News @ M-Media

Tag: D-Rose

  • ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေလးေပါ့

    ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေလးေပါ့

    စက္တင္ဘာ ၂၉ ၊ ၂၀၁၅
    M-Media
    ႏွင္းဆီခင္ေရးသည္။
    be happy
    ေျပာစရာလိုမယ္ေတာင္ မထင္ပါဘူး။ ေလာကမွာေပ်ာ္ခ်င္ၾကသူေတြခ်ည္းေပါ့။ စိတ္ညစ္စိတ္ရႈပ္ၿပီး မႈိင္ႏုိင္ေနခ်င္သူလို႔လည္း မရွိတန္ေကာင္းပါဘူး။ ဘဝရဲ႕ေန႔သစ္တိုင္းကို အေပ်ာ္ေလးေတြႏွင့္ခ်ည္းျပည့္ေနေစခ်င္တာ လူတိုင္းရဲ႕ ဆႏၵလို႔ဆိုရမွာပါ။

    ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔ဘဝမွာေတာ့ အတြန္းအတိုက္၊ အတိုးအႏွက္ေတြကို ကံၾကမၼာဆိုတာႀကီးက ျဖန္႔ေဝေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေပ်ာ္ခ်င္တိုင္းေပ်ာ္ လို႔မွ မရတာလို႔ လူငယ္ အမ်ားစုက ယူဆထားၾကတယ္။ မွန္ပါတယ္၊ အခ်ိန္ျပည့္ တက္ၾကြ ေပ်ာ္ရႊင္ေနသူလို႔ ဘဝမွာမရွိႏိုင္ဘူးဆိုေပမယ့္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ၾကည္ႏူးေပ်ာ္႐ႊင္ေနေအာင္ လုပ္ယူလို႔ေတာ့ရတယ္လို႔ ပညာရွင္ေတြက ဆိုမိန္႔ၾကတယ္။ ေလာကဓံရဲ႕အထိုးအႏွက္ကို ဥာဏ္ပါပါ တြန္းလွန္ရင္း လြတ္ေျမာက္မႈကို ႀကိဳးပမ္းႏုိင္တယ္လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ အရွိန္မပ်က္လည္ပတ္ေနတဲ့ ကမာၻႀကီးကို ဟန္ခ်က္ေနရာကေန ေရႊ႔ပစ္လိုက္ႏုိင္တယ္လို႔ သိပံပညာရွင္တစ္ခုရဲ႕ၾကံဳးဝါးသံဟာ လက္ေတြ႔ျဖစ္လာႏုိင္ မျဖစ္ႏုိင္ဆိုတာထက္၊ ကိုယ့္ဘဝရဲ႕အညွာကို ကိုင္လႈပ္ၿပီး ေျပာင္းလဲပစ္ႏိုင္တာကေတာ့ သူမ်ားမဟုတ္ဘူးေနာ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပဲဆိုတာေတာ့ ယံုထားလိုက္ပါ။ ဒါဆိုရင္ ဘယ္လိုပံုစံႏွင့္မ်ား ေျပာင္းလဲပစ္ႏုိင္ပါလိမ့္လို႔ ေတြးစရာရွိလာမွာ ေသခ်ာတယ္။

    အေျဖကေတာ့ လြယ္လြယ္ရွင္းရွင္းေလးပါ။ မွန္မွန္ကန္ကန္ေတြးေတာဆင္ျခင္ျခင္းပဲေပါ့။ ကိုယ့္ဘဝ အတြက္ ျဖစ္သင့္တာ၊ ျဖစ္ႏုိင္တာ ျဖစ္ေခ်ရွိတာေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္ႏွင့္ ဦးဆံုးေတြးေခၚဖို႔လိုတယ္။ ၿပီးမွ တစ္ဆင့္ၿပီး တစ္ဆင့္ တိုးျမွင့္တက္လွမ္းသင့္တယ္။ ဘယ္လိုႀကိဳးစား ႀကိဳးစားဘာမွျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူးဆုိတဲ့ အပ်က္အေတြးေတြးတာ မ်ိဳးကိုေတာ့ ေရွာင္မွ။ ဘာမွမလုပ္ဘဲ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ထိုင္ငိုင္ေနၿပီး စိတ္ဓါတ္ က်ေနတာဟာ ေန႔စဥ္ ဘဝကိုေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ကန္႔လန္႔ထိုက္ေနတာေတာ့ အမွန္ပဲ။

    ေကာင္းၿပီ။ သင့္ေတာ္မွန္ကန္တဲ့အေတြးေတြနဲ႔ ဘဝကိုအသစ္စတင္ၿပီး ႀကိဳးပမ္းမယ္လို႔ေတာ့ ရည္ရြယ္ရင္ေပါ့။ လူငယ္ဘဝ စိတ္ျမန္လက္ျမန္ ရွိတယ္။ အီေလးဆြဲၿပီး ထိုင္ေစာင့္ မေနခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေရတြင္းတူးၿပီးၿပီဆိုတာနဲ႔ ေရၾကည္ေရသန္႔ကို တစ္ဝႀကီးေသာက္ပစ္ လိုက္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးကိုေတာ့ ထိန္းရမွာျဖစ္တယ္။ သူမ်ားတကာ အျမင့္ႀကီးကို လွမ္းတက္ခ်င္သူဟာ သူမ်ားတကာ အိပ္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ အနားယူေနတုန္းမွာ ဝိရီယရွိရွိ ႀကိဳးစားတတ္ၾကတာကိုလည္း ေမ့မထားသင့္ဘူး။

    တစ္ခုရွိတာက ဇြဲရွိျခင္းရဲ႕တစ္ဆက္တည္း အေနႏွင့္ စိတ္ရွည္ၾကံ့ခိုင္ျခင္းဆိုတာက ကပ္ၿပီးပါေနသင့္တာမ်ိဳး။ ဆိုလိုတာက ကိုယ့္ရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ျပည့္မွီၿပီး ေနေပ်ာ္တဲ့ ဘဝေလးကိုပုိင္ဆိုင္ဖို႔အတြက္ ေန႔မအား ညမနားႀကိဳးစားၿပီး နားခ်ိန္အားခ်ိန္ဆိုတာ လံုးဝမရွိသင့္ဘူးလို႔ေတာ့ မဆိုလိုပါဘူး။ တစ္စိုက္မတ္မတ္ႀကိဳးစားျခင္းဆိုတာမွာ စိတ္ေရာလူပါေျဖေလွ်ာ့ အနားယူေပးျခင္းဆိုတာ မျဖစ္မေန လုိအပ္ခ်က္တစ္ခု။ဘဝမွာခက္ခဲ ပင္ပန္းမႈေတြနဲ႔ခ်ည္း ရုန္းကန္မွေအာင္ျမင္မႈကို ရႏုိင္တယ္ဆိုတဲ့ သီအိုရီကို အရုိးစြဲကိုင္ မထားသင့္ပါဘူး။ စိတ္ၾကည္လင္ေပါ့ပါးမႈ အျပည့္ႏွင့္ နားခ်ိန္၊ အားခ်ိန္၊ အလုပ္ႀကိဴးစားခ်ိန္ဆိုတာေတြကို ဟန္ခ်က္ညီညီရွိဖို႕ကသာ အေရးႀကီးဆံုးပါ။

