ဧျပီ ၂၃ ၊ ၂၀၁၆
M-Media
ေရးသားသူ-ဦးအုန္းေမာင္(ရန္ကင္း) တရားလႊတ္ေတာ္ေရွ႕ေန
ေျမကြက္တစ္ကြက္အတြင္းမွာ(က)ႏွင့္(ခ)ဆိုတဲ့ သီးျခားစီအေဆာက္အဦး ၂ခု ရွိပါတယ္။ အေဆာက္ အဦးနံပါတ္မတူပါ။ ဒီေျမကြက္နဲ႔ အေဆာက္အဦးေတြရဲ႕ပိုင္ရွင္ေတြက A ပါ၀င္ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားဆိုပါစို႔။ ဒီအေဆာက္အဦးေတြကို လက္ရွိထားစီမံခန္႔ခြဲေနသူေတြကေတာ့ B ပါ၀င္ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားဆိုပါစို႔။ ဒီေျမကြက္နဲ႔ အေဆာက္အဦးေတြကျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အက်ိဳးအျမတ္အသီးအပြင့္ေတြကိုလည္း A ႏွင့္ B ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ခံစားရယူေနၾကသည္ဆိုပါစို႔။
ဒီအေဆာက္အဦး(က)ဟာ အမ်ားျပည္သူ၀င္ထြက္အသံုးျပဳရာ ေနရာတစ္ခုျဖစ္ၿပီး A ႏွင့္ B အုပ္စုက ပုဂၢိဳလ္မ်ားလက္ရွိထား စီမံခန္႔ခြဲႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲ လွ်က္ရွိပါတယ္။ အေဆာက္အဦး(ခ)ကေတာ့ ေက်ာင္း အိပ္ ေက်ာင္းစား၊ စာသင္ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းျဖစ္ၿပီး၊ A ႏွင့္ B အုပ္စုကပုဂၢိဳလ္ေတြကပဲ လက္ရွိထား စီမံခန္႔ခြဲအုပ္ခ်ဳပ္ လွ်က္ရွိပါတယ္။ ဒီေျမကြက္နဲ႔အေဆာက္အဦး ၂ခုမွာရွိတဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္းႏုိင္ေသာ ပစၥည္း၊ မေရႊ႕ေျပာင္းႏိုင္ေသာပစၥည္းေတြကလည္း A ႏွင့္ B အုပ္စုက ပုဂၢိဳလ္မ်ားပိုင္ဆိုင္ျခင္း၊ လက္ရွိထားျခင္း၊စီမံခန္႔ခြဲအသံုးျပဳျခင္း ျပဳလုပ္လွ်က္ရွိပါတယ္။
ဒီအေဆာက္အဦး(ခ)မွာ ေက်ာင္းတက္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ျပင္ပကပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ အေဆာက္အဦး (က)မွာ A ႏွင့္ B တို႔ရဲ႕ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ အတူ၀င္ထြက္သြားလာ အသံုးျပဳၾကပါတယ္။ အေဆာက္အဦး(ခ) မွာေတာ့ ေက်ာင္းသားမ်ားေနထိုင္၊ စာသင္ၾကားၾက ပါတယ္။ ေက်ာင္းပိတ္တဲ့ ကာလမွာ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ကိုယ့္မိဘရပ္ထံျပန္ၾကပါတယ္။ စာသင္ဆရာေတြကလည္း တာ၀န္ၿပီးဆံုး လို႔ ့ျပန္ၾကပါတယ္။ စာသင္ဆရာေတြကိုေတာ့ တစ္ႏွစ္တစ္ႀကိမ္ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ရင္ အလုပ္ျပန္ေလွ်ာက္ထားခ်က္အရ ခန္႔တဲ့
စနစ္ကိုက်င့္သံုးပါတယ္။ ေက်ာင္းပိတ္တဲ့ကာလမွာ လုပ္ခ၊ လစာ ခံစားခြင့္မရရွိၾကေတာ့ပါဘူး။
