ္ရပ္အထိ ၀င္ေရာက္ခဲ့သူျဖစ္ေပမယ့္ ခုခ်ိန္မွာ တာလီဘန္ေတြက ရဖီးကို သတ္ဖို႔ႀကိဳးစားလာမလားဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ စိုးရိမ္ေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ကၽြန္ေတာ္ အေတြးလြန္ေနတာပဲ ျဖစ္ပါေစ။

    ရဖီးမွာ ေမာင္ႏွမ ၁၃ ဦးရိွတယ္။ မ်ဳိးႏြယ္စုပဋိပကၡေတြနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားလွတဲ့ အာဖဂန္နယ္စပ္အနီး ရႊံ႕တဲေလးတစ္လံုးအတြင္းမွာ သူတို႔ ႀကီးျပင္းလာၾကတယ္။ မိဘႏွစ္ပါးကေတာ့ စာေပမတတ္ရွာတဲ့ လယ္သမားေတြျဖစ္တယ္။ ပဥၥမတန္းၿပီးစီးခ်ိန္မွာပဲ မဒရဆာ(ဘာသာေရးစာသင္ေက်ာင္း) အပို႔ခံလိုက္ရလို႔ ရဖီးရဲ႕ပညာေရးက အဆံုးသတ္သြားခဲ့တယ္။ သူ႔မိခင္က သူ႔ကို ဟာဖိဇြ္(ကုရ္အာန္က်မ္းအာဂံုေဆာင္သူ) ျဖစ္ေစခ်င္ေနခဲ့တာေလ။

    “လူေတြက သူတို႔ရဲ႕ကေလးငယ္ေတြကို ဟာဖိဇြ္ေက်ာင္း ပို႔လိုၾကတဲ့အေၾကာင္းရင္းတစ္ခုကေတာ့ – ဟာဖိဇြ္တစ္ပါးဟာ သုခဘံုကို ၀င္ေရာက္ခြင့္ရသလို ေနာက္ထပ္လူ ၁၀ ဦးကိုလည္း ေခၚေဆာင္သြားႏိုင္တယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ့္မိခင္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ဟာဖိဇြ္ ျဖစ္ေစလိုတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူမအတြက္ သုခဘံု၀င္ခြင့္လက္မွတ္ ျဖစ္ေစႏိုင္လို႔ပါပဲ” ဆိုၿပီး ရဖီးက သုခဘံုေရာက္ႏိုင္ေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေဒသႏၱရဆိုင္ရာယံုၾကည္မႈတစ္ခုကို ရွင္းျပတယ္။

    အဆံုးသတ္က်ေတာ့ ရဖီးရဲ႕ဘ၀ အသြင္ေျပာင္းသြားခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕အစ္ကိုအႀကီးဆံုး အခ္သာရ္က မရအရ ေငြရွာၿပီး ရဖီးကို ဘလူးခ်စၥတန္ခရိုင္က အေကာင္းဆံုးအမ်ားပိုင္ေက်ာင္းကို ပို႔လိုက္တယ္။ ရဖီးဟာ ဥာဏ္ရည္ထက္ျမက္ၿပီး အတန္းထဲမွာလည္း ထိပ္တန္းအဆင့္၀င္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူဟာ အစၥလာမ္ႏိုင္ငံေရးဆိုတဲ့ မိႈင္း မိသြားခဲ့ရတယ္။ ၀ါရင့္သမာၻရင့္ အစၥလာမ့္ေရးရာဆရာတစ္ဦးတစ္ဦးက သူ႔ကို အေနာက္တိုင္းရြံရွာသူ တာလီဘန္ဘက္ေတာ္သားအျဖစ္ ပံုသြင္းလိုက္ပါတယ္။

    “၉/၁၁ အေရးအခင္းဟာ အေမရိကန္ေတြကိုယ္တိုင္ကပဲ ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္တယ္၊ အဲ့ဒီအခင္းျဖစ္ပြားတဲ့ေန႔က ဂ်ဴးလူမ်ဳိး ၄၀၀၀ လုပ္ငန္းခြင္ကို ေရာက္မလာခဲ့ဘူးဆိုတဲ့ အေျခအျမစ္မဲ့အဆိုေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ေထာက္ခံခဲ့တယ္။ တာလီဘန္ေတြက အလြတ္တန္းတိုက္ခိုက္ေရးသမားေတြလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ျမင္ခဲ့တယ္ေလ”။

    အစြန္းေရာက္၀ါဒရဲ႕အဆိပ္ေျဖေဆးဟာ ပညာေရးျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ မၾကာခဏ ေရးသားေလ့ရိွပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ပါကစၥတန္မွာက်ေတာ့ အထက္တန္းေက်ာင္းက ရဖီးကို အယူသည္းတစ္ယူသန္ ျဖစ္သြားေစခဲ့တယ္။ “ပညာေရးဆိုတာလည္း ျပႆနာတစ္ခု ျဖစ္လာေစႏိုင္ပါတယ္” လို႔ သူက သေရာ္စကားဆိုပါတယ္။

    သူေျပာတာလည္း မမွားပါဘူး။ ပညာေရးရဲ႕ၾသဇာကလည္း အဲ့ဒီအေျခအေနမ်ဳိးေရာက္ေအာင္ လြယ္ကူသြားေစႏိုင္တယ္ေလ။ အိုဆာမာ ဘင္လာဒင္က အင္ဂ်င္နီယာတစ္ဥိးျဖစ္တယ္။ လက္ရိွ အလ္ကိုင္ဒါအဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ အိုင္မန္ အလ္ဇ၀ါဟ္ရီကလည္း ဘာသာစကားသံုးမ်ဳိးကၽြမ္းက်င္သူ ခြဲစိတ္ဆရာ၀န္တစ္ဦးျဖစ္ေနပါတယ္။ ပါကစၥတန္ဆရာ၀န္ သို႔မဟုတ္ အင္ဂ်င္နီယာအခ်ဳိ႕ဟာ ရံဖန္ရံခါ အစြန္းေရာက္၀ါဒီေတြ ျဖစ္သြားတတ္တယ္၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံရဲ႕ပညာေရးစံနစ္က ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္ေသာစြမ္းရည္မပါ၀င္တဲ့ ဘြဲ႕လက္မွတ္တစ္ခု ရယူေရးကိုသာ လမ္းေၾကာင္းေပးထားလို႔ပါပဲ လို႔ဆိုၿပီး ရဖီးက
    မွတ္ခ်က္ျပဳထားပါတယ္။

    အလွဴရွင္တိုင္းျပည္မ်ားအေနနဲ႔ ပညာေရးကို အားေပးသင့္ေပမယ့္ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းေတြကို ပိုၿပီး အေလးထားကရုျပဳသင့္ပါတယ္လို႔ ရဖီးက ဆိုတယ္။ သူမွန္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ျမင္တယ္။ အာဖရိကနဲ႔ အာရွတိုက္က ဆင္းရဲတဲ့ႏိုင္ငံမ်ားရဲ႕ အစြန္းေရာက္မဒရဆာေက်ာင္းမ်ားကို ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ေပးေနၾကတဲ့ ေဆာ္ဒီအာေရဗ်လို တိုင္းျပည္ေတြအေပၚ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပိုမို ဖိအားေပးရမွာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

    မိန္းကေလးမ်ားရဲ႕ပညာေရးက႑မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံရပါဦးမယ္။ ဒီအခ်က္က လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတစ္ရပ္လံုးကို အေျပာင္းအလဲျဖစ္ေစႏိုင္လို႔ပါ။ ပညာတတ္အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ ကေလး အမ်ားအျပား မယူတတ္ၾကတဲ့အတြက္ လူငယ္ေတြ ေဘးထြက္ပ်က္စီးမႈကို ေလွ်ာ့ခ်ရာလည္း ေရာက္ပါတယ္။ ဒါဟာ (လူငယ္ေတြ ေဘးထြက္ပ်က္စီးတာဟာ) အစြန္းေရာက္၀ါဒ၊ စစ္မက္ေတြနဲ႔ အျပန္အလွန္ဆက္ႏႊယ္ေနျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းတစ္ခုလည္း ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါ့အျပင္ ပညာသင္မိန္းကေလးမ်ားကလည္း ပညာသင္ေယာက္်ားေလးမ်ားကို ေျပာင္းလဲသြားေစႏိုင္ပါတယ္။ ရဖီးလိုမ်ဳိးေပါ့။

    လာဟိုၿမိဳ႕ေကာလိပ္ကို ရဖီး သြားတက္တဲ့အခ်ိန္က်မွ ပညာတတ္အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို ပထမဆံုး ႀကံဳဆံုခဲ့ရတယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ ဥာဏ္ရည္တစ္ဆင့္နိမ့္က်ၿပီး ပညာတတ္အမ်ဳိးသမီးေတြက အက်င့္စာရိတၱ ယိုယြင္းေနသူေတြလို႔ တစ္ခ်ိန္က သူ ထင္မွတ္ထားခဲ့တယ္။

    “ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္အမ်ဳိးသမီးနဲ႔မွ ေျပာဆိုဆက္ဆံတာမ်ဳိး မရိွခဲ့ဖူးဘူး။ ေကာလိပ္ေရာက္တဲ့အခါက်မွ အတန္းထဲမွာ ထူးခၽြန္လွတဲ့၊ ပြင့္လင္းေဖာ္ေရြတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြရိွေနတာကို ေတြ႕ရတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္ တအံ့တၾသျဖစ္သြားရပါတယ္”။

    ဒါဟာ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ပညာသင္ၾကားေရးကို နားလည္ခံစား-အားေပးေထာက္ခံသူျဖစ္လာေအာင္ ရဖီးကို တြန္းပို႔လိုက္တဲ့အေၾကာင္းေတြထဲက က႑တစ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔မိသားစု၀င္အတြင္းမွာပါ တိုက္တြန္းလာေစခဲ့တယ္။ သူ႔အစ္မႀကီးမ်ားက စာေပမတတ္ၾကေပမယ့္ ညီမအငယ္ဆံုးကေတာ့ ေကာလိပ္တက္ေနပါၿပီ။

    my friend
    ယခင္တာလီဘန္တပ္ဖြဲ႕၀င္ေဟာင္းျဖစ္ခဲ့သူ ရဖီးအုလႅာဟ္ ကာကာ

    ရဖီးဟာ South Dakota က Augustana ေကာလိပ္မွာ ပညာသင္ၾကားဖို႔ ဖူးလ္ဘရိုက္ Fulbright စေကာလားရွစ္ကို ရရိွခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီအေတြ႕အႀကံဳက သူ႔ကို အေမရိကန္ႏိုင္ငံအေပၚ ပိုၿပီး နားလည္သြားေစပါတယ္။ သို႔ေပမယ့္လည္း အေမရိကန္ရဲ႕မူ၀ါဒအမ်ားအျပားကို စိတ္တိုင္းမက် ျဖစ္ေနဆဲပါ။ ေကာလိပ္တက္ၿပီး Rhodes စေကာလားရွစ္ကို ထပ္မံရရိွတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ ယမန္ႏွစ္မွာ ေအာ့စ္ဖို႔ဒ္ Oxford တကၠသိုလ္ကေန ဘြဲ႕ဆြတ္ခူးရယူႏိုင္ခဲ့တယ္။

    သူ အခု လန္ဒန္မွာ ရိွေနၿပီး ပါကစၥတန္သတင္းစာေတြမွာ စာေရးေနပါတယ္။ ဘလူးခ်စၥတန္က ဆင္းရဲခ်ဳိ႕တဲ့ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ ေဘာ္ဒါေက်ာင္းတစ္ခု စတင္တည္ေထာင္ႏိုင္ေအာင္ ျပည္ေတာ္ျပန္ေရးကို စီစဥ္ေနပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးေလာကထဲလည္း ေျခစံုပစ္ ၀င္ေရာက္မွာျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ သူ႔ရဲ႕ ရြာျပန္ခရီးမွာ တာလီဘန္ေတြ ဒုကၡမေပးခဲ့ဘူးဆိုရင္ေပါ့။

    ဒီေန႔မွာေတာ့ ရဖီးဟာ တာလီဘန္၊ အေျခအျမစ္မဲ့အဆိုေတြ၊ အေမရိကန္ဆန္႔က်င္ေရးမ်က္ကန္း၀ါဒေတြအေပၚ ပယ္လွန္တဲ့ အသံရွင္တစ္ဦး ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက ေဒၚနယ္ထရမ့္ရဲ႕ မြတ္စ္လင္မ္တားဆီးေရးအဆိုကို လက္မခံျခင္း အေၾကာင္းရင္းလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။ ေဒၚနယ္ထရမ့္လို အစြန္းေရာက္အေမရိကန္ေတြရဲ႕အသံေတြက အစၥလာမ္ကမာၻတစ္ခြင္က အစြန္းေရာက္သမားေတြရဲ႕အသံမ်ားကို ထပ္ဆင့္ အားျဖည့္ေပးေနတာျဖစ္တယ္လို႔ ရဖီးက ဆိုပါတယ္။

    အစၥလာမ္ေလာကထဲက အစြန္းေရာက္၀ါဒကို တိုက္ခိုက္ဖို႔အတြက္ အေနာက္တိုင္းဟာ ဒရုန္းတို္က္ေလယာဥ္ေတြ၊ ဒံုးက်ည္ေတြ၊ ျပည္ပစစ္စခန္းေတြမွာ ေဒၚလာဘီလီယံနဲ႔ခ်ီၿပီး အသံုးျပဳေနၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပညာေရးနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးမ်ားဘ၀ျမွင့္တင္ေရးက႑ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ လ်စ္လ်ဴရႈထားၾကတယ္။ တကယ္လို႔ နည္းမွန္လမ္းမွန္ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈ ပိုမိုေခ်ာေမြ႕သြားေစမွာျဖစ္ပါတယ္။ စစ္သည္တစ္ဦးအတြက္ တစ္ႏွစ္စာကုန္က်စားရိတ္က စာသင္ေက်ာင္း ၂၀ ကို လည္ပတ္ေစႏိုင္တာေၾကာင့္ ဘယ္ဖက္ကို အေလးေပးသင့္သလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စဥ္းစားသံုးသပ္ရပါေတာ့မယ္။

    မည္သို႔ပင္ဆိုေစ အစြန္းေရာက္၀ါဒဆန္႔က်င္ေရးမွာ စာအုပ္တစ္အုပ္က ပိုမိုအစြမ္းထက္တဲ့ အင္အားစုတစ္ရပ္ ျဖစ္လာေစႏိုင္တယ္လို႔ ရဖီးက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို သင္ၾကားေပးလိုက္ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီစာအုပ္ဟာ မွန္ကန္ေကာင္းမြန္တဲ့စာအုပ္ ျဖစ္ရပါလိမ့္မယ္။

    မူရင္း – My Friend, the Former Muslim Extremist by Nicholas Kristof ; The New York Times

    ျပန္ဆုိသူ – လိႈင္းသစ္ေအာင္

  • သခင္ စိတ္လား၊ ကၽြန္ စိတ္လား

    သခင္ စိတ္လား၊ ကၽြန္ စိတ္လား

    သိန္းျမင့္ညိဳ (ေခ်ာက္)

