ဒီဇင္ဘာ ၃၊ ၂၀၁၅
M-Media
– ၂၀၁၃ ခုနွစ္ ခ်မ္းစိမ့္လွသည့္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ေန႔တစ္ေန႔၏ ညေနခင္း။ ဂ်ပန္တြင္ တစ္သက္ပတ္လံုး ေနထိုင္လာခဲ့ေသာ ကိုးရီးယားလူမ်ဳိး ဂ်ာနယ္လစ္အမ်ဳိးသမီး ရွင္ေဟးလီသည္ အိုဆာကာရိွ ေနအိမ္၌ တစ္ဦးတည္းရိွေနစဥ္ သူမ၏ကြန္ပ်ဴတာထဲသို႔ မိတ္ေဆြတစ္ဦးထံမွ စာတစ္ေစာင္ ၀င္ေရာက္လာသည္။ စာပါအေၾကာင္းအရာမွာ ဇိုင္တိုကုကိုင္း အမ်ဳိးသားေရး၀ါဒီအုပ္စုေခါင္းေဆာင္က သူမအား အေသဆိုးႏွင့္ေသေအာင္ က်ိန္ဆဲေနသည္ဟု အင္တာနက္ေပၚတြင္ ေၾကျငာလိုက္ေၾကာင္း ျဖစ္၏။
သူမအား အျဖစ္ဆိုးႀကံဳေစခ်င္ေနသူ မ်က္ႏွာမေဖာ္လိုေသာ အစြန္းေရာက္အမ်ဳိးသားေရး၀ါဒီ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကို ရင္ဆိုင္ရန္ သူမ ထရပ္လိုက္သည္။ ရဲ႒ာနသို႔ လီ သြားေရာက္၏။ ရဲ၀န္ထမ္းမ်ားက မိမိတို႔ မည္သည္မွ် ေဆာင္ရြက္မေပးႏိုင္ေၾကာင္း ဆိုၾက၏။ လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ႏွစ္ကလည္း အြန္လိုင္းေပၚႏွင့္ လူသူအၾကား အမုန္းတရားျဖင့္ ၿခိမ္းေျခာက္ခံရေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားရာ၌ သူမကို ဤအတိုင္းပင္ အေျဖေပးခဲ့ၾကသည္။
ဂ်ပန္လူမ်ဳိး ခင္ပြန္းသည္၊ ၿမီးေကာင္ေပါက္ သားတစ္ဦးႏွင့္အတူ ေနထိုင္လ်က္ရိွသည့္ အသက္ ၄၄ ႏွစ္အရြယ္ အလြတ္တန္းစာေရးဆရာ လီ သည္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္က အဖြဲ႕၀င္ တစ္ေသာင္းခြဲခန္႔ရိွေသာ ဇိုင္တိုကုကိုင္းအုပ္စုကို ေဆာင္းပါးမ်ားစြာျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ရုပ္ျမင္သံၾကားေပၚမွလည္းေကာင္း ေ၀ဖန္ခဲ့သည့္ေနာက္ပိုင္း ထိုအုပ္စု၏ မ်က္ေစ့ေဒါက္ေထာက္ ၾကည့္ရႈေနျခင္းကို ခံေနခဲ့ရသည္။
ဇိုင္တုိကုကိုင္းအဖြဲ႕သားမ်ားက သူမအား ကိုးရီးယားစုန္းမ ဟုေခၚ၍ လူမ်ဳိးေရးႏွင့္ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဖရုႆ၀ါစာစကားတို႔ျဖင့္ အြန္လိုင္းႏွင့္ စုရံုးမႈတို႔၌ တုန္႔ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ တစ္ႀကိမ္ကလည္း တိုက်ဳိဆႏၵျပမႈအၿပီး အသက္ ၂၈ ႏွစ္အရြယ္ ရံုး၀န္ထမ္းတစ္ဦးက သူမကိုရည္ညႊန္း၍ “လူေကာင္းျဖစ္ျဖစ္ လူဆိုးျဖစ္ျဖစ္ ကိုးရီးယားေတြကို ေမာင္းထုတ္ၾကပါစို႔၊ အဲ့ဒီမိန္းမကို သတ္ၾကပါစို႔” ဟု တြစ္တာလူမႈ၀က္ဘ္ဆိုဒ္ေပၚ ေရးသားခဲ့သည္။ ထိုသူ႔အား ရဲမ်ားက ေမးျမန္းေသာအခါ ေတာင္းပန္မႈျပဳခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူမအဖို႔ သူစိမ္းတရံစာမ်ားအၾကား အၿပိဳင္အဆိုင္သတ္ျဖတ္မႈကို ခံရေတာ့မည္လားဟု ေတြးမိသည္အထိ တုန္လႈပ္သြားရေပသည္။
ဂ်ပန္တြင္ ကိုးရီးယားအႏြယ္ သန္းတစ္၀က္ လူဦးေရ ရိွသည္။ ၎တို႔ကို ဇိုင္နိခ်ိ ဟု ေခၚဆိုၾကသည္။ သူတို႔သည္ ဇာတိေသြးအရ ေတာင္ကိုးရီးယားႏိုင္ငံသားခံယူထားေသာ္လည္း ဇိုင္နိခ်ိတို႔သည္ အၿမဲတမ္းေနထိုင္ခြင့္ ရရိွထားသူမ်ား ျဖစ္သည္။ သူတို႔သည္ ဂ်ပန္ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ တစ္သားတည္းက်ေအာင္ ေနထိုင္ၿပီး အမ်ားစုမွာ ကိုးရီးယားစကားေျပာဆိုျခင္း၊ ကိုးရီးယားနွင့္ ပတ္သက္ဆက္ႏႊယ္ျခင္း မရိွၾကေပ။ သို႔တိုင္ေအာင္ ဇိုင္တိုကုကိုင္း ကဲ့သို႔ အစြန္းေရာက္အမ်ဳိးသားေရး၀ါဒီမ်ားက ၎တို႔အား ဖယ္ၾကဥ္ၾကၿပီး၊ လြတ္လပ္စြာေဖာ္ထုတ္ေျပာဆိုခြင့္ကို အသံုးခ်လ်က္ အေႏွာင့္အယွက္ေပးျခင္း၊ ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္း၊ လမ္းေပၚထြက္ဆႏၵျပျခင္း၊ အြန္လိုင္းေပၚတိုက္ခိုက္ျခင္းတုိ႔ကို အမည္မေဖာ္ဘဲ မၾကာခဏ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။
မၾကာေသးမီက အီးေမးလ္တစ္ေစာင္၌ ဇိုင္တိုကုကိုင္းအုပ္စု ေျပာေရးဆိုခြင့္ရိွသူက အဖြဲ႕၏ အႏၲိမ ပန္းတိုင္မွာ – ဇိုင္နိခ်ိ တို႔ကို အၿမဲတမ္းေနထိုင္ခြင့္အျပင္ က်န္းမာေရး၊ လူမႈဖူလံုေရးႏွင့္ လူမႈလံုၿခံဳေရးကို ခံစားခြင့္ေပးထားေသာ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးဥပေဒအား ဖ်က္သိမ္းရန္ျဖစ္ေၾကာင္း ဆိုထားသည္။
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသည္ ခ်ဳိးႏွိမ္ခြဲျခားမႈဆန္႔က်င္ေရး ဥပေဒမ်ား မရိွသည့္ တစ္ခုတည္းေသာ ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီးႏိုင္ငံ ျဖစ္သည္။ အာဏာပိုင္မ်ားက လူမ်ဳိးႀကီး၀ါဒကို ကာလရွည္ လက္ကိုင္ျပဳထားၾကေသာ္လည္း ခြဲျခားခ်ဳိးႏွိမ္ျခင္း ဟူ၍ ဂ်ပန္တြင္ မရိွပါ။ ဇိုင္တိုကုကိုင္းအဖြဲ႕ ေပၚထြက္လာျခင္းက ဂ်ပန္တစ္၀ွန္း ကိုးရီးယားဆန္႔က်င္ေရးအစုအရံုးမ်ား ျဖစ္လာေစသည္။ ၎ကို ေရွးရိုးစြဲအုပ္စုငယ္တစ္ခုမွ လူေပါင္းေထာင္ခ်ီ၍ ပါ၀င္ေထာက္ခံထားၾကသည္။ သူတို႔သည္ ဂ်ပန္ဧကရာဇ္အလံမ်ားကို ကိုင္ေဆာင္ခ်ီတက္၍ ကိုးရီးယားတို႔အား ကပ္ပါးကပ္ေျမွာင္မ်ား၊ အျပစ္သားမ်ားအျဖစ္ ေဖာ္ျပကာ ေသတြင္းပို႔ရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ႏွစ္က အိုဆာကာၿမိဳ႕တြင္ စုရံုးပြဲ ၂ ခုျဖစ္ခဲ့ၿပီး ၎အနက္ တစ္ခုတြင္ အသက္ ၁၄ ႏွစ္အရြယ္ ဂ်ပန္မေလးက ဆႏၵျပေနသူမ်ားကို “ကၽြန္မ ကိုးရီးယားေတြကို အရမ္း မုန္းတီးပါတယ္။ ဘယ္လိုမွကို ၾကည့္မရပါဘူး။ ခုခ်က္ျခင္း သူတို႔အားလံုးကို သတ္ပစ္လိုက္ခ်င္ပါတယ္” ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ “နန္ကင္း အမဲဖ်က္ျခင္း” ကဲ့သို႔ စုၿပံဳသတ္ျဖတ္ေသာင္းက်န္းမည့္အဆိုတစ္ရပ္ တင္ျပလိုက္ရာ မဆိုင္းမတြပင္ ၾသဘာေပးသံ ညံစီသြားခဲ့ေလသည္။
လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္အနည္းငယ္ခန္႔က ဇိုင္တိုကုကိုင္းအဖြဲ႕သည္ လူအမ်ား၏တုန္႔ျပန္မႈကို ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ၎တို႔၏စုရံုးဆႏၵထုတ္ေဖာ္မႈကို ဂ်ပန္လူထုက ဧရာမ တန္ျပန္ဆႏၵျပပြဲမ်ားျဖင့္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုျဖစ္စဥ္မ်ားအတြင္း အၾကမ္းဖက္မႈအခ်ဳိ႕ ရိွခဲ့သည္။ တစ္ႀကိမ္တြင္ ယင္းအဖြဲ႕၀င္တို႔က က်ဳိတိုမူလတန္းေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းအျပင္ဖက္၌ရပ္ကာ လက္ကိုင္အသံခ်ဲ႕စက္မ်ားျဖင့္ ကိုးရီးယားေက်ာင္းသားတို႔ကို ပိုးဟပ္မ်ား၊ ကေလးသူလွ်ဳိမ်ား ဟု ဟစ္ေအာ္ေစာ္ကားခဲ့ၾက၏။ ယင္းသို႔ထိခိုက္နစ္နာေစမႈအတြက္ ဂ်ပန္တရားရံုးခ်ဳပ္က အဆိုပါေက်ာင္းကို ေဒၚလာတစ္သိန္းေပးေဆာင္ရန္ ထိုအုပ္စုအေပၚ အစဥ္အလာမရိွခဲ့ေသာ အမိန္႔တစ္ရပ္ ခ်မွတ္လိုက္သည္။
ယခုႏွစ္ ေႏြရာသီတြင္ အုိဆာကာရိွ ဇိုင္နိခ်ိ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးသည္ သူမ၏ကုမၸဏီႏွင့္ ကုမၸဏီဥကၠ႒အား တရားစြဲခဲ့သည္။ လုပ္ငန္းခြင္၌ ဂ်ပန္-ကိုးရီးယား ခြဲျခားမႈဆိုင္ရာ ပစၥည္းပစၥယမ်ားကို ျဖန္႔ခ်ိေ၀ငွခဲ့၍ျဖစ္သည္။
