ဧျပီ ၁၃ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
ညီေသြးေရးသည္။
ေလာကမွာ သဲထဲေရသြန္တာေလာက္
ဘယ္အရာမွ မေကာင္းဘူး
ၾကည့္ေလ သြန္လိုက္တဲ့ေရ ျပန္မေတြ႔ေတာ့ဘူး
ဒါေပမယ့္ ကိုယ္သြန္လိုက္တဲ့ေရက
ပိုလွ်ံေနတဲ့ေရေတာ့ ျဖစ္ရမယ္
(ေမာင္ေခ်ာႏြယ္)
မၾကာခင္ လံုးဝခန္းေျခာက္သြားေတာ့မယ့္ ေရကန္ႀကီးတစ္ကန္ရဲ႕ အလယ္ေခါင္ ေရစပ္ကေလးမွာ ေရခြက္ကေလးေတြ ကိုယ္စီနဲ႔ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ ခတ္ၿပီး ေရခ်ိဳတစ္ပံုးရဖို႔ ခက္ခက္ခဲခဲ ႀကိဳးပမ္းေနတဲ့ အညာေဒသရဲ႕ လက္႐ွိ အေျခအေနကို ထင္ဟပ္တဲ့ ပံုေလးတစ္ပံု အြန္လိုင္းမွာ ျမင္ေတြ႔လိုက္ရတာဟာ ဒီေဆာင္းပါးေလး ျဖစ္ေပၚလာပံုရဲ႕အစပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသတင္းေတြ (၆) ပြင့္ဆိုင္ အေရးေတြ၊ ေက်ာင္းသားသပိတ္ေတြ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္အေရးမွာ ပိုလို႔အေရးေပး စဥ္းစားရမယ့္ အရာေတြထဲ Renewable Resources (ျပန္လည္ျဖိဳးျမဲ စြမ္းအင္သံယံဇာတ အရင္းျမစ္ စာရင္းဝင္) ျဖစ္တဲ့ ေရဟာ ႐ုတ္ျခည္းထိပ္ဆံုး စာရင္းဝင္ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္သူမွ မထင္မွတ္ထားၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီမွာေရကိုဗြမ္းကနဲ ဗြမ္းကနဲ ေရစည္ တစ္ရစ္ေလာက္က်န္ေအာင္ ေရခ်ိဳးေနခ်ိန္မွာ အညာေဒသေရနည္း မိုးေခါင္ရပ္႐ွားေဒသေနသူေတြခမ်ာ (၁)မိုင္ (၂)မိုင္ အကြာအေဝးကို ေရစည္လွည္းတြန္းၿပီး ပင္ပန္းႀကီးစြာလာရ၊ ေရတစ္ခြက္ တစ္ပံုးခ်င္းစီ အခ်ိန္ေပးေစာင့္ဆိုင္းၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျဖည့္ရ၊ ေရတစ္လွည္းတစ္စည္ရဖို႔ ေန႔ဝက္ခန္႔ အခ်ိန္ေပးအလုပ္ႀကီး တစ္လုပ္ျဖစ္ေနရ႐ွာပါတယ္။ နံနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ အိမ္သာထဲမွာ ေရျပည့္ေနဖို႔၊ ထမင္းဟင္းခ်က္ဖို႔၊ အိုးခြက္ပန္းကန္ေတြေဆးဖို႔ အဝတ္ေလွ်ာ္ဖို႔ ေရဟာေန႔စဥ္မျဖစ္မေန လိုအပ္ေနတဲ့အရာပါ။ လြယ္လြယ္ရေနတဲ့ လြယ္လြယ္ရေနဆဲ ေနာင္လည္း ေအးေအးေဆးေဆး ရေနလိမ့္ဦးမယ္ ထင္ေနတဲ့သူေတြအဖို႔ ဒီအေၾကာင္းတရားဟာ ဘာမွစဥ္းစားစရာ မလိုဘူးလို႔ ထင္ေကာင္းထင္ေနလိမ့္မယ္။
ေရခ်ိဳအရမ္း႐ွားတဲ့ ဒလေျမမွာေပၚမွာ NGO အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုကဦးေဆာင္ၿပီး ေနရာ (၁၀) ေနရာမွာ ေရၾကည္ထြက္လာတဲ့ အဆင့္ေရာက္တံုကင္တြင္း (၁၀) တြင္းတူးေပးပါတယ္။ အရင္ဆံုးတစ္ေနရာက တံုကင္ ကိရိယာတစ္ခု စပ်က္ပါတယ္။ ဘယ္သူမွ ဂ႐ုစိုက္ၿပီး အိပ္စိုက္ၿပီး စုေပါင္းၿပီး မျပင္ပါဘူး။ ပ်က္တဲ့ေနရာကလူေတြက ဒုတိယအနီးဆံုးတံုကင္တြင္းေနရာမွာ သြားစုျပံဳတိုးၾကပါတယ္။ ႏွစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ ေဒသႏွစ္ခုစာ႐ွိတဲ့ လူေတြရဲ႕ဒဏ္ကို တံုကင္တြင္းတစ္ခုက