“ပင္လုံ စာခ်ဳပ္၊ ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓါတ္နဲ႔ ျမန္မာမြတ္စလင္တုိ႔ရဲ႕ အခန္းက႑’’

ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၂၊ ၂၀၁၄
ေဆာင္းပါးရွင္-  ေဒါက္တာျမင့္သိန္း (ၿငိမ္းခ်မ္းလုလင္)

ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးသမုိင္းမွာပါ၀င္ခဲ့တဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ႔ ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓါတ္ကိုေဖၚညႊန္းႏုိင္ ခဲ့တဲ့ ပင္လုံ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုတဲ့ ေဖေဖၚ၀ါရီလ(၁၂)ရက္ေန႔ကို ျပည္ေထာင္စုေန႔ဆုိၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဂုဏ္ယူက်င္းပ ခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒီေန႔  ျပည္ေထာင္စုေန႔ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ “ပင္လုံ စာခ်ဳပ္၊ ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓါတ္နဲ႔ ျမန္မာမြတ္စလင္ တုိ႔ရဲ႕အခန္းက႑’’ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္ကို တင္ျပလိုပါတယ္။

ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ အတိတ္သမုိင္းမွာ ျမန္မာမြတ္စလင္မ္ေတြရဲ႔ တုိင္းျပည္နဲ႔ ႏုိင္ငံသားေတြရဲ႕ အက်ိဳးကို စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့မႈကို ဂုဏ္ျပဳရင္း ဒီေန႔ ျမန္မာမြတ္စလင္မ္ မ်ိဳးဆက္ေတြအေနနဲ႔ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ ဓါတ္ဆိုတဲ့ သေဘာတရားကို မွန္ကန္စြာေမြးျမဴၿပီး လူသားအက်ိဳးျပဳႏိုင္ေရး အတြက္ျဖစ္ပါတယ္။

တမန္ေတာ္ျမတ္(ဆြ)က မြတ္စလင္ တစ္ဦးရဲ႕ ယုံၾကည္ခ်က္ရဲ႕ အနိမ့္ဆုံးအရည္အေသြးဆုိတာ လမ္းေပၚမွာရွိေနတဲ့ သူတစ္ပါးကို အႏၲရာယ္ျဖစ္ေစႏိုင္တဲ့ အရာေတြကို ဖယ္ရွားေပးျခင္းလုိ႔သြန္သင္ထားပါတယ္။ ကုရ္အာန္က်မ္းျမတ္အရေတာ့—- မြတ္စလင္ တစ္ဦးရဲ႕ ျမင့္မားတဲ့အရည္အေသြးမွာ အိဟ္စါန္လို႔ေခၚတဲ့ “ေကာင္းက်ိဳးျပဳအလွဆင္ျခင္း’’ ပဲျဖစ္ပါတယ္။ မိမိကိုယ္မိမိ အလွဆင္ဖုိ႔ လိုအပ္သလို ကိုယ္ေနထုိင္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္၊ ေဒသ၊ လူအဖြဲ႕အစည္း၊ တုိင္းျပည္၊ ကမာၻၿဂိဳဟ္နဲ႔ စၾက၀ဠာႀကီးကို အက်ည္းတန္ေစတဲ့ အရာေတြ ဖယ္ရွားၿပီး ေကာင္းက်ိဳးျပဳအလွဆင္ဖုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဖ.ဆ.ပ.လ ေခၚ အမ်ိဳးသားတပ္ဦး

