ဇန္န၀ါရီ ၁၇၊ ၂၀၁၇
M-Media
– ဆာရာဒတ္ ခါဒီမာလ္ရွာရီယာလုိ႔ ေခၚဆုိၿပီး ဆာရာ ခါဒင္မ္လုိ႔သိၾကတဲ့ အီရန္က အသက္ ၁၉ ႏွစ္အရြယ္ စစ္တုရင္မယ္ေလးဟာ စစ္တုရင္အားကစားေလာကမွာ အျမင့္ဆံုး ဆုတံဆိပ္ေတြျဖစ္တဲ့ International Master နဲ႔ Woman Grandmaster ဘြဲ႕ေတြကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားသူပါ။
စစ္တုရင္ခ်န္ပီယံအမ်ားစုလုိပဲ ခါဒင္မ္ဟာ အသက္ ၈ ႏွစ္အရြယ္ကေနစၿပီး ကစားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ထက္ ၄ ႏွစ္အၾကာမွာေတာ့ အသက္ ၁၂ ႏွစ္ေအာက္ ကမၻာ့ခ်န္ပီယံ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
အီရန္ရဲ႕ ႐ုိးရာယဥ္ေက်းမႈအရ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ အားကစားပြဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ သြားေရာက္ခြင့္မရၾကပါဘူး။ အျပင္ထြက္ရင္ ပု၀ါေဆာင္းရသလုိ၊ အားကစားၿပိဳင္ပြဲေတြမွာလည္း ပု၀ါေဆာင္းၿပီး ယွဥ္ၿပိဳင္ရပါတယ္။
အခုအခ်ိန္မွာ ကာဒင္မ္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈဟာ အားကစားေလာကကုိ ၀င္ေရာက္ဖုိ႔တာဆူေနတဲ့ အီရန္လူငယ္ေတြ၊ အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳးသမီငယ္ေလးေတြအတြက္ တြန္းအားျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။
အလ္ဂ်ာဇီးရား သတင္းဌာနဲ႔ ဆာရာ ခါဒင္မ္တုိ႔ရဲ႕ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းမႈကုိ M-Media ပရိသတ္ႀကီးအတြက္ ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။
ေမး – အသက္ ၈ ႏွစ္အရြယ္ စစ္တုရင္နဲ႔စၿပီး ထိေတြ႕တယ္။ ေနာက္ ၄ ႏွစ္ၾကာတဲ့အခါမွာ ကမၻာ့ခ်န္ပီယံျဖစ္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းေလး ေျပာျပပါအံုး။
ေျဖ – ကၽြန္မ ၂ တန္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က စစ္တုရင္ကစားမယ္လုိ႔ေျပာတယ္။ အရင္က စစ္တုရင္ခံုကုိေတာင္ မျမင္ဖူးပါဘူး။ မိသားစုထဲမွာလည္း ကစားတဲ့လူ တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူး။ ဟုိဒီ ေလွ်ာက္ေရႊ႕ၿပီး ေနာက္ပုိင္း ကၽြန္မ ႀကိဳက္လာတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အပတ္တကုတ္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ပါတယ္။ ကေလးဘ၀ကတည္းက တစ္ေန႔ကုိ ၆ နာရီ ၇ နာရီေလာက္ ေလ့က်င့္တယ္။ အဲဒီလုိ ေလ့က်င့္မႈရဲ႕အက်ိဳးကုိ ေနာက္ထပ္ ၄ ႏွစ္အၾကာမွာ ခံစားရတယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။
ေမး – အဲဒီတုန္းက စစ္တုရင္ဆုိတာ အီရန္မွာ လူႀကိဳက္မမ်ားေသးဘူး။ မိသားစုက ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကုိ အားေပးရဲ႕လား။ ပညာေရးမွာေရာ ထိခိုက္မႈရွိခဲ့လား။
