ႏို္ဝင္ဘာ ၆ ၊ ၂၀၁၄
M-Media
မိုးစက္ ေတြ႔ဆံုသည္။
ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ ္အစိုးရ ပညာေရး ၀န္ၾကီးဌာန ျမန္မာႏုိင္ငံ ဝိဇၨာႏွင့္ သိပၸံ ပညာ႐ွင္မ်ား အဖြဲ႕မွ ၾကီးမွဴး က်င္းပသည့္ (၁၄) ၾကိမ္ေျမာက္ သုေတသန စာတမ္း ဖတ္ပြဲတြင္ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္အတြက္ “အေကာင္းဆံုး သုေတသန စာတမ္း႐ွင္ဆု” ကိုရ႐ွိသြားခဲ့သည့္ ရန္ကုန္အေနာက္ပိုင္း တကၠသိုလ္ ျမန္မာစာဌာနမွ ပါေမာကၡ (ဌာနမွဴး) ေဒါက္တာ ဦးစိုးႏိုင္အား M-Media က ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခဲ့ပါသည္။
ေမး – ဆရာ Best Papar Award of 2014 ကို ဘယ္စာတမ္းအမည္နဲ႔ ဆုရ႐ွိခဲ့တာပါလဲ။
ေျဖ – ဆရာရ႐ွိခဲ့တဲ့ စာတမ္းရဲ႕အမည္က “ျမန္မာပမာဏျပ စကားမ်ား ေလ့လာခ်က္”ဆိုတဲ့အမည္နဲ႔ပါ။
ေမး – ဆရာဆုရတဲ့ ဒီ “ျမန္မာ ပမာဏျပ စကားမ်ားေလ့လာခ်က္” ဆိုတဲ့ စာတမ္းထဲမွာ ဘယ္အခ်က္အလက္ေတြ အေၾကာင္းကို ထည့္သြင္းေရးထားပါသလဲ။
ေျဖ – ဆရာတို႔ ျမန္မာေတြက အခ်ိန္အတိုင္းအတာ၊ အခ်င္အတြယ္ စတာေတြကုိ ပမာဏနဲ႔ ေဖာ္ျပတဲ့ စကားေတြ႐ွိတယ္။ ဥပမာေပါ့ ထမင္းအိုး တစ္လံုးခ်က္ေလာက္ၾကာတယ္လို႔ ၊ ကြမ္းတစ္ယာညက္စာၾကာတယ္လို႔၊ လက္ခုပ္တစ္ေဖာင္ေလာက္ျမင့္တယ္လို႔ စသည္ျဖင့္ စကားေလးေတြကို ဟိုးေ႐ွးေခတ္က ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္သံုးခဲ့တယ္။ တခ်ိဳ႕ အသံုးအႏႈန္းေတြကိုလည္း အခုေခတ္မွာ ေစ်းထဲတို႔ ေတာ႐ြာေတြမွာသံုးေနတုန္းပဲ။ ဆရာတို႔ႏုိင္ငံမွာ အခုစနစ္(၃)မ်ိဳးကို သံုးစြဲေနၾကတယ္။ ေရွးျမန္မာ ဘုရင္ကေန အခုထိ ဆရာတို႔သံုးေနၾကတဲ့ ျမန္မာ ေဝါဟာရစနစ္၊ ေနာက္ ကိုလိုနီေခတ္ေရာက္ေတာ့ အဂၤလိပ္ေတြ သံုးႏႈန္းတဲ့ အဂၤလိပ္စနစ္၊ အခုေတာ့ ကမာၻသံုးျဖစ္တဲ့ metric စနစ္ကို သံုးေနၾကျပီ။ အဲ့ေတာ့ ဆရာေရးတာက စနစ္သံုးခုစလံုးကို ဆြဲထုတ္ထားတာ ေပါ့ေနာ္။ ပမာဏေတြကို အရင္ေခတ္ အခုေခတ္ ဘယ္လို သံုးႏႈန္းခဲ့ၾကတာလည္း ဆိုတာကို ေပၚလြင္ေအာင္ ထည့္သြင္းေရးထားတာပါ။
ေမး – ဆရာ ဘယ္လိုရည္႐ြယ္ခ်က္ေလးနဲ႔ ဒီစာတမ္းကို ျပဳစုေရးသားျဖစ္ခဲ့တာပါလဲ။