၁၉၄၁ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လဆန္းမွာ ဒုတိယကမာၻစစ္ႀကီးၿပီးဆုံးသြားတဲ့အခါ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း က ဖ.ဆ.ပ.လ လို႔ေခၚတဲ့ ဖက္ဆစ္တုိက္ဖ်က္ေရး၊ ျပည့္သူ႔လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႕ ခ်ဳပ္ – တစ္နည္းေျပာရရင္ အမ်ိဳးသား တပ္ဦးတစ္ရပ္ကိုဖြဲ႔စည္းၿပီး အၿပီးတုိင္လြတ္လပ္ေရးနဲ႔အမ်ိဳးသားညီညြတ္ ေရး ႀကိဳးပမ္းတည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ကိုယ္ေရးအရာရွိျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ထြန္းလွ(တကၠသုိလ္ ေန၀င္း)က ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ၁၂-၂-၁၈၈၆ေန႔ထုတ္ လုပ္သားျပည္သူ႔ေန႔စဥ္သတင္းစာမွာ “ပထမ ပင္လုံကြန္ ဖရင့္” ဆုိတဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ေရးခဲ့ရာမွာ – ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ သူ႔ရဲ႕အမ်ိဳးသားတပ္ဦးႀကီးမွာ မန္းဘခုိင္ (ကရင္)၊ ဦးေအာင္ဇံေ၀(ရခိုင္)၊ ဆမားဒူး၀ါးဆင္၀ါးေနာင္(ကခ်င္)၊ ဦး၀မၼသူးေမာင္(ခ်င္း)၊ ရွမ္းျပည္နယ္လူထု ေခါင္းေဆာင္ဦးတင္ေအး၊ လင္းေခးဦးထြန္းျမင့္ တုိ႔အျပင္ ဗမက လုိ႔ေခၚတဲ့ ဗမာမြတ္စလင္ ကြန္ဂရက္က ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္၊ ဦးေဖခင္၊ ဦးခင္ေမာင္လတ္စတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို စည္းရုံးႏုိင္ခဲ့တယ္လို႔ ေဖၚျပပါတယ္။

ဗမက ေခၚ ဗမာမြတ္စလင ္ကြန္ဂရက္

ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ သူ႔ကၽြန္ဘ၀ေရာက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ YMBA လို႔ေခၚတဲ့ ဗုဒၶကလ်ာဏယု၀ အသင္း ေပၚေပါက္ ခဲ့စဥ္က ျမန္မာမြတ္စလင္ ေတြက BMS လို႔ေခၚတဲ့ ဘားမားမြတ္စလင္ စိုစုိင္ယီတီ အသင္းေထာင္ႏုိင္ ခဲ့ၾကပါတယ္။ GCBA ေခၚ ျမန္မာအသင္းခ်ဳပ္ႀကီး ေပၚလာေတာ့ GCBMA လို႔ေခၚတဲ့ ျမန္မာမြတ္စလင္ အသင္း ခ်ဳပ္ႀကီး ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သခင္ေတြ ဦးစီးတဲ့ ဒို႔ဗမာအစည္းအရုံးေပၚလာၿပီး သူ႔ကၽြန္ဘ၀လြတ္ေျမာက္ ေရးတုိက္ပြဲ၀င္လာေတာ့ျမန္မာမြတ္စလင္ အခ်ိဳ႕က ဒို႔ဗမာအစည္းအရုံးကို၀င္ခဲ့ၾကၿပီး အခ်ိဳ႕ကေတာ့ဗမာ မြတ္စလင္ ႏိုးၾကားေရးအဖြဲ႔ကို ထူေထာင္ၿပီး တုိင္းျပည္ေရး တစ္တပ္ တစ္အား ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္က ဥကၠဌ၊ ဦးသန္းေရႊက အတြင္းေရးမွဴးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဒုတိယကမာၻ စစ္ႀကီးျဖစ္လာၿပီး စစ္ႀကီးၿပီး ေတာ့ မႏၲေလးကိုေရာက္ရွိလာတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္နဲ႔ ဗမာမြတ္စလင္ ႏိုးၾကားေရး ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြကိုေခၚယူၿပီး တစ္တုိ္င္းျပည္လုံးေသြးစည္းညီညြတ္ေရးလိုအပ္ေနေၾကာင္း၊ ဗမာမြတ္စလင္ ေတြအေနနဲ႔လည္း ဖ.ဆ.ပ.လ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးမွာ တစ္တပ္တစ္အား ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ၾကဖို႔ တုိက္တြန္းေျပာ ဆုိခဲ့ပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႔ အႀကံျပဳခ်က္အရ ျမန္မာႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံလုံးက ဗမာမြတ္စလင္ ေခါင္းေဆာင္ေတြပါ၀င္တဲ့ ဗမာမြတ္စလင္ ညီလာခံႀကီးတစ္ရပ္ကို ၁၉၄၅ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ(၂၄ ၊ ၂၅ ၊ ၂၆)ရက္မ်ားမွာ ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕ မွာ က်င္းပခဲ့ၿပီး ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္ ဥကၠ႒အျဖစ္ပါ၀င္တဲ့ ဗမက ေခၚဗမာမြတ္စလင္မ္ကြန္ဂရက္ (Burman Muslim Congress)ဖြဲ႔စည္းေပၚေပါက္လာခဲ့ပါတယ္။