ေျဖ – စစ္တုရင္ကစားတာက စိတ္ကုိတည္ၿငိမ္ေစတယ္၊ ပညာေရးအတြက္လည္း အေထာက္အကူျဖစ္ေစတယ္လုိ႔ သိထားတာေၾကာင့္ မိသားစုက သေဘာက်ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါက ကၽြန္မအတြက္ ဘာမွမထူးပါဘူး။ (ရယ္လ်က္) စစ္တုရင္စကစားကတည္းက ေက်ာင္းကုိ မမွန္ေတာ့ဘူး။
စာေမးပြဲေျဖတဲ့အခ်ိန္ေလာက္မွ ေက်ာင္းသြားတယ္။ စာကုိလည္း မေျဖခင္ ၂ ရက္ေလာက္မွ က်က္ျဖစ္ပါတယ္။
ေမး – ဒါဆုိရင္ အထက္တန္းဘယ္လုိေအာင္ခဲ့သလဲ။
ေျဖ – ေဖေဖက ႐ူပနဲ႔ သခ်ၤာကုိ ကူလုပ္ေပးတယ္။ သူက သခ်ၤာေတာ္တယ္ေလ။ အျခား ဘာသာရပ္ေတြကုိေတာ့ ကၽြန္မကုိယ္တုိင္ လုပ္ရတာေပါ့။ အဆင့္မေကာင္းေပမယ့္။ စာေမးပြဲတုိင္းေတာ့ ေအာင္ခဲ့ပါတယ္။
ေမး – စစ္တုရင္ကုိပဲ ဦးစားေပးေတာ့မယ္လုိ႔ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာလဲ။
ေျဖ – အသက္ ၁၂ ႏွစ္အရြယ္ ကမၻာ့ခ်န္ပီယံ ျဖစ္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာပါ။ ကၽြန္မဟာ ဒီခ်န္ပီယံဘြဲ႕ကုိရရွိတဲ့ တတိယေျမာက္ အီရန္ႏုိင္ငံသားပါ။ အဲဒီေနာက္ပုိင္းမွာ စစ္တုရင္က ကၽြန္မအတြက္ ဖေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ျဖစ္လာပါတယ္။ စာဆက္မသင္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ တကၠသုိလ္မွာ ဂရပ္ဖစ္ဒီဇုိင္းဘာသာရပ္ သင္ယူဖုိ႔ အစီအစဥ္ရွိတယ္။ ေလွ်ာက္ေတာ့ေလွ်ာက္ထားတာပဲ ရမလားေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး။
ေမး – စစ္တုရင္အားကစားမွာ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္အဆင့္ကုိ သြားေတာ့မယ္လုိ႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္ေတာ့ ခင္ဗ်ားအသုိင္းအ၀ုိင္းကလူေတြရဲ႕ တုန္႔ျပန္မႈက အျပဳသေဘာေဆာင္ရဲ႕လား။
ေျဖ – အင္း …. အစံုေပါ့ရွင္။ တစ္ခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းေတြက အားေပးတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ အားမေပးၾကဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕က ဒါဟာ အားကစားေကာင္းတစ္ခုျဖစ္တယ္။ ဉာဏ္ထက္တဲ့သူေတြနဲ႔ သင္ေတာ္တဲ့ အားကစားနည္းျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာၾကတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ ဒီလုိမထင္ပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက စစ္တုရင္ကစားနည္းကို ဒီလုိထင္တာ ရွိသလုိ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ၾကေတာ့ ျပင္းစရာကာင္းတဲ့ ကစားနည္းလုိ႔ ထင္ၾကတယ္။
ဟုိဖက္ဒီဖက္ ဒီလုိပဲ ေျပာၾကတာေပါ့။
ေမး – ဒီကစားနည္းက ဘ၀အတြက္ေရာ အေထာက္အကူျဖစ္ရဲ႕လား။