ေက်ာင္းပိတ္တဲ့ကာလမွာသာမန္အားျဖင့္ ႏွစ္စဥ္၀ါတြင္းကာလျဖစ္ပါတယ္။ ၀ါတြင္းကာလ ကုန္ဆံုးရင္ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ၿပီး၊ ေက်ာင္းျပန္ အပ္ၾကရပါတယ္။ စာသင္ဆရာေတြလည္း အလုပ္ျပန္၀င္ၾကရပါတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာ၀န္ရွိတဲ့ A ႏွင့္ B တို႔က တာ၀န္ခြဲေ၀ သတ္မွတ္ေပးပါတယ္။ ယခုေက်ာင္းပိတ္ရက္က ေတာ့ ပုံမွန္ေက်ာင္းပိတ္ရက္မဟုတ္ဘဲ အေရးေပၚ အေျခအေန တစ္ခုေၾကာင့္ ေက်ာင္းပိတ္ ထားျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ ကာလသတ္မွတ္ခ်က္မရွိပါဘူး၊ တာ၀န္ရွိသူေတြက ဆက္သြယ္ အေၾကာင္းၾကားမွ ေက်ာင္းျပန္တက္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္မယ္လို႔သတင္းရၿပီး တဆင့္စကားတဆင့္ၾကားသိရွိၾကတဲ့ေက်ာင္းသား အခ်ိဳ႕ေက်ာင္းကို ေရာက္လာၾက ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားႀကီးအခ်ိဳ႕ကအေဆာက္အဦး(က)မွာ ေက်ာင္းသားငယ္အခ်ိဳ႕ကို ယာယီေနရာခ်ထားေပး ပါတယ္။ ေက်ာင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရး တာ၀န္ရွိသူေတြက ေက်ာင္းမဖြင့္ေသးလို႔ ႀကိဳတင္ေရာက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို အေဆာက္အဦး(က)မွာ သင့္သလို အဆင္ေျပရန္ ေခတၱယာယီေနထိုင္ဖို႔ စီစဥ္ေပးထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ စာသင္ဆရာေတြကေတာ့ မေရာက္ရွိၾကေသးသလို အလုပ္တာ၀န္ခန္႔အပ္ျခင္း၊ တာ၀န္ေပးထားျခင္းလည္း မရွိေသးပါဘူး။ ႀကိဳတင္ေရာက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသား အခ်ိဳ႕ရဲ႕ေနထိုင္စားေသာက္ေရးကို ေက်ာင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာ၀န္ရွိတဲ့ A ႏွင့္ B ပုဂၢိဳလ္မ်ားကစီစဥ္ေပးပါတယ္။ ေက်ာင္းလဲ မဖြင့္ရေသး။ စာလည္းမသင္ရေသးပါဘူး။
ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႕ေရာက္ၿပီး ၂ရက္၊ ၃ရက္ေလာက္အၾကာ၊ ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ ေနာက္တစ္ေန႔အကူးေလာက္မွာ အေဆာက္အဦး(က)ရဲ႕မီးအားျမွင့္စက္ထားတဲ့အခန္းကစၿပီး မီးေလာင္မႈျဖစ္ပါတယ္။ ကံအေၾကာင္းမလွလို႔အေဆာက္အဦး(က)မွာ ယာယီညအိပ္တဲ့ေက်ာင္းသားငယ္ေတြထဲက ဆယ္ေယာက္ေက်ာ္မီးေလာင္မႈေၾကာင့္ အသက္ေသဆံုးခဲ့ၾကရပါတယ္။ အခ်ိန္ကာလကေတာ့လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရးပဋိပကၡအၾကမ္းဖက္မႈေတြျဖစ္ေနတဲ့ကာလလို႔ဘဲဆိုၾကပါစို႔။ ယခုလိုဧၿပီလ ေႏြရာသီကာလဆိုပါစို႔။