ဗမာမြတ္စလင္ ကြန္ဂရက္(ဗမက)မွ ပင္လုံစာခ်ဳပ္မ်ိဳးေစ့စိုက္ျခင္း

ဗမက ဖြဲ႔စည္းၿပီး ရက္(၂၀)ေက်ာ္အၾကာျဖစ္တဲ့ ၁၉၄၆ခုႏွစ္၊ ဇႏၷ၀ါရီလ (၁၇)ရက္ေန႔ကေန (၂၃)ရက္ေန႔ အထိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ၊ ေရႊတိဂုံအလယ္ပစၥယံမွာ ဖ.ဆ.ပ.လ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႔ ျပည္လုံးကၽြတ္ ညီလာခံႀကီးကုိ က်င္းပခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီညီလာခံႀကီးမွာ “ဖဆပလ” က “ဗမက” ကို ျပည္ေထာင္စုကရင္အမ်ိဳးသားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔အတူ လူမ်ိဳးေရးအဖြဲ႔စာရင္းမွာ တပ္တစ္တပ္အေနနဲ႔ ပါ၀င္ခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ၄-၂-၁၉၄၆ေန႔ထုတ္ ဒီးဒုတ္ဂ်ာနယ္ စာမ်က္ ႏွာ(၂၂)မွာ “ျမန္မာျပည္၏ကံၾကမၼာကို ဖန္တီးမည့္ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ ဖဆပလညီလာခံမွ တင္ေျမႇာက္လိုက္ေသာ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႕၀င္မ်ား” ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေဖၚျပခဲ့ရာ

(၁)ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကဥကၠဌ

(၂)တစ္သီးပုဂၢလေခါင္း ေဆာင္(၁၀)ဦးထဲမွာ ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္ပါ၀င္ခဲ့တယ္။

(၃)ၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္၊ ဆုိ ရွယ္လစ္နဲ႔ မ်ိဳးခ်စ္တုိ႔က ကိုယ္စားလွယ္သုံးဦးစီပါ၀င္ပါတယ္။

(၄)လူမ်ိဳးေရးအဖြဲ ႔(၃)ဖြဲ႔ထဲမွာ ရခုိင္၊ ကရင္နဲ႔ ဗမာ မြတ္စလင္ တို႔ပါ၀င္ၿပီး ဗမာမြတ္စလင္ ကြန္ဂရက္က ကုိယ္စားလွယ္ ဦးေမာင္စိန္၊ ဦးေဖခင္(ေနာင္-၀န္ႀကီးနဲ႔ သံ အမတ္ႀကီး)နဲ႔ မစၥတာ လတစ္ဖ္(ေနာင္-၀န္ႀကီး)တုိ႔ ပါ၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္ဟာ ဗမကရဲ႕ ဥကၠဌ ျဖစ္ေပမယ့္ တစ္ဦးပုဂၢလေခါင္းေဆာင္ အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခံခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီညီလာခံႀကီးမွာ လြတ္လပ္ေရးနဲ ႔ပတ္သက္တဲ့ အဆုိေပါင္း(၁၈)ခု တင္သြင္းဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီအဆုိေတြအနက္ ညီညြတ္ေရးအဆုိကုိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္တုိင္တင္သြင္းခဲ့ၿပီး အဆုိအမွတ္(၆)ျဖစ္တဲ့ တုိင္းရင္း သား လူနည္းစုအေရးကို ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳက တင္သြင္းခဲ့ပါတယ္။ ဗမာမြတ္စလင္မ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့သေဘာထားကို တင္ျပေဆြးေႏြးၿပီး ေထာက္ခံရာမွာ—

