News @ M-Media

Category: ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကား ပုဂၢိဳလ္မ်ား

  • အမည္မခံလိုသူ စာေရးဆရာႀကီး သို႕မဟုတ္ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဦးရာဇတ္

    တင္ႏိုင္တုိး(weekly Eleven)

    အာဇာနည္ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဆရာၾကီးဦးရာဇတ္

    ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္႐ြက္ ေနစဥ္ ၁၉ ဇူလိုင္ ၁၉၄၇ တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းႏွင့္အတူက်ဆံုးခဲ့ရေသာ အာဇာ နည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး တစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။ဆရာႀကီးသည္ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ တစ္ဦးျဖစ္ေသာ္လည္း ျမန္မာမႈ ဓေလ့ထံုးစံ၊ ျမန္ မာစာေပတို႕အေပၚ၌ ေလးစားျမတ္ႏိုးသူျဖစ္ ပါသည္။ မႏၲေလးဗဟုိအမ်ိဳးသားအထက္ တန္းေက်ာင္းတြင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေက်ာင္း အုပ္ဆရာႀကီးအျဖစ္အမႈထမ္းခဲ့သည့္နည္း တူအထက္ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ဖဆပလ အဖြဲ႕ဥကၠ႒တာ၀န္ကိုလည္း ယူခဲ့ဖူးပါသည္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္အတူလုပ္ႀကံခံခဲ့ရစဥ္က ပညာ ေရးႏွင့္အမ်ိဳးသားစီမံကိန္းဌာန၀န္ႀကီးအျဖစ္ တာ၀န္ယူေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္။

    ဆရာႀကီးကို အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ ႀကီးတစ္ဦးအျဖစ္သိရိွၾကေသာ္လည္း အမည္မေဖၚလိုသူ စာေရးဆရာႀကီးတစ္ဦးအျဖစ္မူ လူသိနည္းပါးလွပါသည္။

    စာေပ၀ါသနာ
    ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္ကို ၂၀ ဇန္ န၀ါရီ ၁၈၉၈ တြင္ မိတီၳလာၿမိဳ႕၌ ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ မိဘမ်ားမွာ အၿငိမ္းစားအင္စပက္ေတာ္ မစၥတာေအရာမန္ႏွင့္ေဒၚၿငိမ္းလွတို႕ျဖစ္ၾက ပါသည္။မႏၲေလး၀က္စလီေယာက်္ား ကေလးေက်ာင္းမွ ဆယ္တန္းကိုပါဠိ၊ အဂၤ လိပ္ ဘာသာဂုဏ္ထူးတို႕ျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ရန္ကုန္ေကာလိပ္သို႕ေရာက္ ခဲ့သည္။ ရန္ကုန္ေကာလိပ္၌အဂၤလိပ္ စာစီစာကံုးၿပိဳင္ ပြဲတြင္ပထမရ၍ဘိုင္ျမား ေရႊတံဆိပ္ဆုရရွိခဲ့ ပါသည္။ဆရာႀကီးမွာ အဂၤလိပ္စာအေရး အသားေကာင္းလြန္းလွသျဖင့္ အဂၤလိပ္ စာတိုစာမ်ားေရးသားရန္ လိုအပ္တိုင္းသူ႕ ထံသို႕္အပူကပ္ေလ့ရိွခ ဲ့ၾကသည္။

    ဆရာႀကီးသည္ ေကာလိပ္ေက်ာင္း သားဘ၀၌ပင္ အိႏၵိယနယူးတိုင္းမဂၢဇင္းသို႕ ရွမ္းျပည္နယ္ ၃၆ ေကာင္ထီအေၾကာင္း အဂၤလိပ္ဘာသာေဆာင္းပါးရွည္ႀကီးကို ေရး သားေပးပို႕ခဲ့သည္။ ေဆာင္းပါးတြင္ ေၾကး စႏၵီနတ္႐ုပ္ႏွင့္တကြအတိတ္ေပးပံု၊ ေပါက္ ေကာင္၊ ကိုယ္စားလွယ္ေကာင္ စသည္တို႕အေၾကာင္းကိုစိတ္၀င္စားဖြယ္ အေသးစိတ္ေဖာ္ ျပေရးသားထားရာ မဂၢဇင္းတိုက္၏ ဆုခ်ီးျမႇင့္ ျခင္းကိုပင္ခံခဲ့ရပါသည္။

    အမ်ိဳးသားေက်ာင္းအုပ္ႀကီးဘ၀
    ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္သည္ ၁၉၂၀ ျပည့္ ႏွစ္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသပိတ္တြင္ပါ၀င္ ခဲ့ၿပီး ၁၉၂၁ ခုႏွစ္၌ မႏၲေလးဗဟိုအမ်ိဳးသား အထက္တန္းေက်ာင္းႀကီးကို ဦးစီးဖြင့္လွစ္ခဲ့ သည္။ ကိုယ္တိုင္လည္းထိုေက်ာင္း၌အထက္ တန္းျပဆရာ၀င္လုပ္ခဲ့၏။ ၁၉၂၂ ခုႏွစ္တြင္ ဘီေအဘြဲ႕ရရိွေသာအခါ ေက်ာင္းအုပ္အျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့ၿပီးအမ်ိဳးသားေက်ာင္း၌ ေက်ာင္း အုပ္အျဖစ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္မွာ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္အထိျဖစ္ပါသည္။

    ဆရာႀကီးသည္အမ်ိဳးသားေက်ာင္းအုပ္အ ျဖစ္အမႈထမ္းစဥ္အတြင္းေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ား ၌မႏၲေလးနန္းေရွ႕တိုက္ေတာ္ေက်ာင္းတိုက္၊ ခင္မကန္တိုက္၊ အတုမရွိတိုက္စသည့့္ ဘုန္း ေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတိုက္မ်ားသို႔ သြားေရာက္ ကာတိုက္အုပ္၊ တိုက္ၾကပ္ဆရာေတာ္တို႕ထံ ပါဠိစာေပမ်ားဆည္းပူးေလ့လာေလ့ရွိခဲ့၏။ ေမာရစ္ေကာလစ္၏ စာအုပ္
    ေမာရစ္ေကာလစ္ (Maurice Collis) ေရး သားသည့္ Trails in Burma(Myanmar) စာအုပ္ကို ဦးစြာဘာသာျပန္ဆိုခဲ့သူမွာ ဆရာ ႀကီးဦးရာဇတ္ျဖစ္သည္။ဆရာႀကီးက အခန္း တစ္ခန္းဘာသာျပန္ဆိုၿပီးေသာအခါမွသာ တပည့္ရင္းျဖစ္သူမအမာ(ေနာင္စာေရးဆရာမ ႀကီးလူထုေဒၚအမာ) အားတစ္အုပ္လံုးဆက္ လက္ဘာသာျပန္ဆိုေစခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

    ဆရာႀကီးသည္ တစ္ေန႕ညေနတြင္ စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုဘယ္လက္ ညွဳိးခံပိတ္၍ ကိုင္ထားၿပီး ညာလက္ၾကား၌ ေဆးေပါ့လိပ္ ၾကားညွပ္ကာတပည့္မအမာ၏ အိမ္သို႕ ေရာက္လာ ခဲ့သည္။ ဆရာႀကီးကစာအုပ္ကို ေပးလ်က္ မႏၲေလးသူရိယသတင္းစာတြင္ အမည္မခံ ဘဲ အခန္းတစ္ခန္းဘာသာျပန္ၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အကယ္၍ မအမာႏွစ္သက္ လွ်င္နာမည္ခံၿပီး ဆက္လက္ ဘာသာျပန္ ေရးေစလိုေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။ သို႕ ျဖင့္ မအမာ (ေနာင္စာေရးဆရာမႀကီးလူထု ေဒၚအမာ)က ဆက္လက္ ဘာသာ ျပန္ကာ စာအုပ္အျဖစ္ေရးသားထုတ္ေ၀ခဲ့ပါသည္။