တာ၀န္ရွိသူေတြက မီးအားျမွင့္စက္အပူရွိန္လြန္ကဲရာမွမီးေလာင္မႈျဖစ္ေၾကာင္း စံုစမ္းစစ္ေဆးေတြ႕ရွိခ်က္အရ မီးေလာင္မႈနဲ႔လူေသမႈအရ အမႈဖြင့္လွစ္စစ္ေဆးခဲ့ပါတယ္။ စစ္ေဆးေပၚေပါက္ခ်က္အရမီးေလာင္တဲ့ညက ညအိပ္ေရာက္ရွိေနတဲ့ဆရာ C နဲ႔ D ကိုဖမ္းဆီး အေရးယူတရားစြဲခဲ့ပါတယ္။ အမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး၊ ေသဆံုးသူ ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႕မိဘမ်ားက ကံအေၾကာင္းမလွလို႔ သူတို႔ရဲ႕ကေလးေတြေသရျခင္းျဖစ္ၿပီး စြပ္စြဲခံရတဲ့ဆရာ C နဲ႔ D ရဲ႕ျပဳလုပ္မႈေၾကာင့္မဟုတ္၍ တရားႏွင့္ေျဖခြင့္လႊတ္ၿပီး ဆရာေတြအေပၚ အျပစ္ေပးအေရးယူျခင္း မျပဳေစလိုသျဖင့္ အမႈေၾကေအးလႊာမ်ား လက္မွတ္ေရးထိုးတင္ျပခဲ့ပါတယ္။ သက္ေသခံ၀င္ထားပါတယ္။
အမႈမွာတရားလိုဘက္မွတရားလိုျပသက္ေသအေယာက္(၄၀)ေက်ာ္ အစစ္ခံထြက္ဆိုခဲ့ပါတယ္။ တရားလိုျပသက္ေသေတြထဲမွာ ရဲအရာရွိေတြ၊ မီးသတ္အရာရွိေတြ၊ လွ်ပ္စစ္ဌာနမွတာ၀န္ရွိသူေတြ၊ မီးေလာင္တဲ့အေဆာက္အဦးက တာ၀န္ရွိအုပ္ခ်ဳပ္သူေတြနဲ႔ ၀န္ထမ္းေဟာင္းအခ်ိဳ႕၊ မီးေလာင္စဥ္ကရွိေနတဲ့ေက်ာင္းသား အခ်ိဳ႕၊ ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးရုံးမွတာ၀န္ရွိသူေတြ၊ လမ္းလံုျခံဳေရးေတြ၊ ၾကက္ေျခနီနဲ႔ရွာေဖြပံုစံသက္ေသေတြပါ၀င္ပါတယ္။ တရားလိုဘက္သက္ေသမ်ား အစစ္ခံထြက္ဆိုခ်က္မ်ား အရ ေအာက္ပါ အခ်က္အလက္ မ်ားေပၚေပါက္ပါတယ္။
– အပူရွိန္ျမင့္တက္ရာမွ မီးစတင္ေလာင္ကၽြမ္းပါတယ္ဆိုတဲ့ မီးအားျမွင့္စက္ကုိစြပ္စြဲခံရသူ C နဲ႔ D ကပိုင္ဆိုင္ ျခင္း၊ လက္ရွိထားျခင္း၊ စီမံခန္႔ခြဲျခင္း၊ အသံုးျပဳျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသခံခ်က္မရွိဘဲ ေက်ာင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရး တာ၀န္ရွိသူ A ႏွင့္ B ပုဂၢိဳလ္မ်ားကပိုင္ဆိုင္၊ လက္ရွိထား၊ အသံုးျပဳျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း
– အခင္းျဖစ္ခ်ိန္ကေက်ာင္းျပန္မဖြင့္ေသးဘဲ၊ ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႕ ႀကိဳတင္ေရာက္ေနၿပီး စြပ္စြဲခံရသူဆရာ(၂)ဦး C နဲ႕ D မွာအခင္းျဖစ္ညကအေဆာက္အဦး(က)သို႔လာရာမွ တပည့္မ်ား၀ိုင္း၀န္းေတာင္းဆိုေမတၱာရပ္ခံခ်က္အရ၊ ဆရာ C ကမီးေလာင္တဲ့ အေဆာက္အဦး(က)ရဲ႕ ေအာက္ထပ္မွာေက်ာင္းသားငယ္အခ်ိဳ႕ႏွင့္ ညအိပ္ခဲ့ၿပီး၊ ဆရာ D ကေတာ့မီးမေလာင္တဲ့ သီးျခားအေဆာက္အဦး(ခ)အေပၚထပ္မွာ ေက်ာင္းသားႀကီးအခ်ိဳ႕ႏွင့္ညအိပ္ခဲ့ေၾကာင္း
– ဆရာ C နဲ႔ D တို႔သည္အခင္းျဖစ္ခ်ိန္က ေက်ာင္းမဖြင့္ေသး၍ ဆရာအျဖစ္ျပန္လည္ေလွ်ာက္ထားျခင္း၊ ဆရာအျဖစ္ခန္႔ထား ခံရျခင္းမရွိေသးသျဖင့္ တာ၀န္မရွိေသးေၾကာင္း၊ စြပ္စြဲခံရသူဆရာ C နဲ႔ D တို႔ဟာအခ်င္းျဖစ္ကာလကတာ၀န္ရွိ လစာစား၀န္ထမ္းမ်ားမဟုတ္ေၾကာင္း ေက်ာင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအႀကီးအကဲရဲ႕ထြက္ဆိုခ်က္ရွိေၾကာင္း