    ေယဘုယ် သေဘာေျပာရရင္ ကုိယ့္ရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ကို အာရုံစူးစိုက္ၿပီး စိတ္ဖိစီး တင္းက်ပ္မႈေတြကုိဖယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေလွ်ာ့ႏုိင္ သေလာက္ေလွ်ာ့ခ်၊ အပ်က္အေတြးေတြဝင္ မလာေအာင္တားဆီး၊ ဒါေတြဟာ မျဖစ္မေနေဆာင္ရြက္သင့္တဲ့ အခ်က္ေတြပါ။ ေလာကဓံ ဆိုတာကေတာ့ သူရဲ႕လုပ္ရုိးလုပ္စဥ္ တာဝန္တစ္ခုအေနနဲ႔ တိုက္ခိုက္ထိုးႏွက္ေနမွာပဲ။ ကိုယ္ကသာ ျဖစ္ သင့္တာ၊ ျဖစ္ခ်င္တာႏွင့္ ျဖစ္လာႏုိင္တာေတြကို ခ်င့္ခ်ိန္ေတြးဆတတ္ဖို႔လိုတယ္။ ၿပီးေတာ့ စိတ္ကူးယဥ္ အိမ္မက္ခ်ည္းမက္ေနတာထက္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္နႈးစရာေကာင္းတဲ့ ေရႊေရာင္ေန႔သစ္ေတြကို တကယ္ပဲ ေမွ်ာ္မွန္းၿပီး လက္ေတြ႔ဆန္ဆန္အလုပ္ႏွင့္ သက္ေသျပရမွာပါ။

    ဘဝမွာေအာင္ျမင္ေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ေပါ့။ ကိုယ္ေမွ်ာ္မွန္းထားတာ တစ္စံုတစ္ရာရွိတယ္။ ေတြးေတာၾကံဆၿပီး ႀကိဳးစားတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာသိပ္ၿပီး မယံုရဲသလိုျဖစ္ေနတာမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဆန္းစစ္ဖို႔လိုလာၿပီ။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ငယ္ဘဝမွာ မိဘ (အထူးသျဖင့္ ဘိုးဘြားေတြက) စိုးရိမ္တႀကီးနဲ႔ ဟန္႔တားခဲ့တာေတြ မ်ားတာပဲျဖစ္ျဖစ္ “ဟိုမလုပ္နဲ႔” “ဒါလုပ္ပါလား” ေတြႏွင့္ တရစပ္ၾကားနာၿပီး ႀကီးျပင္းလာရသူေတြမွာ ေဝခြဲမရ၊ မေရမရာစိတ္ေတြျဖစ္ေလ့ရွိတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္ကုိ ျပည့္ေျမာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။ စိတ္ကူးတိုင္းျဖစ္ပါ့မလားဆိုၿပီး တြန္႔ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္ျဖစ္ေနျပန္ေရာ။ အဲဒီအက်င့္ကို အရင္ဆံုးေဖ်ာက္ပစ္ဖို႔ကလည္း သူမ်ားအကူအညီယူစရာမလိုပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္ကပဲ စိတ္ဓာ္ႏွင့္အျမင္ကိုေျပာင္းလဲပစ္ႏုိင္တာပါ။ ဒါဟာကိုယ့္ဘဝအတြက္ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ၿပီး ၾကည္ႏႈးစရာေန႔ရက္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္လာႏုိင္တ့ဲ အခြင့္အေကာင္းတစ္ရပ္လို႔ပဲလို႔ အေသအခ်ာ သေဘာေပါက္ လက္ခံလိုက္ရင္ ကိုယ့္စိတ္ဓာတ္ကိုအေျခခံဖို႔ အဲဒီအခါ တစ္စံုတစ္ေယာက္ဆီက ဘာအခြင့္အေရးေကာင္းေတြ၊ ဘာအကူအညီေတြမ်ား ရပါ့မလဲ၊ အဲဒါေတြရလာရင္ေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ဘဝေလးတစ္ခု ရတန္ေကာင္းရဲ႕ဆိုတဲ့ အေတြးေတြရွိမလာႏုိင္ေတာ့ဘူး။

    လက္ေတြ႔ႀကိဳးစားမႈႏွင့္ တစ္ထပ္တည္းလုိက္ေနတာက သင့္ေတာ္မွန္ကန္တဲ့ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ဓာတ္ ဆိုတာ ေမ့မထားပါႏွင့္။ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ အတြက္ (စိတ္ဓာတ္မက်ဘဲႏွင့္) ျဖစ္သင့္တာေတြကို တစ္ေန႔ခ်င္းျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္  ႀကိဳးစားသြားဖို႔ စိတ္ကူးမယ္ ဆိုရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ျမင္မႈ ဆိုတာ ကိုယ့္ရဲ႕အေဝးႀကီးမွာ မဟုတ္။ လက္တစ္ကမ္းတင္ပါပဲ။ အေရးႀကီးတာက ခိုင္ခိုင္မာမာ ယံုၾကည္မႈရွိရမယ္။ အေတြးအေခၚမွန္ကန္ၿပီး တစ္စိုက္မတ္မတ္ ႀကိဳးစားဖို႔ပါပဲ။ ေကာက္ရိုးမီး အားထုတ္မႈမ်ိဳးကေတာ့ ကိုယ့္ဘဝရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္ ေဝးသည္ထက္ေဝးေအာင္ တြန္းပို႔ေနမွာပါဆိုတဲ့အေၾကာင္း။

    ႏွင္းဆီခင္

  • ေသာကကို ေရေလာင္းေပါင္းသင္ျခင္း

    ေသာကကို ေရေလာင္းေပါင္းသင္ျခင္း

    စက္တင္ဘာ ၁၈ ၊ ၂၀၁၅
    M-Media
    ႏွင္းဆီခင္ေရးသည္။
    why-do-I-feel-anxious_364x200_117155371
    လူတစ္ခု ပူမႈရယ္က ကုေဋ မကခ်င္ပါဘူးေနာ္။ မိုးလင္းလို႔ မ်က္စိႏွစ္လံုး ပြင့္လာတယ္ ဆိုကတည္းက မနက္ခင္းေန႔သစ္ရဲ႕အေပ်ာ္ေလးေတြက အေတြးထဲကို ဝင္လာမယ့္အစား၊ အပူေတြ ေသာကေတြႏွင့္ စိတ္ပူပန္မႈေတြက ေဆာင့္ၿပီး ဝင္လာတတ္တာကလား။ ၾကည့္ အလုပ္သြားရဦးမယ္၊ ကားပိတ္လို႔လမ္းမွာ အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီး ျဖဳန္းပစ္ရဦးမွာ၊ အလုပ္ေနာက္က်ရင္ အထက္ အရာရွိေ႔ရွမွာ မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ အဆူအေဟာက္ခံေပဦးေတာ့ ေနာက္က်မယ္ ထင္ရင္ အိမ္က ခပ္ေစာေစာထြက္လာေပါ့၊ ဆင္ျခင္ေတြ လာမေပးနဲ႔ဆိုတဲ့ အရာရွိရဲ႕စကားေတြကို ခံရပါမ်ားလုိ႔ အလြတ္ရေနၿပီ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဆင္ျခင္ဖံုးေဒသကေန ၿမိဳ႕ထဲေရာက္ဖို႔ အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီး ေပးရမွန္းသိတယ္။ ေစာေစာထြက္ပါလားဆိုေတာ့ အလုပ္ကို ယူသြားဖို႔ ထမင္းခ်ိဳင့္က မမွီျပန္ေရာ။ စီစဥ္ ခ်က္ျပဳတ္ေပးေနတဲ့ အေမတို႔ အမတို႔ကုိလည္း ပူဆာရမွာ အားနာလွၿပီး ေတြးလိုက္ရင္ ေသာကေတြအပူေတြ အရြယ္ႏွင့္ကို မမွ်ဘူးလို႔ ထင္မိတတ္ၾကတယ္။