ဂ်ာနယ္လစ္ လီ သည္ အြန္လိုင္းတိုက္ခိုက္မႈခံရၿပီးေနာက္ ဇိုင္တိုကုကိုင္းအဖြဲ႕ႏွင့္ ၎၏ေနာက္တက္ေခါင္းဆာင္ မာခိုတို ဆာကူရိုင္းမွ သူမအား နစ္နာေၾကး ေဒၚလာ ေလးေသာင္းခြဲေပးရန္ အိုဆာကာခရိုင္တရားရံုးသို႔ တရားစြဲေလွ်ာက္တင္ခဲ့သည္။
“ျပစ္မႈေၾကာင္းအရ အေရးယူဖို႔ ခက္ခဲမွန္း ကၽြန္မ သိလိုက္ရတဲ့အခါ ျပည္သူ႔လႈပ္ရွားမႈအေနနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ဖို႔မွတစ္ပါး ကၽြန္မမွာ ေရြးခ်ယ္စရာ မရိွေတာ့ပါဘူး” ဟု မၾကာေသးမီက အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုတြင္ လီက ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ၎ကို တုန္႔ျပန္ေသာအားျဖင့္ ဆာကူရိုင္းက ဂ်ပန္သတင္းစာတိုက္သို႔ “သူမေျပာခဲ့တာကို သူမ ျပန္သံုးသပ္သင့္တယ္။ အေျခအျမစ္မဲ့ေဆာင္းပါးေတြကို အြန္လိုင္းမွာေရးသားခဲ့တဲ့အတြက္ သူမကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က တန္ျပန္တရားစြဲဖို႔ စီစဥ္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္” ဟု ဆိုသည္။
လီ သည္ ဟိုရႈ ဆိုကုဟို ၀က္ဘ္ဆိုဒ္ကိုလည္း ေဒၚလာ ၁၈၃၀၀၀ နစ္နာေၾကးရရန္ တရားစြဲဆိုသြားမည္ျဖစ္သည္။ သူမႏွင့္ပတ္သက္၍ အမည္မေဖာ္လိုသူမ်ားေရးသာသည့္ အမုန္းတရားသတင္းအေၾကာင္းမ်ားကို ေကာက္ႏႈတ္ေရးသားခဲ့ျခင္းႏွင့္ board2channel ၌ အသားေပးေဖာ္ျပခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ဟု သူမက ဆိုသည္။ ထိုအမႈမွာ ၾကာရွည္သည္ႏွင့္အမွ် သူမအေပၚ ဖိအား မ်ားေပဦးမည္။ သူမသည္ လူပံုအလယ္မွာပင္ မၾကာခဏ စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔မႈကို ခံစားရၿပီး တရားခံုရံုးမွအထြက္ မိမိေနာက္သို႔ လူမ်ား လိုက္မလာေစရန္ သတိႀကီးစြာ ထားေနရ၏။ ေႏွာင့္ယွက္မႈကေတာ့ ရိွေနဆဲပင္။ ကိုးရီးယားဆန္႔က်င္ေရးမိႈင္းတိုက္မႈစိမ့္၀င္ေနျခင္းကို သူမႏွင့္ အျခား ဇိုင္နိခ်ိတို႔မွ မ်ားမၾကာမီ သတိျပဳမိလာၾကသည္။ ကိုးရီးယားဧည့္သည္မ်ားအေပၚ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း လူမ်ဳိးေရးခြဲျခားေနျခင္းကို ေ၀ဖန္ျခင္းထက္ ယင္း၀ါဒီမ်ားရရိွေနသည့္ အခြင့္ထူးမ်ားကို အေရးဆိုျခင္းက ပို၍ ေယဘူယ်က်ေပသည္။
ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်လာသူ မက္ဆီကန္လူမ်ဳိးမ်ားအေပၚ ေဒၚနယ္ ထရမ့္ပ္မွ မိႈခ်ဳိးမွ်စ္ခ်ဳိး ေ၀ဖန္ကဲ့ရဲ႕ေျပာဆိုခဲ့သျဖင့္ အရွက္တကြဲ အက်ဳိးနည္း ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ဆာကူရိုင္းသည္လည္း ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ တိုက်ဳိအနီး စုရံုးဆႏၵေဖာ္ထုတ္မႈတစ္ရပ္၌ ဇိုင္နိခ်ိတို႔ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး သူ၏သေဘာထားကို ထုတ္ေျပာခဲ့၏။
“ဒီမွာ လာေနေနတဲ့ ကိုးရီးယားေတြရဲ႕ လူသတ္မႈ၊ လုယက္မႈ၊ မီးရိႈ႕မႈ စတဲ့ ဒုစရိုက္ေတြေၾကာင့္ ဂ်ပန္လူမ်ဳိး အမ်ားအျပား ဘ၀ေရးရာ ထိခိုက္နစ္နာေနရတယ္။ ဂ်ပန္ကို မႀကိဳက္တဲ့သူေတြ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ္ျပန္ၾကလို႔ လူေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေျပာၾကားေနျခင္းသာ ျဖစ္တယ္။ ဒါကို အမုန္းတရား အမုန္းစကားလို႔ ဆုိစရာလား”။ ဇိုင္တိုကုကိုင္းအဖြဲ႕ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရိွသူတစ္ေယာက္မွ လူတို႔ သတိမထားမိေသာ အစြန္းေရာက္နည္းလမ္းအတိုင္း “ဇိုင္နိခ်ိေတြ ခြဲျခားခ်ဳိးႏိွမ္ခံေနရတယ္ဆိုတာ လွည့္စားခ်က္ တစ္ရပ္သာျဖစ္တယ္” ဟု လတ္တစ္ေလာ ေျပာဆိုလိုက္သည္။
အိုဆာကာတြင္ ဂ်ပန္လူမ်ဳိးခင္ပြန္း၊ သားသမီးမ်ားႏွင့္အတူ ေနထိုင္လ်က္ရိွေသာ ဇိုင္နိခ်ိ တတိယမ်ဳိးဆက္ အသက္ ၄၇ ႏွစ္အရြယ္ အမ်ဳိးသမီး ေနာက္တစ္ဦးကလည္း ဖူဂ်ီေကာ္ပိုေရးရွင္းအား တရားစြဲဆိုဦးမည္ျဖစ္သည္။ အေႏွာင့္အယွက္ခံရျခင္းကို ေရွာင္ဖယ္ႏိုင္ရန္ သူမမွ အမည္မေဖာ္ထားပါ။ သူမသည္ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုၾကာေအာင္ မည္သည့္ျပႆနာမွ် မျဖစ္ဘဲ ထိုကုမၸဏီ၌ လုပ္ကိုင္လာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ႏွစ္အနည္းငယ္ကစၿပီး သူမ၏အလုပ္ရွင္သည္ အမ်ဳိးသားေရးလႈံ႔ေဆာ္ခ်က္နွင့္ ဇိုင္နိခ်ိတို႔အေပၚ ေစာ္ကားခ်က္မ်ား ပါ၀င္သည့္ အိမ္တြင္းထုတ္ လက္ကမ္းစာေစာင္မိတၱဴမ်ားကို ျဖန္႔ေ၀ခဲ့သည္။ ထိုစာမ်ားထဲ၌ သူတို႔ကို လူလိမ္မ်ားဟု သမုတ္ၿပီး မုန္းတီးေၾကာင္းျပသထားသည္။ ၎အျပင္ အခြန္ေရွာင္သူမ်ား ဟူ၍လည္း စြပ္စြဲထားသည္ဟု သူမက ေျပာျပ၏။