– ဆရာ C နဲ႔ D တို႔အခင္းျဖစ္ခ်ိန္က ႀကီးၾကပ္သူဆရာမ်ားအျဖစ္တာ၀န္ရွိေၾကာင္း တရား၀င္ခန္႔အပ္ၿပီးေသာ၀န္ထမ္းျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသခံခ်က္တစ္စံုတစ္ရာ တင္ျပထားႏိုင္ျခင္းမရွိေၾကာင္း
– မီးစတင္ေလာင္သည့္အေဆာက္အဦးမွာ သီးျခားအေဆာက္အဦး(က)ျဖစ္ၿပီး၊ ေက်ာင္းေဆာင္(ခ)မွာမီးလံုး၀ေလာင္ျခင္းမရွိသည့္ သီးျခားအေဆာက္အဦးျဖစ္ေၾကာင္း
– အခင္းျဖစ္ကာလက အေဆာက္အဦး(က) ႏွင့္ (ခ) မွာအုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ A ႏွင့္ B ပုဂၢိဳလ္မ်ား လက္ရွိထားစီမံခန္႔ခြဲအုပ္ခ်ဳပ္လွ်က္ရွိေၾကာင္း
– အခင္းျဖစ္မီးစတင္္ေလာင္ကၽြမ္းသည့္မီးအားျမွင့္စက္ထားရာ အခန္းတြင္ဒီဇယ္ဆီပံုးေတြ႕ရွိသည္ဆိုရာတြင္ ဒီဇယ္ဆီပံုးကို စြပ္စြဲခံရသူဆရာ C နဲ႔ D က၀ယ္ယူထားရွိျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုသို႔ထားရွိသည္ကိုသိေၾကာင္းလည္း လံုး၀သက္ေသခံခ်က္ မေပၚေပါက္ေၾကာင္း
– အခင္းျဖစ္မီးစတင္ေလာင္ကၽြမ္းသည့္မီးအားျမွင့္စက္ကို အခင္းျဖစ္ညကစြပ္စြဲခံရသူဆရာ C နဲ႔ D တုိ႔ကကိုင္တြယ္ အသံုးျပဳခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု သက္ေသခံခ်က္မ်ားလံုး၀မေပၚေပါက္ေၾကာင္း
– စြပ္စြဲခံရသူ (C) နဲ႔ (D) တို႔၏ မဆင္မျခင္ေပါ့ဆစြာျပဳလုပ္မႈေၾကာင့္ မီးအားျမွင့္စက္အပူလြန္ကဲၿပီး မီးစတင္ေလာင္ကၽြမ္းရျခင္းျဖစ္သည္ဟု သက္ေသခံခ်က္မေပၚေပါက္ေၾကာင္း
– စာသင္သားကေလးမ်ားေသဆံုးရျခင္းမွာ စြပ္စြဲခံရသူဆရာ (C) နဲ႔ (D) တို႔၏ျပဳလုပ္မႈေၾကာင့္၊ မဆင္မျခင္ေပါ့ဆမႈေၾကာင့္ မီးေလာင္ေသဆံုးရျခင္းျဖစ္သည္ဟု သက္ေသခံခ်က္မေပၚေပါက္ေၾကာင္း
– စြပ္စြဲအေရးယူျခင္းခံရသည့္ဆရာ (၂)ဦးအနက္ဆရာ (C) ညအိပ္သည့္အေဆာက္အဦး(က)သာ မီးေလာင္ျခင္းျဖစ္ၿပီး ဆရာ (D)ညအိပ္သည့္ သီးျခားေက်ာင္းေဆာင္(ခ) မွာလံုး၀မီးမေလာင္ေၾကာင္း
– မီးေလာင္သည့္အေဆာက္အဦး(က)ႏွင့္ မီးမေလာင္သည့္ေက်ာင္းေဆာင္(ခ)တို႔မွာ စြပ္စြဲခံရသူဆရာ C နဲ႔ D တို႔ပိုင္ဆိုင္ျခင္းမရွိသည့္အျပင္ လက္ရွိထားစီမံခန္႔ခြဲအုပ္ခ်ဳပ္ႀကီးၾကပ္ေနေသာ ပစၥည္းလည္းမဟုတ္ေၾကာင္း
– မီးအားျမွင့္စက္အပူလြန္ကဲၿပီး မီးစတင္ေလာင္ကၽြမ္းျခင္းျဖစ္သည္ဆိုေသာ္လည္း အမွန္တကယ္မည္သည့္ေနရာက မီးစတင္ေလာင္ကၽြမ္းျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း တိက်ေသခ်ာသည့္ မ်က္ျမင္သက္ေသအေထာက္အထားလည္းမရွိ၊ မီးေလာင္ကၽြမ္းၿပီးမွ သိမ္းဆည္းထားေသာသက္ေသခံမီးအားျမွင့္စက္မွာလည္း မီးအားျမင့္တက္ခဲ့ေၾကာင္း တိက်ခိုင္လံုသည့္ သိပၸံနည္းက်သက္ေသခံခ်က္လည္းမရွိဘဲ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္သာရွိေၾကာင္း