    ရွိေသးတယ္။ အလုပ္ထဲမွာပဲ ကိုယ့္လို ပင္ပင္ပန္းပန္း ကားတိုးမလာရဘဲ အိမ္ကေနကားေလးႏွင့္ အခန္႔သားလာသူေတြ အိမ္ကကားႏွင့္ လုိက္ပို႔သူေတြ၊ ယုတ္စြ အဆံုး တကၠစီေလးစီးလို႔ အၿငိမ့္သားလာၾကသူေတြ စံုလို႔ေပါ့။ ခက္တာက ကိုယ္ရတဲ့ လခက ိုမ်က္ေစာင္း ထိုးၾကည့္ရင္ တကၠစီခကို မျဖဳန္းရဲေတာ့ဘူး ျဖစ္သြားေရာ။ ေနာက္ၿပီး အေမတို႔ကို ကိုယ္ရတဲ့ လခေလးထဲကေန ကန္ေတာ့ခ်င္ေသးတာလည္းျဖစ္လို႔ အစစေခၽြတာတာ စစ္စီတာဟာ အက်င့္တစ္ခုလိုျဖစ္ေနတယ္။ ဒီထက္လခပိုေကာင္းၿပီး ဟန္က်မယ္ထင္တဲ့ အလုပ္ တစ္ခုခုမ်ားရရင္ လက္ရွိအလုပ္ကို ေျခစံုကန္ပစ္လိုက္မယ္လို႔ စိတ္ထဲက ခဏခဏၾကံဳးဝါးမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ကူးက စိတ္ကူးပဲေလ။ လက္ေတြ႔မွျဖစ္မလာတာ၊ ရုန္းေနရဦးမွာပါ လို႔တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕လူငယ္ေတြ ေတြးေတာမိၾကတယ္။ (ရင္ဖြင့္သူေတြလည္းွရွိၾကတယ္။)

    ေကာင္းၿပီ။ လုပ္ငန္းခြင္ကို ဝင္ၿပီဆိုတာႏွင့္ အခက္အခဲဆိုတာ အနည္းႏွင့္အမ်ား ၾကံဳရမွာ သဘာဝပါပဲ။ အေရးႀကီးတာက ကိုယ့္ဘဝမွာ ေရွာင္လြဲမရတဲ့ ေသာက၊ ဒုကၡေတြကို ဘယ္လိုရင္ဆိုင္မယ္၊ ေက်ာ္လႊားမယ္ဆိုတာကသာ အဓိကက်ပါတယ္။

    ေသာကစိုးထိတ္မႈေတြကို ေရေလာင္း ေပါင္းသင္ေနလို႔ကေတာ့ တစ္ေန႔တစ္ျခား ရွင္သန္ႀကီးထြားလာမွာ ျဖစ္ သလို၊ ေရမေလာင္း ေပါင္းမသင္၊ ေျမၾသဇာ မေကၽြးဘဲ ထားပစ္လိုက္ရင္ေတာ့ အျမစ္ပါေသၿပီး မ်ိဳးျပတ္ေရာ လို႔ ပညာရွင္တစ္ဦးက ဆုိတယ္။ အခက္အခဲႏွင့္ ေသာကေတြဆိုတာ သူ႔ဘာသာ ရွင္သန္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ အားေပးအားေျမွာက္ လုပ္ေပးသူရွိေနတာကိုး။ ဘဝမွာ ေရွာင္လြဲမရတာ ေလာကဓံ၊ တစ္နည္းေျပာရရင္ အခက္အခဲႏွင့္ ေသာကဆိုတာ လူ႕ဘဝရွင္သန္မႈႏွင့္ အျမြာလို႔ ကပ္တြယ္ေနတတ္တာမ်ိဳး။

    ေခါင္းထဲမွာ ေသာကၿပီးေသာက ေတြးေနရင္ေတာ့ ေသာက ပိလို႔ ေသရုံသာရိွပါေတာ့မယ္။ အဲဒီလို ေတြးေငးေနတဲ့ အခ်ိန္ပိုရွိေနျခင္းက ကိုယ့္ဘဝရဲ႕အႀကီးဆံုး ရန္သူလို႔႔ပဲ ဆိုပါရေစ။ အခက္အခဲေတြကေန လြတ္ေအာင္ ထြက္ေျပးလုိ႔လည္း မရျပန္ဘူး။ ဒီေတာ့ တစ္စံုတစ္ခု လုပ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားရမွာပါ။ ကိုယ့္မွာအဓိက ပိုင္ဆိုင္ထားတာ ဇြဲသတၱိ၊ ဘယ္သူမွ ျဖိဳဖ်က္လုယူလုိ႔မရဘဲ ကိုယ္ပိုင္ အရည္အေသြးမို႔ ရုန္းကန္ လႈပ္ရွားေတာ့မယ္ဆိုရင္ေပါ့။ အဲဒီဇြဲသတၱိဟာ တကယ့္ကို တြန္းအားျဖစ္လာမယ္ဆိုတာေတာ့ အေသအခ်ာယံုထားပါ။

    ေနာက္တစ္ခုက စိတ္ဓာတ္ၾကံ့ခိုင္ဖို႔။ ကိုယ္ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ကိစၥတစ္ခုခုကို သူေျပာငါေျပာႏွင့္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ မသြားဖို႔ အေရးႀကီးဆံုး။ ျမည္းတစ္ေကာင္ႏွင့္ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ဇာတ္လမ္းမွာ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ အထိုးအႏွက္ စကားေတြေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး လိုရာ မေရာက္ခဲ့တဲ့ သားအဖႏွစ္ေယာက္ကို စံထားရင္ေပါ့။ ကိုယ့္ေသာကကိုျဖိဳ၊ အခက္အခဲေတြကိုေျဖရွင္း စတာေတြကိုလုပ္ရာမွာ ရလာမယ့္ အက်ိဳးဆက္ကို ေမွ်ာ္ေတြးမေနဖို႔လည္း လိုတယ္။ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာေတြကို တစ္စိုက္မတ္မတ္ လုပ္သြားျခင္းဟာ ေတြးေငးေနဖို႔ အခ်ိန္မရွိေအာင္ျဖစ္သြားေစႏိုင္တာေတာ့ အမွန္ပဲေလ။

    ရွိေသးတယ္။ ကိုယ့္ေသာကေတြ ဒုကၡေတြကို လူေတြတိုင္း ထုတ္ထုတ္ညည္းျပတာ အက်င့္တစ္ခုလိုျဖစ္ေနသလားဆိုတာ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ဆင္ျခင္သံုးသပ္သင့္တယ္။ ကိုယ္ေျပာျပတဲ့အခါ တစ္ဖက္သားက တကယ္ပဲ ခံစားၿပီး ႏႈတ္၊ လက္စတာေတြႏွင့္ ကူညီေပးရင္ေတာ့ အေကာင္းသားေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အခါခပ္သိမ္းဆိုသလို ကိုယ့္အတြက္အကူအညီရဖို႔ဆိုတာ ေမွ်ာ္လင့္ထားလို႔ မရျပန္ဘူး။ ေနာက္ၿပီး ကိုယ့္ဘာသာေသလုေျမာပါး ခံစားေနရတာ၊ နားေထာင္ေပးသူက ကိုယ္မဟုတ္ဘူး။ သူကအဲဒီေလာက္ ဘယ္ခံစားႏုိင္ပါ့မလဲ ။ ေနာက္ၿပီး အျမဲတမ္းလိုလို စာနာေပးႏိုင္ပါ့မလား။