• ဗမာမြတ္စလင္ေတြဟာ ဗမာနဲ႔ခြဲလို႔မရတဲ့ ျမန္မာေတြျဖစ္ေၾကာင္း

• ပ်ဥ္းမနားမွာက်င္းပခဲ့တဲ့ ဗမက ညီလာခံႀကီးမွာ ဗမာမြတ္စလင္မ္ေတြဟာ ဗမာျဖစ္ေၾကာင္း ေႀကြးေၾကာ္ ဆုံးျဖတ္ျခင္းကို ဒီ ဖ.ဆ.ပ.လ ညီလာခံႀကီးက အထူးခ်ီးက်ဴး၀မ္းေျမာက္ေၾကာင္း

• ဗမာမြတ္စလင္ တို႔ကို တုိင္းရင္းသားလူနည္းစုတုိ႔ရထုိက္တဲ့အခြင့္အေရးေတြ ေပးမယ္ျဖစ္ေၾကာင္း

• ဗမာမြတ္စလင္ ေတြကို ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ႔ အခြင့္အေရးကိုေပးမွာျဖစ္ေၾကာင္း ဖ.ဆ.ပ.လညီလာခံႀကီး က ေႀကြးေၾကာ္ေၾကာင္း ေဖၚျပပါ ရွိခဲ့ပါတယ္။အေၾကာင္းအေသးစိတ္ကို ဒီးဒုတ္ဂ်ာနယ္ (၄-၂-၁၉၄၆)၊ စာမ်က္ႏွာ(၃၁-၃၃)မွာ “ဖ.ဆ.ပ.လ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးက တုိင္းရင္းသားလူနည္းစုျပႆနာကို ရွင္းလုိက္ၿပီ’’ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ အေသးစိတ္ေလ့လာႏိုင္ပါတယ္။

ဗမာမြတ္စလင္ ေတြ ဂုဏ္ယူဖုိ႔ေကာင္းတာက “ဗမက”က အဆုိအမွတ္(၇) တင္သြင္းခဲ့ရာမွာ လြတ္လပ္ေရး ယူတဲ့အခါ ရွမ္းျပည္နယ္ အပါအ၀င္ေတာင္တန္းေဒသ အားလုံးကို တစ္ေပါင္းတည္းေပါင္းစည္းေရးအဆုိပဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

တစ္နည္းေျပာရရင္ ဗမာမြတ္စလင္ ေတြဟာ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓါတ္(၀ါ)ပင္လုံမ်ိဳးေစ့ကိုသမိုင္း၀င္စုိက္ခဲ့ျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဒီဂုဏ္ယူဖြယ္ျဖစ္ရပ္ကို ဒီအဆုိကို တင္သြင္းခဲ့တဲ့ ဦးေဖခင္ကိုယ္တုိင္ ေရး သားျပဳစုၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္က ထုတ္ေ၀ခ ဲ့တဲ့ “ကိုယ္ေတြ႔ပင္လုံ’’ ဆိုတဲ့စာအုပ္ (၁၉၉၀)မွာလည္း အေသးစိတ္ ေလ့လာႏုိင္ၾကပါတယ္။

ျမန္မာမြတ္စလင္ တို႔သည္ မိမိတို႔အေရးထက္ တုိင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးကို ဦးစားေပးခဲ့ၾကျခင္း