ထိုအမ်ဳိးသမီးသည္ ဂ်ပန္ႏို္င္ငံ၏ အလုပ္သမားေရးရာဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႕ခ်ဳပ္သို႔ သြားေရာက္တိုင္ၾကားသည္။ သို႔ေသာ္ အဆိုပါေျပာၾကားခ်က္မ်ားမွာ လြတ္လပ္စြာေဖာ္ထုတ္ခြင့္ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွ အကာအကြယ္ရရိွေနေၾကာင္း သူမအား ေျပာျပခဲ့သည္။ သို႔ျဖင့္ သူမသည္ တရားမစြဲမီ ေရွ႕ေနတစ္ဦးႏွင့္ ဆက္သြယ္၍ အဆိုပါေစာ္ကားခ်က္မ်ား ရပ္တန္႔ေပးရန္ ကုမၸဏီသို႔ စာေရးေပးပို႔လိုက္သည္။ ထိုအခါ ေလ်ာ္ေၾကးယူ၍ ႏႈတ္ထြက္မည္ေလာ၊ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္သေဘာထားမွမျပသဘဲ အလုပ္ဆက္လုပ္မည္ေလာ ဟူ၍ သူမကို ေရြးခ်ယ္ခုိင္းပါေတာ့သည္။ ၎အစား သူမက ကုမၸဏီနွင့္ဥကၠ႒ကို စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာထိခိုက္ေစမႈျဖင့္ ၾသဂုတ္လတြင္ တရားစြဲၿပီး နစ္နာေၾကးအျဖစ္ ေဒၚလာ ၂၇၅၀၀၀ ေတာင္းဆိုလိုက္ေလသည္။ ဖူဂ်ီ ေကာ္ပိုေရးရွင္းကလည္း ၎၏၀က္ဘ္ဆိုဒ္တြင္ သူမ၏ အဆိုပါတိုင္ၾကားခ်က္မ်ားမွာ အေျခအျမစ္မရိွဟု ေရးသားထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။
၂၀၁၃ ခုႏွစ္ထုတ္ “What Is Hate Speech” စာအုပ္ေရးသားသူႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးေရွ႕ေန ယာဆူကို မုိရူကာ၏အဆိုအရ ၎တရားစြဲဆိုခ်က္မ်ားသည္ အလားတူ ခြဲျခားမႈမ်ဳိး အမွန္ရိွေနေၾကာင္း သက္ေသျဖစ္ၿပီး အမုန္းတရားဆန္႔က်င္ေရး ဥပေဒျပ႒ာန္းႏိုင္ေအာင္ တြန္းအားတစ္ရပ္ ျဖစ္ေစႏိုင္ေပသည္။ “ဂ်ပန္မွာေနထိုင္ၾကတဲ့ ကိုးရီးယားလူမ်ဳိးအားလံုးနီးပါးဟာ ခြဲျခားခ်ဳိးႏွိမ္မႈကို ေတြ႕ႀကံဳခံစားဖူးၾကပါတယ္။ အမုန္းတရားအမုန္းစကားေတြက အသစ္အဆန္းကိစၥေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး” ဟု မၾကာေသးမီ ျပဳလုပ္ေသာ အင္တာဗ်ဴးတစ္ခု၌ သူမက ေျပာၾကားသည္။
“ေက်ာင္းပညာေရးစနစ္ထဲမွာ အမုန္းတရားေတြကို ဖယ္ရွားပစ္ဖို႔ မျဖစ္မေနလိုအပ္ပါတယ္။ ပေဒသရာဇ္ေခတ္၊ နယ္ခ်ဲ႕ေခတ္၊ စစ္ၿပီးေခတ္ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ဥပေဒစနစ္ထဲမွာ အမုန္းတရားကို ထည့္သြင္းထားၿပီး ဂ်ပန္ေနကိုးရီးယားလူမ်ဳိးေတြအေပၚ ဂ်ပန္အစိုးရက ခြဲျခားခ်ဳိးႏွိမ္လာခဲ့ၾကတာ ဒီေန႔ထိပါပဲ”။