– အခင္းျဖစ္မီးေလာင္မႈတြင္ စြပ္စြဲခံရသူဆရာ (C) နဲ႔ (D) တို႔၏ေပါ့ဆစြာမဆင္မျခင္ျပဳလုပ္မႈေၾကာင့္ျဖစ္ေၾကာင္း မ်က္ျမင္သက္ေသတစ္ဦးမွ်မရွိေၾကာင္း၊ ကြင္းဆက္ျပတ္ေနေသာထင္ျမင္ယူဆခ်က္သာရွိေၾကာင္း
– ေသဆံုးသူစာသင္သားေက်ာင္းသားမ်ားကို စြပ္စြဲခံရသူဆရာ (C) နဲ႔ (D) တို႔ကစီမံခန္႔ခြဲေနရာခ်ထားေပးၿပီး တာ၀န္ယူႀကီးၾကပ္လွ်က္ ရွိစဥ္ ေသဆံုးရျခင္းျဖစ္သည္ဟု တရား၀င္တာ၀န္ရွိေၾကာင္း၊ အေထာက္အထားသက္ေသ ခံခ်က္မရွိေၾကာင္း
– စြပ္စြဲခံရသူဆရာ (D) ညအိပ္သည့္သီးျခားေက်ာင္းေဆာင္အေဆာက္အဦး(ခ)မွာ မီးမေလာင္သည့္အျပင္ ေက်ာင္းသား တစ္ဦးမွ်ေသဆံုးျခင္းမရွိေၾကာင္း
– စြပ္စြဲခံရသူဆရာ(၂)ဦးသည္ မီးၿငိမ္းသတ္ေရးႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ခဲ့ေၾကာင္း
– အထက္ပါသက္ေသခံခ်က္မ်ားေပၚေပါက္ေနပါလွ်က္ ဆရာ(C)ႏွင့္(D)တို႔သည္ ဆရာေဟာင္းမျဖစ္ၾက၍ မီးအားျမွင့္စက္ႏွင့္ ဒီဇယ္ဆီပံုးထားရွိသည္ကို မသိႏိုင္စရာအေၾကာင္းမရွိေၾကာင္းႏွင့္ မီးအားျမွင့္စက္ႏွင့္ ဒီဇယ္ဆီပံုးကိုစစ္ေဆးရန္ပ်က္ကြက္ေၾကာင္း သံုးသပ္ၿပီး အျပစ္ေပးထားေၾကာင္း
အကယ္၍သင္သာတရားသူႀကီးျဖစ္သည္ဆိုလွ်င္ ဤအခ်က္မ်ားေပၚေပါက္ေနပါက စြဲခ်က္တင္မည္လား?
စြပ္စြဲခံရသူဆရာ(၂)ဦးစလံုးကိုျပစ္မႈဆိုင္ရာဥပေဒပုဒ္မ-၂၈၅(ဒုတိယပိုဒ္)ႏွင့္ ပုဒ္မ-၃၀၄(က)တို႔အရ စြဲခ်က္တင္ခဲ့သည္ဆိုပါစို႔။ ဆရာ(၂)ဦးက အျပစ္မရွိေၾကာင္းျငင္းဆိုၿပီး သက္ေသအျဖစ္ အစစ္ခံခဲ့ကာ တရားခံျပသက္ေသမ်ားတင္ျပခဲ့ပါတယ္။ တရားခံျပသက္ေသမ်ားက စြပ္စြဲခံရသူဆရာ(၂)ဦးအေပၚ ေထာက္ ခံထြက္ဆိုခဲ့ပါတယ္။ တရားလိုျပသက္ေသ အမ်ားစုရဲ႕ထြက္ခ်က္နဲ႔လည္း ထပ္တူျဖစ္ေနတာရွိပါတယ္
ဒီအခ်က္ေတြကိုတရားခံေတြရဲ႕ ေရွ႕ေနကအေသးစိတ္ေထာက္ျပၿပီးဥပေဒျပဌာန္းခ်က္၊ စီရင္ထံုးေတြနဲ႔ အညီ အျပစ္ မေပးထိုက္ေၾကာင္းေလွ်ာက္လဲ တင္ျပခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါစို႔။
တရားရုံးက စြပ္စြဲခံရသူဆရာ(၂)ဦးအေပၚျပစ္မႈဆိုင္ရာဥပေဒပုဒ္မ-၂၈၅(ဒုတိယပုဒ္)အရအလုပ္ႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္(၂)ႏွစ္စီ၊ ပုဒ္မ-၃၀၄(က)အရအလုပ္ႏွင့္ေထာင္ဒဏ္(၆)ႏွစ္စီကို သီးျခားစီက်ခံေစရန္ အမိန္႔ ခ်မွတ္ခဲ့လို႔ ဆရာ(၂)ဦး ဟာ ျပစ္ဒဏ္(၈)ႏွစ္စီက်ခံေနရသည္ဆိုပါစို႔။
ဆရာ(၂)ဟာအထက္တရားရုံးအဆင့္ဆင့္သို႔ အယူခံႏွင့္ျပင္ဆင္မႈေတြ ၀င္ေရာက္ရာမွာလည္းပယ္ျခင္း၊ ပလပ္ျခင္းခံရၿပီး ယခုအထူးခံုရံုး(စံုညီ) ၀င္ေရာက္ခြင့္သာ က်န္ရွိေတာ့သည္ဆိုပါစို႔။
ကဲ……ဒီလိုဆို
– ဒီအဆာက္အဦး(က) မီးေလာင္မႈမွာအေဆာက္အဦး(၂)ခု၌ တာ၀န္မရွိဘဲ သီးျခားစီညအိပ္ခဲ့မိတဲ့ဆရာ (၂)ဦးမွာတာ၀န္ရွိပါသလား? အျပစ္ရွိပါသလား?