ေျဖ – စစ္တုရင္ကစားနည္းက အာ႐ံုစူးစုိက္မႈနဲ႔ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္မႈကုိ ေကာင္းေစတယ္။ အထူးသျဖင့္ အသက္ ၈ ႏွစ္ဆုိတဲ့ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေတြးေခၚပံုကုိေပါ့။ အဲဒီအရြယ္မွာ တစ္ေန႔ကုိ ၅ နာရီေလာက္ ေတြးရတဲ့ စစ္တုရင္ကစားနည္းဟာ ဘ၀နဲ႔ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္မႈတုိ႔အတြက္ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစပါတယ္။
ေမး – စစ္တုရင္အားကစားမယ္တစ္ေယာက္အျဖစ္ အီရန္မွာ အခက္အခဲေတြဘာေတြမ်ား ရွိလား။
ေျဖ – ကၽြန္မ ဒီလုိ မၾကာခဏ အေမးခံရတယ္ရွင့္။ အမ်ိဳးသားစစ္တုရင္ကစားသမားတစ္ေယာက္နဲ႔ ဘာမွမကြာပါဘူး။ နည္းျပေတြလည္းတူတယ္၊ ၿပိဳင္ပြဲေတြလည္း တူတယ္။ ဘာျခားနားခ်က္မွ မရွိပါဘူး။
စစ္တုရင္ကစားနည္းဟာ အီရန္မွာ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာတယ္။ စစ္တုရင္မကစားတဲ့ သူေတြဆီကေတာင္မွ ခ်ီးက်ဴးတာမ်ိဳးေတြ ကၽြန္မၾကားရတယ္။ သူတုိ႔ေတြက စစ္တုရင္မကစားေပမယ့္ ကၽြန္မပြဲေတြကုိ အားေပးတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ တုိးတက္မႈကုိလည္း ခ်ီးက်ဴးၾကပါတယ္။
အမ်ိဳးသားလက္ေရြးစင္အသင္းမွာဆုိ ကစားသမားေလးေတြက အသက္ ၁၂ ႏွစ္၊ ၁၃ ႏွစ္၊ ၁၅ ႏွစ္နဲ႔ ၁၆ ႏွစ္ေလာက္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ အနာဂတ္က သိပ္ၿပီးေတာက္ပေနပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္အတြင္း အီရန္မွာ စစ္တုရင္ဟာ ေဘာလံုးၿပီးတဲ့ေနာက္ ဒုတိယလူႀကိဳက္အမ်ားဆံုး အားကစားျဖစ္တယ္လုိ႔ သတင္းေတြက ေဖာ္ျပတာကုိ ကၽြန္မေတြ႕ရတယ္။ ဒါ ထူးျခားပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခု ပုိေကာင္းလာတာက အမ်ိဳးသမီးငယ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စိတ္၀င္စားလာၾကၿပီး ေယာက်္ားေလးေတြထက္ေတာင္ ပုိေကာင္းၾကတာပါ။
ေမး – ႏုိင္ငံတကာအဆင့္မွာေတာ့ ဒါမ်ိဳး (အမ်ိဳးသမီးေတြတက္လာတာမ်ိဳး) မရွိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။ အမ်ိဳးသမီးေတြ grandmaster ရတာ ဘာ့ေၾကာင့္ နည္းေနတာလဲ။
ေျဖ – မေျပာတတ္ဘူးရွင့္။ အီရန္မွာ စစ္တုရင္အားကစားမယ္ေတြဟာ အမ်ိဳးသားေတြထက္ ပုိနည္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါက ဒီကြာဟခ်က္အတြက္ အေၾကာင္းျပခ်က္လုိ႔ မထင္ပါဘူး။
မိန္းကေလးငယ္ေတြက အျခားေသာ အားကစားနည္းေတြကုိ ပုိစိတ္၀င္စားတာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကမၻာ့အဆင့္မွာ အမ်ိဳးသမီးေတြအတြက္ စစ္တုရင္ၿပိဳင္ပြဲေတြ မ်ားမ်ားစားစားလုိအပ္တယ္။ ဒါမွသာ ကၽြန္မတုိ႔ ပုိၿပီး ၀င္ၿပိဳင္ႏုိင္မွာပါ။
Ref: Aljazeera