အခုလို ဗမာမြတ္စလင္ ကြန္ဂရက္ကို ဖ.ဆ.ပ.လညီလာခံႀကီးက လူမ်ိဳးေရးအဖြဲ႔စာရင္းမွာထည့္သြင္း လက္ခံၿပီး တုိင္းရင္းသား လူနည္းစု အခြင့္အေရးေပးမယ္၊ ျမန္မာေတြရဲ႔ လူမ်ားစုအခြင့္အေရးကိုလည္း ရမယ္ ဆုိတဲ့ သေဘာထားဆုံးျဖတ္ခ်က္ဟာ ဗမာမြတ္စလင္မ္ေတြ အတြက္ ထူးျခားခ်က္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဗမာမြတ္စလင္ ေတြဟာ ကရင္လို တုိင္းရင္းသား လူနည္းစု အခြင့္အေရး ယူမလား။ ဗမာနဲ႔ေရာၿပီး ဗမာအျဖစ္ လူမ်ားစုအခြင့္အေရး လူနည္းစုယူမလားဆုိတဲ့ ကိစၥ ဆုံးျဖတ္ဖို႔ ဗမကရဲ႕ ျပည္လုံးကၽြတ္ ညီလာခံႀကီး ၁၉၄၆ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလမွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔မွာ က်င္းပဖုိ႔ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႔လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈအေပၚ အခ်ိဳ႕ေသာ လူမ်ိဳးစုေခါင္းေဆာင္ ေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ငါတုိ႔ကိုယ္စားလွယ္ မဟုတ္ဘူးဆုိၿပီး ကန္႔ကြက္မႈေတြ ေပၚေပါက္လာေနခဲ့ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ဗမာမြတ္စလင္ေတြဟာ ကိုယ့္လူမ်ိဳးစု အေရးထက္ တုိင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးကို ဦးစားေပးၿပီး ဗမာမြတ္စလင္ေတြဟာ ဗမာျဖစ္တယ္ဆုိၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို အျပည့္အေ၀ ေထာက္ခံ အားေပးခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္လည္း ၁၉၄၇ခုႏွစ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႔စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒမွာေရာ၊ ၁၉၄၈ခုႏွစ္ခုႏွစ္ လြတ္လပ္ ေရးရတဲ့ အခါမွာပါ မြတ္စလင္ေတြဟာ ဂုဏ္ျပဳခံရၿပီး ထိုက္တန္တဲ့ အခြင့္အေရးအေတြ အျပည့္အ၀ရခဲ့ၾကပါ တယ္။ ၀န္ႀကီးေတြ၊ အမတ္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကာလၾကာၿပီး ေခတ္စနစ္ေတြ တစ္စစေျပာင္း လဲလာမႈနဲ႔အတူ သမိုင္းေတြေမ့ၿပီး ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓါတ္ဆုိတာ ဗမာမြတ္စလင္ ေတြနဲ႔ မသက္ဆုိင္သလို ထင္ခံလာရျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။

ပင္လုံညီလာခံ (သို႔မဟုတ္) ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓါတ္သေကၤတ

ပထမပင္လုံညီလာခံကို ၁၉၄၇ခုႏွစ္၊ မတ္လ(၁)ရက္ေန႔ကေန (၁၂)ရက္ေန႔အထိ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း မတက္ေရာက္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ အတြက္ ဖ.ဆ.ပ.လက ဒု-ဥကၠဌဦးႏု ဦးေဆာင္တဲ့အဖြဲ႔နဲ႔ ရွမ္းျပည္ ေတာင္ႀကီးက ဦးေဖခင္ (ဗမာမြတ္စလင္) ကို တက္ေရာက္ေစခဲ့ပါတယ္။ ဦးေဖခင္ဟာ ဖ.ဆ.ပ.လရဲ႕ေတာင္တန္းေဒသ ဌာနခြဲ အတြင္းေရးမွဴးျဖစ္ေနပါၿပီ။

ဒီလုိနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္တဲ့ ျမန္မာကုိယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ဟာ လန္ဒန္ၿမိဳ႔မွာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ အက္တလီနဲ႔ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရး ယူတဲ့အခါ ရွမ္းျပည္အပါအ၀င္ ေတာင္တန္းေဒသေတြနဲ႔ ျပည္မ ပူးေပါင္း ေရးအစီအစဥ္ေဆြးေႏြးခ်ိန္မွာ ရွမ္းေစာ္ဘြား ႏွစ္ဦးအမည္နဲ႔ “ေအာင္ဆန္းဟာ ရွမ္းျပည္ကိုယ္စား မျပဳ၊ ျပည္မမွ ျမန္မာေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦးသာျဖစ္သည္”

ဆုိတဲ့ ေၾကးနန္းစာတစ္ေစာင္ ၿဗိတိသွ်အစိုးရဆီကို ေရာက္လာခဲ့တဲ့အတြက္ အေႏွာင့္အယွက္ တစ္ရပ္ျဖစ္လာခဲ့ ပါတယ္။ အဲဒီအခါ ဖ.ဆ.ပ.လ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ဦးႏုက ေတာင္တန္းေဒသ အတြင္းေရးမွဴး ဦးေဖခင္ကို ရွမ္းျပည္ကို အျမန္သြားၿပီး ရွမ္းေစာ္ဘြားေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆုံ ေဆြးေႏြးဖို႔ စီစဥ္ေစခဲ့ပါတယ္။ ဦးေဖခင္ကလည္း ဦးတင္ေအး၊ ဦးထြန္းျမင့္အစရွိတဲ့ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြနဲ႔ တုိင္ပင္ၿပီး ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႔မွာ လူထုအစည္းအေ၀းႀကီးတစ္ရပ္ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီလူထုအစည္းအေ၀းႀကီး ကေန ရွမ္းျပည္နယ္လြတ္ေျမာက္ေရး အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ဗမာျပည္မနဲ႔ အတူ ရွမ္းျပည္နယ္ကို လြတ္လပ္ေရး ခ်က္ျခင္းေပးဖုိ႔နဲ႔ လန္ဒန္ေရာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ အဖြဲ႔ကိုေထာက္ခံေၾကာင္းအဆုိကို တစ္ခဲနက္ေထာက္ခံ အတည္ျပဳ ခဲ့ၾကပါတယ္။ ၿမိဳ႔တြင္းမွာလည္း ေႀကြးေၾကာ္ၿပီးစီတန္း လွည့္လည္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကပါတယ္။ ဗမာမြတ္စလင္ ဦးေဖခင္ အေနနဲ႔ ဒီလိုရွမ္းျပည္ သူလူထုက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို အျပည့္အ၀ေထာက္ခံေၾကာင္းကို ဖ.ဆ.ပ.လအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကုိ ေၾကးနန္းတစ္ေစာင္၊ လန္ဒန္ကိုေၾကးနန္း တစ္ေစာင္ပို႔ႏုိင္ခဲ့တဲ့ အတြက္ ျမန္မာလြတ္လပ္ေရးကို အာမခံခ်က္ေပးတဲ့ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီစာခ်ဳပ္ကို ခ်ဳပ္ဆုိႏိုင္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ လန္ဒန္ကျပန္ေရာက္လာၿပီး ရက္အနည္းငယ္အတြင္းမွာ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစု ေတြရဲ႕ တရား၀င္ဆႏၵရယူဖုိ႔ ပင္လုံညီလာခံခရီးဆက္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၁၉၄၇ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚ၀ါရီလ(၁၁) ရက္ေန႔ညအထိ ကိုယ္စားလွယ္အားလုံး လက္မွတ္ေရးထုိးဖုိ႔မေသခ်ာဘဲ လိပ္ခဲတည္းလည္းျဖစ္ေနခဲ့ျပန္ပါ တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လည္းစိတ္ပ်က္ၿပီးအပါးေတာ္ၿမဲ ဗုိလ္ထြန္းလွကို ရန္ကုန္ျပန္ဖို႔ေလယာဥ္လက္မွတ္မွာခုိင္းတဲ့ အေျခအေနဆုိက္ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ္ ့ဦးေဖခင္နဲ႔ ဗိုလ္ထြန္းလွ တုိ႔တုိင္ပင္ၿပီး လူမ်ိဳးစုေခါင္း ေဆာင္ေတြကို တစ္ဖက္က စည္းရုံးရင္း က်န္တစ္ဖက္ကလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ရန္ကုန္မျပန္ဖို႔ ေျဖာင္းဖ် ခဲ့ၾကပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗိုလ္ထြန္းလွက ဦးေဖခင္ရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႔ ပင္လုံစာအုပ္ အမွာစာမွာ ဦးေဖခင္နဲ႔ သူတို႔ႏွစ္ဦး ဒီလုိ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ ခဲ့ရင္ ျမန္မာျပည္ရဲ႔ ကံၾကမၼာတစ္မ်ိဳးျဖစ္ၿပီး နယ္ခ်ဲ႕ အႀကိဳက္ျဖစ္သြားမယ္လို႔ ေရးခဲ့ပါ တယ္။