– မီးမေလာင္၊ လူမေသတဲ့သီးျခားအေဆာက္အဦး(ခ)မွာ တာ၀န္မရွိေသးဘဲ ညအိပ္ခဲ့မိတဲ့ဆရာ(D)မွာ ေရာတာ၀န္ရွိပါသလား? အျပစ္ရွိပါသလား?
– ဆရာ(၂)ဦးမွာအျပစ္မရွိဘူးလို႔ယူဆရင္ ဘယ္သူေတြမွာတာ၀န္ရွိပါသလဲ? (မေျဖဘဲေနႏိုင္ပါသည္။)
– မီးေလာင္၊ လူေသတဲ့အေဆာက္အဦး(က) မွာတာ၀န္မရွိဘဲ ညအိပ္ခဲ့မိတဲ့ဆရာ(C)မွာေရာ တာ၀န္ရွိပါသလား? အျပစ္ရွိပါသလား?
– ဒီဆရာ(၂)ဦးဟာမီးစတင္ေလာင္သည္ဆိုသည့္ မီးအားျမွင့္စက္ကိုေပါ့ဆစြာမဆင္မျခင္အသံုးျပဳခဲ့ၾက တယ္။ မီးျမွင့္စက္နဲ႔ ဒီဇယ္ပံုးကိုစစ္ေဆးရန္ပ်က္ကြက္ခဲ့ၾကတယ္လို႔စြပ္စြဲ၊ သံုးသပ္ခ်က္ဟာအထက္ပါ ေပၚေပါက္ခ်က္မ်ားအရ ခိုင္လံုပါသလား? ဥပေဒနဲ႔ညီညႊတ္ပါသလား?
– မိဘေတြကေက်ေအးလႊာတင္ထားပါလွ်က္ျပင္းထန္တဲ့ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ခံရတာ ဘာေၾကာင့္လို႔ထင္ပါလဲ?
– တစ္ဆက္တည္းျဖစ္တဲ့ျဖစ္ရပ္(၂)ခုအတြက္ ျပစ္ဒဏ္ကိုသီးျခားစီက်ခံခိုင္းတာေရာ၊ တရားပါသလား? မွန္ပါသလား?
– ျပစ္မႈဆိုင္ရာဥပေဒပုဒ္မ-၂၈၅(ဒုတိယပုဒ္)မွာ မီးေၾကာင့္လူ႔အသက္အႏၱရာယ္ျဖစ္ေစလွ်က္ ျပစ္ဒဏ္ေပး ရန္သတ္မွတ္ ထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားေနရာယခုျဖစ္ရပ္မွာလည္း မီးေလာင္မႈေၾကာင့္အသက္ဆံုးရႈံး ရသည့္ တစ္ဆက္တည္းျဖစ္ရပ္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ယင္းပုဒ္မျဖင့္သာစီရင္ႏိုင္ပါလွ်က္ ပုဒ္မ-၃၀၄(က) လူ ေသမႈျဖင့္ သီးျခားျပစ္ဒဏ္ထပ္ေပးသင့္ပါသလား? ဥပေဒနဲ႔ညီညႊတ္ပါသလား?
– ပုဒ္မ-၃၀၄(က)မွာ မီးေၾကာင့္လူေသေစမႈမဟုတ္ဘဲယင္းပုဒ္မပါ အရမ္း သို႔မဟုတ္ မဆင္မျခင္ေပါ့ေလွ်ာ့ ေသာျပဳလုပ္မႈဆိုသည့္ စကားရပ္သည္ ပုဒ္မ-၂၈၅တြင္ပါ၀င္ၿပီးျဖစ္ရာ မီးေၾကာင့္လူေသရျခင္းသည္ ပုဒ္မ-၂၅၈(ဒုတိယပုိဒ္) အျပင္ပုဒ္မ-၃၀၄(က) တြင္ပါအႀကံဳး၀င္ေနပါသလား?
– စြပ္စြဲခံရသူေတြျပဳလုပ္မႈေၾကာင့္၊ ေပါ့ဆမႈေၾကာင့္၊ မဆင္မျခင္ျပဳလုပ္မႈေၾကာင့္၊ တရား၀င္တာ၀န္ရွိမႈ ေၾကာင့္မီးေလာင္မႈ၊ လူေသရမႈျဖစ္ေၾကာင္းတုိက္ရိုက္မ်က္ျမင္သက္ေသခံခ်က္မရွိဘဲ ထင္ျမင္ခ်က္၊ ယူဆခ်က္ျဖင့္ ကြင္းဆက္ျပတ္ေနေသာ သက္ေသခံခ်က္ကို ထင္ေၾကးျဖင့္ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္လွ်င္ ဥပေဒနဲ႔ညီညႊတ္ပါသလား? မွန္ပါသလား? ဘာသာေရးကိုႏိုင္ငံေရး အတြက္အလြဲသံုးစားျပဳျခင္း ျဖစ္ပါသလား?