    Messenger ဂ်ာနယ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
    Bogyoke Aung San and U Pe Kin at Inlay Lake

     

    “ကုိေဖခင္…၊ ခင္ဗ်ားကုိ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာစရာရွိတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးသမား ဆုိတာ သံုးမ်ဳိး သံုးစား ရွိတယ္။ ခင္ဗ်ားသိလား။ “ပထမ တစ္မ်ဳိးက လက္နက္ ကုိင္ၿပီး တုိက္ရဲတယ္။ သတ္ရဲ ျဖတ္ရဲ အေသခံရဲတယ္။ ဒုတိယ အမ်ဳိးအစားက လက္နက္ ကုိင္ၿပီး မတုိက္ရဲ မခုိက္ရဲ၊ မသတ္ရဲ၊ မျဖတ္ရဲဘူး၊ အေသလည္း မခံရဲဘူး။ ဒါေပမဲ့ တစ္ရြာ၀င္ တစ္ရြာထြက္ အပင္ပန္းခံ၊ အဆင္းရဲ ခံၿပီး စည္း႐ံုးေရး လုပ္ႏုိင္တယ္။ စားစရာ ရရင္စား၊ မရရင္ မစားဘဲ ဇြဲနပဲနဲ႔ အငတ္ခံႏုိင္တယ္။ တတိယ အမ်ဳိးအစားက တုိက္လည္း မတုိက္ရဲ၊ အေသလည္း မခံရဲ၊ အပင္ပန္း အဆင္းရဲ အငတ္အျပတ္လည္း မခံႏုိင္ဘူး။ ခပ္ေၾကာ့ေၾကာ့ေလး ၀တ္စားၿပီး၊ ဦးေႏွာက္ သံုးၿပီး တုိင္းျပည္ အတြက္ ဘာလုပ္ ေပးရမလဲ၊ လုပ္ေပးႏုိင္တယ္ ဆုိတဲ့ လူစားမ်ဳိး ျဖစ္တယ္”

    ဒီစကားကုိ ေျပာခဲ့တဲ့ သူကေတာ့ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဦးေအာင္ဆန္း (ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း)ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ(၂၀) ရက္ေန႔မွာ က်င္းပတဲ့ ေရႊတိဂံုအလယ္ပစၥယံ လူထုေဟာေျပာပြဲမွာ ရွမ္းျပည္နယ္ အတြက္ အဆို တင္သြင္း ခဲ့တဲ့ ဦးေဖခင္ကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ေတြ႔ဆံုၿပီး အထက္ပါ စကားကုိ ေျပာခဲ့တာပါ။

    ဦးေဖခင္ ဆုိတာ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆုိတဲ့ ပြဲမွာ ပါ၀င္ ခဲ့တဲ့ သမုိင္း၀င္ပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။  ျမန္မာ့ သမုိင္းေၾကာင္းကုိ ေျပာရရင္၊ အထူးသျဖင့္ ပင္လံုညီလာခံ အေၾကာင္း ေျပာရမယ္ ဆုိရင္ ဦးေဖခင္တုိ႔၊ ဦးတင္ဧတုိ႔ကုိ ခ်န္လွပ္ပစ္ခဲ့လုိ႔ မရပါဘူး။ တစ္နည္း ေျပာရရင္ ျပည္ေထာင္စုေန႔ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ရတာ ကုိယ္ႏိႈက္က ဦးေဖခင္တုိ႔၊ ဦးတင္ဧတုိ႔ရဲ႕ လံု႔လပေယာဂေတြနဲ႔ မကင္းခဲ့ပါဘူး။ သမုိင္းေၾကာင္းကုိ ျပန္ၿပီး ေကာက္ရမယ္ ဆုိရင္ေတာ့  အရွည္သားကလား။

    ဦးေဖခင္ဆုိတာက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ရန္ကုန္ တကၠသုိလ္မွာ ေက်ာင္းအတူ ေနခဲ့ဖူးပါတယ္။  ဦးေဖခင္က တကၠသုိလ္ကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းထက္  တစ္ႏွစ္ ေစာၿပီး ေရာက္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္မွာ အတူဆံုခဲ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြပါ။

    ဒီေနရာမွာ တစ္ခု သတိထားမိတာ ရွိပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရး အႀကိဳကာလေတြမွာ ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ထဲမွာ လူမ်ဳိးေရးခြဲျခားမႈ၊ ဘာသာေရး ခြဲျခားမႈ လံုး၀ မရွိခဲ့ပါဘူး။

    ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လူမ်ဳိးေပါင္း(၁၃၅)မ်ဳိး ရွိတယ္လုိ႔ သတ္မွတ္ ထားေပမယ့္လည္း တကယ့္ မ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ စစ္စစ္ေတြကေတာ့ ဒါကုိ တစ္ေျမထဲေန၊ တစ္ေရထဲေသာက္၊ တစ္ခရီးထဲသြားတဲ့ ေသြးခ်င္းသားခ်င္းေတြ လုိ႔ပဲ ျမင္တယ္။ လူမ်ဳိးေရး အစြန္းေရာက္တာမ်ဳိး၊ ဘာသာေရး အစြန္းေရာက္တာမ်ဳိး လံုး၀ မရွိခဲ့ၾကဘူး။

    ဦးေဖခင္ကုိပဲ ၾကည့္ေလ။ ဦးေဖခင္ဟာ ျမန္မာမြတ္စလင္ တစ္ဦးသာ ျဖစ္တယ္။ သူ႔ကုိ မႏၲေလးတုိင္း ေဒသႀကီး၊ ေပ်ာ္ဘြယ္ၿမိဳ႕နယ္၊ ဆြဲမွန္ေက်းရြာမွာ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၇၄ ခုႏွစ္၊ ၀ါေခါင္လျပည့္ေန႔ (ခရစ္ႏွစ္ ၁၉၁၂ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၂၇ ရက္)ေန႔မွာ အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္ အဖ ဦးဗဗခန္နဲ႔ အမိ ေဒၚတုတ္တုိ႔က ေမြးဖြား ခဲ့တယ္။ ျမန္မာမြတ္စလင္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ေသြးထဲမွာ ဘာသာေရး ခြဲျခားမႈ လံုး၀ ကင္းရွင္းခဲ့တယ္။ ဘယ္နယ္ခ်ဲ႕ရဲ႕ ပေယာဂမွ ပူး၀င္မခံခဲ့ဘူး။ ဘယ္ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ အယူအစြဲေတြမွ ပူး၀င္ မခံခဲ့ဘူး။

    ဦးေဖခင္ နားလည္ ထားတာက ဗမာလည္း ျမန္မာ၊ မြတ္စလင္လည္း ျမန္မာလုိ႔ပဲ ခံယူထားတယ္။ တုိင္းျပည္ လြတ္လပ္ေရး အတြက္၊ တုိင္းျပည္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး အတြက္ ဘာသာေရးေတြ၊ လူမ်ဳိးေရးေတြက အဓိက အေျခခံ မက်ဘူး။ ဒီတုိင္းျပည္ရဲ႕ တုိးတက္ရာ တုိးတက္ေၾကာင္း အတြက္ ကုိယ္တတ္ႏုိင္တဲ့ ဘက္က တစ္တပ္ တစ္အား ပူးေပါင္းပါ၀င္ ကူညီမယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္ပဲ ထားခဲ့တယ္။ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ လူမ်ဳိးေရးစိတ္၊ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ ဘာသာေရး စိတ္ဓာတ္ေတြ ကင္းရွင္းခဲ့တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက သူ႔ကုိ တုိင္းျပည္ရဲ႕ အေရးပါတဲ့ အခန္းက႑ေတြမွာ ပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္ ေစခဲ့တယ္။

    ဦးေဖခင္ဟာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႔၊ သခင္ႏုတုိ႔၊ သခင္ သန္းထြန္းတုိ႔နဲ႔  ေက်ာင္းသား ဘ၀ကတည္းက ခင္မင္သိကၽြမ္း ရင္းႏွီးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏုိင္ငံေရးကုိ စိတ္မ၀င္စားခဲ့ဘူး။ ႏုိင္ငံေရးသမား လုပ္ဖုိ႔လည္း စိတ္ကူး မရွိခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာႏုိင္င ံလြတ္လပ္ေရးနဲ႔ အတူ ရွမ္းျပည္နယ္ရဲ႕ အနာဂတ္ အေရးကုိေတာ့ စိတ္၀င္စားမိတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ေရႊတိဂံုအလယ္ပစၥယံမွာ ရွမ္းျပည္နယ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အဆုိ တင္သြင္းရာက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ စည္း႐ံုးမႈေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရး ေလာကထဲ ေရာက္လာခဲ့ရတယ္။

    ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကုိယ္တုိင္က ဦးေဖခင္ကုိ ဖ.ဆ.ပ.လ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အမႈေဆာင္ အဖြဲ႔၀င္ တစ္ဦး အျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ ဖ.ဆ.ပ.လ ဦးစီး အဖြဲ႔၀င္ အျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ ဖ.ဆ.ပ.လ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွာ ေတာင္တန္းနယ္ ေဒသ အတြင္းေရးမွဴး အျဖစ္ လည္းေကာင္း တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ရင္း ပင္လံုစာခ်ဳပ္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ဖုိ႔ အေရးပါတဲ့ အခန္းက႑ကုိ ေရာက္ခဲ့ရတယ္။

    ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး မရခင္ ကာလေတြတုန္းက ေတာင္တန္း ေဒသေတြဟာ ဗမာျပည္မႀကီးနဲ႕ ကူးလူး ဆက္ဆံဖို႔ အခြင့္အလမ္း မရွိခဲ့ၾကဘူး။ ေတာင္တန္းေဒသေတြကုိ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕ေတြက ထိန္းခ်ဳပ္ထားၿပီး ေစာ္ဘြားေစာ္ခံေတြနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ထားတယ္။ ေစာ္ဘြားႀကီးေတြကုိလည္း လုပ္ပုိင္ခြင့္အာဏာ အျပည့္အ၀ ေပးထားခဲ့တာမုိ႔ ေတာ္႐ံု လူငယ္ေတြဟာ ႏုိင္ငံေရး အသိအျမင္ တုိးတက္ဖုိ႔ ခက္ခဲလြန္းတယ္။ တက္ႂကြတဲ့ ႏုိင္ငံေရး အျမင္ရွိတဲ့ လူငယ္ေတြကုိ ဖိႏွိပ္ထားတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဘိန္းေတြ၊ သံုးဆယ့္ေျခာက္ေကာင္ ေလာင္းကစားေတြနဲ႕ ရွမ္းျပည္နယ္ လူထုကုိ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ကင္းေ၀းေအာင္ ေသြးေဆာင္ ထားခဲ့ၾကတယ္။ ႏုိင္ငံေရး အသိရွိတဲ့ လူငယ္ေတြ ေပၚလာရင္လည္း (Frontier crossing Act) လုိ႔ေခၚတဲ့ “နယ္ျခား ေဒသေက်ာ္ျဖတ္မႈ ခ်ဳပ္ကုိင္ေရးဥပေဒ” နဲ႔ ဖမ္းဆီး ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတယ္လုိ႔ သိရတယ္။ မလုိလားအပ္သူ ဆုိၿပီး နယ္ႏွင္ဒဏ္ ေပးလုိ႔ရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ရွမ္းလူငယ္ေတြ ျပည္မနဲ႔ ဆက္ဆံဖို႔ဆုိတာ အလြန္ အႏၲရာယ္မ်ားလွတဲ့ စြန္႔စားမႈ တစ္ရပ္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။

    ဒါေပမဲ့ တုိးတက္ေသာ ရွမ္းလူငယ္ေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့ ဦးထြန္းျမင့္(လင္းေခး)၊ ဦးတင္ဧ(ရွမ္းျပည္)၊ ဦးထြန္းျမင့္ (ေတာင္ႀကီး)၊ ဦးစံေဖ၊ ဦးခြန္ထီး၊ ဦးအုန္းေဖ၊ ဦးသန္းေဖ၊ ဦးဘတင္၊ ဦးသုတ၊ ဦးေအးေက်ာ္တုိ႔ဟာ ေရႊတိဂံု အလယ္ပစၥယံ လူထုေဟာေျပာပြဲကုိ လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာ တက္ေရာက္လာၾကတယ္။ အဲဒီ ေဟာေျပာပြဲမွာ ရွမ္းျပည္နယ္ အတြက္ ဦးေဖခင္ တင္သြင္းတဲ့ အဆုိကုိ တစ္ခဲနက္ ေထာက္ခံခဲ့ၾကတယ္။ ဦးေဖခင္ တင္သြင္းတဲ့ အဆုိကေတာ့ “ဗမာျပည္မႀကီးကုိ လြတ္လပ္ေရး ေပးရင္ ေတာင္တန္းေဒသေတြကုိလည္း ခ်န္လွပ္ မထားရန္၊ တစ္ပါတည္း ျပည္နယ္ ျပည္မ လြတ္လပ္ေရး ေပးရန္” တုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

    ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး ခရီးၾကမ္းႀကီးဟာ “ဓားသြားေပၚက ပ်ားရည္စက္”လုိပဲ။ လြတ္လပ္ေရး ဆုိတာ ခ်ဳိၿမိန္တဲ့ အရသာ ရွိေကာင္း ရွိေပမယ့္ ဓားသြားလုိ အႏၲရာယ္မ်ားတဲ့ အခက္အခဲ အတားအဆီးေတြကုိ ျဖတ္သန္း ခဲ့ၾကရတယ္။

    ႀကီးမားတဲ့ အတားအဆီးေတြ ထဲကမွ တစ္တုိင္းျပည္လံုးရဲ႕ စည္းလံုးညီၫြတ္မႈနဲ႔ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတြကုိ ေမာင္းထုတ္ ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ဖ.ဆ.ပ.လ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕ မွန္ကန္တဲ့ ဦးေဆာင္မႈနဲ႔ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္ကုိ စိန္ေခၚခဲ့တယ္။ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္က ျမန္မာျပည္သူလူထုကုိ ေသြးခြဲ ခဲ့တယ္။ ျပည္နယ္ျပည္မ ခြဲျခား ပစ္ဖုိ႔  ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ေတာင္တန္းေဒသေတြကုိ ဆက္လက္ ထိန္းခ်ဳပ္ ထားခ်င္ေသးတယ္။ ဗမာျပည္မႀကီးကုိ မတတ္သာလုိ႔ လက္လႊတ္လုိက္ရတဲ့ တုိင္ေအာင္ ျပည္နယ္ေတာင္တန္း ေဒသေတြကုိေတာ့ လက္လႊတ္ခ်င္ဟန္ မတူဘူး။ အဲဒါ ေၾကာင့္လည္း ရွမ္းေစာ္ဘြားေတြကုိ စည္း႐ံုးခဲ့တယ္။

    ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႔ လန္ဒန္မွာ လြတ္လပ္ေရး အတြက္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာေပါ့။ ဗမာျပည္မကုိ လြတ္လပ္ေရး ေပးမယ္၊ ေတာင္တန္း ေဒသေတြကေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ သေဘာဆႏၵ အေလွ်ာက္ပဲ ျဖစ္ရေစမယ္လုိ႔ ညိႇႏႈိင္း ေနၾကတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႔ကလည္း ျပည္နယ္ေတာင္တန္း ေဒသေတြ မပါဘဲ လြတ္လပ္ေရး ရခဲ့မယ္ ဆုိရင္ေတာင္ အဲဒီလြတ္လပ္ေရးဟာ“အေတာင္မပါတဲ့ငွက္”လုိျဖစ္မယ္ ဆုိတာ သေဘာေပါက္ထားတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ျပည္နယ္ေတာင္တန္း ေဒသေတြနဲ႔ တစ္ပါတည္း လြတ္လပ္ေရးေပးဖို႔ ေတာင္းဆုိခဲ့တယ္။

    ဒါေပမဲ့ အဲဒီ အခ်ိန္မွာပဲ မထင္မွတ္တဲ့ အေႏွာင့္အယွက္ တစ္ခု ၀င္လာတယ္။ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕ေတြရဲ႕ ေသြးထုိးမႈကုိ နားေယာင္ခဲ့တဲ့ ေစာ္ဘြားေတြက အဂၤလိပ္ အစုိးရထံ ေၾကးနန္းစာ ပုိ႔လုိက္တယ္။ “ေအာင္ဆန္းက ငါတုိ႔ ကုိယ္စားလွယ္ မဟုတ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္ အတြက္ ဘာမွ ေျပာပုိင္ခြင့္ မရွိ၊ ရွမ္းျပည္ကိစၥ ေဆြးေႏြးလုိလွ်င္ ငါတုိ႔ကုိ ဖိတ္ပါ”ဆုိတဲ့ ေၾကးနန္းစာပါပဲ။

    အဂၤလိပ္နန္းရင္း၀န္ အက္တလီဟာ အဲဒီ ေၾကးနန္းစာကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကုိ ျပလုိက္တယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ နားလည္ လုိက္တယ္။ ရွမ္းျပည္နယ္ကုိ အဂၤလိပ္ေတြ ေသြးခြဲလုိက္ၿပီ ဆုိတာကုိေပါ့။ ရွမ္းျပည္နယ္မွာ ရွိတဲ့ ေစာ္ဘြားေတြလည္း နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္ရဲ႕ ပေယာဂ ပူး၀င္ ခံလုိက္ရတယ္။ “မစားရ ၀ခမန္း” မက္လံုးေတြနဲ႔ ျပည္နယ္ျပည္မ ေသြးစည္းမႈကုိ ေသြးခြဲလုိက္တယ္။ သမုိင္းစဥ္ဆက္ ေသြးစည္းခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကုိ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕ေတြ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာ နီးပါး ေသြးခြဲခဲ့သလုိ ယခုလည္း ေသြးခြဲ လုိက္ၾကျပန္တယ္။

    တုိးတက္တဲ့ ရွမ္းလူငယ္ေတြဟာ ႏုိင္ငံေရး မ်က္ျခည္ ျပတ္မခံခဲ့ဘူး။ ေတာင္တန္း ေဒသေတြနဲ႔ ဗမာေတြဟာ ေသြးစည္းညီၫြတ္မႈ ရွိတယ္ ဆုိတဲ့ အေၾကာင္း ခ်က္ခ်င္း တုံ႔ျပန္ လုိက္ၾကတယ္။ ရွမ္းလူငယ္ ကုိတင္ဧ(ေနာင္-အၿငိမ္းစား ႏုိင္ငံေတာ္ေကာင္စီ၀င္)က ဦးေဆာင္ၿပီး ေတာင္ႀကီးနဲ႔ အနီးအနား ပတ္၀န္းက်င္ ၿမိဳ႕ေတြမွာ လူထု ဆႏၵျပပြဲေတြ က်င္းပ လုိက္ၾကတယ္။

    “ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ရွမ္းျပည္နယ္ အပါ အ၀င္ ေတာင္တန္းေဒသ အားလံုးကုိ ကုိယ္စားျပဳသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကုိ ငါတုိ႔ ေထာက္ခံသည္။ ဗမာျပည္မကုိ လြတ္လပ္ေရး ေပးလွ်င္ ရွမ္းျပည္ အပါအ၀င္ ေတာင္တန္း ေဒသကုိပါ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း လြတ္လပ္ေရးေပးပါ”ဆုိၿပီး လန္ဒန္ အစုိးရထံ ေၾကးနန္း ျပန္႐ုိက္ လုိက္ၾကတယ္။ ဒီေတာ့မွ အဂၤလိပ္ အစုိးရလည္း ရွမ္းျပည္သူလူထုရဲ႕ သေဘာထား အမွန္ကုိ သိရွိ နားလည္သြား တယ္။ “ဒီလုိ ဆုိရင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ေတာင္တန္း ေဒသကုိယ္စားလွယ္ေတြ ေတြ႔ဆံုညႇိႏႈိင္း ေဆြးေႏြးၾကပါ။ ရရွိလာတဲ့ သေဘာတူညီခ်က္ကုိ ၿဗိတိသွ်အစုိးရ အေနနဲ႔ လက္ခံေပးပါမယ္”ဆုိတဲ့ အေျဖကုိ ေပးခဲ့တယ္။ ဒါဟာ “ေအာင္ဆန္းအက္တလီ ” စာခ်ဳပ္ရဲ႕ ေရေသာက္ျမစ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

    နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္ေတြရဲ႕ အထင္ကေတာ့ ရွမ္းဗမာ ေသြးစည္းေရး မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ ထင္ခဲ့ၾကတယ္။  နယ္ခ်ဲ႕ အဂၤလိပ္က ႏွစ္ေပါင္း တစ္ရာ ေသြးခြဲ အုပ္ခ်ဳပ္ထားတာမုိ႔ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ရွမ္းဗမာ သေဘာတူညီမႈ ရလိမ့္မယ္လုိ႔ မထင္မွတ္ခဲ့ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တုိ႔ကုိ ႏွစ္သိမ့္လႊတ္လုိက္ဟန္ တူပါတယ္။ အက္တလီတုိ႔ ထင္မယ္ ဆုိရင္လည္း ထင္စရာပါ။ ရွမ္းျပည္နယ္မွာ ေစာ္ဘြားေတြ၊ ၿမိဳ႕စားေတြ၊ ေငြခံမွဴးေတြ ကုိ အခြင့္အေရး ေပးထားတယ္။ ဘိန္းနဲ႔ ေလာင္းကစား၀ုိင္းေတြ ဖြင့္ၿပီး ႏုိင္ငံေရး နားမ်က္စိေတြ ပိတ္ထားခဲ့ၿပီကုိး။ ဒီေတာ့လည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႔ တစ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ စည္း႐ံုးၾကပါေစ ေအာင္ျမင္လိမ့္မယ္လုိ႔ လံုး၀ ထင္မွတ္ မထားခဲ့ဘူး။ တကယ္ေတာ့ နယ္ခ်ဲ႕ ဆုိတာ ဘယ္နယ္ခ်ဲ႕မွ သီလ မေစာင့္ထိန္းၾကပါဘူး။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ နယ္ခ်ဲ႕ေတြလည္း ဒီပုတ္ထဲက ဒီပဲေတြ ဆုိတာ သမုိင္းသင္ခန္းစာ ယူထားၾကဖို႔ေတာ့ လုိလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။

    ရွမ္းျပည္သူလူထုရဲ႕ ေသြးစည္းညီၫြတ္မႈေၾကာင့္ “ေအာင္ဆန္းအက္တလီ”စာခ်ဳပ္ကုိ (၂၇. ၁. ၁၉၄၇) ေန႔မွာ ေအာင္ျမင္စြာ ခ်ဳပ္ဆုိ ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေတာင္တန္းေဒသေတြနဲ႔  ညိႇႏႈိင္း ေဆြးေႏြး ရဦးမွာမုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ဗမာျပည္ကုိ ခ်က္ခ်င္း ျပန္လာခဲ့ပါ တယ္။

    ေဖေဖာ္၀ါရီလ(၂)ရက္ေန႔မွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႔ ရန္ကုန္ကုိ ျပန္ေရာက္လာၾကၿပီး ေဖေဖာ္၀ါရီလ(၈)ရက္ေန႔မွာ ပင္လံုကုိ ထပ္ၿပီး ခရီးဆက္ခဲ့ရတယ္။ ဗမာျပည္ လြတ္လပ္ေရး အတြက္ အခ်ိန္တုိင္းဟာ တန္ဖုိးရွိေနတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ အခ်ိန္မဆုိင္းဘဲ (အနားမယူဘဲ) ရွမ္းျပည္နယ္ကုိ ခရီးထြက္ခဲ့တယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ ေနရမယ့္ အစား အနာဂတ္ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ကံၾကမၼာ အတြက္ တက္ႂကြ ရႊင္လန္းေနတယ္။ ေဖေဖာ္၀ါရီလ(၈)ရက္ေန႔ ညေနမွာေတာ့  ရွမ္းေစာ္ဘြားႀကီးေတြ၊ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြကုိ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ၿပီး လန္ဒန္ အေတြ႔အႀကံဳေတြကုိ ရွင္းလင္း ေျပာျပခဲ့တယ္။ တက္ေရာက္ လာၾကတဲ့  ေတာင္တန္းကုိယ္စားလွယ္ေတြကလည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ႐ုိးသား ပြင့္လင္းမႈကုိ ေက်နပ္ ႏွစ္သိမ့္ေနၾကတယ္။

    ေနာက္တစ္ေန႔ ပင္လံုညီလာခံမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ အနာဂတ္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အေျခအေနကုိ ရွင္းရွင္း နဲ႔ ဘြင္းဘြင္းပဲ ေျပာျပခဲ့တယ္။ ကုိယ့္ျပည္တြင္းက ျပႆနာကုိ ကုိယ့္အခ်င္းခ်င္း နားလည္ ခြင့္လႊတ္မႈေတြ နဲ႔သာ ေျဖရွင္းရမွာ ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္း၊ အေမေက်ာ္ ေဒြးေတာ္ လြမ္းေနလုိ႔ မျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဘယ္ျပည္ပကမွ သူတုိ႔ အက်ဳိးစီးပြား အတြက္ အက်ဳိးအျမတ္ မရွိဘဲ ကူညီမွာ မဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္း၊ ေနာက္ဆံုး သူတုိ႔ အက်ိဳး အတြက္ အသံုးခ်သြားၾကမွာ ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္း။ အဲဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္အခ်င္းခ်င္း စည္းလံုး ညီၫြတ္စြာ လက္တြဲၿပီး ျပႆနာ အရပ္ရပ္ကုိ ေျဖရွင္းဖို႔ လုိေၾကာင္း ေျပာၾကား သြားတယ္။

    ဒါေပမဲ့လည္း “ဘယ္ေလာက္ပဲ ေစတနာမွန္မွန္၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ႐ုိးသားမႈ ရွိေနပါေစ၊ အဖ်က္အေမွာင့္ေတြကေတာ့ ေပၚလာစၿမဲပါပဲ။ ပင္လံုညီလာခံႀကီးဟာ အစေကာင္း သေလာက္၊ အေႏွာင္း မေသခ်ာေတာ့မယ့္ အေျခအေန အထိ ေရာက္လာခဲ့တယ္။

    ပင္လံုညီလာခံမွာ ဦးေဆာင္ ေဆြးေႏြးၾကတဲ့ ရွမ္းနဲ႔ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္ေတြက “ေတာင္တန္းသားမ်ား ညီၫြတ္ေရးေကာင္စီ ”အမည္နဲ႔ ေတာင္းဆုိခ်က္ေတြ ေတာင္းဆုိလာၾကတယ္။

    (၁)ျမန္မာတုိ႔ႏွင့္ အဆင့္အတန္းတူ၊ အခြင့္အလမ္းတူ၊ ရပုိင္ခြင့္တူ ဒီမုိကေရစီက်က် ခံစားခြင့္  ရွိရမည္။

    (၂)  အမႈေဆာင္ေကာင္စီတြင္ ပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္ ၾကေသာ ရွမ္းကုိယ္စားလွယ္ႏွင့္ ကခ်င္ကုိယ္စားလွယ္ တုိ႔သည္ မိမိတုိ႔လူမ်ဳိး အသီးသီး၏ ျပည္တြင္းေရးရာ အားလံုး အတြက္ တာ၀န္ယူ ေဆာင္ရြက္ၾကရမည္။ ထုိ႔အျပင္ ကာကြယ္ေရး၊ ႏုိင္ငံျခားေရး၊ မီးရထား အေကာက္ေတာ္ အစရွိေသာ အားလံုးႏွင့္ဆုိင္ေသာ ကိစၥရပ္မ်ား အတြက္ အားလံုး စုေပါင္းကာ တာ၀န္ယူ ေဆာင္ရြက္ၾကရမည္။

    (၃)  ကခ်င္တုိ႔က သီးျခား ကခ်င္ျပည္နယ္ အလုိရွိေၾကာင္း ေတာင္းဆုိခ်က္ကုိ ဤေကာ္မတီက ေထာက္ခံသည္။

    (၄) ျမန္မာကုိယ္စားလွယ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ဘုရင္ဧကရာဇ္ အစုိးရ၏ သေဘာတူညီခ်က္မ်ားသည္ ရွမ္း၊ ကခ်င္တုိ႔ႏွင့္ မပတ္သက္ေစရ။

    (၅) လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးသည့္ေနာက္  ျမန္မာျပည္ေထာင္စုမွ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ခြဲထြက္လုိလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ သေဘာက်သည့္ အခ်ိန္တြင္ ခြဲထြက္ ႏုိင္ခြင့္ ရွိေစရမည္။

    အဲဒီ ေတာင္းဆုိခ်က္ေတြေၾကာင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ပ်က္ သြားခဲ့တယ္။ စည္းလံုး ညီၫြတ္တဲ့ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ ထူေထာင္ဖုိ႔ အတြက္ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူးလုိ႔ ယူဆခဲ့တယ္။ လြတ္လပ္ေရး အတြက္ စည္းလံုးညီၫြတ္စြာ တုိက္ပြဲ ၀င္ၾကရမယ့္ အစား ေတာင္းဆုိခ်က္ေတြနဲ႔ အက်ပ္ ကုိင္ခဲ့ၾကတယ္။

    ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း စိတ္ပ်က္မယ္ ဆုိလည္း စိတ္ပ်က္စရာပါ။ “မုန္႔ဆီေက်ာ္က ဘယ္ဆီေနမွန္း မသိေသးဘူး။ ႏႈတ္ခမ္းနာနဲ႔ တည့္ပါ့မလား”ဆုိသလုိ ျဖစ္ေနၿပီ။ တုိင္းျပည္က လြတ္လပ္ေရးေတာင္ မရေသးဘူး။  ခြဲထြက္ဖို႔က အရင္ဆံုး စိတ္ကူးေနၾကတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေနနဲ႔ အေတာ္ စိတ္ကုန္သြားခဲ့ဟန္ တူပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ “ခင္ဗ်ားတုိ႔က ျပည္ေထာင္စု ဖြဲ႔ဖို႔ မူအရေတာင္မွ သေဘာမတူရေသးခင္ ခြဲထြက္ေရး စကားေျပာတာေတာ့ မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ”လုိ႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

    ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ ရွမ္းေစာ္ဘြားႀကီးတုိ႔ရဲ႕ သေဘာထား တင္းမာမႈေတြေၾကာင့္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ ပ်က္ျပယ္လ ုနီးပါး ျဖစ္သြားရတာကုိ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနဟန္တူပါတယ္။ ရန္ကုန္ျပန္ဖုိ႔ ေလယာဥ္ပ်ံ မွာယူခုိင္းတဲ့ အထိ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ျမန္ဆန္လြန္း ေနပါတယ္။

    ရွမ္းျပည္လူထုလည္း စုိးရိမ္စိတ္ေတြ ၀င္ေနၾကၿပီ။ ရွမ္းလူငယ္ေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့ ဦးေဖခင္တုိ႔၊ ဦးတင္ဧတုိ႔ တစ္ေတြလည္း ပ်ာယာခတ္ကုန္ၾကၿပီ။ ဒီပင္လံုညီလာခံႀကီးသာ ပ်က္သြားခဲ့မယ္ ဆုိရင္ ဗမာႏုိင္ငံကေတာ့ လြတ္လပ္ေရး ရသြားမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ ေတာင္တန္းေဒသေတြဟာ အဂၤလိပ္ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ရာေထာင္ ၾကာတဲ့ အထိ အဖိႏွိပ္ ခံေနရလိမ့္ဦးမယ္လုိ႔ ေတြးခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီပင္လံုညီလာခံႀကီးကုိ အပ်က္ မခံႏုိင္ဘူး။ ျပန္လည္ အသက္၀င္လာေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ အေျခအေနကုိ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ၊ အဖြဲ႔အစည္းေပါင္းစံုက ရွမ္းျပည္သူလူထုေတြ ဟာ “လြတ္လပ္ေရး ခ်က္ခ်င္းေပး”၊ “ရွမ္းဗမာ ပူးေပါင္းပါ”၊ “နယ္ခ်ဲ႕အလုိမရွိ”ဆုိတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြနဲ႔ ၿမိဳ႕ထဲမွာ လွည့္လည္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကတယ္။

    ပ်က္ျပယ္လုနီးပါး ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ပင္လံုညီလာခံႀကီးဟာ တုိးတက္တဲ့ ရွမ္းလူငယ္ အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ ျပည္သူလူထုရဲ႕ စြမ္းအားေၾကာင့္ ျပန္လည္ လူးလြန္႔လာခဲ့တယ္။ ကုိယ္စားလွယ္ေတြ အားလံုး ျပန္လည္ ညိႇႏႈိင္းခဲ့ၾကတယ္။  တစ္ဖက္နဲ႔ တစ္ဖက္၊ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး အေလ်ာ့အတင္းေတြနဲ႔ သည္းခံ ႏုိင္ခဲ့ၾကလုိ႔ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ကုိ ေအာင္ျမင္စြာ ခ်ဳပ္ဆုိ ႏုိင္ခဲ့ၾကတယ္။

    တကယ္လုိ႔သာ ေတာင္တန္းေဒသေတြကလည္း သူတုိ႔ရဲ႕ ေတာင္းဆုိခ်က္ေတြကုိ လံုး၀ မစြန္႔လႊတ္သလုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႔ ျပည္မအဖြဲ႔ကလည္း အေလ်ာ့ မေပးၾကဘူး ဆုိရင္ေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အလွည့္အေျပာင္းဟာ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ျဖစ္သြား ႏုိင္စရာရွိပါတယ္။

    ဗမာႏုိင္ငံကေတာ့ တစ္ႏွစ္ အတြင္း လြတ္လပ္ေရး ရရွိမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ ေတာင္တန္းေဒသေတြရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးကေတာ့ “ေရႊျပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္တုိင္းေ၀း”ဆုိသလုိ  အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕ေတြ သနားမွ ခ်မ္းသာရမယ့္ အေျခအေနမ်ဳိး အထိ ေရာက္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ဗမာႏုိင္ငံ အေနနဲ႔ကလည္း ျပည္နယ္ေတာင္တန္းေဒသေတြ မပါဘဲ လြတ္လပ္ေရးရမယ္ ဆုိရင္ေတာင္ ပထ၀ီအေနအထားအရ လံုၿခံဳေရးဟာ အၿမဲတမ္း ၿခိမ္းေျခာက္ ခံရႏုိင္ပါတယ္။

    ဘာပဲေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အားလံုး ကံေကာင္း ခဲ့ၾကပါတယ္။ အေျမာ္အျမင္ ႀကီးမားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အေပးအယူ မွ်တတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ စိတ္လုိက္ မာန္ပါ မလုပ္တတ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အားလံုး နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္ လက္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ ခဲ့ရပါတယ္။

    ေနာက္ထပ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အားလံုး ဘယ္နယ္ခ်ဲ႕ရဲ႕ လက္ေအာက္မွာမွ အေရာက္ မခံလုိၾကေတာ့ပါဘူး။  ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ၀ံပုေလြေတြရဲ႕ အလယ္မွာ ေရာက္ေနတဲ့ သုိးငယ္ပမာ ဒီကေန႔ ပထ၀ီအေနအထား အရ ေရာက္ရွိ ေနပါတယ္။ အင္အားႀကီး ႏုိင္ငံႀကီးေတြရဲ႕ အလယ္မွာ “ႏုိင္ငံေရး က်ားကြက္”အေရႊ႕ခံရ ႏုိင္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးေတြမွာ ကုိယ္ပုိင္ ဆံုးျဖတ္ပုိင္ခြင့္ ရွိခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပုိင္ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ ဘ၀ကေနၿပီး ေနာက္ထပ္ အေမွာင္တြင္းကုိ က်ေရာက္ မသြားဖုိ႔ ဆုိရင္ေတာ့ ျပည္ေထာင္စု တုိင္းရင္းသားအားလံုး “ပင္လံုစိတ္ဓာတ္”ခုိင္ၿမဲဖို႔ လုိအပ္လွေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ာ။

    မူရင္းလင့္ခ္=>http://www.messengernewsjournal.com/news/Article/detail.php?id=50830

  • အစၥလာမ္ဆန္႔က်င္ေရးဂ်ာမန္အဖြဲ႕ PEGIDA မွ ဥေရာပတစ္ခြင္၌ အမုန္းတရားမ်ားျဖန္႔ခ်ိေန

    အစၥလာမ္ဆန္႔က်င္ေရးဂ်ာမန္အဖြဲ႕ PEGIDA မွ ဥေရာပတစ္ခြင္၌ အမုန္းတရားမ်ားျဖန္႔ခ်ိေန

    ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၈၊ ၂၀၁၆

    M-Media
    PEGIDA
    ခ်က္ လက္်ာစြန္းေရာက္ပါတီ Usvit ႏွင့္ ဂ်ာမန္အစြန္းေရာက္ PEGIDA အုပ္စုမွ စီစဥ္ေသာ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၆ ရက္ ခ်က္သမၼတႏိုင္ငံ ပရာေဂြး၌ အစၥလာမ္ဆန္႔က်င္ေရး ဆႏၵျပမႈတြင္ေတြ႕ရေသာ ခရူးဆိတ္စစ္သည္ကဲ့သုိ႔ ၀တ္စားဆင္ယင္ဓားကိုင္ထားသူတစ္ဦး။ PEGIDA ၏ မိတ္ဖက္အဖြဲ႕ ၁၄ ခုကလည္း ဥေရာပတစ္ခြင္၌ ယင္းဆႏၵျပမႈမ်ဳိး တစ္ခ်ိန္တည္း ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။

    – အေနာက္တိုင္းတြင္ အစၥလာမ္မႈျပဳျခင္းကို ဆန္႔က်င္ေသာ မ်ဳိးခ်စ္ဥေရာပသားမ်ား ဟူေသာ စကားလံုးအတိုေကာက္ျဖင့္ PEGIDA အဖြဲ႕ကို ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ဂ်ာမဏီႏုိင္ငံ Dresden ၿမိဳ႕၌ တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ ၎တို႔က မြတ္စ္လင္မ္ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်သူမ်ားကို ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ေသာအားျဖင့္ အပတ္စဥ္ညေနခင္းတိုင္း လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ ဆႏၵျပအစီအစဥ္မ်ား ျပဳလုပ္ၾကသည္။ အဖြဲ႕၀င္ ၂၀၀ ၀န္းက်င္ရိွကာ ရံဖန္ရံခါ ဆႏၵျပမႈတြင္ ေဒသခံ ၂၅၀၀၀ ခန္႔အထိ ပါ၀င္လာတတ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၆ ရက္ေန႔က ၎တို႔သည္ ျပည္တြင္းမွသည္ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္သို႔ ပထမဆံုးအႀကိမ္ တက္လွမ္းလာသည္။ Dresden တြင္ စုရံုးပြဲလုပ္သည့္အျပင္ နယ္သာလန္၊ ျပင္သစ္၊ ခ်က္၊ အိုင္ယာလန္ႏွင့္ ယူေက စသည့္ ဥေရာပတစ္ခြင္ရိွ လက္ေ၀ခံအုပ္စုမ်ားကလည္း တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ဆႏၵျပခဲ့ၾကသည္။

    ဥေရာပ၏ ဒုကၡသည္မ်ားဆိုင္ရာ အၾကပ္အတည္းကိစၥက PEGIDA အဖြဲ႕အား လူသိမ်ားေက်ာ္ၾကားေစသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္။ ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်သူႏွင့္ ဒုကၡသည္ မြတ္စ္လင္မ္ တစ္သန္းေက်ာ္သည္ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္အတြင္း ဥေရာပသမဂၢတိုင္းျပည္မ်ားသို႔ ၀င္ေရာက္လာၾကသည္။ အမ်ားစုမွာ ဆီးရီးယား၊ အီရတ္ႏွင့္ အာဖဂန္နစၥတန္မွ ျဖစ္သည္။ အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ အသစ္၀င္ေရာက္လာမႈအေပၚ အစိုးရမ်ားဖက္ကလည္း တည္ၿငိမ္ေအာင္ စီမံေနရသည္။ လူသစ္၀င္မႈလက္မခံေသာအုပ္စုမ်ား၊ လက္်ာစြန္းအုပ္စုမ်ားက ထိုျဖစ္စဥ္၌ မူလေဒသခံမ်ားအတြက္ အႏၱရာယ္ရိွႏိုင္သည္ဟုဆိုၾကၿပီး၊ ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်၀င္ေရာက္မႈကိုဆန္႔က်င္ေသာ နာမည္ႀကီးအုပ္စုမ်ားျဖစ္သည့္ Dutch Freedom Party ႏွင့္ Sweden Democrats တို႔ကလည္း ယင္းအဆိုကို ေထာက္ခံၾက၏။ ၎တို႔သည္ နာမည္ႀကီးလူသိမ်ားေသာ္လည္း သက္ဆိုင္ရာတုိင္းျပည္အက်ဳိးကို ဦးတည္ျပဳလုပ္ျခင္းဟူ၍ မရိွခဲ့ၾကေပ။

    PEGIDA အုပ္စုမ်ားအပါအ၀င္ ဥေရာပတစ္ခြင္ရိွ အစၥလာမ္ဆန္႔က်င္ေရးအဖြဲ႕ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ဇန္န၀ါရီလ ခ်က္သမၼတႏိုင္ငံတြင္ ကြန္ဖရင့္တစ္ရပ္က်င္းပၿပီး “ဥေရာပကိုကာကြယ္ေရး၊ အျခားေသာ လူထုေရးရာႏွင့္ ဘ၀လမ္းစဥ္တို႔၏လြတ္လပ္မႈႏွင့္အတူ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခြင့္” ေၾကညာခ်က္မွတ္တမ္း လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကသည္။

    ၿဗိတိန္မွ ဦးေဆာင္သူမွာ လက္်ာစြန္းေရာက္လမ္းေဘးအဖြဲ႕ English Defence League – EDL ကို တည္ေထာင္သူႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း Stephen Yaxley-Lennon ျဖစ္သည္။ သူ႔ကို Tommy Robinson ဟု လူသိမ်ားၿပီး ယခုအခါ PEGIDA ၏ လက္ေ၀ခံယူေကအုပ္စုအား ဦးေဆာင္ေနသည္။

    “ကၽြန္ေတာ္က လက္်ာစြန္းေရာက္ မဟုတ္ဘူးဗ်။ အစၥလာမ္ကို ဆန္႔က်င္သူသာျဖစ္တယ္။ အ့ဲဒါက ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲၿပီး ဖက္ဆစ္စံနစ္ဆန္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ထားတယ္။ လက္ရိွ ဒုကၡသည္အၾကပ္အတည္းကို ဒုကၡသည္ေခါင္းစဥ္ေအာက္ထဲ ထည့္စရာမလိုဘူး။ အဲ့ဒါက ဥေရာပကို မြတ္စ္လင္မ္ေတြ က်ဴးေက်ာ္လာျခင္းျဖစ္တယ္” ဟု ေရာ္ဘင္ဆင္(၃၃ ႏွစ္)က လန္ဒန္အေနာက္ေျမာက္ပိုင္း Luton ၿမိဳ႕ဆင္ေျခဖံုး၌ လူစုႏွင့္ထိုင္ေနစဥ္ ၎အေပၚ လူအမ်ားမွ အထင္အျမင္လြဲေနေၾကာင္း Newsweek သို႔ေျပာၾကားသည္။

    ေရာ္ဘင္ဆင္ထံ၌ နာမည္သိကၡာျပန္ဆယ္ယူရဦးမည့္ လုပ္ရပ္ဆိုးမ်ားစြာ ရိွေနသည္။ EDL စတင္တည္ေထာင္ေသာ ၂၀၀၉ မွ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္အထိ ၿဗိတိန္ၿမိဳ႕ႀကီးၿမိဳ႕ငယ္မ်ားစြာ၌ ေရာ္ဘင္ဆင္ႏွင့္အဖြဲ႕၀င္တို႔သည္ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ဆႏၵျပမႈမ်ားစြာ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ EDL ေခါင္းေဆာင္မ်ားက မိမိတို႔သည္ အစၥလာမ့္အဘိဓမၼာကို ဆန္႔က်င္ျခင္းသာျဖစ္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ျခင္းျပဳၾကပါသည္ဟု ဆိုေလ့ရိွေသာ္လည္း လမ္းမမ်ားေပၚ အုပ္စုဖြဲ႕ မူးယစ္ရမ္းကား ပ်က္လိုဖ်က္ဆီး ေသာင္းက်န္းေနခဲ့ျခင္းကိုသာ ေတြ႕ေနခဲ့ၾကရသည္။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ the Guardian ၏ ဗီဒီယိုမွတ္တမ္းတြင္ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ရိွ EDL စုရံုးမႈအတြင္ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္တို႔ကို တိုက္ခိုက္ၾကသည့္ လူငယ္မ်ား၏ပံုရိပ္အား ျမင္ၾကရသည္။ ေနာက္ဗီဒီယိုတစ္ခုတြင္လည္း ေတာင္အာရွအႏြယ္၀င္မ်ားအေပၚ လူမ်ဳိးခြဲျခားခ်ဳိးႏိွမ္သည့္ ေစာ္ကားဟစ္ေအာ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကေၾကာင္း မွတ္တမ္းအျဖစ္ ရိွေနသည္။ EDL ဆႏၵျပမႈမ်ားမွာ လူ ၂၀၀၀ ေလာက္အထိ ပါ၀င္လာတတ္ၿပီး အၿမဲတေစပင္ ဖက္ဆစ္၀ါဒဆန္႔က်င္မႈအုပ္စုမ်ားႏွင့္ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ျပႆနာတက္ခဲ့ၾကသည္။

