ဒီဇင္ဘာ ၂၅ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
ႏွင္းဆီခင္
လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္သည္လည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးအေထြေထြပါလို႔ ဆိုေလ့ရွိၾကတယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ မိန္းမေတြရဲ႕စိတ္။ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အက်င့္ေတြ၊ ဗီဇေတြဆိုတာ ေသခါမွ ေပ်ာက္တတ္တယ္။ ေက်ာက္သား ေက်ာက္စိုင္လို ရင္ထဲမွာ စြဲေနတတ္တာပါလို႔လည္း သတ္မွတ္ၾကတယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ ျပဳျပင္ဖို႔ ခဲယဥ္းတယ္ဆိုတာကို ထင္ရွားေစတဲ့သေဘာ။
မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပင္ကိုေမြးရာပါစိတ္ဓာတ္က ႏူးညံ့ၿပီးသား။ သနားလြယ္တယ္၊ ယံုလြယ္တယ္။ အၾကင္နာေမတၱာဆိုတာေတြနဲ႔ အခ်စ္ကို ဒလေဟာ ေဖာေဖာသီသီႀကီး ေပးပစ္တတ္ၾကတယ္။ လူတိုင္း၊ မိန္းမတိုင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ မ်ားေသာအားျဖင့္ကေတာ့ လြယ္လြယ္နဲ႔ သနားတတ္တယ္ေလ။ တစ္ခုရွိတာက သူမ်ားေျပာတိုင္း အၾကင္နာအသနားပိုၿပီး ေစတနာေတြ ေရစီးကမ္းၿပိဳမလိုက္တတ္တဲ့ မိန္းမေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါ။ ဘယ္အေသးအဖြဲ႔ကိုမဆို အႀကီးႀကီး အသိဥာဏ္နဲ႔ခ်င့္ၿပီးယံုေလ့ရွိတယ္။ ေပးကမ္းေလ့ရွိတယ္။ ကိုယ့္ေ႔ရွမွာ မ်က္ရည္က်ျပတိုင္း လြယ္လြယ္နဲ႔ အရည္ေပ်ာ္သြားတတ္တာမ်ိဳး မရွိဘူး။ ေနာက္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕အက်င့္စရုိက္နဲ႔ ပင္ကိုသဘာဝကို ခံယူခ်က္တစ္ခုအေပၚ အျမဲထိန္းထားၿပီး ယိမ္းယိုင္ဖို႔ မစဥ္းစားသူေတြလို႔ ဆိုရမလားဘဲ။ ဆိုလိုတာက တစ္စံုတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ကိုယ့္ရဲ႕ပင္ကိုစိတ္ကို အလိုက္သင့္ေျပာင္းလဲမပစ္ခ်င္တ့ဲ မိန္းမဦးေရလည္း ရွိတန္သေလာက္ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ မ်ားေသာအားျဖင့္ကေတာ့ ကိုယ့္သံေယာဇဥ္ႀကီးတဲ့သူေတြကို အေလးထားစိတ္၊ ရုိေသေလးစားစိတ္ေတြေၾကာင့္ ပင္ကိုစရုိက္သဘာဝနဲ႔ စိတ္ဓာတ္ကို ေျပာင္းလဲပစ္ေလ့ရွိၾကတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ အင္အားအႀကီးဆံုးေသာ တြန္းအားတစ္ခုက အခ်စ္ပါလို႔ ဆိုပါရေစ။