မခံႏုိင္႐ွာေတာ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ဒုတိယတြင္းလည္း ပ်က္ပါတယ္။ ထံုစံအတိုင္းေဒသခံႏွင့္ တာဝန္႐ွိသူမ်ားက မျပင္ပါ။ တတိယတြင္းမွာ ေဒသသံုးခုစာက လူေတြသြားဝိုင္းၾကတယ္။ တတိယတြင္းလည္း တစ္လမခံပါ။ ပ်က္သြားပါတယ္။ တစ္ႏွစ္တာအတြင္းမွာ တြင္း ၁၀ တြင္းစလံုးပ်က္ NGO ရဲ႕ေစတနာ၊ ေငြ၊ အခ်ိန္၊ လူအင္အား အားလံုးအေဟာသိကံ ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ွိေနဆဲ ရေနဆဲ အခြင့္အေရးမ်ားကုိ မထိန္းသိမ္းႏုိင္လွ်င္ မကာကြယ္ႏုိင္လွ်င္ ေရ႐ွည္၌ဒုကၡေရာက္ရမည္ကို သင္ခန္းစာယူႏုိင္ရန္ နမူနာတင္ျပရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
မေန႔တစ္ေန႔ကပင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကယ္လီဖိုးနီးယားမွာ ေရခ်ိဳအရင္းျမစ္ေတြ တစ္ေန႔တစ္ျခား ႐ွားပါးလာတဲ့ အေပၚမွာ ႏုိင္ငံနဲ႔အဝွမ္း ေရသံုးစြဲျခင္းကို မျဖစ္မေန ေလ်ာ့ရမယ္လို႔ ျပည္နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးက အမိန္႔ထုတ္ျပန္တဲ့သတင္းတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့လည္း မိုးေခါင္ေရ႐ွား မျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္တဲ့နည္းပညာေတြကိုလည္း အပူတျပင္း႐ွာေဖြေနရပါတယ္တဲ့။ ေနာက္ထပ္သတိမူစရာ၊ ရင္ထိတ္စရာ သတင္းတစ္ပုဒ္ကိုလည္း ဖတ္လိုက္ရပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ထိုင္ဝမ္ႏုိင္ငံမွာ႐ွိတဲ့ ၿမိဳ႕ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာကို ေရေပးေဝေနတဲ့ ဧရာမဆည္ႀကီးတစ္ခုျဖစ္တဲ့ “႐ွိမင္း” ဆည္ဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀ အတြင္းမွာ ပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ လံုးဝခန္းေျခက္သြားၿပီး ႐ြ႔ံအိုင္ႀကီးအျဖစ္ ေျပာင္းသြားပါၿပီ။ အဲဒါေၾကာင့္ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ထိုင္ဝမ္ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားဟာ ေရကိုခြဲတမ္းကန္႔သတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ အခ်ိဳးက်ေရေပးမႈေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ အေၾကာင္းပါ။
ဒီသတင္းေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အနာဂတ္မွာ ေရအရင္းအျမစ္ဟာ အေရးႀကီး အေရးပါလာၿပီး အားလံုးဝိုင္းဝန္းေဆြးေႏြးအေျဖ႐ွာၾကဖို႔ အခ်ိန္ဟာက်ေရာက္လာပါၿပီလို႔ ေျပာေနတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြပါ။ တစ္ကယ္ေတာ့ ေရ၊ ေလ၊ ေနေရာင္ျခည္၊ သစ္ပင္၊ တိရစာၦန္ စတာေတြဟာ Renewable Resources (ျပန္ျပည့္ျမဲစြမ္းအင္ သယံဇာစအရင္းျမစ္) စာရင္းဝင္ေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ ဆည္ေတြထဲမွာ သိမ္းဆည္းထားတဲ့ ေရခ်ိဳေတြဟာ မိုးမ႐ြာရင္ ျပန္လာလို႔ မရပါဘူး။ သစ္ေတာေတြ ေပ်ာက္ကုန္လို႔ ပတ္ဝန္းက်င္အပူခ်ိန္ ပိုျမင့္တက္လာေလ ျမစ္ေခ်ာင္းအင္းအိုင္မွာ႐ွိတဲ့ ေရေတြျမန္ျမန္ ခန္းေျခာက္ေလပါပဲ။ လက္႐ွိသံုးစြဲေနတဲ့ အဝိစီတြင္းေရ (ေျမေအာက္ေရ) ဆိုတာကလည္း ျမစ္ေခ်ာင္းအင္းအိုင္ေတြကို အမွီျပဳၿပီး ျဖစ္တည္လာရတာပါ။ ဒီျမစ္ေခ်ာင္းအင္းအိုင္ေတြ ေကာလာတ့ဲတစ္ေန႔ အားလံုး ပင္လယ္ေဝၾကရပါလိ္မ့္မယ္။ သစ္ေတာႀကီးေတြ တစ္ေန႔တစ္ျခား ေပ်ာက္ေပ်ာက္ကုန္သြားလိုက္တာ၊ ကမာၻႀကီးပိုပူလာလို႔ အိုဇုန္းလႊာအေပါက္ႀကီးလာလို႔ ကမာၻႀကီးပိုပူလာ ဒီသံသရာေတြ၊ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ အလြန္အက်ဴးထုတ္လုပ္မႈေတြေၾကာင့္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ေျမေရေလ ညစ္ညမ္းလႈပ္႐ွားမႈေတြကို အေရးပါၿပီးျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ကမာၻသူ ကမာၻသားအားလံုး အခ်ိန္မီသိ႐ွိၿပီး အားလံုးလက္တြဲညီညီ ျပင္ဆင္စရာ႐ွိတာ ျပင္ဆင္ရပါေတာ့မယ္။
အခုမၾကာခင္ ႐ိုးရာသၾကၤန္ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာေတာ့မယ့္ ေရခ်ိဳသန္႔ ဂါလံသန္းေပါင္းမ်ားစြာကို သဲထဲေရသြန္အေဟာသိကံ လုပ္ေဆာင္ၾကပါေတာ့မည္။ မီးသတ္ပိုက္နဲ႔ဖြင့္ၿပီး ေရထြက္ႏႈန္းဟာ ေရဂါလံ (၆၀၀၀) ခန္႔ကို (၁၂)မိနစ္အတြင္း ျဖဳန္းေပးႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ ႏုိင္ငံနဲ႔အဝွမ္း မီးသတ္ပိုက္မဟုတ္လွ်င္ေတာင္ ပိုက္ႀကီးပိုက္ငယ္ အသြယ္သြယ္နဲ႔ တစ္ျပိဳက္နက္တည္း ေလာင္းခ်လိုက္ရမည့္ ေရထုထည္ႀကီးဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ႀကီးမားပါလိမ့္။ ေရဂါလံေပါင္း သိန္းနဲ႔ခ်ီ၍ မိနစ္တိုင္း ကုန္ဆံုးမႈျဖစ္ေနမွာပါ။ ကာလီဖိုးနီးယားၿမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးက ေရခ်ိဳးျခံေခၽြတာဖို႔ အမိန္႔ထုတ္ျပန္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီက ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္မ႑ပ္ဆိုတာက ေရကိုအခ်ိန္ျပည့္သြန္းေလာင္းေပးေနပါလိမ့္မယ္။ ေရေဘးဒုကၡနဲ႔ ၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ ထိုင္ဝမ္ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြလဲ ဒီေရျဖဳန္းတီးမႈကိုၾကည့္ၿပီး ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရင္ထုမနာျဖစ္လိုက္ၾကမလဲ။ ကိုယ္သြန္ခ်လိုက္တဲ့ေရဟာ ကိုယ့္အတြက္ပိုလွ်ံေနေပမယ့္ အျခားသူမ်ားအတြက္ ေရႊလို႐ွားပါးေနၿပီး အခ်ိဳ႕အရပ္ေဒသမ်ားအတြက္ ေငြထက္ပိုတန္ဖိုး႐ွိေနတဲ့ အရာဆိုတာ ေလာက္ကိုေတာ့ သၾကၤန္မွာေရျဖဳန္းတီးခဲ့တဲ့သူေတြ၊ ေနာက္ဆက္လက္ ျဖဳန္းတီးၾကဦးမယ့္လူေတြ သိထားသင့္ပါတယ္။