ဇိုင္တိုကုကိုင္း၏ လႈံ႕ေဆာ္ခ်က္မ်ားကဲ့သို႔ ကိုးရီးယားလူမ်ဳိးမ်ားအား အျမင္ေစာင္းမႈမွာ ဂ်ပန္၏သမိုင္းႏွင့္ခ်ီ၍ လူနည္းစု၀င္မ်ားအေပၚ ရွိခဲ့သည္။ ၂၀ ရာစုကာလအမ်ားစု၌လည္း ဂ်ပန္တြင္ ကိုးရီးယားဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ား ပ်ံ႕ႏွံ႔ကာ အစိုးရေပၚလစီအေပၚလည္း သက္ေရာက္ခဲ့သည္။
သုိ႔ေသာ္လည္း အာဏာပိုင္မ်ားဖက္မွ အျပဳသေဘာေဆာင္ ခ်ဥ္းကပ္ေျဖရွင္းမည့္ လကၡဏာမ်ား ေတြ႕လာရေပသည္။ ဇူလိုင္လႏွင့္ ေမလက ႏို္င္ငံေတာ္အစိုးရသည္ အမုန္းတရားမ်ားနွင့္ပတ္သက္၍ ကြင္းဆင္းစံုစမ္းစစ္ေဆးမႈတစ္ရပ္ စတင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ သို႔ျဖင့္ အိုဆာကာသည္ ဂ်ပန္ႏို္င္ငံတြင္ အမုန္းတရားဟန္႔တားေရးဥပေဒၾကမ္းတင္သြင္းသည့္ ပထမဆံုးၿမိဳ႕ျဖစ္လာသည္။ ၎ရက္သတၱပတ္မွာပင္ လႊတ္ေတာ္အမတ္အုပ္စုတစ္စုကလည္း အစြန္းေရာက္လူမ်ဳိးေရး၀ါဒႏွင့္ အမုန္းတရားျဖန္႔ခ်ိမႈဆိုင္ရာ ဥပေဒၾကမ္းတစ္ရပ္ကို တင္သြင္းခဲ့ၾကသည္။ အဆိုပါ မူၾကမ္းႏွစ္ရပ္စလံုး ေရႊ႕ဆိုင္းခံလိုက္ရသည္။
သုိ႔ေသာ္ ဂ်ပန္ႏို္င္ငံ၏အမုန္းတရားဆန္႔က်င္ေရးလႈပ္ရွားမႈေနာက္ကြယ္မွ ေနာက္ထပ္အားေကာင္းေသာလကၡဏာတစ္ရပ္ ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။ ႏို္င္ငံတစ္၀ွန္းရိွ ေဒသခံအာဏာပိုင္ ၁၀၀ ေက်ာ္တို႔က အမုန္းတရားျဖန္႔ခ်ိမႈကို တရား၀င္ရႈတ္ခ်ခဲ့ၾကၿပီး ယင္းသို႔ ကန္႔ကြက္ရႈတ္ခ်မႈကိုလည္း လူထုအၾကား ျမွင့္တင္သြားေတာ့မည္ျဖစ္ေပသည္။
“ခုခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတို႔ အမုန္းတရားအမုန္းစကားေတြကို ရပ္တန္႔ေအာင္ လုပ္ရပါေတာ့မယ္။ ဒါမွ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕သမိုင္း ေနာက္ေၾကာင္းျပန္မလွည့္မွာေလ” ဟု မိုရူကာ မွ ဆိုသည္။
Ref : Al Jazeera America
(Daniel Krieger ၏ Japan combats rise in hate speech ေဆာင္းပါးကို ျမင့္မိုရ္ေမာင္ေမာင္ မွ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုသည္။)