ကၽြန္မၾကံဳဆံုဖူးတဲ့ မိန္းမသားေတြထဲမွာ ဒီလိုအက်င့္စရုိက္ ေျပာင္းလဲသြားတာမ်ိဳးေတြ ထင္ထင္ရွားရွား ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။
ကၽြန္မရဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္ေဖာ္ မိတ္ေဆြထဲမွာ ဂႏၱဝင္ေတးသံရွင္တစ္ေယာက္ကုိ အမွတ္မထင္ သိကၽြမ္းရင္းႏွီးခဲ့ပါတယ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘဝတုန္းကေပါ့။ သီခ်င္းစာအုပ္ေတြကို မက္မက္ေမာေမာဝယ္ၿပီး ျမန္မာ့အသံ (ေရဒီယိုကလႊင့္ေပးတဲ့) သီခ်င္းေတြကိုဖတ္ၾက၊ အလြတ္က်က္ၾက တာမ်ိဳးရွိၾကတယ္။ အဲဒီမွာ ေတးသံရွင္ေတြရဲ႕ ဓာတ္ပံုေတြလည္း တြဲပါတာမို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္စု အလုအယက္ ၾကည့္ၾကရဖူးတယ္။ အဲဒီကတည္းက ေတာ္ေတာ္ေလးကို လွတယ္လို႔ေျပာရမယ့္ ေတးသံရွင္ကို အခုခ်ိန္မွာ (ကိုယ့္အသက္နဲ႔ မတိမ္းမယိမ္း) ျပန္ေတြ႔ၿပီး ရင္းႏွီးခင္မင္ခြင့္ရလို႔ ေတာ္ေတာ္ေလးဝမ္းသာၾကည္ႏူးခဲ့ရတယ္။ သူကေတာ့ အခုထိလွတုန္း၊ က်က္သေရရွိတုန္း။ အရြယ္လည္း က်မသြားဘူးလို႔ ေျပာရမယ္။
တစ္ေန႔လမ္းေလွ်ာက္ရင္း သူကစေျပာတယ္။ “မႏွင္းဆီေရ မိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ အခ်စ္ေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲသြားတယ္ ဆိုတာ ျဖစ္ႏုိင္သလား။ အႏုပညာသမားခ်င္းမို႔ ေမးၾကည့္တာေနာ္” တဲ့။ “သိပ္ျဖစ္ႏုိင္တာေပါ့ မမရယ္။ ဘာလဲ မမက လက္ေတြ႔မို႔လို႔လား”
“အင္း အဲဒီလိုပဲ ေျပာရမယ္ ထင္တယ္”။ တကယ္ေတာ့ မမခင္ပြန္းဆံုးပါးသြားခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မနဲ႔ဆံုတိုင္း သူတို႔မိသားစု ဘဝေလးကို တသသ ျပန္ၿပီးေျပာေနက်။
“ဒီလိုေလ မမက ရုံးဝန္ထမ္းတစ္ဖက္၊ အဆိုေတာ္က တစ္ဖက္၊ လုပ္ခဲ့တာဆိုေတာ့ သီခ်င္းေတြဆိုဖို႔ ပရိသတ္ေ႔ရွ ထြက္ရတဲ့သူေလ။ ဒီေတာ့ အလွအပကို တအားႀကီး ဂရုစိုက္ခဲ့တာလား”
“မမက ခုခ်ိန္ထိ ဂရုစိုက္တုန္းပါပဲေနာ္” ဆိုေတာ့
“ဟုတ္တယ္ သန္႔ျပန္႔သပ္ရပ္ရုံေလးပါေနာ္။ စိတ္လည္း ၾကည္လင္ေအာင္လို႔ပါကြယ္” တဲ့။