အသိဥာဏ္႐ွိတဲ့ လူသားေတြအေနနဲ႔ ကိုယ့္တစ္ကိုယ္ရည္ အတၱေၾကာင့္ အျခားသူေတြ ထိခုိက္နစ္နာမည္ဆိုလွ်င္ သို႔မဟုတ္ သြယ္ဝိုက္နစ္နာႏုိင္မည့္လုပ္ရပ္မ်ား ျဖစ္ေနၿပီဆုိလွ်င္ အက်ိဳးဆက္အေနႏွင့္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈမ်ားႏွင့္ တစ္ေန႔ရင္ဆိုင္ ရမည္မွာ ေလာကနိယာမပင္ျဖစ္သည္။ တခ်ိန္က ႐ုိးရာသၾကၤန္ဆိုလွ်င္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔ ခ်စ္စရာဓေလ့ စရုိက္ကိုျပဆိုေသာ ပြဲေတာ္တစ္ခုဟု ကမာၻကသိျမင္ခဲ့သည္။ ယခုေခတ္သၾကၤန္ဟုဆိုလိုက္လွ်င္ အရင္ဆံုးေျပးျမင္လာရသည္က အရက္မူး၍ ေယာက္်ား မိန္းမေဒြးေရာယွက္တင္ ကခုန္ျမဴးထူး အေပ်ာ္လြန္ေနသည့္ ျမင္ကြင္းမ်ား သာ ျမင္သာထင္သာ အ႐ွိဆံုး ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ မူးယစ္လြန္ရာမွ ျဖစ္လာေသာ ေနာက္ဆက္တြဲ မ်ားကေတာ့ အ႐ွက္သိကၡာမဲ့ရေသာ လူမႈေရးျပသာနာမ်ား၊ ေျခလြန္လက္လြန္ ရာဇဝတ္မႈမ်ား၊ ေနာက္ဆံုးမထိန္းႏုိင္ မသိမ္းႏုိင္ အသက္စြန္႔ရသည့္ အထိပင္ျဖစ္လာရသည္မွာ ႏွစ္စဥ္ႏွင့္အမွ်ပင္။
ကိုယ့္႐ိုးရာဓေလ့၏ ေကာင္းမြန္ေသာ အစိတ္အပိုင္းကို ထိန္းသိမ္း၍ မေကာင္းမြန္ေသာ အစိတ္အပိုင္းမ်ား ကာကြယ္ရန္မွာ လူမိ်ဳးတိုင္း၏ တာဝန္ပင္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ မွီတင္းေနထိုင္ၾကေသာ လူမိ်ဳးေပါင္းစံုတို႔သည္ ကိုယ္စီကိုယ္စီ မိမိဓေလ့၊ မိမိ႐ုိးရာယဥ္ေက်းမႈကို ထိန္းသိမ္းကာ မိမိတုိ႔ဘာသာ၏ အဆံုးအမမ်ားကို ႀကိဳးစားလိုက္နာၾက၍ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အေပးအယူ ၾကည္ျဖဴမွ်ၾကလွ်င္ အနာဂတ္ျမန္မာသည္ သာယာမႈအတိ ႐ွိပါလိမ့္မည္။ သို႔မဟုတ္ဘဲ တစ္ေယာက္ယဥ္ေက်းမႈကို တစ္ေယာက္အျပစ္ဆို၊ တစ္ေယာက္ ဓေလ့ထံုးစံကို တစ္ေယာက္ကအျပစ္တင္၊ တစ္ေယာက္ဘာသာတရားကို တစေယာက္ မေကာင္းျမင္ျဖစ္ေနမည္ဆိုပါက ယခုအခ်ိန္သည္ ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႕ေသာ အာဏာလုရာသီသုိ႔ ဝင္ေရာက္လာၿပီျဖစ္ရာ ငို႔ဘသမားမ်ား၏ အသံုးခ်ခံ သားေကာင္းမ်ားဘဝသို႔ ေရာက္႐ွိသြားႏုိင္ပါသည္။ ေလာကတြင္ အေမွာင္ႏွင့္အလင္းသည္ ရန္သူမဟုတ္၊ မိတ္ဖက္ ျဖစ္သည္။ ေန႔အလင္းေရာင္သည္ လူသားတို႔၏ စားဝတ္ေနေရး႐ွာေဖြမႈအတြက္ အေရးပါသလို ညအေမွာင္သည္ တစ္ေန႔တာ ပင္ပန္းမႈတို႔အတြက္ အိပ္စက္အားျဖည့္ အနားယူရန္အတြက္ မ႐ွိမျဖစ္ပင္။ ပန္းဥယ်ာဥ္တစ္ခု၏ အလွသည္ ေရာင္စံုပန္းတို႔၏ အလွႏွင့္ ေမႊးရနံ႔ေပါင္းစံုျဖင့္ သာတင့္တယ္ႏုိင္သလို လူ႔ေလာကသည္လည္း ဆန္႔က်င္ဘက္အရာတို႔ မတူကြဲျပားေသာ အရာခပ္သိမ္းတို႔ျဖင့္သာ ေ႔႐ွသို႔ခ်ီတက္ေပသည္မွာ ကမာၻဦးကတည္း ယခုထိတိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေပသည္။
ခ်ဳပ္၍ဆိုရေသာ ေရတစ္ခြက္ ေလွ်ာ့သံုးလိုက္ျခင္း၊ ေရဘံုဘိုင္ေခါင္းကေလးကို ျမန္ျမန္ပိတ္ျခင္းကသည္ပင္ ေလာကႀကီးကို ကယ္တင္ရာမည္၏။
ညီေသြး
Photo Credit – 7DayNews,ျမဝတီ