    ေရႊနန္းတြင္းအေရးေတာ္ပံု
    ေရႊနန္းတြင္းအေရးေတာ္ပံုအမည္ရွိ စာအုပ္ကို မႏၲေလးသူရိယသတင္းစာတိုက္ က   ” ေရႊနန္းတြင္းအတၳဳပၸတၱိေခၚလက္ထက္ ေတာ္တြင္းအျဖစ္ အပ်က္စာတမ္း” အမည္ ျဖင့္ ပထမဆံုးအႀကိမ္ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခဲ့သည္။ ထိုစဥ္ကစာေရးသူ၏ အမည္ကို လံုး၀ေဖာ္ျပ ခဲ့ျခင္းမရွိေပ။ ယင္းစာအုပ္ကိုပင္ ၁၉၅၉ ခု ႏွစ္ မႏၲေလးႏွစ္တစ္ရာျပည့္အထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ထပ္မံထုတ္ေ၀ပါသည္။ ယခုအခါ တတိယအႀကိမ္ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ၿပီးျဖစ္ သည္။

    မဂၤလာရတုပိုဒ္စံု
    ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္သည္ မဂၤလာရ တုပိုဒ္စံုတစ္ပုဒ္ကိုလည္းေရးဖြဲ႕ခဲ့ဖူးပါသည္။ ယင္းရတုလကၤာမွာေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္သည္။

    ငယ္ေပါင္းခ်စ္ေဆြ၊ မန္းရိပ္ေျမက၊ ေစ့ေရေတြးဆ၊ ခ်ီအခ်ျဖင့္၊ ညီမွ်ေစမႈ၊ စံုရတုျဖင့္၊ ယခုေရးစီ၊ စာပလီကို၊ နာရီ ဖင့္လ်ား၊ ခြင့္မအားလည္း၊ ရင္ျခားေတြ႕မူ၊ စာေပးသူ အား၊ ေရးယူေၾကာင္းတိတ္၊ ခ်စ္ ၾကည္စိတ္ျဖင့္၊ တဆိတ္ေလာက္ပင္၊ ႐ႈေစ ခ်င္သည္၊ ထိုစဥ္ငယ္ေသာ္၊ သက္ဆယ္ ေက်ာ္က၊ ႏွစ္ေဖာ္တူကြ၊ ေမတၲာမွ်၍၊ ေဒ သကြာေ၀း၊ ရွိေလေသးလည္း၊ ေအးလွ်င္အ တူ၊ ပူလွ်င္မကြဲ၊ ရွိစျမဲဟု၊ ၀မ္းထဲပိုက္ခါ၊ ထင္မိပါ၏၊ ခုမွာတစ္ေၾကာင္း၊ တစ္ဇာတ္ ေျပာင္း၍၊ ငယ္ေပါင္းမ်ဳိးျမတ္၊ ခင္ေမာင္ လတ္၏၊ စုတ္သပ္ခ်င္ဖြယ္၊ ခ်စ္ႀကိဳးႏြယ္ သည္၊ ပ်က္ျပယ္ထင္ရျပန္ေတာ့သည္။

    သြယ္ေျပာင္းလွစ္ေခြၽ၊ မွာလိုက္ေပ၏၊ ဂုဏ္ေရမကြာ၊ ထိုစဥ္ခါက၊ စာလာစာျပန္၊ ေစတမန္သည္၊ ဖန္ဖန္သြယ္ဆက္၊ ရွိပါ လ်က္ႏွင့္၊ ျဖစ္ပ်က္ရပံု၊ ေၾကာင္း ဥႆံုကို၊ ေစ့ငံုေသခ်ာ၊ မသိပါငဲ့၊ ထင္ရာထင္ရွား၊ ၾကံ စဥ္းစားေသာ္၊ ရပ္ျခားနယ္ေ၀း၊ ၿမိဳ႕မေကြး က၊ စာေပးေလတိုင္း၊ ေရလႈိင္းျမစ္ေၾကာ၊ ၀ဲၾသဃစုတ္၊ နစ္ခါျမဳပ္၍၊ ငုတ္ေလသေလာ၊ ၾကံစိတ္ေစာလ်က္၊ ေတြးေတာစဥ္တြင္၊ယခင္ မိတ္ဦး၊ သူတထူး၏၊ အိမ္မွဴးထံေမွာက္၊ ဖို႔ေရာက္အလာ၊ လတ္၏ စာကို၊ ေသခ်ာ သိမွ၊ သတိရ၍၊ ျဖစ္ရေလကြယ္၊ ၿငိဳးစိတ္ ငယ္သည္၊ ရွက္ဖြယ္ျမင္ရျပန္ေတာ့သည္။

    ဘယ္ေၾကာင္းျဖစ္ေထြ၊ ျမင္ရ ေခ်၏၊ ေရႊေငြစုေပါင္း၊ ေရနံေခ်ာင္းဟု၊ ျမစ္ေၾကာင္း မို႔မို႔၊ မႈိင္းရည္မို႔တဲ့၊ ၿမိဳ႕နဂရာတြင္၊ သျပာ စန္းေငြ၊ သန္းကုေဋၿဖိဳး၊ မွန္းေျခတိုး၍၊ အက်ဳိးခြင့္ေပး၊ တြင္းသူေဌး၏၊ ရင္ေသြး ပိုက္ဖ်ား၊ပ်ဳိႏုထြားႏွင့္၊စုလ်ားပတ္ရစ္၊ လြန္ ေပါင္းက်စ္၍၊ အခ်စ္ဓာတ္ေငြ႕၊ သူ႕ရင္ေငြ႕ ေၾကာင့္၊ေမ့ေလသလား၊စဥ္းစားတတ္ေပါင္၊ သို႔ ေမာင္ေမာင္သည္၊ ယေခါင္ျပဇေတ့၊ စိတ္မွေရြ႕လ်က္၊ လိပ္ေမ့ဖြတ္ေမ့၊ ပတတ္ေမ့ ႏွင့္၊ေမ့အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ေမ့ပင္ပ်ဳိးလည္း၊ မညႇိဳး ေမတၲာ၊ ရွိလ်က္ပါဟု၊ ထက္ညာမန္းေပ်ာ္၊ အေဆြေတာ္က၊ထုတ္ေဖာ္႐ႈဖြယ္၊ စီကံုးခ်ယ္ သည္၊ ဆက္သြယ္ခင္ရျပန္ေတာ့သည္။

    အဂၤလိပ္ေဆာင္းပါး
    ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္သည္ ျမန္မာဘာ သာ ပ်ဳိ႕၊ ကဗ်ာ၊ လကၤာစာေပမ်ားသာမက အဂၤလိပ္ဘာသာတြင္လည္း ကြၽမ္းက်င္လွ သျဖင့္ မ်က္ႏွာျဖဴမင္းႀကီး မစၥတာရွားမင္းက ပုလိပ္အဖြဲ႕(ယခုေခတ္အေခၚရဲတပ္ဖြဲ႕) တြင္ ၀င္ေရာက္အမႈထမ္းရန္ ဖိတ္ ေခၚခဲ့သည္။ အင္စပက္ေတာ္ရာထူးတိုက္႐ိုက္ခန္႔အပ္မည္ ဆိုျခင္းကိုပင္ ျငင္းပယ္ခဲ့ပါသည္။ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္သည္ ၁၉၄၆ခုႏွစ္တြင္ (ေနျပည္ ေတာ္)ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕၌ က်င္းပခဲ့ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာဗမာမြတ္စလင္အမ်ိဳး သားမ်ားကြန္ဂရက္အၿပီးတြင္The Cry ဂ်ာ နယ္၌ The Burman (Myanmar)Muslim Organization ( on account of the Formation of all Burma(Myanmar) , Burmese (Myanmar ) Muslim Congress at Pyinmana) By A. Gßazak,B.A) ဟူ၍ အဂၤလိပ္ဘာသာေဆာင္းပါးရွည္ႀကီးကို ေရး သားခဲ့သည္။

