News @ M-Media

Author: YinYin

  • ပညာအရည္အေသြးျမင့္မားဖုိ႔ ဆရာအရည္အခ်င္းျမင့္တင္စုိ႔

    ပညာအရည္အေသြးျမင့္မားဖုိ႔ ဆရာအရည္အခ်င္းျမင့္တင္စုိ႔

    ေအာက္တုိဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၃
    M-Media
    ေဆာင္းပါး႐ွင္ – ေဒါက္တာသန္းမင္းထိုက္(ျမန္မာစာ)

    2013-10-30 11.02.06

    လက္ရာညံ့၍ အလွမပီေသာ ယမင္း႐ုပ္က ထုဆစ္သူ ပန္းပုဆရာ၏ ခပ္ညံ့ညံ့ပညာကုိ လွစ္ဟေဖာ္ျပေနပါသည္။ လက္ရာ ေျမာက္၍ အသက္၀င္ေသာ ယမင္း႐ုပ္မွာမူ လက္ရာ႐ွင္ ပန္းပုဆရာ၏ ပါရမီျပည့္၀သည့္ အတတ္ပညာကုိ ေဖာ္က်ဴး ျပသေနပါသည္။ ပန္းပုပညာ၏ အရည္အေသြးသည္ ပန္းပုဆရာ၏ အရည္အခ်င္းေပၚတြင္ တုိက္႐ုိက္ တည္မွီေနသကဲ့သုိ႔ ပညာတုိင္း ပညာတုိင္း၏ အရည္အေသြးသည္ ပညာကမ္းဆင့္သူ ဆရာတုိ႔၏ အရည္အခ်င္းေပၚတြင္ တည္မီွေနပါသည္။ ဆရာ့ အရည္အခ်င္း ျမင့္ပါမွ ပညာအရည္အေသြးျမင့္ပါလိမ့္မည္။ပညာအရည္အေသြးကုိ ျမွင့္မားေစလုိလွ်င္ ဆရာ့အရည္အခ်င္းကုိ ဦးစြာျမွင့္တင္ၾကရပါမည္။

    ‘ပညာ’ဟုဆုိရာတြင္ ‘၀ိဇၹာ’တည္းဟူေသာ အသိပညာ၊ သိပၸံတည္းဟူေသာအတတ္ပညာ ဟူ၍ နွစ္မ်ဴိးနွစ္စားရွိသည္။ ဆရာေတာ္ရွင္မဟာရ႒သာရက ကုိးခန္းပ်ဳိ႕တြင္ “၀ိဇၹာသိပၸ လူ႔ကိစၥ” ဟု သုံးႏႈန္းမိန္႔ဆုိခဲ့ပါသည္။ အသိပညာ အတတ္ပညာ ရွာမွီးျခင္းသည္ လူတုိ႔နွင့္သာဆုိင္ေသာကိစၥ ျဖစ္သည္။ လူတုိ႔၏အမွတ္လကၡဏာျဖစ္သည္။ လူပီသရန္ ပညာကုိ သင္ယူၾကရပါသည္။ သင္ယူသူရွိလွ်င္သင္ၾကားေပးသာဆရာလည္းရွိရပါမည္။

    ‘ဆရာ’သည္ ‘ပညာ’ကုိ လက္ဆင့္ကမ္းသယ္ေဆာင္ေပးသူျဖစ္သည္။ ေရွးလူတုိ႔၏ အေမြျဖစ္ေသာ အသိ၊ အတတ္တုိ႔ကုိ ေနွာင္းလူတုိ႔က ဆရာျဖင့္ တဆင့္သယ္ေဆာင္ ရယူျပီးေနာက္ အသိသစ္ အတတ္သစ္တုိ႔ျဖင့္ ေပါင္းစည္းကာ ပညာ အေဆာက္အအုံကုိ ပုိမုိျမင့္စြင့္ခုိင္မာ ေစသည္။ ပညာသယ္ေဆာင္သူဆရာတုိ႔က အရည္အခ်င္း ျမင့္လ်ွင္ မဖိတ္စင္၊ မယုိယြင္း၊ မတိမ္းပါးေအာင္ သယ္ေဆာင္ပုိ႔ေပးနုိင္ပါမည္။ ဆရာ့အရည္အခ်င္းနိမ့္လွ်င္မူ ပညာသယ္ေဆာင္ရာ၌  အေလအလြင့္ ရွိႏုိင္ပါသည္။ ဆုတ္ယုတ္ေလ်ာ့ပါးနုိင္ပါသည္။