    ဒီေတာ့ ကိုယ့္အခက္အခဲကို အတတ္ႏုိင္ဆံုးေျဖရွင္းဖို႔ နည္းလမ္းေတြၾကံဆဖို႔လိုတယ္။ တစ္ခုရွိတာက ကိုယ့္အက်ိဳးကို တကယ္လိုလားၿပီး ဗဟုသတအေျမာ္အျမင္ရွိသူေတြဆီက အၾကံေကာင္းဥာဏ္ေကာင္းရႏုိင္စရာရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပံုေသတြက္ထားလို႔ေတာ့ မရဘူး။ အဲဒီသူမွာ ဘယ္လိုအေျခအေန၊ ဘယ္လိုစိတ္ခံစားမႈရွိေနမယ္ဆိုတာ ႀကိဳတင္မသိႏုိင္ဘူးဆိုေတာ့ အဲဒီလုိ (ေမွ်ာ္လင့္ထားသေလာက္) အကူအညီမရခဲ့ဘူးဆိုရင္ မရ ရေလျခင္းရယ္လို႔ စိတ္အပင္ပန္းမခံပါနဲ႔။ လူေတြဟာကိုယ့္အခက္အခဲႏွင့္ကိုယ္၊ ဒုကၡကိုယ္စီရွိႏုိင္ပါလားဆိုတာကို အသင့္အတင့္ႏွလံုးသြင္းၾကည့္ဖို႔႔ပဲလိုတယ္။ ဒါဆိုရင္ ကိုယ္စိတ္ေပ့ါပါးၿပီး ခံစားရသက္သာမွာ ေသခ်ာတယ္။

    ကိုယ့္ကိစၥ ကိုယ့္အက်ိဳးေဆာင္ရြက္ရင္း၊သူမ်ားကိစၥသူမ်ားအက်ိဳးကို (ျဖစ္ႏုိင္ရင္) တစ္ႏုိင္တစ္ပိုင္ကူညီေဆာင္ရြက္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေပါ့။ ကိုယ့္ရဲ႕ေသာကေတြဟာ သူရဲ႕ပီတိေတြေၾကာင့္ အရည္ေပ်ာ္သြားသလို ခံစားရမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ပညာရွင္ေတြက ဆိုမိန္႔ၾကတယ္။

    သူမ်ားအေပၚေကာင္းတဲ့သူဟာ ကိုယ္တိုင္အတြက္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေစတဲ့သူပါတဲ့ေလ။ ဒီေတာ့ ဘဝမွာ ရုန္းရင္းကန္ရင္း ေသာကကိုျဖိဳ၊ ျပိဳသြားရိုးအမွန္ပါလို႔ ခံယူရင္း။

    ႏွင္းဆီခင္

  • ကိုယ့္အေပၚအေကာင္းဆံုးျဖစ္ရေအာင္

    ကိုယ့္အေပၚအေကာင္းဆံုးျဖစ္ရေအာင္

    ၾသဂုတ္ ၃၁ ၊ ၂၀၁၅
    M-Media
    ႏွင္းဆီခင္ေရးသည္။
    the best person
    စာတစ္အုပ္မွာဖတ္ဖူးတယ္။ “သူမ်ားတကာ အေပၚေကာင္းတဲ့သူဟာ ကိုယ့္အေပၚအေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေစတဲ့သူ” တဲ့။

    စိတ္ကူးေတြ အေတြးေတြ႐ွိတဲ့သူတိုင္း စိတ္ဖိစီးမႈႏွင့္ကင္းတယ္လို႔ မ႐ွိပါဘူး။ ဆင္ျခင္ဥာဏ္႐ွိတဲ့ လူ႔သဘာဝအရ စိုးရိမ္ေသာကျဖစ္တာ ဆန္းတယ္လို႔မွ မဟုတ္တာ။ ဆိုပါစို႔။ တိရစာၦန္ေတြဆိုရင္ စိတ္ေသာကမ႐ွိဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ သူတို႔မွာ ေနာက္ေန႔အတြက္တို႔ နက္ျဖန္အတြက္တို႔ဆုိတဲ့ အေတြးစိတ္ကူးဆိုတာမွ မ႐ွိပဲကိုး။ လူဆိုတာက တိရစာၦန္ႏွင့္ ႏႈိင္းမရေအာင္ အသိဥာဏ္ၾကြယ္သူေတြမို႔ ေသာကႏွင့္ယွဥ္တဲ့ ဆင္ျခင္ဥာဏ္သံုးျခင္းဆုိတာ ႐ွိေနပါတယ္။ ေသာကတို႔ စိုးရိမ္မႈဆိုတာက လူရဲ႕အျမြာ ကိုယ္ပြားလို႔ပဲ ဆိုရမလား။ ေသာကကင္းတယ္လို႔ မဆိုႏုိင္ဘူးေပါ့ေနာ္။ တစ္ဦးစီရဲ႕ခံႏုိင္ရည္ႏွင့္ အရည္အေသြးေပၚလိုက္လို႔ အနည္းငယ္အမ်ား ခံစားရတာခ်င္းေတာ့ ကြာတာေပါ့။ ေကာင္းၿပီ ေန႔စဥ္ဘဝမွာ အခက္အခဲေတြေၾကာင့္ၾကမႈေတြႏွင့္ လံုးေထြး ရစ္ပတ္ေနရတာေၾကာင့္ ခ်ံဳးက်သလို ခံစားသြားရတယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။ ဒါဆိုရင္ သက္တမ္းမေစ့ခင္ ဘဝေသေနရင္ရၿပီေပါ့။ မျဖစ္သင့္တာပဲေလ။ အဲဒီအေၾကာင္းအရာႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ကမာၻ႔ စိတ္ပညာ႐ွင္ေတြက ဆန္းစစ္ ေလ့လာတင္ျပထားၾကတယ္။ ကိုယ့္အတြက္ အသံုးတည့္မယ္ဆိုရင္ လိုက္နာက်င့္သံုး က်င့္ၾကံၾကည့္ရေအာင္ပါ။

    အခက္အခဲ တစ္စံုတစ္ရာၾကံဳတိုင္း ေ႐ွာင္ဖယ္ဖို႔ စိတ္မကူးသင့္ပါဘူးတဲ့။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ရင္မဆိုင္ဝံ့ဘဲ ေ႐ွာင္တိမ္းျခင္းက စိုးရိမ္စိတ္ေၾကာက္စိတ္ကို ပိုကဲေစႏုိင္တာေၾကာင့္ပါလို႔ ဆိုတယ္။ သတၱိရွိ႐ွိ ရင္ဆိုင္လိုက္တဲ့အခါ မၾကာခဏဆိုသလိုပါပဲ အဲဒီအခက္အခဲဟာ လြယ္ကူ အဆင္ေျပသြားတတ္သလို တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ့ လံုးဝေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့အထိ ျဖစ္သြားေရာ။

    တစ္ခါကေပါ့။ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳး တစ္ေယာက္က အေမရိကန္ႏုိင္ငံကို အလည္အပတ္သြားခဲ့တယ္။ ေတာင္ပိုင္းေဒသ အႏွံ႕ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ကားႏွင့္ေမာင္းပို႔တယ္။ အဲဒီမွာ႐ွိတဲ့ ေပါင္းျမက္ဟာ ႀကီးထြားလာတဲ့အခါ ႏြယ္ပင္ေတြလိုျဖစ္လာၿပီး ေလတိုက္လိုက္ရင္ အကုန္ေခြၿပီး လံုးသြားေရာ။ လမ္းမွာအဲဒီေပါင္းျမက္လံုးႀကီး တစ္လံုးကို ေတြ႔လိုက္ရေတာ့။