    က်မ္းကိုး
    ၁။ ကိုလိုနီေခတ္ျမန္မာ႕သမိုင္းအဘိဓာန္ (ျမဟန္)
    ၂။ စာေရးဆရာအမည္မခံေသာစာဆိုရွင္ ဦးရာဇတ္ (ေက်ာ္၀င္းေမာင္)ရတနာသစ္၊ အမွတ္ (၂၂) ၁၉၉၆
    ၃။ ျမန္မာ႕စြယ္စံုက်မ္း အတြဲ-၁၁

  • သူ႕စကားမ်ားက ညႊန္းဆိုေနသည့္ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္အေၾကာင္း

    သူ႕စကားမ်ားက ညႊန္းဆိုေနသည့္ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္အေၾကာင္း

    ေက်ာ္မိုးေအာင္

    ဆရာႀကီးအေၾကာင္း ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကၿပီးပါၿပီ။ ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ မႏွစ္က ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္ေန႔ အခမ္းအနားအတြက္ ျပင္ဆင္တုန္းက စုေဆာင္း ျဖစ္ခဲ့တဲ့ဆရာႀကီး ေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြကို တစ္စုတစ္စည္းတည္း ျပန္လည္ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

    အာဇာနည္ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဆရာၾကီးဦးရာဇတ္

    ——————————————————————-

    “We don’t regard ourselves as a minority.

    We merge with the majority.…”

    “ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ လူနည္းစုလို႔သေဘာမထား၊

    လူမ်ားစုႏွင့္ ေပါင္းလိုက္တယ္။…”

    (၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ အိႏၵိယႏိုင္ငံ မဒရပ္ၿမိဳ႕တြင္ သတင္းေထာက္တစ္ဦးက ဆရာႀကီးအား ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မြတ္စလင္င္မ္လူနည္းစုတို႔၏ အေနအထား မည္သို႔႐ွိပါသနည္းဟု ေမးျမန္းစဥ္ ဆရာႀကီး၏ အေျဖ )

    ——————————————————————-

    “ငါတုိ႔သည္ လူမ်ဳိးအားျဖင့္ ျမန္မာ၊ ဘာသာအားျဖင့္ မြတ္စလင္မ္၊ ေနထုိင္ရာဌာန ျမန္မာျပည္၊ သယ္ပုိးရန္ကိစၥ ျမန္မာ့အက်ဳိး ဟူ၍ စြဲစြဲလမ္းလမ္း ႀကိဳးႀကိဳးစားစား ေဆာင္ရြက္ၾကရန္ျဖစ္၏။

            ျမန္မာျပည္အတြင္း အယူ၀ါဒကြဲျပားျခင္းကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ လူမ်ဳိးစည္းလုံးညီညႊတ္မႈ၊ တုိင္းျပည္၏ တုိးတက္မႈ၊ ခ်မ္းသာမႈတုိ႔ကုိ မပ်က္စီးေစရာ။ သေဘာထားႀကီးျခင္း၊ တုိင္းျပည္ကုိခ်စ္ျခင္း စေသာ ေမတၱာတရားတုိ႔ျဖင့္ လူမ်ဳိးစည္း႐ုံးမႈကုိ ျဖစ္ေစလ်က္ ငါကား သူႏွင့္မတူ သီးျခားလူမ်ဳိးဟူေသာ စိတ္ထားကုိ တုိင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ဳိးအတြက္ ဖိႏွိပ္ထားရာသည္။”

    (၁၉၄၁-ခု၊ ေမလ ၄-ရက္ ေန႔ ယင္းေတာ္၌ က်င္းပသည့္ တတိယအႀကိမ္ ႏိုးၾကားေရး ညီလာခံႀကီးတြင္ ျမြက္ၾကားသည့္ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး၏ မိန္႔ခြန္းမွ)”

    ——————————————————————-

    ယခုေခတ္ကား ေ႐ွးေခတ္မဟုတ္ေတာ့ၿပီ။ ယခုမင္းကား ေ႐ွးမင္းမဟုတ္ေတာ့ၿပီ။ ယခုအုပ္ခ်ဳပ္ပံုစနစ္သည္ ေ႐ွးနည္းမဟုတ္ေတာ့ေပ။ ငါ၏ေက်းေတာ္မ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမ်ားျဖစ္ေသာ ပသီတို႔သည္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားတိုင္းတစ္ပါးျဖစ္ေသာ မကၠာဟ္ၿမိဳ႕ေတာ္၌ မ်က္ႏွာငယ္ညွိဳးႏြမ္းခ်ိမ့္မည္ဟု ေဒါင္းတံဆိပ္ခတ္ေသာ ဇရပ္ကို ေဆာက္လုပ္ခ်ီးျမွင့္ ေပးသနားေတာ္မူေသာ ပဥၥမသဂၤါယနာတင္ မင္းတရားႀကီး မ႐ွိေတာ့ၿပီ။ ယခုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ကား ပသီတို႔၏လိုအင္ဆႏၵကို အစဥ္သိ႐ွိရန္ ပသီ၀န္ကိုခန္႔ထားေသာ နည္းစနစ္မဟုတ္၊ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား အစဥ္သတိေပးလ်က္ ႐ွိသည့္ လူမ်ိဳးျခင္းေသြးခြဲ၍ အုပ္ခ်ဳပ္ေသာနည္းစနစ္ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္တု႔ိ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကား လူမ်ိဳးေရး ေသြးကြဲေစမႈကို ကာကြယ္သတိျပဳ၍ ေဆာင္႐ြက္ေရးျဖစ္၏။

    (၁၉၄၁-ခု၊ ေမလ ၄-ရက္ ေန႔ ယင္းေတာ္၌ က်င္းပသည့္ တတိယအႀကိမ္ ႏိုးၾကားေရး ညီလာခံႀကီးတြင္ ျမြက္ၾကားသည့္ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး၏ မိန္႔ခြန္းမွ)”

    ——————————————————————-

    ဆရာႀကီး႐ြတ္ဆိုေနၾက ကဗ်ာ

    Breathes there the man,

    with soul so dead,

    Who never to himself hath said,

    “This is my own, my native land.”

    “ဒါတို႔ျပည္၊ ဒါတို႔ေျမ” လို႔ မဆိုတဲ့သူဟာ

    အသက္႐ွင္လ်က္ ၀ိညာဥ္မဲ့ေနတဲ့သူလို

    အသက္႐ွင္ေနေပမယ့္ ေသေနတဲ့သူလို

    ဘာမွ အသံုးမက်တဲ့အေၾကာင္း…။

    (ဗဟိုအမ်ိဳးသားအထက္တန္းေက်ာင္းသားမ်ား၏ ဦးေႏွာက္၊ အသည္းႏွလံုးမ်ားတြင္ အစဥ္အျမဲ စြဲနစ္ေနေအာင္ ဆရာႀကီးက အခါမလပ္ ေျပာဆို စည္း႐ံုးသိမ္းသြင္းေပးခဲ့တဲ့ အဂၤလိပ္ ကဗ်ာေလးပါ။)