“မမက တီဗီမွာေရာ စတိတ္ရႈိးေတြမွာပါ ဆိုေနရေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သေနခဲ့တာ။ ေနာက္ၿပီး ေမာင္ႏွမေတြထဲမွာလည္း အငယ္ဆံုး။ အေမတို႔ အေဖတို႔ကလည္း အခ်စ္ဆံုးေပါ့။ မမႀကီးကဆို အေမ့ကို မီးဖိုေခ်ာင္ အျမဲကူတယ္။ မမကိုေတာ့ ညည္းလက္သည္းေလးေတြ က်ိဳးကုန္မယ္၊ ဆီပူေငြ႕ဟက္မယ္နဲ႔ေျပာၿပီး ထမင္းပြဲေ႔ရွေရာက္ ေနခဲ့ရတာ။ လက္ေဆးစားဆိုတာထက္ မကဘူး။ မမတစ္ေယာက္တည္း ကို ဇြန္း၊ ခက္ရင္းနဲ႔႔ပဲ အျမဲစားခိုင္းတာ။ အေမကလည္း ငါ့သမီးေလး အသံပ်က္မယ္။ ဘာမစားနဲ႔ ဘာပဲစားဆိုၿပီး စံုေနေအာင္ စီစဥ္ခ်က္ျပဳတ္ေပးတာ။ ရွိေသးတယ္။ ရုံးေရာက္လို႔ ထမင္းစားခ်ိန္မွာ ထမင္းစုစားၾကတဲ့အခါ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက ဘာဟင္းလဲလို႔ေမးရင္ မသိပါဘူး။ အေမ ဘာခ်က္ေပးလိုက္သလဲဆိုတာလို႔ ေျဖေနက်။ အင္း အဲဒီလိုေနခဲ့တဲ့ မမဟာ သူနဲ႔အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ အေျပာင္းလဲႀကီး ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တယ္။ ”
“ဘယ္လိုေျပာင္းလဲသြားတာလဲဟင္”
“သူနဲ႔လက္မထပ္ခင္ကတည္းက ေျပာပါတယ္။ မမက အဆိုေတာ္၊ သီခ်င္းဆိုတာပဲ အားသန္တာ။ ခ်က္ေရးျပဳတ္ေရး လံုးဝမကၽြမ္းဘူးလို႔။ သူ ထက္ (၈) ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ႀကီးတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးလည္းခ်စ္ၿပီး အလိုလိုက္တယ္။ သူကဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ မႏွင္းဆီ”
“ငါစင္ရုိင္းကို ဗိုက္မေဖာက္ဘဲ ခ်က္ေကၽြးရင္ စာေကာင္းပါတဲ့။ ကဲ အဲဒီအေၾကာင္း အေမ့ကို ျပန္ေျပာေတာ့ ညည္းလူေတာ့ေတာ္ေတာ္ သည္းခံရမွာ ျမင္ေယာင္ေနတယ္တဲ့ေလ။ တကယ္တမ္း အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ မမ အင္မတန္အျမတ္တႏုိးထားခဲ့တဲ့ လက္သည္းရွည္ရွည္ေလးေတြကို ျဖတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးဖို႔ စိတ္ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ အေမတို႔၊ မမႀကီးတို႔က အံ့ၾသလို႔ မဆံုးဘူး။”
“အိမ္ေထာင္က်တာနဲ႔ မမက သူ႕တိုက္ခန္းကို ေျပာင္းေနတယ္။ သူကေတာ့ ေျပာရွာပါတယ္။ ဆိုင္မွာ ခ်ိဳင့္ဆြဲစားၾကမယ္။ ဘာမွမခ်က္ျပဳတ္မေနနဲ႔တဲ့။ ဒါေပမယ့္ မမရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ကိုယ္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္ထားတာေတြကို သူျမိန္ေရယွက္ေရစားတာကို ျမင္ခ်င္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားမယ္လို႔ စိတ္ကူးတာေၾကာင့္ ရုံးေရာက္ရင္ သူမ်ားေတြခ်က္လာတဲ့ ဟင္းေတြကို ခ်က္နည္းေမး၊ စာအုပ္နဲ႔ ေရးမွတ္တာကို အျပင္းအထန္လုပ္တယ္။ အေပါင္းအသင္းေတြကလည္း ေတာ္ၾကပါေပတယ္။ ဟင္းတစ္မည္ ခ်က္ရင္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေလးေတြပါ ေျပာျပၾကတာ ။ ကန္စြန္းရြက္သင္ၿပီးရင္ ဆန္ကာနဲ႔ ေရေဆးတာကအစ၊ ဘယ္ညာပြတ္ၿပီး ေဆးတာအျပင္ ထက္ေအာက္မၿပီးေဆးမွ သဲစင္တာကအစေပါ့ မႏွင္းဆီရယ္”။
“သူက မမကုိ အရမ္းခ်ီးက်ဴးတယ္။ ထမင္းျမိန္ေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးစီမံခ်က္ျပဳတ္ေပးတဲ့ မမကို သူေတာ္ေတာ္ေလး ခ်ီးက်ဴးၿပီး ေျပာေလ့ရွိတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ေျပာရဦးမယ္ မႏွင္းဆီေရ။”
“ေျပာပါဦး ဘာမ်ားလဲ”
“တစ္ေန႔ေတာ့ မမႀကီးလာလည္တယ္။ ရန္ကုန္မွာ ကုန္ဝယ္လာရင္း အိမ္မွာတည္းတယ္ေလ။ အဲဒါ မမတစ္ေယာက္ တကယ့္အိမ္ရွင္မႀကီျဖစ္လို႔ မီးဖိုခန္းဝင္ေနတာေတြ႔ေတာ့ ညီမေလးရယ္ ရုံးတစ္ဖက္နဲ႔ ခ်က္ေနလိုက္တာ ပင္ပန္းတာေပါ့။ မမႀကီး ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ ခ်က္ေပးမယ္။ ညီမေလး သြားနားခ်ည္ဆိုတာကို ဧည့္ခန္းမွာ သတင္းစာဖတ္ေနတဲ့ မမရဲ႕ေယာက်ၤားက ၾကားသြားေတာ့ ဘာလွမ္းေျပာတယ္မွတ္လဲ”
“ဘာမ်ားလဲ”
“ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမခ်က္တာပဲ စားခ်င္တာဗ်တဲ့။ ကဲ…”
မမႀကီးကေတာ့ မေက်မနပ္နဲ႔ ပြစိပြစိ လုပ္တာေပါ့။ မမကေတာ့ ဘာမွပင္ပန္းသလို မေတြ႔ပါဘူး။ သြက္သြက္လက္လက္ႀကီး ခ်က္ျပဳတ္ေနလိုက္တယ္။ မမႀကီးက က်ိတ္ေမးတယ္။ ညီမေလးရယ္ ညီမေလး ဘာျဖစ္လိုု႔ ဒီေလာက္ႀကီး ျမန္ျမန္ ဆန္ဆန္ ေျပာင္းလဲသြားရတာလဲ။ အပ်ိဳတုန္းကဆို ေျခေမြးမီးမေလာင္ လက္ေမြးမီးမေလာင္ ေနခဲ့ရတာ။ ခ်စ္လို႔ေပါ့လို႔။ ကဲဒီေတာ့ မႏွင္းဆီ လက္ခံႏုိင္ၿပီလား။ အခ်စ္ဆိုတာ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို အေျပာင္းလဲႀကီး ေျပာင္းလဲ ပစ္ႏုိင္တယ္ဆိုတာကိုေလ။
မျငင္းပါဘူး မမရယ္ ဆိုတဲ့ ကၽြန္မအေျဖကို မမက ေက်ေက်နပ္နပ္ျပံဳးရင္း ကၽြန္မရဲ႕ပခံုးကို ညင္ညင္သာသာေလးပုတ္လိုက္တယ္။