    “ေ႔ရွမွာေက်ာက္တံုးႀကီးတိုက္ေတာ့မယ္၊ သတိထား သူငယ္ခ်င္း” ဆိုၿပီး အလန္႔တၾကားထေအာ္တယ္။ အေမရိကန္သားက မေ႐ွာင္ဘဲ တည့္တည့္ေမာင္းခ်သြားေတာ့ ေက်ာက္တံုးႀကီးဘယ္မ်ားေရာက္သြားသလဲဆိုၿပီး ေမးတဲ့အခါမွ ေက်ာက္တံုးမဟုတ္ဘဲ ေပါင္းျမက္ေတြ ေထြးလံုးေနတာဆိုတာ သိသြားတယ္။ အေမရိကန္သားက အားပါးတရရယ္ေမာပစ္လိုက္တာေပါ့။

    ဒီလိုပါပဲ၊ ေၾကာက္ရြ႔ံစိုးထိတ္မႈေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အမွန္တကယ္ မဟုတ္တဲ့ ေပါင္းျမက္ေတြလိုပါပဲ။ ေသာကေတြ စိုးရိမ္မႈေတြဟာ ကိုယ့္ရဲ႔ေနာက္ေက်ာတည့္တည့္မွာ ကပ္ၿပီး ရွိေနတယ္ဆိုရင္ ေ႔ရွသို႔အားသြန္ၿပီး ေျပးတာထက္ လွည့္ၿပီးရင္ဆိုင္လိုက္ဖို႔လိုတယ္။ တစ္ခုရွိတာက ထူပူတုန္လႈပ္ေျခာက္ခ်ား စိတ္ႀကီးႏွင့္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ စိတ္ကိုအတည္ၿငိမ္ဆံုးထားၿပီး ရဲရဲဝံ့ဝံ့ရင္ဆိုင္ဖို႔ေတာ့ လိုမယ္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း မဟုတ္ရင္ေတာင္မွ အခ်ိန္အတိုင္းအတာတစ္ခုမွာ ႏုိင္ႏုိင္နင္းနင္း ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္မွာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ ေၾကာက္အားလန္႔အား ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ တိုးသည္ထက္ တိုးလာၿပီသာမွတ္။

    စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈေၾကာင့္ စိတ္ဖိစီးမႈေတြမ်ားလာတဲ့ အခါ ဘာမွဆက္ မလုပ္ဘဲ သက္ေတာင့္သက္သာနားပစ္လိုက္ပါလို႔ ပညာရွင္ေတြက အၾကံျပဳတယ္။ “ဒီေလာက္ေသာကေပြေနခ်ိန္မွာ ဘယ္လာနားလို႔ရပါမလဲ” လို႔ေစာဒကတက္ႏုိင္တယ္။ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ လူေရာစိတ္ပါ ေျဖေလ်ာ့ၿပီး နားေနလိုက္တာဟာ အင္အားသစ္ေတြတိုးလာၿပီး အခက္အခဲကို အေကာင္းဆံုးရင္ဆိုင္ႏိုင္စြမ္းရွိလာမယ္တဲ့။ ပူစရာေတြကိုပူေလ ပိုၿပီးပူရေလပါပဲ။ ေၾကာက္စိတ္ကိုအစာေကၽြးေနရင္ပိုၿပီး ရွင္သန္ေနမွာမို႔ မေကၽြးဘဲထားလိုက္ရင္ အလိုလိုေသဆံုးသြားတဲ့ သေဘာမ်ိဳး။

    ေနာက္တစ္ခုရွိတာက ကိုယ္စိုးရိမ္ေနတဲ့အရာရဲ႕အက်ိဳးဆက္က ဘာမ်ားျဖစ္လာႏိုင္မလဲဆိုတာကို ေခါင္းပူေအာင္စဥ္းစားမေနဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။ သစ္ပင္ေတြကို စိုက္ပ်ိဳးၿပီးတဲ့အခါ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့ေစာင့္ေရွာက္မႈေတြ ေပးမယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ဘာသာ ရွင္သန္ေစမယ္ဆိုရင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ႀကီးထြားလာမွာပါ။ အပင္သန္မွသန္ပါ့မလားဆိုတဲ့ စိတ္ႏွင့္ အျမစ္ကို ခဏခဏတူးတူးၾကည့္ေနရင္ေတာ့ အပင္သန္မွာ မဟုတ္တာ ေသခ်ာတယ္။ ဒီလိုပါပဲ ကိုယ္ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ေသာကေျပရာေျပေၾကာင္း ေခါင္းေအးေအးထားၿပီး အတတ္ႏုိင္ဆံုး ေျဖရွင္းဖို႔ပဲလိုတယ္။ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္တဲ့ အက်ိဳးဆက္ကို ေက်ာ္ေတြးၿပီး ပူေနလို႔ကေတာ့ တစ္ပူေပၚဆင့္ေနမဲ့  အပူေတြကအမ်ားႀကီးပါ။

    ေန႔စဥ္လႈပ္ရွား ရုန္းကန္ေနၾကရတဲ့ဘဝမွာ အလိုမျပည့္တာေတြ၊ စိုးရိမ္ေသာကေတြႏွင့္ အခက္အခဲေတြ ဆိုတာ ကိုယ့္ဆႏၵပါသည္ျဖစ္ေစ မပါသည္ျဖစ္ေစ လံုးေထြးရင္းႏွီးေနၾကစျမဲပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြဟာ ျဖစ္ရုိးျဖစ္စဥ္ေတြပဲဆိုတဲ့အေတြးကို ျမင္လာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔ လြယ္သြားၿပီ။ အဓိကကေတာ့ အလုပ္မွာႏွစ္ျမွပ္ထားျခင္း၊ ဇြဲလံု႕လႏွင့္ ဘာသာတရားအေပၚ အေလးထားမႈဆိုတာေတြဟာ ကိုယ့္ဘဝအတြက္ ထြက္ေပါက္ေတြဆိုတာ ေမ့မထားသင့္ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။

    အခက္အခဲတစ္ခုခုၾကံဳရင္ သူမ်ားအတြက္ ဘာမွမဟုတ္ေပမယ့္ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အႀကီးႀကီးမွ တကယ့္ကိုအႀကီးႀကီး။ ဒီေတာ့ လူတကာကို ဖြင့္ေျပာေနတာထက္ ကိုယ္တိုင္ႀကိဳးစားၿပီး ရုန္းကန္ႏုိင္ဖို႔က မရိွမျဖစ္လိုအပ္တဲ့အရည္အေသြးပါပဲ။

    ကိုယ့္အေပၚ စာနာနားလည္ေပးတာ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာ စိတ္ထားေစခ်င္တာက ကိုယ့္ရဲ႔အတၱ၊ ဒါေပမယ့္ အရာခပ္သိမ္းဟာ ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့အတိုင္း ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္သလို မွန္းသေလာက္လည္းရခ်င္မွရတာေလ။ ဒီေတာ့ ကိုယ္ၾကံဳလာသမွ် ေလာကဗ်ာပါဒေတြ အတြက္ ပညာရွင္ေတြညႊန္ျပထားသလို ဆင္ျခင္ဥာဏ္သံုးၿပီး ေျဖရွင္းမယ္ဆိုရင္ ေသခ်ာတယ္။ ကိုယ့္ဘဝကုိေနေပ်ာ္စရာေလးျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးယူႏုိင္မွာပါ။

    မနာလိုဝန္တိုစိတ္ေတြကင္းကင္းထားၿပီး သူမ်ားအေပၚစိတ္ေကာင္းထားၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေပါ့။ ကိုယ့္ရဲ႕ေသာကေတြေျပေလွ်ာ့ၿပီး ကိုယ္တိုင္အေကာင္းဆံုးသူတစ္ဦးျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္လို႕႔လည္း ဆန္းစစ္ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ေကာင္းစိတ္ထားတတ္ျခင္းဟာစိတ္ကို (လံုးဝမဟုတ္သည့္တိုင္) အတန္အသင့္ေအးခ်မ္းေစမွာမို႔ စိတ္ၾကည္လင္လန္းဆန္းမႈ အျပည့္ႏွင့္ ေန႔သစ္ေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ႏုိင္ ပါမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း။