    ——————————————————————-

    “ဘာပဲလုပ္လုပ္ ေနာက္ကလည္းမလိုက္နဲ႔၊ ေဘးတိုက္လည္း ကန္႔လန္႔ကန္႔လန္႔ မလိုက္နဲ႔၊ ေ႐ွ႕ထိပ္က ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစား။ ယုတ္စြအဆံုး ဓားျပတိုက္စားရင္ေတာင္ ဓားျပေခါင္းေဆာင္သာ ျဖစ္ပါေစ။ ဒါမွသာ ဆရာႀကီးရဲ့တပည့္ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းသားပီသမယ္။”

    ——————————————————————-

    “စာေမးပြဲေအာင္႐ံုသက္သက္နဲ႔ေတာ့ ငါ့ေက်ာင္းကိုမလာၾကနဲ့ေတာ့။ စာေမးပြဲေအာင္႐ံုဆိုရင္ စိန္ပီတာတို႔လို ဟိုက္စကူးေက်ာင္းေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိပါတယ္။ အဲဒီေက်ာင္းေတြကိုသာ သြားၾက။

    ခုခ်ိန္မွာတိုင္းျပည္အတြက္ အေရးႀကီးတယ္။ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္႐ွိဖို႔ႏွင့္ တိုင္းျပည္အတြက္ နည္းလမ္းေကာင္းေတြ ႐ွာဖို႔ပဲ အေရးႀကီးတယ္။”

    ——————————————————————-

    “မင္းတို႔ BA, BSc, MA, MSc ေတြ ေအာင္ၿပီး ICS ေတြ ျဖစ္လာရင္ မင္းတို႔အတြက္ ငါ ၀မ္းသာပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ မင္းတို႔အတြက္ ငါဂုဏ္မယူႏိုင္ေသးဘူး။

    တိုင္းျပည္အတြက္ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လို အနစ္နာခံၿပီး ဘယ္လိုတာ၀န္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ေနရတယ္ဆိုရင္ အဲဒါအတြက္ ငါ ေက်နပ္တယ္၊ဂုဏ္ယူတယ္။ အဲဒီလို တိုင္းျပည္အတြက္ အနစ္နာခံၿပီး လုပ္ေနတာကိုသာ ငါ ဂုဏ္ယူရမွာပါ။”

    ——————————————————————-

    “တစ္ႀကိမ္တစ္ခါ မွားတဲ့သူကို ျပင္ဆင္ခြင့္ ေပးရမွာေပါ့။ ဒါႏွင့္ သူတစ္သက္လံုးအတြက္ မနစ္နာေစခ်င္ပါဘူး။ နာမည္ မပ်က္ေစခ်င္ဘူး။ သူ႔ကို နားလည္ေအာင္ သြန္သင္မယ္၊ ျပင္ခ်ိန္ေပးမယ္၊ ျပင္ေစမယ္။ ဒါအတြက္ေတာ့ ေက်ာင္းက လက္ခံေပးရမယ္။ သူႀကိဳးစားၿပီး ျပင္ဆင္သြားရင္ လူေတာ္လူေကာင္းျဖစ္မယ္။ ေက်ာင္းက ဂုဏ္ယူႏိုင္တာေပါ့။ အဲဒီေက်ာင္းသားက သူ႔ဓေလ့ဆိုးကို မျပင္ဘူး၊ ဆရာေတြ ျပင္မရေအာင္ ဆိုးေနတယ္ဆိုေတာ့လည္း တစ္မ်ိဳးေပါ့ေလ။”

    ——————————————————————-

    “ကဲ လူႀကီးမင္းတို႔… တို႔ေက်ာင္းက သပိတ္မေမွာက္တဲ့ေက်ာင္းသား လက္မခံဘူး။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္မိဘထံ ျပန္ၾကေပေတာ့။”

    ——————————————————————-

    “ငါတစ္ေယာက္တည္းကို မင္းတို႔ ကယ္ရာလိုက္သြားလ်င္ ငါ့အေနနဲ႔ တစ္ကိုယ္ေကာင္းၾကံ၊ အဖြဲ႔ကို သစၥာေဖာက္သူ ျဖစ္မယ္။ နာမည္ပ်က္ခ်င္ပ်က္ပါေစလို႔ ဆံုးျဖတ္ဖို႔ ငါ့စိတ္က လက္မခံဘူးကြာ။ မင္းတို႔ကယ္တင္မယ့္အစီအစဥ္ကို ငါလက္မခံႏိုင္ဘူး။ ငါတို႔အုပ္စုအတြက္ ငါအနစ္နာခံၿပီး ဂ်ပန္ေတြလုပ္သမွ် သတ္သတ္၊ညွင္းဆဲညွင္းဆဲ  ငါခံေတာ့မယ္။ မင္းတို႔ ငါ့တစ္ေယာက္အတြက္နဲ႔ အသက္မစြန္႔နဲ႔၊ တစ္ျပည္လံုးအတြက္လုပ္ၾက။”

    (ဂ်ပန္ေခတ္က ဖမ္းဆီး အက်ဥ္းက်ခံေနရစဥ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီးဗထူးတို႕၏ လွ်ိဳ၀ွက္အစီအစဥ္ျဖင့္ ဆရာႀကီး၏တပည့္မ်ားက ဆရာႀကီးအားေထာင္မွ ခိုးထုတ္ကယ္တင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းၾကစဥ္က။)

    ——————————————————————-

    ဆရာၾကီးဦးရာဇတ္အား ဂုဏ္ျပဳ အမည္မွည့္ေခၚထားေသာ ရာဇက္ခန္းမေဆာင္ (မႏၲေလးတကၠသိုလ္ စာၾကည့္တိုက္)

    “တို႔အိမ္ေထာင္သက္မွာ မင္း မလုပ္မိဖို႔ အခ်က္ႀကီးႏွစ္ခ်က္ကို သတိျပဳရမယ္။ ပထမအခ်က္က မင္း က်ဳပ္အေမကို မေစာ္ကားဖို႔၊ ဒုတိယအခ်က္က က်ဳပ္ေက်ာင္းႀကီးကို မေစာ္ကားဖို႔ပဲျဖစ္တယ္။”

    (အိမ္ေထာင္က်စ မဂၤလာဦးအခ်ိန္တြင္ ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚခင္ခင္အား ေျပာသည့္ ဆရာႀကီး၏မွာတမ္းစကား။ ဆရာႀကီးသည္ကား  သူ၏ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို မိခင္ႏွင့္တစ္မွ် ထပ္တူတန္ဖိုးထားသူပင္တည္း။)

    ——————————————————————-

    “ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ငါတို႔ အပါအဝင္ လူႀကီးပိုင္းေတြက ႏိုင္ငံေရး ပရိယာယ္ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာစြာနဲ႔ နည္းစနစ္ မွန္မွန္ကန္ကန္နဲ႔ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးရရွိဖို႔အတြက္ ႀကိဳးပမ္းေနၾကၿပီ၊ တစ္ယူသန္ အၾကမ္းဖက္နည္းေတြနဲ႔ ေတာ္လွန္ဖို႔အထိ ဆႏၵမေစာသင့္ဘူးကြယ့္”

    (အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးျမင္လ်င္ ခဲႏွင့္ထုသည္အထိ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ ျပင္းျပလြန္းလသည့္ ကိုေထြးကဲ့သို႔ေသာ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားအား သြန္သင္သည့္စကား။ အဂၤလိပ္အား မိမိအတြက္ ေနာက္ေၾကာင္းအႏၱရာယ္လံုလံု၊ သိကၡာ႐ိွ႐ွိျဖင့္ ျပနာ တစ္စံုတစ္ရာမ႐ွိေစဘဲ လူေ႐ွ႕သူေ႐ွ႕တြင္ အလဲထိုးႏိုင္ေစခဲ့သည့္ Boxing လက္ေ၀ွ႕ အားကစားျဖင့္ မ်ိဳးခ်စ္ လူငယ္မ်ားအတြက္  အေသးစားေတာ္လွန္ေရးအခြင့္အလမ္းတစ္ရပ္ ဖန္တီးေပးခဲ့သည္။)