    ပရမ္းပတာဆႏၵထုတ္ေဖာ္ေနမႈမ်ားသည္ ေကာင္းက်ဳိးမရိွ၊ လက္်ာစြန္းေရာက္အႏၱရာယ္မ်ားကို စိုးရိမ္သည္ဟုဆိုကာ ေရာ္ဘင္ဆင္သည္ EDL ကို ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ ေက်ာခိုင္းလိုက္သည္။ မိမိသည္ အစၥလာမ္၏အဘိဓမၼာကိုေတာ္လွန္ျခင္း၌သာ ဦးေဆာင္လိုေၾကာင္း၊ မြတ္စ္လင္မ္ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္ေရးကို ဦးေဆာင္လိုျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္း ၂၀၁၃ ခုႏွစ္က BBC သို႔ ေရာ္ဘင္ဆင္က ေျပာၾကားခဲ့၏။ သုိ႔ေသာ္ အရက္ေသစာကို တားျမစ္၍ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ လမ္းေလွ်ာက္ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ေသာ Dresden မွ PEGIDA ၏ စည္းကမ္းေသ၀ပ္သည့္ျပဳလုပ္ခ်က္မ်ားကို ေတြ႕ျမင္ရေသာအခါ ၎တို႔အေပၚ သူအထင္ႀကီးသြား၏။ ဆႏၵျပမႈအတြင္း အၾကမ္းဖက္နည္းလမ္းအသံုးျပဳျခင္းကို ရႈတ္ခ်ၿပီး မိမိတို႔သည္ ၿဗိတိသွ်လူထုအတြက္ အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္ေၾကာင္း ျပသခ်င္သည္ဟု သူက ဆိုလာ၏။

    PEGIDA 2
    လက္်ာစြန္းေရာက္ EDL တည္ေထာင္သူႏွင့္ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း ေတာ္မီ ေရာ္ဘင္ဆင္။ ယခုအခါ PEGIDA ၏ ယူေကအဖြဲ႕ခြဲ၏ေနာက္ၿမီးဆြဲ ျဖစ္ေနသည္။

    ၿဗိတိန္ရိွ PEGIDA ၏ ေနာက္ထပ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးက မိမိတို႔သည္ အစြန္းမေရာက္ေသာ အလယ္အလတ္သမားမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း “ကၽြန္မတို႔ဟာ အေနာက္တိုင္း ဥေရာပသားခ်င္းအတူတူျဖစ္တယ္။ ကၽြန္မတို႔ ကာကြယ္ရမယ့္အရာက ဒီမိုကေရစီယဥ္ေက်းမႈပါ” ဟူေသာအေျပာျဖင့္ တင္ျပရန္ အားသန္ေန၏။

    ယင္းခ်ဥ္းကပ္မႈမွာ အလုပ္ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ရိွသည္ဟု ေလ့လာသူမ်ားကဆိုသည္။ သို႔ေသာ္ စိတ္လံုၿခံဳမႈမရိွၾကေသာ သာမန္ႏွင့္လူလတ္တန္းစားတို႔ကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္မွသာ ေအာင္ျမင္လိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သို႔သာမက မုူးယစ္ရမ္းကားလမ္းေၾကာင္းဖက္ ေရာက္မေရာက္ မေသခ်ာေၾကာင္း လက္်ာစြန္း၀ါဒအထူးျပဳေလ့လာသူ Reading University မွ ႏိုင္ငံေရးတြဲဖက္ ပါေမာကၡ Daphne Halikiopoulou က ဆိုသည္။

    အကယ္၍ ယင္းစည္းမ်ဥ္းခိုင္မာပါက ယူေက၏ PEGIDA မွာ ေခါင္းေထာင္ဦးေမာ့လာေပမည္။ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၆ ရက္ ဘာမင္ဟန္ခ်ီတက္ပြဲ၌ ၿငိမ္းခ်မ္းေအးေဆးခဲ့သည္။ EDL အဖြဲ႕၀င္ေဟာင္းမ်ားပါ၀င္ခဲ့ေသာ္လည္း ဗ်ဴဟာသစ္ခင္းက်င္းေနပံုရ၏။ မူးယစ္ေသာက္စားျခင္းတားျမစ္ခ်က္ေပၚ လိုက္နာသေယာင္ရိွၾက၏။ ပါ၀င္သူအားလံုးနီးပါး ဆိတ္ၿငိမ္စြာ ခ်ီတက္၍ ေရာ္ဘင္ဆင္၊ ေ၀ါတာစ္ႏွင့္ အဖြဲ႕၏တတိယေခါင္းေဆာင္ ေပလ္၀က္စတင္၏မိန္႔ခြန္းမ်ားကို သိမ္ေမြ႕စြာ လက္ခုပ္တီးအားေပးခဲ့ၾကသည္။

    EDL ၏ အၾကမ္းဖက္တတ္သည့္ရာဇ၀င္ဆိုးကို သိရိွေနၾက၍ ရဲမ်ားက ၎တို႔အား အလစ္မေပးၾကေခ်။ အဆိုပါ စုရံုးမႈ၌ ၀တ္စံုျပည္ရဲအင္အားမ်ားစြာမွ ေစာင့္ၾကပ္ခဲ့ၾကသည္။ PEGIDA ခ်ီတက္ရာလမ္းေၾကာင္း၏ မီတာ ၁၀၀ ၀န္းက်င္တြင္ တန္ျပန္ဆႏၵျပမည့္ လက္၀ဲအုပ္စုမ်ားကလည္း ရိွေနခဲ့ေၾကာင္း သူတို႔က အတည္ျပဳေျပာၾကားသည္။

    ထိုေန႔က ေရာ္ဘင္ဆင္၏မိန္႔ခြန္းအေပၚ နားၾကားလြဲသြားၿပီး ဥေရာပဆႏၵျပမႈအခ်ဳိ႕တြင္ လံုးေထြးသတ္ပုတ္ပြဲမ်ား ျဖစ္ကုန္ၾက၏။ ျပင္သစ္ Calais တြင္ လူတစ္ဒါဇင္အထက္ အဖမ္းခံရ၏။ Prague တြင္ မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ လူ ၂၀ ခန္႔သည္ ဒုကၡသည္မ်ားအတြက္ ရံပံုေငြရွာေဖြေရးစင္တာတစ္ခုအား အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကသည္။

    ဥေရာပသို႔ မြတ္စ္လင္မ္ႏို္င္ငံမ်ားမွ ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်လာမႈမ်ားမွာ ေရရွည္တြင္ ေကာင္းက်ဳိးမရိွႏိုင္ ဟူေသာ အဆိုးျမင္မႈသည္ PEGIDA အဖြဲ႕ခြဲမ်ားအားလံုးထံ၌ ရိွေနၾက၏။ ေရာ္ဘင္ဆင္၏ ဇာတိၿမိဳ႕ Luton တြင္ မြတ္စ္လင္မ္လူဦးေရ အဆမတန္ ႀကီးထြားမ်ားျပားေနၿပီး၊ လူမ်ဳိးေရးတင္းမာမႈႏွင့္ အစၥလာမ္အစြန္းေရာက္သူမ်ားအတြက္ ဒုစရိုက္နယ္အျဖစ္ သတင္းႀကီးေနျခင္းကို ကိုးကားၿပီး ေရာ္ဘင္ဆင္က မိမိကိုယ္ကို တမန္ေတာ္တစ္ပါးႏွယ္ “ဘာျဖစ္လာေတာ့မယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳျမင္ေနၿပီ” ဟု ပံုဖမ္းေျပာဆိုလ်က္ရိွသည္။ (Luton အေျခစိုက္အုပ္စုတစ္စုသည္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ လန္ဒန္ေျမေအာက္ဘူတာဗံုးခြဲမႈႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္ေနသည္ဟု ယူဆခ်က္မ်ားရိွခဲ့၏)။

    “ကိုယ္ပိုင္ဘာသာေရးအစြဲေတြ၊ အေနာက္တိုင္းကို ရန္သူအျဖစ္ေၾကြးေၾကာ္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအစြဲေတြ ရိွေနသူမ်ားကို သူတို႔ရဲ႕ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံအေပၚ ေသေသခ်ာခ်ာ မစစ္ေဆးဘဲ ေခၚသြင္းေနျခင္းကို အေလးအနက္ သံုးသပ္ရပါမယ္။ လူထုေရးရာ၊ ႒ာနဆိုင္ရာေတြမွာ မြတ္စ္လင္မ္ေတြအားလံုးကို တားျမစ္ပိတ္ပင္တာ ျမင္ေတြ႕ခ်င္တယ္” ဟု ၿဗိတိသွ် PEGIDA ေခါင္းေဆာင္ Weston က ေဒၚနယ္ထရမ့္၏စကားအား သံေယာင္လိုက္ေျပာၾကားခဲ့သည္။

    ဤကာလအတြင္းမွာပင္ ေရာ္ဘင္ဆင္က ၿဗိတိန္အမ်ဳိးသားအက်ဥ္းေထာင္တြင္ မြတ္စ္လင္မ္ႏွင့္ မြတ္စ္လင္မ္မဟုတ္သူ အက်ဥ္းသားမ်ား သီးျခားထားရိွေစေရးအတြက္ အားသန္လ်က္ရိွ၏။ သူေထာင္က်ခဲ့စဥ္ မြတ္စ္လင္မ္အက်ဥ္းသားမ်ားသည္ သူ႔ကို ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္း၊ ကာယကံေျမာက္ေစာ္ကားျခင္း ျပဳမူခဲ့သည္ဟု သူက စြပ္စြဲေျပာၾကားထားသည္။ ၎အျပင္ ၿဗိတိန္ရိွ အစၥလာမ့္တရားရံုးမ်ားကို ပိတ္ပင္လိုက္ရန္ကိုလည္း သူက လိုလားေနသည္။ (စင္စစ္၌ ၿဗိတိန္တြင္ တရား၀င္ရွရီအဟ္တရားရံုး ဟူသည္ မရိွပါ။ သို႔ေသာ္ British think tank Civitas အဖြဲ႕၏ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ခန္႔မွန္းခ်က္အရ ရွရီအဟ္တရားေတာ္အားျဖင့္ ဘာသာေရး၊ မိသားစုတြင္း ဖ်န္ေျဖေရးႏွင့္ အျခားအေရးအရာလမ္းညႊန္ခ်က္တို႔ကို ၀န္ေဆာင္ေပးေသာ အစုအဖြဲ႕မ်ား အနည္းဆံုး ၈၅ ခုရိွသည္ဟု ဆိုသည္)။ ၿဗိတိသွ် ဂ်ိဟာ့ဒ္၀ါဒီမ်ားကို ဆီးရီးယားႏွင့္ အီရတ္သို႔ မထြက္ခြာေစေအာင္ တားျမစ္ျခင္းအစား ေရာ္ဘင္ဆင္က “မိတ္ေဆြတို႔ခင္ဗ်ား။ သူတို႔အားလံုး အဲ့ဒီကိုပို႔ေပးလိုက္ပါ။ သူတို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ဂ်က္ေလယာဥ္စင္းလံုးငွားေပးလိုက္ပါမယ္” ဟူ၍ပင္ လူမိုက္အားေပးလုပ္လိုက္ေသး၏။

    ခ်က္သမၼတႏိုင္ငံတြင္ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကသည့္ ေၾကညာစာတမ္းအရ အထက္တန္းလြာတို႔အေပၚ မယံုသကၤာမႈနက္ရိႈင္းလွေၾကာင္း PEGIDA အဖြဲ႕၏အေတြးအျမင္မ်ား၌ ေတြ႕ရ၏။ အထက္တန္းလႊာတို႔၏ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒသမ်ားမွာ ဆင္းရဲမြဲေတျခင္း၊ အလုပ္လက္မဲ့ျပႆနာ၊ ျခစားမႈ၊ အရႈပ္အေထြးႏွင့္ စာရိတၱယိုယြင္းျခင္းကိုသာ ျဖစ္ေပၚလာေစသည္ဟု ၎၌ ေဖာ္ျပထား၏။ ေရာ္ဘင္ဆင္၏ ကိုယ္တိုင္ေရးအတၳဳပၸတၳိစာအုပ္သစ္ ႏိုင္ငံ့ရန္သူေတာ္ – Enemy of the State ထဲတြင္ အာဏာပိုင္တို႔၏မတရားမႈ ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္စဥ္မ်ားကို ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ေရးသားထားသည္။ သူ၏ႏိုင္ငံေရးယံုၾကည္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ သူ႔အေပၚ ဥပေဒစံနစ္မွာ ပုိ၍ ျပင္းထန္စြာ ဆက္ဆံမႈျဖစ္ေစေၾကာင္း၊ သူ၏အစြန္းေရာက္ျပစ္မႈမ်ားမွာ ၿဗိတိသွ်တို႔၏အျမင္၀ယ္ မ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္သေဘာထားခံရေၾကာင္း စသျဖင့္ ေရးသားထားသည္။ သူသည္ ထိခိုက္ေစာ္ကားျခင္းဆုိင္ရာ အမႈတစ္ခုကို ရင္ဆိုင္ေနရၿပီး သူက ျငင္းဆိုထားသည္။ ၎ကို ဧၿပီ ၁၄ ရက္တြင္ စတင္ စစ္ေဆးမည္ျဖစ္သည္။

    ဆိတ္ၿငိမ္စြာဆႏၵျပမႈတစ္ရပ္အားျဖင့္ ေတာ္လွန္ေရးတစ္ရပ္ သို႔မဟုတ္ အထက္စီးရႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈတစ္ခုကို ေပၚထြန္းလာေစသည္မဟုတ္။ သုိ႔ေသာ္ PEGIDA ကမူ အစၥလာမ္ဆန္႔က်င္ေရးဆိုင္ရာ မတူကြဲျပားေသာ လိႈ္င္းဂယက္သစ္တစ္ခုသည္ ႏိုင္ငံေရးစကား၀ိုင္းကို ပ,ထုတ္ႏိုင္လိမ့္မည္ဟုလည္းေကာင္း၊ ေရွးရိုစြဲ လက္်ာစြန္းအုပ္စုအေနႏွင့္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ နာလန္မထူႏိုင္ေစမည့္ အစြန္းမေရာက္ေထာက္ခံအားေပးသူမ်ားကို စြဲေဆာင္ႏိုင္လိမ့္မည္ဟုလည္းေကာင္း ေမွ်ာ္လင့္ေနသည္။ လာမည့္ဧၿပီလတြင္ လစဥ္လႈပ္ရွားမႈအျဖစ္ ဘာမင္ဟန္အရပ္ကို ေရြးခ်ယ္စီစဥ္ထားၾကသည္။

    ဆယ္ႏွစ္အတြင္း မိမိႏွင့္မိမိကဲ့သို႔ေသာသူမ်ား၏ အေတြးအျမင္မ်ားအတိုင္း ပင္တိုင္ႏိုင္ငံေရးသမားတို႔မွ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္လာလိမ့္မည္ဟု ေရာ္ဘင္ဆင္က ဆိုသည္။ ဤ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္အတြင္းမွာပင္ ယာယီေနထိုင္ခြင့္အဖိုးအခအျဖစ္ ဒုကၡသည္မ်ား၏ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားကို ခ်ဳပ္ကိုင္သိမ္းယူေစမည့္ အဆိုျပဳခ်က္မ်ားအား ဒိန္းမတ္လႊတ္ေတာ္က လက္ခံလိုက္ၿပီး၊ ဂ်ာမန္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ အင္ဂ်လာ မာေကးလ္ကလည္း ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ေသာ ခိုလႈံခြင့္ေလွ်ာက္ထားသူမ်ားအား ျပည္ႏွင္ဒဏ္ေပးျခင္းျဖင့္ ေျဖေလ်ာ့ေရးနည္းလမ္း ရွာေဖြလ်က္ရိွသည္။ မည္သို႔ဆိုေစ ေရာ္ဘင္ဆင္ႏွင့္ PEGIDA ကဲ့သို႔ လူႏွင့္အဖြဲ႕တို႔သည္ ႀကိဳၾကားကြက္ကြက္ လူႀကိဳက္မ်ားဆဲျဖစ္ေသာ္လည္း ၎တို႔၏အသံမ်ားကို က်ယ္ေလာင္လာေစျခင္းမွတစ္ပါး ဟုတ္တိပတ္တိ လူရာ၀င္မည္ မဟုတ္ပါေလ။

    Ref : Newsweek ၏ သတင္းေဆာင္းပါး ANTI-ISLAM ORGANIZATION PEGIDA IS EXPORTING HATE ACROSS EUROPE (ေရးသားသူ – JOSH LOWE)

    ျမန္မာျပန္ – မင္းထြဋ္ေခါင္

  • အဓမၼမႈ၏သားေကာင္ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားအတြက္ တရားမွ်တမႈ အဘယ္မွာနည္း ?