ေျဖ – ဆရာတို႔လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေမြး ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေနတဲ့ ျမန္မာ့ ယဥ္ေက်းမႈကို ခ်စ္တာေပါ့။ ျမန္မာ့ ယဥ္ေက်းမႈေလး ေပ်ာက္သြားမွာကိုလည္း စိုးရိမ္မိတယ္။ အ႐ုိးကို အရြက္ မဖံုးေစခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း အခုေခတ္က ႏုိင္ငံတကာကို ျမန္မာက ရင္ေဘာင္တန္းႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ဆိုေတာ့ ေနာက္ဆိုရင္ ႏုိင္ငံတကာက သံုးတဲ့ အသံုးအႏႈန္းေတြကုိပဲ သံုးရေတာ့မယ္ေလ။ အခုကေတာ့ ေရြ႕ေနတဲ့ အဆင့္ပါပဲ။ တခ်ိဳ႕အရာေတြကို ေျပာင္းလဲ သံုးႏႈန္းေနၾကပါျပီ။ အခုေခတ္ ကေလးေတြ အရင္က အသံုး အႏႈန္းေတြကို မသိေတာ့ဘူး။ ဆရာက မွတ္တမ္းတင္ႏုိင္ေအာင္လို႔ ႐ွာေဖြျပီးေရးသားျဖစ္တာပါ။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ေနာင္လာေနာင္သားေတြ အတြက္ ေလ့လာလို႔ ရႏုိင္ေအာင္လို႔ပါ။ ႏုိင္ငံတကာသံုး စနစ္ကိုလည္း သိထားသင့္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဆရာက အသံုးအႏႈန္းေတြကို ယွဥ္ျပီးေရးျပထား ပါတယ္။ ႏုိင္ငံတကာ အသံုးအႏႈန္းကိုလည္း ျပင္ဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္ျပီဆိုတာကိုလည္း ဆရာေျပာခ်င္တာရယ္ ျမန္မာ့မိ႐ုိးဖလာ ယဥ္ေက်းမႈကိုလည္း ေပ်ာက္ကြယ္ မသြားေစခ်င္တာေတြေၾကာင့္ အဲဒီရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ဒီစာတမ္းကုိ ေ႐ြးခ်ယ္ ျပဳစုၿပီး ဖတ္ခဲ့တာပါ။
ေမး – ဆရာ ဒီစာတမ္းကို ျပဳစုတဲ့ အခ်ိန္ကာလဘယ္ေလာက္ေလာက္ၾကာျမင့္ခဲ့ပါသလဲ။
ေျဖ – ဆရာ အခ်ိန္ (၄) ႏွစ္ေလာက္အခ်ိန္ယူျပီး ဒီစာတမ္းကို ျပဳလုပ္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။
ေမး – ဆရာ ဒီစာတမ္းျပဳစုေနတဲ့အခ်ိန္အတြင္းမွာ အခက္အခဲေတြမ်ားေရာ ႐ွိခဲ့ပါေသးလား။
ေျဖ – အရမ္းခက္ခဲတာမ်ိဳးေတာ့မေတြ႕ခဲ့ပါဘူး။ တစ္ျမိဳ႕နဲ႔တစ္ျမိဳ႕အသံုးအႏႈန္း အေခၚအေဝါေတြကအစ မတူဘူး။ ကြဲျပားေနတာကို ေတြ႔ရတယ္။ သူ႔႐ြာနဲ႔သူ သူ႔ဓေလ့နဲ႔သူေပါ့။ ဆရာလည္း ဒါေတြကို ေသခ်ာအခ်ိန္ေပးျပီး အခ်က္အလက္ေတြကို လိုက္စုရတာေပါ့။ သူေျပာ ငါေျပာ ေ႐ွးလူၾကီးေတြေျပာတာေတြကို လိုက္နားေထာင္ျပီး လူၾကားသူၾကားထဲကို သြားျပီး အခ်က္အလက္ေတြ လုိက္ေကာက္ရတာေတာ့ ႐ွိပါတယ္။