အကယ္၍စာဖတ္သူလူႀကီးမင္းသာ ဒီအမႈကိုတရားစီရင္ရမယ္ဆိုရင္ဘ…….
– လူကိုၾကည့္ၿပီး၊ စီရင္မွာလား၊ လူမ်ိဳးနဲ႔ဘာသာကိုၾကည့္ၿပီးဆံုးျဖတ္မွာလား? အျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္မွာလား။?
– လူႀကီးမင္းသာေရွ႕ေနဆိုရင္ေရာ ဘာဆက္လုပ္မလဲ။? ဒီပုစၧာကိုေျဖပါ။
* ထည့္သြင္းေလ့လာသံုးသပ္ရမည့္ ဥပေဒျပဌာန္းခ်က္ကေတာ့
ျပစ္မႈဆိုင္ရာဥပေဒ(ရာဇသတ္ႀကီး)
ပုဒ္မ-၂၈၅(ဒုတိယပိုဒ္)
(၁) တရားခံသည္မီးသို႔မဟုတ္ မီးေလာင္လြယ္ေသာအရာ၀တၳဳကို လက္ရွိျဖစ္ျခင္း
(၂) မီးသို႔မဟုတ္ မီးေလာင္လြယ္ေသာအရာ၀တၳဳေၾကာင့္ လူ႔အသက္အႏၱရာယ္ျဖစ္ျခင္းမွ ကာကြယ္ရန္ လံုေလာက္ေအာင္ ေနရာတက်မထားဘဲပ်က္ကြက္ျခင္း
(၃) ယင္းပ်က္ကြက္မႈသည္ သိလ်က္ႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေပါ့ဆ၍ေသာ္လည္းေကာင္းျဖစ္ျခင္း
စီရက္ထံုးမ်ား
(၁) “အခင္းျဖစ္ေနရာမွစတင္၍မီးေလာင္မႈျဖစ္ပြားသည့္ အေၾကာင္းေၾကာင့္တရားခံသည္ ဤပုဒ္မအရ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သည္ဟု ယူဆရန္မဟုတ္ေၾကာင္း”
အစိုးရႏွင့္ မအုန္း၊ ေရြးခ်ယ္ထားသည့္စီရင္ခ်က္မ်ား၊ ေအာက္ျမန္မာျပည္၊ ၁၃၄အမႈ။
အစိုးရႏွင့္ ေမာင္စိန္၊ ေရြးခ်ယ္ထားသည့္စီရင္ခ်က္မ်ား၊ ေအာက္ျမန္မာျပည္၊ ၅၆၉အမႈ။
(၂) “တရားခံက အရမ္းျပဳမူ၊ ေပါ့ေလ်ာ့မႈ သို႔မဟုတ္ ျပဳသင့္သည္ကိုမျပဳဘဲ ပ်က္ကြက္မႈေၾကာင့္ျဖစ္သည္ ဟု တရားလိုဘက္မွ သက္ေသအထင္အရွားတင္ျပရန္လိုသည္။”
အစိုးရႏွင့္ေမာင္ဏ(၁၉၀၂-၀၃)၊ အတြဲ-၁၊ အထက္ျမန္မာျပည္စီရင္ထံုး၊ ၇ (ျပစ္မႈ)။
မတင္ေရႊႏွင့္ျပည္ေထာင္စု၊ ၁၉၆၅၊ ျမန္မာျပည္စီရင္ထံုး၊ ၆၅၀
ပုဒ္မ-၃၀၄(က)
“မည္သူမဆိုျပစ္မႈျပစ္ဒဏ္ထိုက္ေသာလူေသမႈအျဖစ္ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လူသတ္မႈအျဖစ္ျဖင့္ေသာ္လည္း၊ အျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ျခင္း မခံထိုက္ေသာအရမ္းျပဳလုပ္မႈကိုသို႔တည္းမဟုတ္ ေပါ့ေလ်ာ့ေသာျပဳလုပ္မႈ ကိုျပဳ၍ လူကိုေသေစလွ်င္ထိုသူကို ခုနစ္ႏွစ္အထိ ေထာင္ဒဏ္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးခ်မွတ္ရမည့္အျပင္ ေငြဒဏ္လည္းခ်မွတ္ႏိုင္ပါသည္။”
စီရင္ထံုးမ်ား
————–
(၃) “လူေသသည့္အမႈတိုင္းတြင္ တရားခံ၏အရမ္းျပဳလုပ္မႈေၾကာင့္ျဖစ္ရသည္ ဟုတထစ္ခ် ယူဆရန္မဟုတ္ေၾကာင္း၊ တရားခံ၏အရမ္း သို႔မဟုတ္ ေပါ့ေလ်ာ့ေသာ ျပဳလုပ္မႈေၾကာင့္ေသဆံုးရေၾကာင္း သက္ေသအခိုင္အလံုတင္ျပရန္လိုေၾကာင္း၊ ထို႔အျပင္အျခားလူ တစ္ဦး၏ေပါ့ေလ်ာ့မႈေၾကာင့္ ေသဆံုးရျခင္း မဟုတ္ဘဲ တရားခံ၏ျပဳလုပ္မႈႏွင့္ တိုက္ရုိက္သက္ဆုိင္ေၾကာင္းျပသရန္လိုသည္။”