    အဓမၼမႈ၏သားေကာင္ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားအတြက္ တရားမွ်တမႈ အဘယ္မွာနည္း ?

    ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄၊ ၂၀၁၆

    M-Media
    rape victim
    Gender Equality Network မွ အမ်ဳိးသမီးအခြင့္အေရးလႈပ္ရွားသူ ေဒၚေမစံပယ္ျဖဴ (ဓာတ္ပံု – မဇၥ်ိမ)

    – ယမန္ႏွစ္က ျဖဴပြင့္မိသားစုမွ ငွားရမ္းေခၚယူထားေသာ အသက္ ၁၁ ႏွစ္အရြယ္ အိမ္တြင္းသန္႔ရွင္းေရးအလုပ္သမတစ္ဦးသည္ ရန္ကုန္ေျမာက္ပိုင္းခရိုင္ လိႈင္သာယာၿမိဳ႕နယ္ရိွ သူမ၏ေနအိမ္၌ တစ္ဦးတည္းရိွေနစဥ္ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာမတရားျပဳက်င့္ခံခဲ့ရသည္။

    ေစာ္ကားသူအမ်ဳိးသားမွာ ၎ျပစ္မႈျဖင့္ အဖမ္းခံခဲ့ရၿပီး၊ က်ဴးလြန္သူသည္ တရားဥပေဒႏွင့္အညီ ထိေရာက္စြာ အေရးယူႏိုင္ရန္ ရန္ကုန္အမ်ဳိးသမီးအခြင့္အေရးလႈပ္ရွားသူမ်ားႏွင့္ ေရွ႕ေနမ်ားထံမွ အကူအညီရရိွခဲ့၏။

    သို႔ေသာ္ တရားရံုး၏စစ္ေဆးမႈမွာ လေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာလြန္သည့္အျပင္ တရားသူႀကီးသည္ ရာဇ၀တ္မႈျပစ္ဒဏ္ျပ႒ာန္းခ်က္ျဖစ္ေသာ တစ္သက္တစ္ကၽြန္းအစား တရားခံကို ၆ ႏွစ္သာ ေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္လိုက္သျဖင့္ မတရားျပဳက်င့္ခံရသည့္မိန္းကေလး၏မိသားစု၀င္မ်ားအဖို႔ တုန္လႈပ္စိတ္ပ်က္သြားေလသည္။

    ယင္းမိသားစုအား အမႈတစ္ေလွ်ာက္ ကူညီေပးခဲ့သည့္ လူမႈလႈပ္ရွားသူ ၀င္း၀င္းခိုင္က သူမႏွင့္ ေရွ႕ေနတို႔သည္ ယင္းစီရင္ခ်က္၏ျပစ္ဒဏ္မွာ ေပါ့ပ်က္နည္းပါးလွသည္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မုဒိန္းဒုစရိုက္မႈမ်ား မရပ္မနားျဖစ္လာသည့္တိုင္ တရားစီရင္ျခင္း၌ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲႏိုင္လွသည္ဟု ယံုၾကည္ၾက၏။

    “ဒီလိုျပစ္မႈမ်ဳိးအတြက္ အျမင့္ဆံုးျပစ္ဒဏ္ေပးဖို႔ လိုအပ္ေနပါတယ္။ ျပစ္ဒဏ္နည္းပါးလြန္းတဲ့အခါ မုဒိန္းမႈေတြကို ဟန္႔တားဖို႔၊ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးနဲ႔မိန္းကေလးေတြကို အကာအကြယ္ေပးဖို႔ အတားအဆီးျဖစ္လာပါတယ္” ဟု Myanmar Now သို႔ သူမက ေျပာၾကားသည္။

    ႏႈတ္ဆိတ္ေနျခင္းယဥ္ေက်းမႈ
    ——————————-
    ႏို္င္ငံေတာ္ရဲ႒ာနမွတ္တမ္းမ်ားအရ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ တစ္ႏွစ္လွ်င္ မုဒိန္းမႈ ၇၀၀ ခန္႔ သတင္းမ်ားတြင္ ေတြ႕ရ၏။ ဤသည္မွာ ျပႆနာ၏အတိမ္အနက္ကို ေဖာ္ျပလ်က္ရိွသည္။

    ေျမာက္မ်ားစြာေသာအမႈမ်ားမွာ သတင္းအျဖစ္ ထြက္မလာခဲ့၊ ႏႈတ္ဆိတ္ေနျခင္းယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ဒုကၡေရာက္သူမွာ အျပစ္ဖို႔ရျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ထိုသို႔ျဖစ္ရေၾကာင္း လူမႈလႈပ္ရွားသူတို႔က ဆိုသည္။

    Myanmar Now မွ မတရားျပဳက်င့္ခံရသူတို႔ထံ ခ်ဥ္းကပ္ၾကည့္ရာတြင္ အမည္နာမကို မေဖာ္ဘဲ လွ်ဳိ႕၀ွက္ေပးမည္ဟု ကမ္းလွမ္းသည့္တိုင္ အမ်ဳိးသမီးအမ်ားစုက ၎တို႔၏မိသားစု အရွက္တကြဲျဖစ္မည္ကို စိုးရိမ္၍ ေဖာ္ထုတ္ေျပာဆိုရန္ ျငင္းဆန္ခဲ့ၾကသည္။

    “အဓမၼက်င့္ခံရတဲ့ အခ်ဳိ႕အမ်ုဳိးသမီးေတြဟာ ရဲစခန္းကိုတိုင္ၾကားဖို႔၊ တရားစြဲဆိုဖို႔ ေႏွာင့္ေႏွးတုန္႔ဆိုင္းေနတတ္ၾကတယ္။ ဒါဟာ ကၽြန္မတို႔အတြက္ စိန္ေခၚမႈေတြကို ျဖစ္ေပၚလာေစပါတယ္” ဟု Legal Clinic Myanmar ၏ ဒါရိုက္တာ ေဒၚလွလွရီက ေျပာျပသည္။ အဆိုပါ NGO အဖြဲ႕အစည္းသည္ အားနည္းနစ္နာသူမ်ားကို ႏွစ္သိမ့္ေဆြးေႏြးေပးျခင္း၊ ဥပေဒေရးရာအတြက္ အခမဲ့ကူညီျခင္းတို႔ကို အက်ဳိးေဆာင္ေပးလ်က္ရိွသည္။ အထူးသျဖင့္ ထိုကဲ့သို႔ မတရားက်ဴးလြန္ျခင္းကို ခံစားရေသာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားႏွင့္ ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ျဖစ္သည္။

    ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ကာလရွည္အပယ္ခံလူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း အမ်ဳိးသမီးႏွင့္ကေလးငယ္မ်ားအေပၚ မတရားေစာ္ကားမႈဆိုင္ရာ တရားဥပေဒ၏အခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ လူထုအသိပညာေပးျခင္း မရိွသေလာက္ျဖစ္ေနေၾကာင္း၊ မိမိတို႔ကဲ့သို႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွာလည္း ဖြဲ႕စည္းေပၚထြက္လာသည္မွာ မၾကာလွေသးေၾကာင္း သူမက ဤသို႔ ေျပာျပသည္။

    “ေနအိမ္တြင္းေစာ္ကားမႈမ်ားဟာ နာတာရွည္ျပႆနာႀကီးတစ္ရပ္လို ျဖစ္ေနပါတယ္။ လူ႔ျမင္ကြင္းမွာ ျဖစ္ပ်က္မႈ မဟုတ္သလို၊ အရင္တုန္းက ဒီလိုကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဥပေဒေၾကာင္းအရ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးတဲ့အဖြဲ႕ေတြလည္း မရိွခဲ့ၾကပါဘူး”။

    ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ျမန္မာျပည္အလယ္ပိုင္းႏွင့္ တိုင္းရင္းသားေဒသမ်ားရိွ ၿမိဳ႕ငါးၿမိဳ႕တြင္ ရံုးဖြင့္လွစ္ထားသည့္ Legal Clinic Myanmar သည္ ယမန္ႏွစ္အတြင္း မုဒိန္းမႈ ၁၆ မႈအပါအ၀င္ တရားရံုးတင္အမႈေပါင္း ၆၀ ကို အားနည္းထိခိုက္သူမ်ားဖက္မွ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ေၾကာင္း၊ မုဒိန္းမႈမ်ားအနက္ အမ်ားစုမွာ အရြယ္မေရာက္ေသးသည့္ ကေလးငယ္မ်ားအား က်ဴးလြန္မႈမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းကို “အရင္ႏွစ္အတြင္း ကေလးသူငယ္မုဒိန္းမႈေတြကို ထိတ္လန္႔စရာအေရအတြက္အထိ ကၽြန္မတို႔ ေတြ႕ခဲ့ၾကရတယ္” ဟူ၍ ဆိုပါသည္။

    ခ်ည့္နဲ႔ေပ်ာ့ညံ့ေသာျပစ္ဒဏ္မ်ား
    ———————————
    မတရားက်ဴးလြန္ခံရသူအတြက္ တရားရံုး၌ ပထမဆံုးအစီရင္ခံတင္ျပရသည့္ ရဲ၀န္ထမ္းမ်ားမွာ စိတ္ထက္သန္မႈ မရိွျခင္း၊ သင္ၾကားေလ့က်င့္မႈ ညံ့ဖ်င္းျခင္း၊ ရံဖန္ရံခါ အက်င့္ပ်က္ျခစားျခင္းတို႔ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ေပသည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းသို႔ျဖစ္ျခင္းက လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာေစာ္ကားခံရသည့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအတြက္မူ တစ္ပူေပၚႏွစ္ပူဆင့္ ဒုကၡမ်ားၾကရေၾကာင္း လူမႈလႈပ္ရွားသူမ်ားက ဆိုသည္။

    ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ပုစြန္ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္ စခန္းမွဴး ဦးခင္ေမာင္လတ္က မိမိတို႔႒ာနသည္ မုဒိန္းမႈမ်ားႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ အထူးကရုတစိုက္ ကိုင္တြယ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနပါေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္လည္း မတရားခံရသူ၏တိုင္ၾကားခ်က္ကို မွတ္တမ္းယူရန္ ရဲေမတစ္ဦးဦးမွသာ ေဆာင္ရြက္ရသည့္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းရိွေၾကာင္း ေျပာျပသည္။

    “အမ်ဳိးသမီးဒုရဲအုပ္ေတြကို ေခၚယူႏိုင္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႀကိဳးစားတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ တရားလိုေရာက္ရိွလာတဲ့အခ်ိန္ သူတို႔ အနီးအနားမွာ ရိွမေနတဲ့အခါ ရဲ၀န္ထမ္းမ်ားရဲ႕ဇနီးေတြကို အကူအညီေတာင္းၾကရတယ္။ အဲ့ဒီလိုလုပ္မွ တရားလိုဖက္က လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ထုတ္ေျပာဆိုၾကမွာျဖစ္တယ္။ ျမန္မာ့ဓေလ့ထံုးစံအရ အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ အဲ့လိုကိစၥမ်ဳိးကို အမ်ဳိးသားေတြဆီ မေျပာဆိုရဲၾကဘူး”။

    လူမႈလႈပ္ရွားသူမ်ားႏွင့္ ဥပေဒပညာရွင္မ်ား၏အဆိုအရ မုဒိန္းမႈႏွင့္ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာေစာ္ကားမႈမ်ားအတြက္ ထိေရာက္ႀကီးေလးေသာျပစ္ဒဏ္မ်ားကို ျမန္မာႏိုင္ငံဥပေဒ၌ ျပ႒ာန္းထားပါေသာ္လည္း တရားရံုးတြင္ အမႈတင္သည့္အခါ အခ်ိန္ဆြဲျခင္းနွင့္ တရားစီရင္ေရးဆိုင္ရာျခစားျခင္းမ်ားေၾကာင့္ က်ဴးလြန္သူမ်ားအေပၚ ထိုက္တန္ေသာျပစ္ဒဏ္ မခ်မွတ္ႏိုင္ၾကေပ။

    “မတရားခံရသူမ်ားဟာ အခ်ိန္ဆြဲလြန္းတဲ့အေျခအေနကို သိေနတာေၾကာင့္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ရဲစခန္းမွာ တိုင္ခ်က္မဖြင့္လိုၾကဘူး” ဟု ေဒၚလွလွရီက ဆိုသည္။

    ျပစ္မႈဆိုင္ရာဥပေဒပုဒ္မ ၃၇၆ အရ မုဒိန္းမႈ၏ျပစ္ဒဏ္သည္ ေငြဒဏ္အပါအ၀င္ အနည္းဆံုး ၁၀ ႏွစ္မွ တစ္သက္တစ္ကၽြန္းအထိ ေထာင္ဒဏ္က်ခံေစရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔တိုင္ စီရင္ခ်က္ခ်ၾကေသာအခါ အၿမဲတေစ ေထာင္ဒဏ္ ၁၀ ႏွစ္ေအာက္သာျဖစ္ေနေၾကာင္း လူမႈလႈပ္ရွားသူမ်ားႏွင့္ ေရွ႕ေနမ်ားထံမွ သိရသည္။