    ——————————————————————-

    “တုိ္င္းျပည္မွာ လူတုိင္းလုိလုိ စာတတ္ရမယ္။ အဂၤလိပ္စာကုိ ပုိၿပီးမွ ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္တတ္ရမယ္။ ငါးၾကင္းဆီနဲ႔ ငါးၾကင္းျပန္ေၾကာ္ ရမယ္။ အဂၤလိပ္ကုိ ျပန္ေတာ္လွန္မယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔ဆီက ပညာရပ္ေတြကုိ သူ႕ဘာသာနဲ႔သင္ယူၿပီးမွ သူ႔ကုိ ျပန္ေတာ္လွန္ရမယ္”

    ——————————————————————-

    “လြတ္လပ္ေရးရၿပီးလို႔ အားလံုးအထိုင္က်သြားၿပီးလ်င္ ငါ ေက်ာင္းဆရာပဲ ျပန္လုပ္မွာကြ။”

    (ပညာေရးႏွင့္ အမ်ိဳးသားစီမံကိန္း၀န္ႀကီး ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္က မိမိ တပည့္မ်ားအား ေတြ႕ဆံုခိုက္ ေျပာၾကားသည့္စကား)

    ——————————————————————-

    “ကၽြန္ေတာ္က အေရးမႀကီးပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင္႔ သခင္ျမတို႕က ပိုဆိုးပံုရတယ္။ သူတို႕ကိုသာ ဂရုစိုက္ၾကပါ။”

    (ေသနတ္ဒဏ္ရာမ်ားျဖင့္ ေ၀ဒနာခံစားေနရစဥ္တြင္ပင္ ကိုယ္က်ိဳးမငဲ့သည့္ စံျပ အာဇာနည္ ဆရာႀကီး၏ ေနာက္ဆံုးစကား။)

    ကိုေက်ာ္မိုးေအာင္ FB စာမ်က္ႏွာမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

  • စီးပြားေရးပညာရွင္ ပါေမာကၡ ေဒါက္တာ တင္စိုး ကြယ္လြန္

    ဇူလိုင္၊၁၀ ၊၂၀၁၂

    Source: Voice Weekly

    ျမန္မာ့စီးပြားေရး ပညာရပ္မ်ားကို လက္ဆင့္ကမ္း သင္ၾကားေပးခဲ့သည့္ ပါေမာကၡ တစ္ဦးျဖစ္သည့္ အျပင္ ျမန္မာ့ စီးပြားေရး အလားအလာမ်ားကို သံုးသပ္ ေ၀ဖန္ ေထာက္ျပခဲ့ေသာ စီးပြားေရး ပညာရွင္ ေဒါက္တာ တင္စိုး(၆၉ႏွစ္)သည္ ဇူလိုင္ ၉ ရက္ေန႔ ည ၇နာရီ ၄၅ မိနစ္တြင္ ကြယ္လြန္သြားေၾကာင္း ၄င္း၏ မိသားစုမ်ားထံမွ သိရသည္။

    ပါေမာကၡေဒါက္တာ တင္စိုးသည္ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ႏွစ္ခန္႔က စကၤာပူႏိုင္ငံသို႔ သြားေရာက္ စာတမ္း ဖတ္ၾကားစဥ္ အာရံုေၾကာ ခၽြတ္ယြင္းမႈေၾကာင့္ လအေတာ္ၾကာ ေဆးကုသ ခံယူခဲ့ရၿပီး လမ္းမေလွ်ာက္ သည္အထိ ျဖစ္ခဲ့ရေၾကာင္း ယခု ထပ္မံ၍ ေဆး၀ါး ကုသေနသည္မွာ ၄လခန႔္႔ရွိၿပီ ၿဖစ္ၿပီး ဇူလိုင္လ ၉ရက္ေန႔ညတြင္ ဆံုးပါးသြားျခင္း ျဖစ္သည္။

    • ေဒါက္တာတင္စိုးသည္ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္မွ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္ အတြင္း ရန္ကုန္စီးပြားေရး တကၠသိုလ္ႏွင့္ျပင္ဦးလြင္ စစ္တကၠသိုလ္ တို႔တြင္ နည္းျပအျဖစ္ လည္းေကာင္း၊
    • ၁၉၈၀ ခုႏွစ္မွ ၁၉၈၆ ခုႏွစ္အထိ လက္ေထာက္ကထိက (ရန္ကုန္ စီးပြားေရး တကၠသိုလ္)၊
    • ၁၉၈၆ ခုႏွစ္မွ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္အထိ ကထိက(ရန္ကုန္ စီးပြားေရး တကၠသိုလ္ႏွင့္ ဆစ္ဒနီ တကၠသိုလ္)၊
    • ၁၉၉၃ ခုႏွစ္မွ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္အထိ တြဲဖက္ ပါေမာကၡ(ရန္ကုန္ စီးပြားေရး တကၠသိုလ္)၊
    • ၁၉၉၄ ခုႏွစ္မွ ၁၉၉၈ခုႏွစ္အထိ ပါေမာကၡ( ဌာနမွဴး )( ရန္ကုန္စီးပြားေရး တကၠသိုလ္)၊
    • ၁၉၉၈ ခုႏွစ္မွ ၂၀ဝ၀အထိ ပါေမာကၡ( ဌာနမွဴး )( မႏၱေလး အေဝးသင္ တကၠသိုလ္)၊
    • ၂၀ဝ၀ မွစ၍ ပါေမာကၡ(ဌာနမွဴး) (ရန္ကုန္ အေဝးသင္ တကၠသိုလ္)တို႔တြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။

    ပါေမာကၡ ေဒါက္တာတင္စိုးကို ယေန႔ ေန႔လည္ ၁နာရီတြင္ ေရေ၀း အစၥလာမ္ သုသာန္တြင္ သၿဂိဳလ္ခဲ့သည္။

  • သူေတာ္စင္ေရႊဘိုသခင္ၾကီး(၄)ပါး (အေလာင္းမင္းတရားလက္ထက္)

    သူေတာ္စင္ေရႊဘိုသခင္ၾကီး(၄)ပါး (အေလာင္းမင္းတရားလက္ထက္)

    ဆရာႀကီးေလးပါးမွာ ျပည္ေ႐ႊဘုိတြင္ စုေပါင္းေနထိုင္ခဲ့သူမ်ားမဟုတ္ပဲ ေဒသခြဲမ်ားတြင္ ေနထိုင္သူမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္ အမ်က္ေတာ္႐ွ၍ ဆင့္ေခၚေတာ္မူခ်ိန္မွသာ ေ႐ႊဘုိမင္းေနျပည္ေတာ္သုိ႔ စု႐ုံးေရာက္႐ွိခဲ့ၾကၿပီး ျပစ္ဒဏ္သင့္ခံခဲ့ရေသာ သူေတာ္စင္ အစၥလာမ္သာသနာ၀င္ႀကီးမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။
    ဦးေအာင္ေဇယ်သည္ ၁၇၅၉-ခုတြင္ ယုိးဒယားသုိ႔ စစ္မထြက္မီ တိုေတာင္းလွေသာကာလ၌ သာသနာ့ဂုိဏ္းကြဲမ်ား ေပၚေပါက္သည္ကုိ ေျဖ႐ွင္းခဲ့သည္။