    ၂၁-ရာစု မုခ္ဦးအလြန္ကုိ အင္တာနက္ေခတ္၊ နည္းပညာေခတ္၊ အီလက္ထေရာနစ္ေခတ္၊ သတင္းကြန္ရက္ေခတ္ စသည္ျဖင့္ သမုတ္ၾကသည္။ မည္သုိ႔ေခၚေခၚ ဤေခတ္သည္ ကမာၻကုိ ရြာျဖစ္ေစေသာေခတ္ ျဖစ္သည္။ ျခဳံေျပာရလွ်င္ ပညာလႈိင္လႈိင္ၾကြယ္ေသာ ပညာေခတ္ျဖစ္သည္။ ပညာနိမ့္ပါးလွ်င္ ေခတ္ကုိမ်က္ျခည္ျဖတ္သူ၊ ေခတ္နွင့္ အံမ၀င္သူ၊ ေခတ္ေနာက္က်န္သူ ျဖစ္ေပမည္။ ဤေခတ္၏ လူ႔အဖြဲ.အစည္းသည္ ပညာလူအဖြဲ႕အစည္းျဖစ္သည္။ ပညာနိမ့္ပါးလွ်င္ လူေတာတုိး၀ံ့မည္ မဟုတ္၊ တုိး၀ံ့ေသာ္ပဲထား၊လူပုံအလယ္တင့္တယ္မည္မဟုတ္။ ယေန႔ ကမာၻ၏ ၾသဇာသည္လည္း ပညာျဖစ္သည္ လူခါးေတာင္က်ဳိက္ျပီး လက္ရုံးခ်င္းယွဥ္ျပဳိင္ရေသာေခတ္ မဟုတ္။ ဥာဏ္ခါးေတာင္းၾကဳိက္ျပီး ပညာခ်င္း ယွဥ္ရေသာေခတ္ျဖစ္သည္။

    ေခတ္က ဤသုိ႔ေသာေခတ္၊ မိမိတုိင္းျပည္ကလဲ ယခုမွ စနစ္သစ္ ေခတ္သစ္ဆီသုိ ့ ေျခလွမ္းသစ္လွမ္းေနေသာ ႏုႏုေထြးေထြးကာလ။ ဤေခတ္ ဤစနစ္တြင္ တုိင္းျပည္ အတြက္ ပညာသည္ အေရးအပါဆုံး ေမာင္းႏွင္အားတရပ္ ျဖစ္သည္။ ခပ္ညံ့ညံ့ပညာေရးျဖင့္ ခရီးတြင္မည္မဟုတ္။ ကမာၻနွင့့္္ယွဥ္ကာ အမီွလုိက္ရန္လည္း လြယ္မည္ မဟုတ္။ အရည္အေသြးျမင့္ေသာ ပညာျဖင့္သာ လူ႔စြမ္းအားအရင္းအျမစ္မ်ား ေမြးထုတ္ကာ အနာဂတ္တုိင္းျပည္ကုိ လွပေ၀စည္ေအာင္ ၀ုိင္း၀န္းတည္ေထာင္ၾကရပါမည္။