    မိမိ၏ေရွ႕ေနသက္တမ္း ၈ ႏွစ္တာအတြင္း တစ္သက္တစ္ကၽြန္း ေထာင္ဒဏ္က်ခံရေသာ မုဒိန္းေကာင္ကို မေတြ႕စဖူးပါဟု ေဒၚလွလွရီက ဆို၏။ “တစ္ခါတုန္းက မိမိသမီးရင္းကို မုဒိန္းက်င့္တဲ့ ဖခင္ကို ေထာင္ဒဏ္ ၁၀ ႏွစ္ ခ်မွတ္လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အျခားေသာ မုဒိန္းမႈက်ဴးလြန္သူတစ္ခ်ဳိ႕ကိုေတာ့ ေထာင္ဒဏ္ ၆ ႏွစ္ကေန ၈ ႏွစ္အထိသာ ခ်မွတ္ခဲ့ၾကတယ္”။

    လူမႈလႈပ္ရွားသူ မ၀င္း၀င္းခိုင္ကလည္း “တရားသူႀကီးမ်ားအေနနဲ႔ ထိေရာက္တဲ့ စီရင္ခ်က္ ခ်မွတ္ေပးဖို႔ လိုအပ္ေနပါတယ္။ တရားဥပေဒနဲ႔လြဲေခ်ာ္ေနတာမ်ဳိးကို ကၽြန္မတို႔ မျမင္ခ်င္ပါဘူး” ဟု ဆိုပါသည္။

    ၂၀၁၃ ခုႏွစ္တြင္ ကမာရြတ္ၿမိဳ႕နယ္တရားရံုးကလည္း ၇ ႏွစ္အရြယ္မိန္းကေလးအား အဓမၼျပဳက်င့္ခဲ့သူ အသက္ ၇၀ အရြယ္အမ်ဳိးသားကို ေထာင္ဒဏ္ ၄ ႏွစ္သာက်ခံရန္ စီရင္ခ်က္ခ်ခဲ့သည္။ ကေလးငယ္၏မိခင္သည္ ခရိုင္တရားရံုးတက္၍ ထပ္မံအယူခံ၀င္သည့္အခါက်မွ ေနာက္ဆံုး၌ ၆ ႏွစ္အထိ တိုးျမွင့္လိုက္ေၾကာင္း Myanmar Now သို႔ ေျပာျပခဲ့၏။

    “ဒီအမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တရားရံုးသြားခဲ့ရတာ အေခါက္ေခါက္အခါခါပါပဲ။ ကၽြန္မမွာ ရိွသမွ်ေငြကို ပံုၿပီး သံုးခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္မသမီးရဲ႕ဘ၀ကို ဖ်က္ဆီးခဲ့သူက ေထာင္ဒဏ္ ၆ ႏွစ္ထဲ ခ်မွတ္ခံရတာ လံုး၀ မတရားဘူးလို႔ ထင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကို ဒီထက္ပိုၿပီး ဆက္အေရးယူဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့လို႔ ကၽြန္မသမီးရဲ႕ စိတ္ဒဏ္ရာကုစားဖို႔သာ ရိွပါေတာ့တယ္။ ဒီကိစၥျဖစ္ၿပီးကတည္းက ကၽြန္မသမီးဟာ သူ႔ရဲ႕ေယာက္်ားေလးသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လံုး၀ စကားကို မေျပာေတာ့ဘူး။ အေရာလည္း မ၀င္ေတာ့ဘူး။ ခုဆိုရင္ မိန္းကေလးေတြနဲ႔ပဲ အေပါင္းအသင္းလုပ္ေတာ့တယ္။ သမီးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္မ အလြန္အမင္း ထိခိုက္ခံစားရပါတယ္။ ဒီအသိုင္းအ၀ိုင္းကေန ေ၀းရာကို ေရွာင္ထြက္သြားခ်င္ေနေတာ့တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေျပာင္းေရႊ႕ဖို႔ ကၽြန္မတို႔ မတတ္စြမ္းႏိုင္လို႔ ဒီလိုပဲ ေပကပ္ေနေနရပါတယ္” ဟူ၍ မိခင္ျဖစ္သူက ရင္ဖြင့္ရွာပါသည္။

    အျမစ္လွန္ၿပိဳလဲေနသည့္ တရားမွ်တမႈ
    ——————————————
    ယမန္ႏွစ္ေႏွာင္းပိုင္းကထုတ္ျပန္ေသာ လႊတ္ေတာ္အစီရင္ခံစာတြင္ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ၏ ငါးႏွစ္တာသက္တမ္း၌ တရားစီရင္ေရးကိစၥမ်ားမွာ ပံုဟန္မပ်က္ ျခစားေနဆဲျဖစ္ၿပီး မဆိုစေလာက္မွ်သာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ ျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထား၏။

    ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ စစ္အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကာလအတြင္း လြတ္လပ္စြာ တရားစီရင္ခြင့္ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ရကာ စစ္တပ္ႏွင့္ခ်ိတ္ဆက္ေနသည့္ ေလာက္ထိုးပိုးတက္လူတန္းစားတို႔၏ ၾသဇာေအာက္တြင္ ျပားျပား၀ပ္သြားရသည္။

    ဗဟိုတရားရံုးေရွ႕ေန ဦးေမာင္ေမာင္စိုး ကဲ့သို႔ ေရွ႕ေနအခ်ဳိ႕က ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ လာဘ္စားမႈမ်ား တားမႏိုင္ဆီးမရ က်ယ္ျပန္႔လာလွ်င္ မုဒိန္းမႈလုိ ရာဇ၀တ္မႈမ်ားမွာ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ျခင္း မခံရေတာ့သည္အထိ ကင္းလြတ္သြားႏိုင္ေၾကာင္း ယံုၾကည္ၾကသည္။

    အသက္ ၁၈ ႏွစ္အရြယ္ မိန္းကေလးတစ္ဦးသည္ အသက္ ၃၂ ႏွစ္အရြယ္ ရည္းစားေဟာင္းျဖစ္သူက ျပန္ေပးဆြဲေခၚေဆာင္သြားၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္ အဓမၼျပဳက်င့္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ ေျမာက္ဥကၠလာပၿမိဳ႕နယ္တရားရံုးသို႔ တရားလိုျပဳ တိုင္ၾကားခ့ဲေသာ္လည္း တရားခံအေပၚ မဆိုစေလာက္ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္လိုက္မည္ကို သူမ စိုးရိမ္ေနေပသည္။

    “တရားမွ်တတဲ့ စီရင္ခ်က္ျဖစ္လာမယ္လို႔ ကၽြန္မ အျပည့္အ၀ မယံုပါဘူး။ တစ္ဖက္က ေငြေပးရင္ အမႈအေနအထား ေျပာင္းလဲသြားႏိုင္ပါတယ္” ဟူ၍ သူမက Myanmar Now သို႔ ေျပာၾကားသည္။

    ျမန္မာႏိုင္ငံတိုင္းရင္းသားေဒသမ်ားရိွ ပဋိပကၡနယ္ေျမမ်ားတြင္ အစိုးရတပ္ဖြဲ႕၀င္တို႔၏ အဓမၼျပဳက်င့္ခံရသူမ်ားသည္ပင္လွ်င္ တရားရံုးမ်ား၌ မွန္ကန္မွ်တစြာတရားစီရင္ေပးမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္၍ မရေပ။ အဆိုပါရာဇ၀တ္မႈမ်ားအတြက္ စစ္တပ္သည္ မိမိ၏လူမ်ားကို ဥပေဒေအာက္မွ ႏွစ္ရွည္လမ်ား အကာအကြယ္ေပးထားေၾကာင္း သိရသည္။

    ယမန္ႏွစ္က ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း မူဆယ္ၿမိဳ႕နယ္ရြာတစ္ရြာတြင္ အသက္ ၂၀ ခန္႔ ေစတနာ့၀န္ထမ္း ႏွစ္ျခင္းခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ ကခ်င္မိန္းကေလး ေက်ာင္းဆရာမႏွစ္ဦးမွာ မုဒိန္းက်င့္သတ္ျဖတ္ခံလိုက္ရသည္။

    ယင္းစက္ဆုပ္ဖြယ္ရာဇ၀တ္မႈ၏ လက္သည္တရားခံမ်ားသည္ ေရွ႕တန္းေရာက္တပ္မေတာ္သားမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း ကခ်င္လူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ ေဒသခံရြာလူထုက သိထားၾကသည္။ ရဲတပ္ဖြဲ႕မွလည္း မဆိုစေလာက္မွ်သာ စံုစမ္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ အဆိုပါမိန္းကေလးတစ္ဦး၏အစ္မျဖစ္သူ Yan Lu Ra က “အမွန္တရား ထြက္ေပၚလာပါေစလို႔ ကၽြန္မတို႔ ဆုေတာင္းေနပါတယ္” ဟု ဆိုပါသည္။

    အမ်ဳိးသမီးမ်ားေပၚ သေဘာထားေျပာင္းလဲေရး
    —————————————————
    ရန္ကုန္တိုင္းရဲ႒ာနမ်ား၏အဆိုအရ လက္လုပ္လက္စားမ်ားျပားေသာ ဒလ၊ လိႈင္သာယာ၊ ေရႊျပည္သာၿမိဳ႕နယ္ စသည့္ေဒသမ်ားတြင္ ဆင္းရဲမြဲေတျခင္း၊ လူေနမႈဘ၀ၾကမ္းတမ္းျခင္းႏွင့္ ဥပေဒစိုးမိုးမႈအားနည္းျခင္းတို႔ေၾကာင့္ မုဒိန္းမႈခင္းမ်ား အမ်ားဆံုး ျဖစ္ပြားေၾကာင္း သိရသည္။

    ထိုေဒသအခ်ဳိ႕မွ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၀င္တို႔သည္ ယင္းသို႔ဒုစရိုက္မႈမ်ား ေလ်ာ့ပါးေစေရးအတြက္ အဓမၼမႈဆန္႔က်င္ေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ား၊ ပညာေပးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကို လူမႈလႈပ္ရွားသူမ်ားႏွင့္အတူ လက္တြဲေဆာင္ရြက္လ်က္ရိွၾကသည္။

    မုဒိန္းမႈကို တားဆီးကာကြယ္ရန္မွာ ဥပေဒႏွင့္တရားစီရင္ေရး တိုးျမွင့္ေဖာ္ေဆာင္ျခင္းသာမက ျမန္မာလူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းရိွ အမ်ဳိးသမီးႏွင့္မိန္းကေလးမ်ားအေပၚ ေလးစားတန္ဖိုးထားတတ္ရန္လည္း လိုအပ္ေၾကာင္း အမ်ဳိးသမီးမ်ားစြမ္းေဆာင္ရည္တိုးျမွင့္ေရး၊ အမ်ဳိးသမီးႏွင့္မိန္းကေလးမ်ားအေပၚ အၾကမ္းမဖက္ေရးတို႔ကို ေဆာင္ရြက္ေနေသာ အခရာအဖြဲ႕အစည္း၏ဒါရိုက္တာ ေဒၚထားထားက ဆိုသည္။

    “မိဘမ်ားအေနနဲ႔ မိမိရဲ႕သားေယာက္်ားေလးေတြကို ငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက မိန္းကေလးေတြအေပၚ အႏိုင္မက်င့္ဖို႔ သြန္သင္ေပးဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ သို႔မွသာ အမ်ဳိးသမီးေတြအေပၚ အၾကမ္းမဖက္သူမ်ားအျဖစ္ ႀကီးျပင္းလာမွာ ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႀကီးသည္ျဖစ္ေစ ငယ္ရြယ္သည္ျဖစ္ေစ လွပသည္ျဖစ္ေစ မလွပသည္ျဖစ္ေစ အမ်ဳိးသမီးေတြအေပၚထားရိွတဲ့ အျမင္သေဘာထားေတြ ေျပာင္းလဲရပါမယ္။ မိဘေတြကလည္း မတရားတဲ့ မမွ်တတဲ့လုပ္ရပ္ေတြ လက္မခံဖို႔ မိမိတို႔သမီးမိန္းကေလးေတြကို သင္ၾကားထားရပါမယ္”။

    ဥပေဒသစ္မ်ား
    —————–
    အမ်ဳိးသမီးမ်ားအေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈကို ကာကြယ္ေပးမည့္ ဥပေဒၾကမ္းတစ္ရပ္ကို NGO အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက လူမႈဖူလံုေရး၊ ကယ္ဆယ္ေရးႏွင့္ ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရး ၀န္ႀကီး႒ာနႏွင့္လက္တြဲကာ လႊတ္ေတာ္သို႔ တင္သြင္းခဲ့ၾကသည္။ ၂ ႏွစ္တာ ၾကာေညာင္းသြားေသာ္လည္း ဟုတ္တိပတ္တိ တုိးတက္မႈကို မေတြ႕ရေခ်။

    ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို အကာအကြယ္ေပးေရး ဟုဆိုကာ မဘသဘုန္းႀကီးမ်ားက အျငင္းပြားဖြယ္ရာ မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒေလးရပ္ကို လႊတ္ေတာ္သို႔ တင္သြင္းခဲ့ၾကသည္။ ယင္းဥပေဒမ်ားမွာ မြတ္စ္လင္မ္တို႔အား ခြဲျခားဆက္ဆံေရးအတြက္ ေရးဆြဲထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အမ်ားစုက ယံုၾကည္ထားသည္။ သို႔ေသာ္ လႊတ္ေတာ္မွ လက္ခံအတည္ျပဳခဲ့ေလသည္။

    အိမ္ေနအမ်ဳိးသမီးမ်ားအေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈကို အကာအကြယ္ေပးေရးဆိုင္ရာ ဥပေဒမ်ားေသာ္လည္းေကာင္း၊ လုပ္ငန္းခြင္ရိွအမ်ဳိးသမီးမ်ားအေပၚ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာထိခိုက္ေႏွာင့္ယွက္မႈကို အကာအကြယ္ေပးေရးဆိုင္ရာ ဥပေဒမ်ားေသာ္လည္းေကာင္း၊ အမ်ဳိးသားမ်ား၏အၾကမ္းဖက္မႈကို ဟန္႔တားေပးသည့္ ဥပေဒမ်ားေသာ္လည္းေကာင္း ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ယခုအခ်ိန္အထိ မရိွေသးပါ။ လင္ခန္းမယားခန္းဆိုင္ရာမုဒိန္းမႈ ကဲ့သို႔ေသာ အျငင္းပြားဖြယ္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို အဆိုပါမူၾကမ္း၌ ရည္ညႊန္းထားျခင္း ရိွမရိွကိုလည္း တပ္အပ္ေသခ်ာ မသိရိွရေသးပါ။

    ဥပေဒမူၾကမ္း၏ အေသးစိပ္အခ်က္အလက္ကို ၀န္ႀကီး႒ာနမွသာ ထုတ္ျပန္လိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း မူၾကမ္းေရးဆြဲျခင္းလုပ္ငန္းစဥ္၌ ပါ၀င္ခဲ့သူ Gender Equality Network မွ ေမစံပယ္ျဖဴက ေျပာၾကားသည္။