    ၀ိနည္းေတာ္ႏွင့္အညီ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ က်င့္သုံးေစသည္။ ၀ိနည္းေတာ္ကုိ မ႐ုိမေသ မလိုက္နာသူတုိ႔အား ဒဏ္ခတ္ေစရန္ မဟာဒါန္၀န္ ခန္႔အပ္သည္။ ၁၇၅၉-ခုႏွစ္တြင္ သာသနာေတာ္သန္႔႐ွင္းေရးအား တာ၀န္ယူေဆာင္႐ြက္ရေသာေၾကာင့္ ကုိးကြယ္မႈအမ်ဳိးမ်ဳိးအား သန္႔႐ွင္းေစခဲ့ရာ ပသီမြတ္စ္လင္မ္ တုိ႔၏ ဓေလ့ထုံးတမ္းအား ေမးျမန္းစဥ္ ေဂါ၀ိႏၵပုဏၰား၏ ေလွ်ာက္တင္မႈအရ ပသီမြတ္စ္လင္မ္ တုိ႔အား ဆင့္ေခၚေတာ္မူၿပီး စစ္ေဆးေမးျမန္းခဲ့သည္တြင္ သာသနာ့ယုံၾကည္္ခ်က္အား ေလွ်ာက္ထားခဲ့ၾကသည္။

    ေဂါ၀ိႏၵပုဏၰားစကားႏွင့္ ညီညြတ္သည္ဟု မင္းတရားႀကီးထင္မွတ္ေတာ္မူၿပီး ဆရာႀကီး(၄)ပါးအား အယူလြဲမွားေနသည္။ တရားေဒသနာေတာ္ ေဟာၾကားျပဳျပင္ရန္ အခ်ဳပ္အာဏာသားတုိ႔လက္သုိ႔ လႊဲအပ္ ခဲ့သည္။ မလိုက္နာျငင္းဆန္က စီရင္ရန္ အမိန္႔ခ်မွတ္ေတာ္မူခဲ့သည္။ ဆရာႀကီး(၄)ပါးတုိ႔မွာ ေနာက္သားေျမးတုိ႔အေရးေျမာ္ေတြးၿပီး ယုံၾကည္ခ်က္အတြက္ အသက္ေပးဆက္ခဲ့ၾကသည္။ ဆရာႀကီး(၄)ပါးကုိ ေခါင္းျဖတ္သတ္လိုက္သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ဥပၸါပ်ံ၊ ေတာ္လဲ၊ ငလ်င္လႈပ္၊ ေမွာင္ႀကီးက်ၿပီး ကုန္းေဘာင္ ေရႊျပည္တြင္ မုိးႀကိဳး(၁၃)ခ်က္ တစ္ၿပိဳင္တည္းပစ္ခတ္သည္။ ဤနမိတ္အား ဘုရင္မင္းျမတ္မွ နကၡတ္ေဗဒင္ပညာေက်ာ္ မ်ားအား ေခၚယူေမးျမန္းေတာ္မူရာ လူမ်ဳိးတစ္ရာ့တစ္ပါးတုိ႔တြင္ မည္သည့္လူမ်ဳိးဘာသာ ယုံၾကည္မႈကုိမွ ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္၊ မပယ္ဖ်က္သင့္ေၾကာင္း၊ ယခုအျဖစ္အပ်က္မွာ တစ္ရာ့တစ္ပါးေသာ လူမ်ဳိးမွ သူေတာ္စင္တုိ႔ ေသြးေျမက်၍ ဤသုိ႔ အတိတ္နမိတ္ႀကီးမ်ားျပပါသည္။ (၃)ႏွစ္မုိးေခါင္ရန္ ကိန္း႐ွိပါေၾကာင္း ပညာ႐ွိမ်ားမွ ေလွ်ာက္တင္ၾကသည္။

    ဘုရင္မင္းျမတ္မွ ဆရာႀကီး(၄)ပါး အေျခအေန၊ ကၽြန္ယုံေတာ္မ်ားအားေမးေတာ္မူရာ ဆရာႀကီးတုိ႔ မေခ်မငံျပဳ၍ လက္လြန္သြားေၾကာင္း သံေတာ္ဦးတင္ရာ အသင္တုိ႔ မိုက္မဲေလစြတကားဟု အျပစ္ေတာ္ တင္ကာ မလုိတမာကုန္းေခ်ာသည့္ လက္သုံးေတာ္ ၀ကၤပုဏၰားအား ေထာင္သြင္း၍ အက်ဥ္းထားေစ အမိန္႔ေတာ္သတ္မွတ္ၿပီး ဆရာႀကီး(၄)ပါး ခႏၶာ၀န္ခ်ရာေနရာသုိ႔ သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈရာ ျခေတာင္ပုိ႔(၄)လုံး ျဖစ္ေနသည္ကုိျမင္ေတာ္မူလွ်င္ အမွန္ပင္သူေတာ္စင္မ်ားပါတကားဟု ယူက်ဳံးမရျဖစ္ကာ ၎ေနရာကုိ မင္းမႈထမ္းမ်ားအား သဲျဖဴခင္း၊ ရာဇမတ္ကာၿပီး ေ႐ႊထီး(၄)လက္မုိး၍ အေစာင့္ထားရန္ အမိန္႔ေတာ္ သတ္မွတ္ခဲ့သည္။ နန္းေတာ္သုိ႔ျပန္ၿပီး ၀ကၤပုဏၰားမိုက္အား သတ္ေစရန္ အမိန္႔ခ်ကာ သုံးေထာင္ခုႏွစ္ရာ ဆရာႀကီးမ်ဳိးႏြယ္မ်ားကုိ ဆင့္ေခၚၿပီး မလုိတမာကုန္းေခ်ာစကားေၾကာင့္ ယူက်ံဳးမရျဖစ္ရေၾကာင္း ဆရာႀကီး(၄)ပါးကုိရည္စူး၍ ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ေလးေဆာင္လွဴဒါန္းတည္ေဆာက္ေပးမည့္အေၾကာင္း မိန္႔ၾကားေတာ္မူသည္။ ေျမဒူးၿမိဳ႕တြင္ မွန္စီေ႐ႊခ်ဗလီႀကီး(၄)လုံး တိုင္းရင္းသားအစၥလာမ္သာသနာ၀င္မ်ား အား ခ်ီးေျမွာက္ခဲ့သည္။


    ႐ွက်ရတြလ္အီမံက်မ္းလာ သခင္ႀကီး(၄)ပါးအေၾကာင္း

    ျမန္မာဘုရင္ကုိ တင္သြင္းလႊာ (၁၂၄၅-ခုႏွစ္၊ ေတာ္သလင္းလ)

    ဘုရားကၽြန္ေတာ္ ေျမဒူးၿမိဳ႕ေန သေဘၤာဘလီ၀င္၊ တကာႀကီးငယ္တုိ႔ႏွင့္ ပသီေက်ာင္းထိုင္ ဆရာမုိ႔ဟရစ္ဒင္ ေ႐ႊဘ၀ါးေတာ္ေအာက္ ႐ွိခုိးသံေတာ္ဦးတင္ပါသည္ဘုရား ။