ေမး – ဆရာက ျမန္မာႏုိင္ငံဝိဇၨာႏွင့္ သိပၸံပညာ႐ွင္အဖြဲ႔ကေန ဆုရခဲ့တာဆိုေတာ့ ဒီအမွတ္ေပးတဲ့အဖြဲ႔ကေရာ ဘယ္လိုဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ အဖြဲ႕မ်ိဳးပါလဲ။
ေျဖ – ဒီအဖြဲ႕က ႏုိင္ငံေတာ္ကေန အသိအမွတ္ျပဳထားတဲ့ ပညာေရး၀န္ၾကီးဌာန လက္ေအာက္မွာ႐ွိတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံ ဝိဇၨာႏွင့္ သိပၸံပညာ႐ွင္အဖြဲ႕ပါ။ ျမန္မာ တစ္ႏုိင္ငံလံုးမွာ႐ွိတဲ့ တကၠသိုလ္ေပါင္းစံုက ဆရာေတြဝင္ျပိဳင္တဲ့ စာတမ္းေတြကို အကဲျဖတ္ေပးၾကတာပါ။ ဆရာတို ႔စ ာတမ္းေတြကုိ အကဲျဖတ္ေပးတဲ့ ဒီအဖြဲ႔ထဲမွာ အျငိမ္းစား သုေတသန ဆရာ/ဆရာမၾကီးေတြ၊ ေနာက္ျပီး ပညာ႐ွင္ေတြ ပါ၀င္ျပီးေတာ့ အကဲျဖတ္အမွတ္ေပးတာပါ။
ေမး – ဆရာအခုလို ထူးခၽြန္စြာ ဆုရ႐ွိခဲ့တဲ့အေပၚမွာေရာ ဆရာ့ရဲ႕စိတ္ခံစားခ်က္ေလးကို ေဝမွ်ေပးပါဦး။
ေျဖ – အရမ္း၀မ္းသာပါတယ္။ အျမင့္ဆံုးသုေတသနဆု ရတယ္ဆိုေတာ့ ဆရာ့ရဲ႕ၾကိဳးစားမႈကို ႏုိင္ငံေတာ္ကေရာ ပညာ႐ွင္ေတြက အသိအမွတ္ျပဳ ေပးခဲ့တာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဝမ္းသာမိပါတယ္။
ေမး – ဆရာ့ရဲ႕ ဆရာျဖစ္တဲ့ သက္တမ္းဘယ္ေလာက္အတြင္းမွာ ဆရာစာတမ္းဘယ္ႏွစ္ ေစာင္ေလာက္ ျပဳစုျပီးသြားျပီပါသလဲ။
ေျဖ – ဆရာ့ရဲ႕ဆရာသက္တမ္းကေတာ့ ၂၈ ႏွစ္ ေလာက္႐ွိျပီေပါ့။ ဆရာ စာတမ္းေတြကိုေတာ့ တစ္ႏွစ္တစ္ၾကိမ္ေလာက္ ဖတ္ႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားတယ္။ အခုခ်ိန္ထိေတာ့ ဆရာစာတမ္း အေစာင္ ၂၀ ေလာက္ဖတ္ျပီးသြားပါျပီ။
ေမး – ဆရာက ဘယ္လိုစာတမ္းေတြကို အဓိကထားဖတ္ျဖစ္ပါသလဲ။
ေျဖ – ဆရာက ျမန္မာစာေပမွာ ထူးထူးျခားျခားေလးေတြေတြ႔ရင္ မွတ္သားထားတာပါ။ ဆရာေရးသားတာေတြက လူေတြေန႔စဥ္ျဖစ္ေနတာေတြပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အမွတ္တမဲ့ သတိမထားမိတာေတြကို ဆရာက ေရးတာပါ။ တစ္ခုခုကို အစဆြဲထုတ္လိုက္ရင္ ေတြးစရာေတြကအမ်ားၾကီးပဲေလ။ ျမန္မာစာသားေတြက တကယ္ကို မွတ္သားစရာ ေကာင္းတဲ့စာသားေလးေတြပါ။ အဲဒါေလးေတြကိုပဲ ဆရာက ေသခ်ာ အခ်က္အလက္ေတြလိုက္ေကာက္ျပီး ေရးသားတာပါ။