    “ဥပေဒသစ္ထဲမွာ မုဒိန္းမႈဆိုတာကို ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုေပးရပါမယ္။ လိင္အဂၤါကို အသံုးျပဳျခင္းတင္မကဘဲ အျခားေသာ(အႏိုင္က်င့္)နည္းလမ္းမ်ားနဲ႔ျပဳမူျခင္း စသျဖင့္ေပါ့။ လူထုကို ပြင့္လင္းျမင္သာစြာ ခ်ျပေပးရပါမယ္၊ ဥပေဒသက္၀င္မႈ ရိွရပါမယ္၊ ရဲ၀န္ထမ္းမ်ားကလည္း ဒီဥပေဒကို သိနားလည္ၿပီး ကိုင္တြယ္ႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္” ဟု ေဒၚထားထားက ဆိုသည္။

    ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္က အမ်ဳိးသမီးမ်ားအေပၚခြဲျခားဆက္ဆံမႈမ်ားဖယ္ရွားေရးဆိုင္ရာ ကုလသမဂၢပဋိညာဥ္ကို လက္ခံသေဘာတူခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကာကြယ္မႈႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာလူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ကိုက္ညီအံ၀င္ေသာ ဥပေဒမ်ား ျဖစ္ရပါမည္။

    ေဒၚေမစံပယ္ျဖဴက NLD ၏ လႊတ္ေတာ္အသစ္သည္ ယင္းမူၾကမ္းအား မ်ားမၾကာမီ ျပန္လည္သံုးသပ္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ေၾကာင္း ေအာက္ပါစကားႏွင့္တစ္ကြ ေျပာၾကားလိုက္ပါသည္။

    ” မည္သူမည္၀ါပင္ျဖစ္ေစ က်ဴးလြန္သူကို ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးမယူႏိုင္ေသးသေရြ႕ အမ်ဳိးသမီးႏွင့္ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ဘ၀က လံုၿခံဳမွာ မဟုတ္ေသးပါဘူး”။

    (ဤေဆာင္းပါးတြင္ အဓမၼသားေကာင္တို႔၏အမည္မ်ားကို ၎တို႔၏လံုၿခံဳေရးအတြက္ ေျပာင္းလဲေဖာ္ျပထားပါသည္)။

    Ref : Missima

    (အိခ်ယ္ရီေအာင္ (Myanmar Now)၏ Rape victims struggle to find justice in Myanmar သတင္းေဆာင္းပါးကို ျမင့္မိုရ္ေမာင္ေမာင္ မွ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုသည္။)

  • တရားဥပေဒ အထက္မွာ မည္သူမွ် မရွိ No one is Above the Law

    တရားဥပေဒ အထက္မွာ မည္သူမွ် မရွိ No one is Above the Law

    ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၄ ၊ ၂၀၁၆
    ေရာဘတ္အယ္လ္ဟို႕စ္ ေရးသည္။

    12670582_447508922114712_6391611075426937690_n

    လက္ရွိအေျခခံဥပေဒရဲ႕ပုဒ္မ ၃၄၇ မွာ ဘယ္လိုေရးထားသလဲဆိုေတာ့
    ” ႏိုင္ငံေတာ္သည္ မည္သူ႔ကိုမဆို ဥပေဒအရာတြင္ တန္းတူညီမွ် အခြင့္အေရး ရွိေစရမည္။ ထိ႔ု႔ျပင္ ဥပေဒ၏အကာအကြယ္ကိုလည္း တန္းတူညီမွ်စြာ ရယူပိုင္ခြင့္ ေပးရမည္။”
    လို႔ ဆိုထားတယ္။

    အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ ၃၆၄ မွာ ျပဆိုထားတာက်ျပန္ေတာ့
    “ႏိုင္ငံေရးကိစၥ အလို႔ငွာ ဘာသာသာသနာကို အလြဲသံုးစား မျပဳရ။ ထုိ႔႕ျပင္ လူမ်ဴိးေရးေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဘာသာေရးေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္၊ တစ္ဂိုဏ္းႏွင့္တစ္ဂိုဏ္း၊ မုန္းတီးျခင္း၊ ရန္မူျခင္း၊ စိတ္၀မ္းကြဲျခင္း တစ္မ်ဴိးမ်ဴိး ေပၚေပါက္လာေစရန္ ရည္ရြယ္ေသာ (သို႔မဟုတ္) ေပၚေပါက္လာေစရန္ အေၾကာင္းရွိေသာ အျပဳအမူသည္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒႏွင့္ ဆန္႔က်င္သည္။ ထုိအျပဳအမူမ်ဴိးအတြက္ ျပစ္ဒဏ္ေပးႏိုင္ရန္ ဥပေဒ ျပ႒ာန္းႏိုင္သည္။ ” လို႔ ဆိုထားျပန္တယ္။

    အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ ၃၅၅ မွာ …
    “ႏိုင္ငံသားတိုင္းသည္ ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အတြင္း မည္သည့္ အရပ္ေဒသတြင္မဆို ဥပေဒႏွင့္အညီ အေျခစိုက္ ေနထိုင္ႏိုင္သည္။ ” လို႔ အတိအက် ေဖာ္ျပထားတယ္။

    အေျခခံဥပေဒရဲ႕ ပုဒ္မ ၃၄၈ မွာ က်ျပန္ေတာ့ ..
    ” ႏိုင္ငံေတာ္သည္ ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္၏ မည္သည့္ ႏိုင္ငံသားကိုမွ် လူမ်ဴိး၊ ဇာတိ၊ ကိုးကြယ္ရာဘာသာ၊ ရာထူးဌာနႏၱရ၊ အဆင့္အတန္း၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ အမ်ဴိးသား၊ အမ်ဴိးသမီး၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာတို႔ကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ခြဲျခားမႈ မရွိေစရ။” လို႔ ဆိုထားျပန္တယ္။

    ဒီေန႔ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရကေန တရား၀င္အသိအမွတ္ျပဳထားျပီး အားေပးအားေျမွာက္ လုပ္ေနတဲ့ ယခင္ ၉၆၉ တျဖစ္လဲ အမ်ဴိးဘာသာသာသနာ ေစာင့္ေရွာက္ေရး အသင္း ( မ.ဘ.သ) ဆိုသူမ်ားကေတာ့ တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ ႏိုင္ငံသားေတြပဲ ျဖစ္တဲ့ အစၥလာမ္ဘာသာ ၀င္ေတြ၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ေတြကို ဆန႔္က်င္တဲ့ ေဟာေျပာမႈေတြကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း လုပ္ေဆာင္ေနတယ္။ အစုိးရက ဘာမွ ၀င္ေရာက္ ဟန္႔တားမႈ မျပဳခဲ့ၾကဘူး။ ဥပေဒအရ အကာအကြယ္ ေပးတာမ်ဴိးလည္း ယေန႔တိုင္ မေတြ႕ရေသးဘူး။ ဒါဟာ ဖြဲ႕စည္း ပံု အေျခခံဥပေဒနဲ႔ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ၾကီး ဆန္႔က်င္ေနတဲ့ အေနအထားမ်ဴိးေတြပဲ ျဖစ္တယ္။

    ကရင္ျပည္နယ္တစ္ေနရာမွာ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ေလးငါးေျခာက္ဆယ္ကတည္းက ရွိလာခဲ့တဲ့ ခရစ္ယာန္ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရဲ႕ ၿခံ၀င္းထဲမွာ ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးက အိမ္မက္မက္ လို႔ဆိုတဲ့ မခိုင္မာတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ တစ္ခုနဲ႔ ခရစ္ယာန္ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းရဲ႕ အ၀င္တံခါးကိုပိတ္ျပီး ၿပီးခဲ့တဲ့လ အနည္းငယ္ကပဲ ေစတီတည္ခဲ့တဲ့ ျဖစ္စဥ္မ်ဴိးလို၊ ခ်င္းျပည္နယ္နဲ႔ ကခ်င္ျပည္နယ္ေတြက ခရစ္ယာန္ေတြရဲ႕ မိရိုးဖလာ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈေတြကို အင္အားသံုး ခ်ဴပ္ခ်ယ္ကန္႔သတ္တာေတြ သူတို႔ရဲ႕ ဘာသာေရးအမွတ္အသား လက္၀ါးကပ္တိုင္ေတြ၊ ခ်ာ့ခ်္ေက်ာင္းေတြကို ပိတ္ပင္ျဖိဳခ်ပစ္တာမ်ဴိးေတြကလည္း အေျခခံဥပေဒပါ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ ရပိုင္ခြင့္ေတြကို ေစာ္ကားေနၾကတာပဲ မဟုတ္ပါလား။

    တခါ ဒုတိယပံုမွာ ပါတဲ့ဟာမ်ဴိးလို “အစၥလာမ္ဘာသာမ်ား ညအိပ္ခြင့္မျပဳ ဆိုတာလို၊ အစၥလာမ္ဘာသာမ်ားကို အိမ္ျခံေျမ ေရာင္း၊၀ယ္၊ ငွား ခြင့္မျပဳဘူး” ဆိုတာလိုမ်ဴိးေတြကလည္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ၾကီးလို အပါအ၀င္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ ေပၚေပၚထင္ထင္ ဆိုင္းဘုတ္ေထာင္ၿပီး ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာကို အေၾကာင္းျပဳလို႔ခြဲျခား၊ အမုန္းတရားေတြ ျဖန္႕ျဖဴးေနၾကတာျဖစ္ေပတဲ့ ဘယ္အုပ္ခ်ဴပ္ေရး အာဏာပိုင္ကမွလည္း အေျခခံ ဥပေဒက ေပးထားတဲ့ ရပိုင္ခြင့္အတိုင္း ဟန္႔တား အေရးယူတာမ်ဴိး ယေန႔တိုင္ မေတြ႕ရေသးဘူး။ လက္ရွိအစိုးရမွာ ဒါေတြအတြက္ တာ၀န္ အျပည့္အ၀ရွိတယ္။ လက္ရွိအာဏာရ ဘ၀ကေန သက္ဆင္းသြားၿပီး မနက္ဖန္ အရပ္သားဘ၀ကိုေရာက္သြားခဲ့ရင္လည္း ဒီေန႔ လုပ္ခဲ့ၾကသမွ်အတြက္ သူတို႔မွာ တာ၀န္အျပည့္အ၀ရွိေနတုန္းပဲဆိုတာကို သိေစလိုပါတယ္။

    လက္ရွိအစိုးရကို အတိုက္အခံျပဳၿပီး တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီရပိုင္ခြင့္အတြက္ တိုက္ပြဲ ၀င္ ေနပါတယ္ ဆိုတဲ့ ဘယ္ႏိုင္ငံေရး ပါတီၾကီးေတြ၊ ဘယ္ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုႀကီးေတြ ကမွလည္း ဒါေတြအတြက္ တစ္ခြန္းတစ္ပါဒ တစ္လံုးမွ ေ၀ဖန္ဆန္႔က်င္ ေျပာၾကားၾကတာမ်ဴိး ယေန႔ထိတိုင္ မေတြ႕ရေသးဘူး။ ဒါကလည္း အေျခခံဥပေဒပါ ႏိုင္ငံသားရပိုင္ခြင့္ ျပ႒ာန္းခ်က္ေတြကို မ်က္ကြယ္ျပဳ မျမင္ေယာင္ေဆာင္ေနၾကတာပဲ မဟုတ္ပါလား။ ေနာင္ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြ ဦးေဆာင္ဖြဲ႕စည္းမယ့္ အစိုးရလက္ထက္မွာလည္း ဒါမ်ဴိးပဲ ဆက္လက္ မ်က္ကြယ္ျပဳၿပီး အမုန္းတရား ျဖန္႔ျဖဴးေနသူေတြကို ဆက္လက္ လႊတ္ေပးထားဦးမွာပဲလားဆိုတာ ေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္ေနပါတယ္။

    ဆိုလိုခ်င္တာက အေျခခံဥပေဒပါ ရပိုင္ခြင့္ ဆိုတာေတြမွာ ေပါကၡရ၀ႆ မိုး လို႔ ေခၚတဲ့ စိုေစခ်င္သူကိုသာ ကြက္က်ားစိုေစျပီး၊ မစိုေစခ်င္သူက်ေတာ့ မစိုေအာင္ ပစ္ထားတဲ့ အေလ့အက်င့္မ်ဴိးဟာ ဒီမိုကေရစီ အေလ့အက်င့္ မဟုတ္ပါဘူး။ ထိေရာက္တဲ့ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈကို ေဖာ္ေဆာင္တဲ့ Effective Law Enforcement အေလ့အက်င့္လည္း မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ အသိေပးပါရေစ။

    ငါတို႔အုပ္စု အသင္းအပင္း၀င္မ်ား၊ ငါတို႕လူမ်ဴိးဘာသာမ်ားသာ သာေစ ၊ ငါတို႔နဲ႔မတူသူ မ်ားကေတာ့ နာေစ ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္က်င့္သံုးမႈ အရင္းခံမွာ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ ဘာအႏွစ္အသားမွ အက်ဴိးခံစားစရာ မရွိဘူးဆိုတာ သိၾကပါေစဗ်ာ။ မွ်တမႈ မွာ မဂၤလာတရားသာ ရွိပါတယ္။ မမွ်မတ ကိုယ္သာ အႏိုင္ရလိုမႈ ေမာဟ သေဘာမွာ အဆံုးတစ္ေန႔ အမဂၤလာ သာ အက်ဴိးတရားရွိေၾကာင္း ဗုဒၶေဟာၾကား တရားေဒသနာေတာ္မ်ားနဲ႔ တိုက္စစ္ သံေ၀ဂ ယူႏိုင္ၾကပါေစေၾကာင္း။

    တရားဥပေဒအထက္မွာ မည္သူမွ် မရွိ ဆိုတဲ့ စကားေလးက တာသြားလွပါတယ္။ တကယ္လို႔ တရားဥပေဒအထက္မွာ တစံုတရာ၊ တစံုတစ္ဦး၊ တစ္သင္းတစ္ဖြဲ႕၊ တစ္အုပ္စု တစ္ဘာသာ ရွိေနၿပီဆိုရင္ေတာ့ ဒါမ်ဴိး က်င့္သံုးေနတဲ့ေနရာမွာ တရားဥပေဒ မစိုးမိုးဘူး ဆိုတာ အထင္အရွား သာဓကျပေနသလိုပါပဲ။

    မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ေရးထားတဲ့ ဥပေဒကို မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ကပင္ ေလးစားက်င့္သံုးမႈ မရွိတဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းကိုလည္း မည္သူကမွ် ေလးစားလိမ့္မယ္ မဟုတ္ပါ။ ဒီလိုေနရာမ်ဴိးကို မည္သည့္ လူေကာင္းသူေကာင္းကမွ် အယံုအၾကည္ ရွိလာမည္လည္း မဟုတ္ဘဲ အက်ဴိးဆက္အားျဖင့္ ေရရွည္တြင္ မည္သည့္ ေကာင္းက်ဴိးခ်မ္းသာကိုမွ်လည္း ထိုနည္းျဖင့္ ေဆာင္ၾကဥ္းႏိုင္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ႏိႈးေဆာ္ပါရေစခင္ဗ်ာ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။