မမနဲ႔ဆံုအၿပီးမွာ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အေမ့အေၾကာင္းေခါင္းထဲေပၚလာျပန္တယ္။ အေဒၚဝမ္းကြဲ တစ္ေယာက္ ေျပာျပထားသေလာက္ အရေတာ့ အေမက မိသားစုမွာ အေထြးဆံုးသမီး၊ ပိုက္ဆံလည္း ခ်မ္းသာတယ္။ အိမ္အကူေတြ တေလွႀကီးမို႔ ဘာဆုိဘာမွ တာဝန္မယူခဲ့ရဘူး။ ၿပီးေတာ့ အိမ္မႈကိစၥလည္း ဘာမွမတတ္ဘူးတဲ့။ အေမနဲ႔ အေဖ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ အိမ္မႈကိစၥမွန္သမွ် အဆင္ေျပေအာင္ ကူမယ့္သူကို တစ္ပါတည္းပဲ အဘြားက စီစဥ္ေပးလိုက္တယ္လို႔ သိရတယ္။
ဒါေပမယ့္ အိမ္ေထာင္က်စကတည္းကဆိုသလို အေမက အေဒၚတုိ႔ဆီမွာ ဟင္းခ်က္နည္းေတြသင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အေဖ့အႀကိဳက္ေတြ ကိုယ္တိုင္ခ်က္ေတာ့တာပဲ။ ကူမယ့္သူကို ဗာရီရကိစၥေတြပဲ ခိုင္းတယ္။ အေမဟင္းခ်က္ေကာင္းတာေတာ့ မျပာနဲ႔ အေဖ့သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ဆိုင္ကဝယ္စားတာ တစ္ခါမွ မရွိခဲ့ဖူးဘူး။
အေမက အေဖပါးစပ္ဟရုံရွိေသး အဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ဖို႔ ဝန္မေလးဘူး။ ကၽြန္မတို႔မိသားစုမွာ အေဖ့စိတ္ႀကိဳက္၊ ေနာက္ၿပီး သားသမီးေတြအႀကိဳက္ ခ်က္ရတာ။ ျမိန္ေရယွက္ေရ စားၾကတာကိုၾကည့္ၿပီး အေမကေပ်ာ္ေနတတ္တာ။ အေမစားေတာ့ နည္းနည္းေလးမွ တကယ့္ကိုနည္းနည္းေလး။
တစ္ခါတစ္ခါေပါ့ ကၽြန္မေတြးၾကည့္မိတယ္။ အေမက ငါးေျခာက္ေဟ့ လို႔ဆိုရင္ ဖုတ္ၿပီးအဆင့္ထက္ေက်ာ္ၿပီး ခြံ႔ေကၽြးၿပီးသား အဆင့္ကိုပါေရာက္ေအာင္ တာဝန္ေက်လြန္းတဲ့ မိန္းမသားမ်ိဳးမွာ ပါမယ္ထင္တယ္။ အိမ္မႈကိစၥ ဘာတစ္ခုမွမတတ္ခဲ့တဲ့ အေမဟာ ကၽြန္မတို႔မိသားစုအတြက္ အရမ္းကိုကၽြမ္းက်င္ၿပီး သိမ္းထုတ္ေသခ်ာတဲ့ အိမ္ရွင္မေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့တာောတ့ အမွန္ပါပဲ။ အဲဒီအေၾကာင္းကိုလည္း အေဖက သူ႔ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို အားပါးတရ ဂုဏ္ျပဳၿပီး ေျပာခဲ့တာလို႔ အေဒၚျပန္ေျပာျပတာ သိရတယ္။
အဲဒီအေၾကာင္းေတြကို အေမ့ကို တစ္ေန႔ေမးၾကည့္ရာက အေမက ဘာျဖစ္လို႔ ေျပာင္းလဲသြားတာလဲဟင္။ အေဖ့ကို ခ်စ္လို႔မဟုတ္လားဆိုေတာ့ အေမက ရွက္ရွက္နဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္။
“တယ္ ဒီေကာင္မေလးေနာ္ ဘာေတြေလွ်ာက္ေျပာေနတာလဲ” တဲ့။ ဒါေပမယ့္ အေမ့အျပံဳးကုိ ခုထိျမင္ေယာင္ေနတုန္း။ မိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ သူခ်စ္တဲ့သူေတြအတြက္ ေျပာင္းလဲသြားတတ္တယ္ဆိုတာကုိ စာဖတ္သူလည္း ျပံဳးဖူးမွာပါေနာ္။
ႏွင္းဆီခင္