    အင္း၀မင္းဆက္ စေနမင္းလက္ထက္ ျမန္မာသကၠရာဇ္ (၉၀၀)ေက်ာ္က မြတ္စ္လင္မ္လူေပါင္း သုံးေထာင္ခြန္ႏွစ္ရာတုိ႔သည္ ကာသီေရႊ၀ါ၊ ကာသီေရႊဒုံး၊ ကာသီပန္း၀ါ၊ ကာသီျမတ္ၾကာ မင္နာႏုရပ္၊ မင္းန၀ါဟရပ္၊ မင္းသီဟရပ္၊ မင္းေနမ်ဳိးဂုဏၰရတ္တု႔ိႏွင့္ ၀င္စားလာေရာက္ရာ စားၿမဲ ေနၿမဲ ေပးခ်သနားေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ေရႊခ်မွန္စီ ပလီ(၄)လုံး ေျမဒူးၿမိဳ႕အတြင္း တည္လုပ္သနားေတာ္ျမတ္ခံရ၍ က်မ္းဂန္ႏွင့္အညီ က်င့္ေဆာင္ေနထိုင္ၾကသည္ေနာက္ ယခု ဘုရင္မင္းျမတ္ေဘးေတာ္ အေလာင္းမင္းတရားႀကီးလက္ထက္ မြတ္စ္လင္မ္လူမ်ဳိးတုိ႔ကုိ မျမင္ဘူးသည္ႏွင့္ အပါးေတာ္တြင္ ကၽြန္ယုံ ပုဏၰား ေဂါ၀ိႏၵကိ ေမးေတာ္မူရာ ေဂါ၀ိႏၵပုဏၰားက ၎လူမ်ဳိးတုိ႔သည္ ၾကက္ငွက္ကၽြဲႏြားတုိ႔ကုိ အ႐ွင္လတ္လတ္ လွီးျဖတ္သစား၊ အယူမွားေသာသူ လူမ်ဳိးျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ ဟင္ဒြတ္စတံဒလင္လိ (ေဒလီ)ဗာရာဏသီၿမိဳ႕မ်ားက ႏွင္ထုတ္လိုက္ေသာသူမ်ားျဖစ္ပါေၾကာင္း ႐ွိခုိးသံေတာ္ဦးတင္၍ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးေဘး၊ ဆရာႀကီး မုဟမၼဒ္ေ႐ွာင္႐ွန္၊ ဆရာႀကီး မုိဟစ္ဗြလႅာ၊ ဆရာႀကီး႐ွမၼဒါရ္၊ ဆရာႀကီးအြတ္သမံ တုိ႔ကုိ အရေတာင္းေတာ္မူၿပီးလွ်င္ အစၥလာမ္ဘာသာကုိလႊတ္၍ ၀က္သားကုိစားရ မည္။ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုတုိ႔ကုိ ႐ွိခုိးပူေဇာ္ရမည္။

    ရာဇမာန္ပြား၍ ေထာင္မွာ အက်ဥ္းခ်ထား၊ ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္၊ အသက္ကုိ အေသသတ္မည္၊ ထုတ္ယူသြားရာ ၎ဆရာႀကီး(၄)ပါးတုိ႔သည္ သုသာန္၀မွာ ၀ုိဇူသန္႔စင္၍ ဒုိရကအတ္ နမာတ္ဖတ္႐ြတ္ ဒုိအာဆုေတာင္းၿပီးလွ်င္ ဦးခ်စစ္ဂ်ဒါတြင္းမွာ အေသခံေသာေၾကာင့္ ေကာင္းကင္က အတိတ္ႀကီးနမိတ္ႀကီးျပသည္။ ငလ်င္လႈပ္သည္။ ဥပၸါတ္ပ်ံသည္၊ ေတာ္လဲသည္။ နန္းေတာ္ကန္ေတာ့တိုင္ကုိ မုိးႀကိဳးပစ္သည္။ ေမွာင္က်သည္။ ေနမထြက္ ၾကယ္ေပၚသည္။ ေန႔ကုိညဥ့္အတိ ျဖစ္ေနသည္။ ေန႔ည၌မကြဲ႐ွိေနေသာေၾကာင့္

    ေဂါ၀ိႏၵပုဏၰားကုိ ေထာင္မွာ အက်ဥ္းထား သင့္၊ မသင့္ကုိ ခ်င့္ခ်ိန္၍ အဆုံးစီရင္မည္။ ၾကယ္သြားေနသြား အတိတ္ကိန္းခန္းကုိ နားလည္သူပညာ႐ွိ တုိ႔ကုိ ေခၚ၊ အမိန္႔ေတာ္ႏွင့္ေခၚၿပီးလွ်င္ ေမးေတာ္မူျပန္ရာ ၎ပညာ႐ွိတုိ႔က လူမ်ဳိးတစ္ရာ့တစ္ပါးတြင္ တစ္ပါးလူမ်ဳိးကုိ မပယ္သင့္၊ ဦးေခါင္းကေသြးသည္ ေျမတြင္စြန္းၿငိပါေသာေၾကာင့္ အစားအစာ မြတ္သိပ္ရန္၊ မုိးသုံးႏွစ္မၿခိမ္းမ႐ြာရွိမည္။ မုိးေမွာင္လည္း ခုႏွစ္ရက္လည္မွ လင္းမည္၊ ထင္ျမင္ပါေၾကာင္း ႐ွိခုိးသံေတာ္ဦးတင္ၾက၍ သူေတာ္စင္ မွန္မမွန္ကုိ သုႆာန္၀မွာ အေစာင့္ႏွင့္ထား၊ မိန္႔ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ၎ ဆရာႀကီးေလးပါးအေလာင္းသည္ မဖူးမေရာင္၊ မသုိးမပုတ္၊ က်ီးငွက္တုိ႔အခ်ဥ္း ေမွာင္လင္းသည့္ေနာက္ ခုႏွစ္ရက္႐ွိလွ်င္ ျခေတာင္ပုိ႔ေလးလုံး အထူးအဆန္းသည္ကုိ ေ႐ႊနားေတာ္ျမတ္ ၾကားသိေတာ္မူ၍ ရာဇမတ္ကာရန္ ေ႐ႊထီးေလးစင္းအုပ္ထား႐ွိသည့္ေနာက္ မုိးသုံးႏွစ္မၿခိမ္းမ႐ြာ႐ွိသည္ႏွင့္ ေျမဒူးၿမိဳ႕သုိ႔ ထြက္စံေတာ္မူ၍ မူးျမစ္တူးေဖာက္၊ ေ႐ႊဘုိကန္ေတာ္သုိ႔ ေရသြင္းေတာ္မူပါ ဆရာႀကီး(၄)ပါးတုိ႔ အဆက္အႏြယ္ကုိေခၚ၍ ေ႐ွးအစဥ္အလာ ဘာသာထုံးစံက်မ္းဂန္ထြက္႐ွိသည့္အတိုင္း က်င့္ေဆာင္ ကုိးကြယ္ စားေသာက္ေနထုိင္ၿမဲ ၿငိမ္၀ပ္စြာေနထိုင္ရမည္။ အထက္ကနည္း ေရႊခ်မွန္စီ ဗလီေလးလုံး ေျမဒူးၿမိဳ႕အတြင္း တည္လုပ္သနားေတာ္မူျပန္၍ ငါးႏွစ္ျမန္မာႏွင့္ ေရာေႏွာ႐ွိေနသည္ကုိ ၎မင္းတရားႀကီး လက္ထက္ကစ၍ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မြတ္စ္လင္မ္လူမ်ဳိးတုိ႔ ထင္ေပၚ စည္ပင္႐ွိၾကပါသည္။

    ၎ေ႐ႊခ်မွန္စီ တည္လုပ္ေတာ္မူခဲ့သည္။ သေဘၤာဗလီသည္ ပတိမ္းစားအေရးတြင္ သူပုန္လူဆုိးတုိ႔ ဖ်က္ဆီးပ်က္စီး၊ အမႈထမ္း ဆင္းရဲသားတုိ႔ မတည္မလုပ္ႏိုင္ ယခုတိုင္ ဗလီ၀င္လူတစ္ရာေက်ာ္တုိ႔သည္ ၀တ္၀ါ႐ုိဇာ နမာဇ္ ေစာင့္ထိန္းရန္ မ႐ွိသည္ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ ဘုရားကုိယ္စားေတာ္စားတည္လုပ္ မစေတာ္မူလွ်င္ ကမၻာထက္ဆုံးတိုင္ ကုသုိလ္ေတာ္သည္ အေခါင္အဖူးထူးျမတ္လွသည္။ သိမ္ဗလီျဖစ္ပါ၍ တည္လုပ္မစ သနားေတာ္ျမတ္ခံရပါမည့္အေၾကာင္းကုိ ေ႐ႊဖ၀ါးေတာ္ေအာက္ ႐ွိခုိးသံေတာ္ဦးတင္ပါသည္။