    ႏွင္းဆီခင္

  • ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သနားေနတာတဲ့လား

    ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သနားေနတာတဲ့လား

    ၾသဂုတ္ ၂၁ ၊ ၂၀၁၅
    M-Media
    ႏွင္းဆီခင္ေရးသည္။
    dont-rely-on-someone-you-cant-talk-to
    တခ်ိဳ႕႐ွိ္တယ္။ အခ်င္းခ်င္းေတြ႔လိုက္ရင္စကားလက္ဆံုက်လို႔ ေျပာတဲ့အခါ ရာခိုင္ႏႈန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကိုယ့္အေၾကာင္း၊ ၿပီးေတာ့ မေကာင္းျမင္ အေတြးေတြ အျပည့္ႏွင့္ေပါ့။ ဆိုပါစို႔ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ေတြ႔လို႔ ေမး႐ုိးေမးစဥ္ေမးေနက်အတိုင္း “ေနေကာင္းလား” ဆိုတာႏွင့္ ေျဖျပပါလိမ့္မယ္ တသီႀကီး။ ေခါင္းကုိက္၊ ဗိုက္နာ၊ မတ္တပ္နာက အစ ႀကီးႀကီးမားမား ေဝဒနာအဆံုး ႐ုိက္မစစ္ရဘဲ အေသးစိတ္ေျပာျပပါလိမ့္မယ္။

    “ေကာင္းတယ္လို႔ မေျပာႏုိင္ပါဘူး” အစခ်ီၿပီး အသက္အ႐ြယ္ ရလာတာနဲ႔ အမွ် ဘာမွမေကာင္းခ်င္ေတာ့ဘူး။ ႏွလုံးေသြးတိုး၊ ဆီးခ်ိဳအျပင္ ကိုယ္တြင္းကလီစာေတြ ဘာတစ္ခုမွ မေကာင္းေတာ့တဲ့ အေၾကာင္း ဖြဲ႔ႏြဲ႔ေျပာတတ္ၾကတယ္။

    ၿပီးေတာ့႐ွိေသးတယ္။ ဘယ္ေရာဂါ အတြက္ ဘယ္အထူးကု ဆရာဝန္ႀကီး ဆရာဝန္မႀကီးေတြႏွင့္ ျပေနရတယ္ဆိုတာရယ္ ဘယ္ပုဂၢလိက အထူးကုေဆး႐ုံေတြမွာ ဘယ္လိုသြားလာ ကုသေနရသလဲဆိုတာကိ အားပါးတရေျပာျပတာမ်ိဳးလည္း ႐ွိတယ္။ လူတိုင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ မလႊဲမေ႐ွာင္သာ ကုသေနရသူေတြ႐ွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႔ကေတာ့ အကဲပိုလို႔ ဇာခ်ဲ႔ေနတတ္တဲ့သေဘာ။ ဒါကသက္ႀကီးပိုင္းေတြေျပာေလ့႐ွိတဲ့ ႏႈတ္ဆက္ စကားဆိုပါစို႔။ ဒါကလည္းအိုလာလို႔ နာရတဲ့အေၾကာင္းေတြလို႔ သေဘာထားခ်င္သား။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႔ လူငယ္ လူလတ္ လူ႐ြယ္ေတြက်ျပန္ေတာ့လည္း သူတို႔ရဲ အခက္အခဲ၊ ဒုကၡေတြကို (တစ္ခါတစ္ရံမွာေဝဒနာ) အေၾကာင္း ခိုညည္း ညည္းသလိုေျပာတတ္ ဆိုတတ္ၾကေသးတယ္။ ကိုယ့္ကို လက္ခံစကားေျပာေနသူ နားေထာင္ခ်င္မွန္း၊ စိတ္ဝင္စားမွန္းမသိ စိတ္ထဲ႐ွိသမွ် အိတ္သြန္လို႔ ဖာေမွာက္ၿပီး ေျပာခ်ၾကေရာ။

    ေကာင္းၿပီ။ ကိုယ့္ရဲ႕အခက္အခဲႏွင့္ မေျပလည္မႈေတြကို ဖြင့္ေျပာသင့္ေျပာထိုက္တဲ့သူ။ ကူညီေျဖ႐ွင္းေပးႏုိင္မဲ့သူ ဆိုရင္ေတာ့ အဟုတ္သားေပါ့။ အဲဒီၤလို မဟုတ္ခဲ့ရင္ေတာ့ စဥ္းစားဆင္ျခင္ဖို႔ လိုေနၿပီေလ။

    ကိုယ္ေျပာသမွ် နားေထာင္ေပးတဲ့လူတိုင္းလိုလိုက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သနားစိတ္ဝင္ေနသလို တစ္ထပ္တည္း ခံစားေနၾကမွာပဲလို႔ေတာ့ လံုးဝမထင္ႏွင့္ေနာ္။ အားနာပါးနာႏွင့္ နားေထာင္ေပးၿပီး ဝမ္းနည္းသေယာင္ စိတ္မေကာင္းသေယာင္ ခဏတျဖဳတ္ျဖစ္ၿပီးရင္ေတာ့ ထြက္သြားၾကမွာ။ က်န္တဲ့အပိုင္းကေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာဆက္ၿပီး ခံစားေနေပေတာ့။

    ကိုယ့္ခံစားရတဲ့ အခက္အခဲ၊ ေသာကႏွင့္ ေဝဒနာစတာေတြဟာ ဘယ္သူ႔မွာမွ မခံစားရဘဲ ကုိယ္ခ်ည္း ခံစားေနရပါလားဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳးေတာ့မ႐ွိသင့္ဘူး။ ဒါ့အျပင္ ကိုယ့္ေသာေတြက သူမ်ားတကာေတြထက္ ပုိဆိုးေနတယ္ဆိုတဲ့အျမင္မ်ိဳးကို ဖယ္႐ွားရမွာပါ။ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ေလာကႀကီး တစ္ခုလံုးမွာႇရွိတဲ့လူေတြဟာ မိနစ္တိုင္း စကၠန္႔တိုင္းမွာ ကိုယ့္အခက္အခဲႏွင့္ ကိုယ္႐ွိေနၾကစစျမဲပါ။ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ခံစားရေလျခင္းလို႔ေတာ့ မထင္ပါႏွင့္။ ဝမ္းနည္းမႈ၊ ဆံုး႐ႈံးမႈႏွင့္ အခက္အခဲေတြ အဆင္မေျပမႈေတြဆုိတာ လူသားေတြႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ထားတဲ့ အရာေတြပါလားဆိုတယကို သေဘာေပါက္ထားဖို႔ လိုပါတယ္။

    ကိုယ္က အားတက္သေရာေျပာျပတာေတြကို တဖက္သားက အေရးမစိုက္သလိုလို အေရးမႀကီးသလိုလို လုပ္တိုင္း အျပစ္မျမင္ပါႏွင့္။ သူတို႔အားလံုးမွာလည္း ကိုယ့္ကိစၥႏွင့္ ကိုယ္ခ်ည္း႐ွိေနၾကတာမို႔ စာနာစိတ္မ႐ွိဘူးလို႔ မစြပ္စြဲသင့္ပါဘူး။ အၾကင္နာ၊ ဂရုဏထားတာက တစ္ပိုင္း သူတို႔ရဲ႕ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ခံစားေနရတာေတြက တစ္ပိုင္းဆိုတာ မေမ့သင့္ဘူး။

    ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သနားစိတ္ပိုလြန္းသူဟာ တစ္ဦးဦးကို အားကိုးအားထားျပဳခ်င္လာတယ္။ ဘဝမွာ ကိုယ့္ကိုေဖးမမဲ့သူ မ႐ွိရင္ မျဖစ္ဘူးလို႔ေတြးလာမိတဲ့ အထိ ကိုယ့္အခက္အခဲေတြခ်ည္း ဖြင့္ေျပာေနၿပီး သူမ်ားတကာကို အမွီသဟဲျပဳေနတာထက္ သူ႔အခက္အခဲေတြကို အေလးထား နားေထာင္ၿပီး ကူညီေပးႏုိင္ေအာင္ စဥ္းစားတာက ကိုယ့္ေသာကကိုပါ ေလ်ာ့ပါးေစတတ္ပါတယ္။ အေသးအဖြဲ႔က အစ ခပ္ႀကီးႀကီးအထိ သူမ်ားခ်ည္းအားကိုးေနတာ စိတ္ပင္ပန္းလွပါတယ္။

    အခက္အခဲဆိုတာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕အရည္အေသြးကို စမ္းသပ္ၿပီးအျမင့္ကိုတြန္းတင္ေပးႏုိင္တဲ့ တြန္းအားလို႔ အျမင္ေျပာင္းၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ေပါ့။ ကိုယ့္ရဲ႕အခက္အခဲႏွင့္ျပသာနာ စတာေတြကို ငိုင္မႈိုင္ေတြေဝၿပီး စိတ္ညစ္ေနမဲ့အစား ထြက္ေပါက္႐ွာႀကိဳးပမ္းတာဟာ လကေတြ႔ဆန္တယ္။ ကိုယ္ေရာသူမ်ား အတြက္ပါ အခ်ိန္ေပးၿပီး ထည့္စဥ္းစယးသူအတြက္ ေသာကေဖြေနစရာ အခ်ိန္ပိုမ႐ွိတာကို သိလာရင္ေတာ့ သိပ္ကိုေပ်ာ္မိမွာေသခ်ာတယ္။

    “ငါ့ႏွယ္ ပညာေတြသင္ရတာ အလုပ္လုပ္ရတာ ပင္ပန္းလိုက္တာ ေနထြက္ကေနဝင္အားခ်ိန္ကို မ႐ွိပါဘူး။” ဆိုတဲ့အေတြးႏွင့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သနားစိတ္ဝင္ေနသူေတြဟာ မနည္းမေနာပါ။ အဲဒီလိုအခ်ိန္ျပည့္ လႈပ္႐ွားသြားလာ ႐ုန္းကန္ခြင့္ရတာ၊ ကိုယ့္အတြက္ေရာ သူမ်ားအတြက္ပါ ေကာင္းက်ိဳး တစ္ခုခုျပဳႏုိင္တာဟာ သဘာဝကေပးတဲ့ ကံေကာင္းျခင္းလက္ေဆာင္ေတြေလ။ အေျခအေန တစ္ခုခုေၾကာင့္ အိပ္ရာထဲလဲၿပီး ဘာတစ္ခုမွ လႈပ္႐ွားမရႏုိင္တဲ့ ဘဝကိုစာနာမိရင္ေပါ့။

    ဒါေၾကာင့္ ေနလာသမွ်အခက္အခဲေတြ၊ အဆင္မေျပမႈေတြကို ေတြးေတြးၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သနားစိတ္ဝင္တတ္တဲ့ အက်င့္ေလး႐ွိရင္ ေဖ်ာက္ပစ္ႏုိ္င္ေအာင္ႀကိဳးစားသင့္တယ္။ ဘဝရဲ႕စိန္ေခၚမႈေတြဟာ ကိုယ့္အတြက္ လွပတဲ့အနာဂတ္တစ္ခုကို ဖန္တီးေပးႏုိင္တဲ့ အရာေတြလို႔ အျမင္ေျပာင္းၾကည့္ရေအာင္။ ကဲ ဒါဆိုရင္ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ေျပာင္းလဲၾကည့္မယ္လို႔ စိတ္ကူးသံလဲ မနက္ျဖန္ဆိုတာေဝးပါေသးတယ္။ “အခု” လို႔ဆိုရင္ စာဖတ္သူ ဘယ္လိ္ုသေဘာရသလဲ။

    ႏွင္းဆီခင္

  • စိတ္ခံစားမႈမ်ား လြန္ေျမာက္ေအာင္

    စိတ္ခံစားမႈမ်ား လြန္ေျမာက္ေအာင္

    ၾသဂုတ္ ၈ ၊ ၂၀၁၅
    M-Media
    ႏွင္းဆီခင္ ေရးသည္။
    depression
    လူတစ္ခု ပူမႈရယ္က ဆယ္ကုေဋကမယ္မထင္ပါဘူးေနာ္။ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ သားေရးသမီးေရးကအစ ပညာေရးအဆံုးပူမယ္ဆိုရင္ ပူစရာခ်ည္းေပါ့။ လူဆိုတာကလည္း ဒုကၡႏွင့္ယွဥ္ေမြးလာတာတဲ့။ လူေတြကေျပာၾကတယ္။ မိုးလင္းလို႔ မ်က္စိႏွစ္လံုး ပြင့္လာတယ္ ဆိုကတည္းက တစ္ေန႔တာ ကုန္ဆံုးရမဲ့ အေရးက ေခါင္းထဲတိုးဝင္လာေရာ။ ေဆာင္ရြက္ရမဲ့ တာဝန္ေတြ ဝတၱရားေတြကေခါင္းထဲမွာ တန္းစီေနတာမို႔ ဇယ္စက္သလိုလုပ္ၾကရတာ လူအမ်ားစုရဲ႕သဘာဝလုိ႔ ဆိုရမွာပါ။

    တစ္ခု႐ွိတာက ကိုယ္ေဆာင္႐ြက္ရမဲ့ အရာခပ္သိမ္းဟာ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ေနတယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ ဘာအေရးလဲ။ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု အစဥ္အတိုင္းလုပ္လိုက္႐ုံ႐ွိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔ေလာကက ထင္သေလာက္မလြယ္ဘူးေလ။ အခက္အခဲေတြ စိန္ေခၚမႈေတြက အခါသမယၾကံဳေနရတာမ်ိဳး မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ နဂိုကမွစိတ္ဓာတ္ေပ်ာ့ညံ့သူဆိုရင္ေတာ့ ေသာကစိတ္ေၾကာင့္ လူေရာစိတ္ပါ ပင္ပန္းမွာေတာ့ ေသခ်ာေနၿပီ။ ေခါင္းေအးေအး ထားတတ္ၿပီး ခ်င့္ခ်င့္ခ်ိန္ခ်ိန္႐ွိသူဆိုရင္ေတာ့ ေတာ္ရဲ႕။ အရာရာကို အေသအခ်ာ ကိုင္တြယ္ေျဖ႐ွင္းႏုိင္တာကိုေတာ့ စိတ္ခံစားမႈ မျပင္းထန္လွဘူးေပါ့။

    တကယ္တမ္းေျပာရရင္ အသက္အ႐ြယ္၊ အေတြ႔အၾကံဳႏွင့္ အေျခအေနကို လိုက္ၿပီးစိတ္ခံစားမႈေတြ ကြဲျပားေလ့႐ွိပါတယ္။ စိတ္လႈပ္႐ွား လြယ္သူေတြကေတာ့ အသက္အ႐ြယ္မေ႐ြး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခံစားတတ္စျမဲပါ။ ေကာင္းၿပီ ဒါဆိုရင္စိတ္ခံစားမႈေၾကာင့္ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာပါ အထိအခိုက္ခံရေတာ့မွာလား။ ေလာကဓံဆိုတာကလည္း ဘဝ႐ွိေနသေ႐ြ႔ေ႐ွာင္လို႔မွ မလြတ္တာပဲ။ ဒီေတာ့ ဘာလုပ္မလဲ။ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ရင္ဆိုင္ေျဖ႐ွင္း႐ုံကလြဲလို႔ တျခားနည္းလမ္းမွမ႐ွိတာ၊ ထြက္ေပါက္ရႏုိင္မဲ့နည္းလမ္းေတြကိုပဲ ႐ွာယူရမွာပဲေပါ့။