    အရည္အေသြးျမင့္ေသာ ပညာဆုိသည္မွာ အဘယ္နည္း။ ရွင္မဟာသီလ၀ံသက ပါရာယန၀တၳဳတြင္ ပညာဟူသည္ အျပစ္အက်ဳိးကုိ ခြဲျခမ္းႏုိင္ျခင္းဥာဏ္ ဟူ၍ ဖြင့္ဆုိခဲ့ ပါသည္။ ျမန္မာအဘိဓာန္တြင္လဲ ပညာကုိ ခြဲျခမ္းသိျမင္နုိင္ေသာ အသိဥာဏ္၊ ‘အတတ္’ ဟူ၍ဖြင့္ဆုိထားပါသည္။ ဤအဖြင့္တြင္ ပညာ၏သေဘာလကၡာဏာကုိ ျပတ္ျပတ္ ထင္ထင္ ေတြ႕ႏုိင္သည္။ ပညာသည္ အေကာင္း၊ အဆုိး၊ အမွား၊ အမွန္၊ အက်ဳိး၊ အျပစ္တုိ႔ကုိ ခြဲျခားသိျမင္ေစတတ္ေသာ လကၡဏာ႐ွိသည္။ တစ္ဖန္ ပုဂံေခတ္ သိဃၤသူ႔ သမီးေက်ာက္စာတြင္ ‘ပညာမ႐ွိေသာ၊ မိုက္ေသာ’ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ‘ပညာ႐ွိေသာ၊ အေၾကာင္းကုိသိတတ္ေသာ’ဟူ၍လည္းေကာင္း အနက္တူစကားလုံးကြဲမ်ားျဖင့္ ဆုေတာင္းထားပုံကုိ ေတြ႕ရသည္။ ပညာမ႐ွိျခင္းသည္ မိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ မိုက္မဲျခင္း၊ ေမွာင္မိုက္ျခင္း၊ အသိအျမင္ အလင္းမဲ့ျခင္းတုိ႔သည္ ပညာမဲ့ျခင္း၊ ပညာကင္းျခင္း လကၡဏာျဖစ္သည္။ ပညာ႐ွိလွ်င္ကား အေၾကာင္းကိုသိ၏။ အက်ဳိးတရားတုိင္း၏ အေၾကာင္းတရားတုိ႔ကုိ ဆင္ျခင္သိျမင္ေအာင္ ႀကိဳးစားႏိုင္စြမ္း႐ွိ၏။ ပန္းသီးေၾကြျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းမွာ ကမာၻေျမ၏ ဆြဲအားေၾကာင့္ဟု သိသြားေသာ နယူတန္သည္ ပညာ႐ွိသူျဖစ္လာ၏။

    တစ္စုံတစ္ေယာက္သည္ အတန္းပညာသင္ယူတတ္ေျမာက္၍ ဘြဲ႕လက္မွတ္တုိ႔ကုိ ကိုင္ေဆာင္ထားပါေသာ္လည္း အေကာင္းႏွင့္အဆုိး မကြဲမျပားျဖစ္ေနလွ်င္ အမွားႏွင့္ အမွန္ ေရာေရာေထြးေထြး ႐ွိေနလွ်င္ အက်ဳိးႏွင့္အျပစ္ ျခားျခားနားနား ဆင္ျခင္မသိလွ်င္ ျပႆနာ၏အေၾကာင္းရင္းကုိ ေျခေျချမစ္ျမစ္ ေစ့ငွေသခ်ာ ေလ့လာစူးစမ္းျခင္း မ႐ွိပဲ ေကာလဟလမ်ားကုိ ယုံလြယ္ လက္ခံလြယ္ လက္ဆင့္ကမ္းလြယ္လွ်င္ ပဋိ့ပကၡမ်ားတြင္ က်င္လည္နစ္ေမ်ာ အ႐ုန္းခက္သူျဖစ္ေနလွ်င္ ထုိသူသည္ ပညာ၏ သေဘာကုိ ငုံမိၿခံဳမိသူမဟုတ္ အရည္အေသြးနိမ့္ေသာ ပညာကုိသာ ရ႐ွိထားသူျဖစ္သည္။

    ၂၁-ရာစု ကမာၻတြင္ အသိပြားရန္၊ လုပ္တတ္ကိုင္တတ္ရန္၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးေစရန္၊ အတူ႐ွင္သန္ေနထိုင္ရန္တုိ႔အတြက္ ရည္႐ြယ္၍ ပညာသင္ၾကပါသည္။ ဤရည္႐ြယ္ခ်က္ကုိ ေအာင္ျမင္စြာ ေပါက္ေျမာက္ျခင္း ႐ွိ-မ႐ွိသည္လည္း ပညာအရည္အေသြးႏွင့္ သက္ဆုိင္ပါသည္။ အရည္အေသြးျမင့္ေသာပညာ ဟုတ္ မဟုတ္ကုိ ဤနည္းျဖင့္ ဆန္းစစ္ ၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။

    ပညာအရည္အေသြးျမင့္မားရန္ ဆရာ့အရည္အခ်င္းကုိ ျမွင့္တင္ရပါမည္။ သုိ႔ျဖစ္လွ်င္ ဆရာ့အရည္အခ်င္းတုိ႔ကား အဘယ္ အရာမ်ားနည္း။