    (ေျမဒူး႐ိႈက္မုိဟ္ယစ္ဒီန္ (ခ) ဦးေ႐ႊေတာင္ေရး ႐ွဂ်ရတြလ္အီမံက်မ္းႏွင့္ ဖြသာေအ့အလြတ္႐ွဟူရ္က်မ္း၊ ၂-က်မ္းတြဲ စာ ၁၆၇-၁၆၉)

  • တိုင္းရင္းမြတ္စလင္မ္ စာျပဳစာဆို ပုဂိၢဳလ္ေက်ာ္မ်ား အတြဲ(၂)

    တိုင္းရင္းမြတ္စလင္မ္ စာျပဳစာဆို ပုဂိၢဳလ္ေက်ာ္မ်ား အတြဲ(၂)

    တိုင္းရင္းမြတ္စလင္မ္ စာျပဳစာဆို ပုဂိၢဳလ္ေက်ာ္မ်ား အတြဲ(၂)

    ေရးသားျပဳစုသူ – အျငိမ္းစား ပါေမာကၡ ေဒါက္တာေအာင္ေဇာ္

    ဒီစာအုပ္မွာ ပါ၀င္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္ၾကီးေတြကေတာ့ ….

    ၁။ ေသြးေသာက္ႀကီးေဇယ်ာရန္ကင္း ဦးတုံးျဖဴ
    ၂။ ကင္းတားကုလားပ်ဳိ ဗိုလ္ပို
    ၃။ ျမန္္မာ့ဘာဏုရာဇာေမာင္လာနာ
    ၄။ ၀ိပႆနာက်မ္းျပဳဆရာ႐ႈိက္အစၥမာအိလ္
    ၅။ အလကၤာေက်ာ္စြာ ဘိလပ္ျပန္ဆရာညိန္း
    ၆။ ဘာသာျပန္၀တၳဳဆရာ အမူၾကင္
    ၇။ ျမန္မာစာညြန္႔ေပါင္းက်မ္းအဖြဲ႕၀င္ ဦးလွဒင္
    ၈။ ေလြ႕ေလြ႕ရမ္းရမ္း လွဴဒါန္းသည့္ ပုဂ္ၢဳိလ္ဟာဂ်ီဦးဘအုိ
    ၉။ ပဥၥ႐ူပံ ဦးခ
    ၁၀။ ၿမိဳင္ဆိပ္က မအန၀ီ
    ၁၁။ ႏိုင္ငံေက်ာ္ဓမၼကထိက ၀ဏၰေက်ာ္ထင္ဟာဖိဇ္ဟစံရွား
    ၁၂။ ပါဠိပါေမာကၡႀကီး အဟ္မဒ္ကာစင္
    ၁၃။ ကာတြန္း၀ိဇၨာ ၊ ဒါ႐ိုက္တာ သ႐ုပ္ေဆာင္ဦးဘကေလး
    ၁၄။ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာႀကီး ဦးကာ
    ၁၅။ မြဖ္သီဟာဂ်ီအဗ္ၺဒြလ္စြတ္ဗဟန္
    ၁၆။ သီခ်င္းႀကီးအဆုိေက်ာ္ ဦးအလီ (ဒဂုန္ေမာင္ႀကီး)
    ၁၇။ အိုလမာအဖြဲ႕ ကနဦးဘာသာျပန္ဆရာ ေမာ္လာနာ ရဟ္မသြလ္လာ
    ၁၈။ သီရိပ်ံခ်ီဦးဘစိန္ M.Sc, B.C.S
    ၁၉။ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးဆရာႀကီးဦးရာဇတ ္B.A (NAT)
    ၂၀။ ဓမၼကထိကဆရာသိန္႔
    ၂၁။ သုေတသီအမတ္မင္းဦးဘိုးခိုင္
    ၂၂။ ကဗ်ာစာဆို ဦးပု (ျဖဴး)
    ၂၃။ စြယ္စုံအႏုပညာရွင္ ရတနာပုံေမာင္စု
    ၂၄။ မုိးက်ဗလီေရွ႕ေဆာင္ မုဖ္သီမုဟမၼဒ္စြေလဟ္အမီနီ
    ၂၅။ ဦးဘရွီးေအာင္ေက်ာ္
    ၂၆။ သီရိပ်ံခ်ီ ဦးဘေသာင္းB.Sc
    ၂၇။ အန္ဆြာရီဖခင္ႀကီးဆရာႀကီး ဦးအဟ္မဒ္
    ၂၈။ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ဆရာႀကီး ဆာေလကိုတ၀လ္ B.Sc
    ၂၉။ ေတာ္၀င္စာေပအဖြဲ႕၀င္ ဦးဘေသာ္
    ၃၀။ ရာဇ၀င္သုေတသီ ေရႊဘိုဦးဘဦး
    ၃၁။ စာေပဥယ်ာဥ္မွဴး ဆရာဒဂုန္သိန္း
    ၃၂။ ဆရာႀကီး အဲမ္အီဘရာဟင္
    ၃၃။ မဟာသေရစည္သူဦးေဖခင္
    ၃၄။ ေမာင္လာနာM.A. ဂနီ
    ၃၅။ ေတာင္တြင္းႀကီး ဟာဂ်ီ
    ၃၆။ ႏိုင္ငံဂုဏ္ရည္ပထမဆင့္ဆရာခ်ယ္
    ၃၇။ ေတာ္၀င္သမုိင္းပညာရွင္ ေဇယ်ေက်ာ္ထင္ဗိုလ္မွဴးဘရွင္ B.A (Hons) M.R.A.S, M.R.N.S
    ၃၈။ ကမာၻ့အလင္းဆရာႏူးရ္
    ၃၉။ စီေအ ဦးဗလြင္
    ၄၀။ ဆရာႀကီး ဦးဃနီ (ဓူ၀ံ)
    ၄၁။ ဆရာဦးကို M.A (မႏၲေလးတကၠသိုလ္)
    ၄၂။ ပီကင္းျပန္ ျခင္းဦးဘသိန္း
    ၄၃။ အိုလမာအဖြဲ႔ခ်ဴပ္ ဥကၠဌၾကီး အိဗ္ရာဟင္မ္ အဟ္မဒ္ မဇြာေဟရီ
    ၄၄။ သီရိပ်ံခ်ီဆရာဃာဇီ မုဟမၼဒ္ဟာရွင္
    ၄၅။ နုိင္ငံဂုဏ္ရည္ ပထမဆင့္ ဗုိလ္မွဴးၾကီးတင္စုိး
    ၄၆။ ေမာင္လာနာ ကာရီ မကၠဆူဒ္အဟ္မဒ္ခန္း ဦးခင္ေမာင္ၾကီး
    ၄၇။ ဓာတုေဗဒပါေမာကၡ ဆရာ ဦးေအာင္ခင္
    ၄၈။ ပါလီမန္အမတ္ ေဒၚေအးညႊန္႔
    ၄၉။ ဘာသာျပန္မွဴး ေမာ္လ၀ီ နူးရ္မုဟမၼဒ္ဦးခင္ေရႊ
    ၅၀။ ေမာင္လာနာ ဖရီဒြတ္ဇမာန္းဦးသိန္းေမာင္
    ၅၁။ သုေတသီ စာဆို ဇာလီရွင္
    ၅၂။ စာေရးဆရာ သမိုင္းသုေတသီ ပသီဦးကိုကိုေလး

     

    PDF Download လုပ္ရန္  Click Here
    Myanmar Muslim Vol-2 by Dr-Aung Zaw