ေမး – ဆရာအေနနဲ႕ ယေန႔ေခတ္လူငယ္ေတြအတြက္လည္း လက္ေဆာင္စကားေလးေျပာေပးါဦး။
ေျဖ – ကေလးေတြကို စာဖတ္ေစခ်င္တယ္။ Facebook မွာပဲဖတ္ဖတ္ စာၾကည့္တိုက္မွာပဲ ဖတ္ဖတ္ ကိုယ့္ အတြက္ အက်ိဳး႐ွိမွာပါ။ စာဖတ္ရင္းနဲ႔ အသိပညာေတြ တိုးတက္လာပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ျပီး လူငယ္ေတြ အရည္အခ်င္းရွိလာေအာင္ လူၾကီးေတြက ဆြဲေခၚေပးရပါ့မယ္။ အခုဆိုရင္ ဆရာတို႔ေက်ာင္းမွာလည္း ကေလးေတြ အရည္အေသြးတက္လာေအာင္ စကားရည္လုပြဲေတြ၊ က်ပန္းစကားျပိဳင္ပြဲေတြ စာေပျပိဳင္ပြဲေတြျပဳလုပ္ေပးေနပါတယ္။ ဒါေတြက ကေလးေတြရဲ႕ ႏႈတ္မႈစြမ္းရည္ေတြကို တင္ေပးတာပါ။ လူၾကီးေတြက ဆြဲတင္ေပးသလို လူငယ္ေတြ ကိုယ္တိုင္လည္းၾကိဳးစားၾကဖို႔လိုပါတယ္။
ေမး – ဆရာ့အေနနဲ႔ တျခားဘာမ်ားျဖည့္စြက္ေျပာၾကားခ်င္ပါသလဲ။
ေျဖ – ဆရာက တစ္ဖက္ကစာသင္တယ္ တစ္ဖက္ကလည္း သုေတသနလုပ္တယ္။ ပညာေရးနယ္ပယ္မွာ ေနတဲ့သူေတြကို ဆရာအဓိကေျပာခ်င္တာကေတာ့ ကိုယ္က ဆရာ/ဆရာမျဖစ္လာရင္ ကုိယ္ကိုယ္တိုင္ ထူးခၽြန္ေအာင္ ကိုယ့္ကေလးေတြကိုလည္း ဘယ္လိုေတာ္ေအာင္ သင္မလဲ ၾကိဳးစာရပါမယ္။ သုေတသနေတြကိုလည္း လုပ္သင့္တယ္။ သူမ်ားမျမင္တာေတြကို ကိုယ္ကျမင္ေအာင္လုပ္ျပီး ထူးခၽြန္ေအာင္၊ ပညာ႐ွင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာေအာင္ၾကိဳစားပါ။ ဆုရျခင္း မရျခင္းထက္ သုေတသနျပဳလုပ္ရာမွာ အရည္အခ်င္းေတြ တိုးတက္လာပါတယ္။ ဆရာ၊ ဆရာမတစ္ေယာက္ အရည္အခ်င္းနဲ႔ ကိုက္ညီေအာင္လည္း ေတာ္သထက္ေတာ္ေအာင္ ၾကိဳစားသင့္ပါတယ္။
ဆရာ ေဒါက္တာစုိးႏိုင္ဟာ တကၠသုိလ္မွာ ပါေမာကၡ(ဌာနမွဴး) တစ္ေယာက္အျဖစ္ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ေနသလုိ တဘက္ တလမ္းမွလည္း လူမႈေရး၊ ဘာသာေရးႏွင့္ သက္ဆုိင္သည့္ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္လည္း တတ္စြမ္းသေလာက္ ပါ၀င္ေဆာင္႐ြက္ေနသူျဖစ္သည့္ အတြက္ ဆရာ၏ ႀကိဳးစားမႈ အတြက္ ရလဒ္အား M-Media က မွတ္တမ္းတင္ ဂုဏ္ျပဳလိုက္ ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