ေမာင္ဘိုေကႏွင့္ ျပည္ေထာင္စု၊ ၁၉၅၆၊ ျမန္မာျပည္စီရင္ထံုး၊ ၁၀၁(လႊတ္ေတာ္)
* အရမ္း သို႔မဟုတ္ ေပါ့ေလ်ာ့ေသာျပဳလုပ္မႈအဓိပၸါယ္
“အရမ္းသို႔မဟုတ္ေပါ့ေလ်ာ့ေသာ ျပဳလုပ္မႈဆိုသည္မွာ ဆင္ျခင္တံုတရားရွိသည့္ သာမန္အသိဥာဏ္ရွိေသာသူတစ္ဦး၏ ျပဳလုပ္မႈမ်ိဳးကို မျပဳလုပ္ဘဲပ်က္ကြက္ျခင္း သို႔မဟုတ္ တစ္ခုခုကို လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ရာ၌
ထိုကဲ့သို႔ေသာသူမ်ိဳး ျပဳလုပ္လိမ့္မည္မဟုတ္သည့္ ျပဳမူမႈမ်ားကိုျပဳလုပ္ျခင္းကို ဆိုလိုသည္။” ေမာင္ဘိုၾကည္ ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စု၊ ၁၉၆၇၊ ျမည္မာျပည္စီရင္ထံုး၊ စာ-၅၆၅
စီရင္ထံုးမ်ား
————–
(၁) “ျပစ္မႈေျမာက္ေစမည့္အေၾကာင္းအဂၤါရပ္မ်ားစံုလင္ေအာင္ တင္ျပသက္ေသထူရန္ မူလရုံးတရားလိုဘက္၌ တာ၀န္ရွိသည္။ ကြင္းဆက္ျပတ္ေနပါက ထိုကြင္းဆက္ကိုထင္ေၾကးျဖင့္ မဆက္ႏိုင္ေပ”
ေမာင္ဟန္စိုးႏွင့္ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္၊ ၁၉၈၀၊ မတစ၊ ၆(အထူး)
(၂) “တရားခံသည္၊ တကယ္ပင္ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ေၾကာင္းခိုင္လံုေသာ သက္ေသမရွိဘဲ သံသယေၾကာင္းျဖင့္ ၎အားျပစ္ဒဏ္ စီရင္ျခင္းမျပဳႏုိင္…”
ေအာ္ဒေရာ္ဖမန္ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္၊ ၁၉၆၅၊ မတစ၊ ၅၃၈
(၃) “ေလွ်ာက္ထားသူမ်ားသည္ အမွန္တကယ္ပင္ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ေၾကာင္းခိုင္လံုေသာ သက္ေသအေထာက္ အထားမရွိဘဲ သံသယႏွင့္အျပစ္ဒဏ္စီရင္မည့္အစား တရားလိုဘက္မွ တရားခံအျပစ္ရွိေၾကာင္း သက္ေသ
ထူရန္ပ်က္ကြက္သည္ ဟု သံုးသပ္၍ တရားခံသက္သာေစမည့္ ေကာက္ခ်က္ကို လက္ခံျခင္းျဖင့္ပို၍ တရား မွ်တ ရာေရာက္မည္။”
အမ္ေအအာ ရာဇ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ (၁၉၇၀၊ အထူးအယူခံအဖြဲ႕၊ ၁၆)
* ၁၉၇၃-ခုႏွစ္ စကားရပ္မ်ားအနက္အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုေရး ဥပေဒပုဒ္မ-၂၂
“ျပဳလုပ္မႈ သို႔မဟုတ္ ပ်က္ကြက္မႈတစ္ခုခုသည္ ဥပေဒႏွစ္ရပ္ သို႔မဟုတ္ ႏွစ္ရပ္ထက္ပိုေသာ ဥပေဒမ်ားအ ရျပစ္မႈေျမာက္လွ်င္ ျပစ္မႈ က်ဴးလြန္သူကို ယင္းဥပေဒမ်ားအနက္ ဥပေဒတစ္ရပ္ရပ္ျဖင့္သာ တရားစြဲဆိုအျပစ္ေပးရမည္။ ျပစ္မႈ တစ္ရပ္တည္း အတြက္ ျပစ္ဒဏ္တစ္ႀကိမ္ထက္ပို၍ မခံေစရ”
ဦးအုန္းေမာင္(ရန္ကင္း) တရားလႊတ္ေတာ္ေရွ႕ေန