    တခ်ိဳ႕႐ွိတယ္။ စိတ္ခံစားမႈေတြႏွင့္ ဘဝတစ္ခုလံုးပိတ္ေလွာင္ေနတယ္၊ ထြက္ေပါက္မ႐ွိေအာင္ ပိတ္မိေနတဲ့သေဘာ။ လူတိုင္းနီးပါးဟာ အေတြးထဲမွာ ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးႏွင့္ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ႐ွိေနတတ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ့ မသိစိတ္မွာ႐ွိေနတဲ့ဆႏၵႏွင့္ စိတ္ကူးေတြက အိမ္မက္အျဖစ္ေပၚလာတတ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ အလိုမျပည့္သူဟာ စိတ္အားငယ္မႈႏွင့္ စိတ္ေပ်ာက္ လက္ေပ်ာက္ျဖစ္ေနမွာ အမွန္ပါပဲ။ ဒါကို နားလည္စာနာေပးသူ တစ္ဦး ဒါမွမဟုတ္ တစ္ဦးထက္ ပိုသူေတြ႐ွိမယ္ဆိုရင္ေတာ့ စိတ္ခံစားမႈႏွင့္ ေခ်ာင္ပိတ္မိေနသူအတြက္ ေလ်ာ့ပါးသက္သာသြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သူ႔ကိုေမတၱာထားသူ ၾကင္နာသူ႐ွိမယ္ဆိုရင္ေတာ့ စိတ္ေပါ့ပါး သက္သာၿပီး ေပ်ာ္႐ႊင္လာမွာ ေသခ်ာတယ္။

    စိတ္ခံစားလြယ္သူ တစ္ဦးဟာ သူ႔ရဲ႕လုပ္ငန္းခြင္မွာ ပညာေရးဆိုင္ရာ သင္တန္းစတာေတြမွာ အခက္အခဲၾကံဳရတတ္တယ္။ ဆိုပါစို႔ ကိုယ့္ရဲ႕အထက္အရာရွိ၊ အလုပ္႐ွင္၊ ဆရာသမားစသူေတြႏွင့္ ရင္မဆိုင္ရဲဘူး။ ရဲရဲဝံ့ဝံ့စကားမေျပာရဲဘူး။ အစည္းအေဝးတက္ရတဲ့အခါမွာ ဒါမွမဟုတ္ လူစုလူေဝး အခမ္းအနားတစ္ခုခုကို တက္ရတဲ့အခါ လူေတာ မတိုးရဲသလို ျဖစ္တတ္တယ္။ ဦးေဆာင္ ေဆြးေႏြးဖို႔ဆိုတာ ေဝးလာေဝး။ သူမ်ားတကာေျပာဆိုတာေတြကိုေတာင္ စိတ္ပါလက္ပါ အေလးထားၿပီး နားေထာင္ဖို႔ မလြယ္လွဘူး။ တစ္စံုတစ္ခုေျပာလိုက္ရင္ မွားသြားမလား။ သူမ်ားတကာက ဘာေတြေျပာၾကမလဲ ကိုယ့္ကိုဘယ္လိုမ်ား ထင္သြားမလဲစတဲ့ အေတြးေတြက စိတ္ခံစာမႈေတြကုိ တဝဲလည္လည္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ပါပဲ။ ဒီေတာ့ ကိုယ္က်င္လည္ရတဲ့ ဝန္းက်င္မွာ သဟဇာတမျဖစ္ဘဲ အဆင္မေျပျဖစ္ေနတဲ့ အျပင္ စိုးရိမ္စိတ္ ေသာကစိတ္ေတြ ဖိစီးႏွိပ္စက္မႈကို ခံေနရတတ္ပါတယ္။

    ေကာင္းၿပီ အဲဒီလိုခံစားမႈေတြေၾကာင့္ ေသာကပိုေနသူေတြအတြက္ သုေတသန ပညာ႐ွင္ေတြ အၾကံျပဳထားတာကို ေလ့လာၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။ ဦးဆံုးအေနႏွင့္ကေတာ့ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ အမွန္အတိုင္းသိျမင္ေအာင္ နားလည္ေအာင္ႀကိဳးစားရမွာပါ။ စိတ္ဓာတ္ႏုနယ္ၿပီး ကေလးဆန္တဲ့ အေတြးေတြကို အမွန္တကယ္ဆင္ျခင္မိရင္ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ေအာင္ ကိုယ္တိုင္ျပဳျပင္ယူရမွာျဖစ္တယ္။ အတိတ္မွာၾကံဳခဲ့ရတဲ့ အခက္အခဲေတြႏွင့္ ဆံုး႐ႈံးမႈေတြကို တစိမ့္စိမ့္ေတြးေနတတ္သူဟာလည္း စိတ္ခံစားမႈပိုတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ထူးလာမွာ မဟုတ္တဲ့အတိတ္ကို တူးဆြေနျခင္းမ်ိဳးေတြကို ကိုယ္ကိုတိုင္ ပယ္ေဖ်ာက္ပစ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။

    ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအထီးက်န္သလို ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ ကင္းကြာသလို မေနဘဲ လိုက္ေလ်ာ ညီေထြေနတတ္ေအာင္ျပဳျပင္ ယူမယ္ဆိုရင္ေပါ့။ ရင္ထဲကခံစားမႈေတြ ေလ်ာ့ပါး သက္သာလာမွာ ေသခ်ာတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ တျခားသူေတြမွာလည္း သူ႔ေသာက၊ သူ႔အခက္အခဲႏွင့္ သူ႐ွိေနပါလားဆိုတ့ဲ အေတြးအျမင္ ရလာတာကိုး။ ကိုယ္ႏွင့္ဆက္ဆံေနသူေတြ ကိုယ့္အေပၚ သနားစိတ္ဝင္ေနေအာင္ ကိုယ့္ဒုကၡေတြကိုခ်ည္း ဖြင့္ခ်ျပေနတာထက္ မွန္ကန္တဲ့ၾကံဆနည္းေတြႏွင့္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး အျပန္အလွန္ ကူညီၾကတာကပိုၿပီး လက္ေတြ႔ဆန္ပါတယ္။

    လူဆိုတာက ေသာကကင္းတယ္လို႔မွ မ႐ွိတာ၊ ေသာကနည္းတာႏွင့္ မ်ားတာပဲကြာတယ္ေလ။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အသနားပိုၿပီး စိတ္ခံစားမႈဝဲဂယက္ထဲ ေမ်ာေနတာထက္ ဘဝကိုရင္ဆုိင္ရုန္းကန္ႏုိင္ေအာင္ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ဓာတ္ကိုျပဳျပင္ယူဖုိ႕ အေရးႀကီးပါတယ္။ လူ႔ေတာထဲမွာ လူေတြႏွင့္ အလိုက္သင့္ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံတာ၊ လူသားအက်ိဳးျပဳ  ကိစၥရပ္ေလးေတြမွာ ပါဝင္ေဆာင္႐ြက္တာဟာ စိတ္ခံစားမႈျပင္းထန္ျခင္း အတြက္ ထြက္ေပါက္ တစ္ခုပါဆိုတဲ့အေၾကာင္း…….။

    ႏွင္းဆီခင္