အလားတူ ဦးတင္ဧ(ပင္လုံစာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ေရးထုိးခဲ့သူနဲ႔ အၿငိမ္းစားႏုိင္ငံေတာ္ေကာင္စီ၀င္)က လည္း သူ႔ရဲ႕အမွာစာမွာ – ပင္လုံစာခ်ဳပ္ႀကီး ေအာင္ျမင္စြာ ခ်ဳပ္ဆုိႏိုင္ဖို႔ ဦးေဖခင္ဟာ ဖ.ဆ.ပ.လ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္နဲ႔ ရွမ္းျပည္လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ ခ်ဳပ္ၾကားမွာ ေအာင္သြယ္ေတာ္ႀကီး သဖြယ္ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ ဂုဏ္ျပဳေရးသားခဲ့ပါ တယ္။ ဒီလိုနဲ႔၁၉၄၇ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚ၀ါရီလ(၁၂)ရက္ေန႔မွာ သမုိင္း၀င္ ပင္လုံ စာခ်ဳပ္ႀကီးေအာင္ျမင္စြာ ခ်ဳပ္ဆုိ ႏုိင္ခဲ့ၿပီး ဧၿပီလမွာ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီးကို လည္း ေအာင္ျမင္စြာက်င္းပႏုိင္ခဲ့ၾက ပါတယ္။

ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓါတ္မရွိရင္ ႏိုင္ငံေရရွည္ တည္တံ့ျခင္း၊စစ္မွန္တဲ့တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးျခင္းဆုိတာလည္း မရွိ ႏိုင္ပါဘူး။ ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓါတ္ကို ဖ်က္ဆီးႏိုင္တာဟာ မ်က္ကန္းမ်ိဳးခ်စ္ စိတ္ဓါတ္(၀ါ)အစြန္းေရာက္တဲ့ လူမ်ိဳးေရး ၀ါဒပဲျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာမြတ္စလင္မ်ား အေနနဲ႔ သမုိင္းကိုသင္ခန္းစာယူၿပီး စစ္မွန္တဲ့ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓါတ္နဲ႔ ေလာကႀကီးကို အလွဆင္ၾကဖို႔ တုိက္တြန္း အပ္ပါတယ္။

အလ္ဟာဂ်္ မုဖ္သီ ေဒါက္တာျမင့္သိန္း (ၿငိမ္းခ်မ္းလုလင္)

Image: taileng.net

မွတ္ခ်က္-  (၆၃) ႏွစ္ေျမာက္ ျပည္ေထာင္စုေန႔ အထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ အလ္ဟာဂ်္ မုဖ္သီ ေဒါက္တာျမင့္သိန္း (ၿငိမ္းခ်မ္းလုလင္) ၂၀၁၀ ခုႏွစ္က ေရးသားထားေသာ ေဆာင္းပါးကို ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။