    လူတုိင္းသည္ အျခားသူမ်ားအတြက္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမက ဆရာျဖစ္ခဲ့ဖူးေပမည္။ သုိ႔ေသာ္ ဆရာဘ၀ျဖင့္ အသက္ေမြး၍ ပညာလက္ဆင့္ကမ္းသည့္အလုပ္ကုိ တစိုက္ မတ္မတ္လုပ္မည့္သူအတြက္ကား ၀ါသနာသည္ မ႐ွိမျဖစ္ အေျခခံ အရည္အေသြးျဖစ္သည္။ အခ်ဳိ႕က ဆရာအလုပ္ကုိ ရရာအလုပ္႐ွာရင္း ၀င္လုပ္မိလ်က္သား ျဖစ္သြား သူမ်ား႐ွိသည္။ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းတစ္ရပ္အေနျဖင့္ ၀င္လုပ္ၾကသည္။ အခ်ဳိ႕လည္း ဆရာဘ၀ ရကာမွ ဆရာစိတ္ စီး၀င္လႊမ္းၿခံဳမိသြားသည္။ အခ်ဳိ႕ကမူ ဆရာဟု အမည္တြင္ေသာ္လည္း ဆရာမပီ၊ ဆရာမည္ကာမတၱျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းမွာ မူလကပင္ ၀ါသနာအေျခမခံေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ၀ါသနာမပါလွ်င္ အနစ္နာမခံလုိ၊
    ေစတနာပါမည္လည္း မဟုတ္။ စြဲၿမဲၾက့ံခိုင္စိတ္လည္းမ႐ွိ၊ စာသင္သား၏အက်ဳိးကုိ မၾကည့္ဘဲ မိမိ အက်ဳိးကုိသာ ၾကည့္တတ္ၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အရည္အေသြးျမင့္ ဆရာမ်ား ေပၚထြန္းေစရန္ ၀ါသနာအေျခခံဆရာမ်ားကုိ ေ႐ြးခ်ယ္အပ္သည္။ ကာယကံ႐ွင္မ်ားကလည္း ၀ါသနာပါမွသာ ဆရာအလုပ္ကုိ ေ႐ြးခ်ယ္သင့္သည္။

    ဆရာသည္ ‘သင္ေျခပညာ’ႏွင့္ ‘သင္ေ၀ပညာ’ကုိ ျဖည့္ဆည္းထားရန္ လိုအပ္ပါသည္။ ‘အေျခခံပညာ’ဆုိသည္မွာ မိမိသင္ၾကား ပုိ႔ခ်ရမည့္ အေျခခံအေၾကာင္းအရာ၊ ဘာသာရပ္ကုိ ဆုိလိုသည္။ ဘာသာရပ္မကၽြမ္းက်င္ဘဲ ဆရာလုပ္လွ်င္ အရည္အခ်င္း႐ွိေသာ ဆရာမျဖစ္ႏိုင္ေပ။ အရည္အေသြးျမင့္ေသာ ပညာကုိလည္း ကမ္းဆင့္ ႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ဆရာသည္ အခ်ဳိ႕ကုိ အကုန္သိ၍ အကုန္ကုိ အခ်ဳိ႕သိအပ္သည္။ မိမိကၽြမ္းက်င္ရာဘာသာရပ္အခ်ဳိ႕တြင္ မမိသည္ သိျမင္ႏွံ႔စပ္သူ ျဖစ္ရမည္။ မိမိဘာသာရပ္အတြက္ မိမိကုိယ္ကုိ ယုံၾကည္မႈ႐ွိရမည္။ မိမိဘာသာရပ္မဟုတ္ေသာ ဆက္စပ္ရာ အေၾကာင္းအရာတုိ႔ကုိလည္း ဗဟုသုတ႐ွိေနရမည္။ ထုိသုိ႔ျဖစ္ရန္ ဆရာသည္ အၿမဲစာဖတ္ရမည္။ ၀မ္းစာျပည့္ဖုိ႔ လုိသည္။

    ဆရာသည္ ထာ၀ရေက်ာင္းသား ျဖစ္သည္။ အစဥ္အၿမဲ ေလ့လာျဖည္းဆည္းေနရပါမည္။ သုေတသနမျပတ္ျပဳ၍ အေတြးသစ္ အျမင္သစ္မ်ားျဖင့္ မိမိအရည္အခ်င္း ကုိ ျမွင့္တင္ေနရပါမည္။ ဆရာသည္ မိမိသင္မည့္ဘာသာရပ္တစ္ခုတည္းကုိသာ ကၽြမ္းက်င္ေန႐ုံျဖင့္ မလုံေလာက္ေသးေခ်။ တစ္နည္း ‘သင္ေျခပညာ’ျဖင့္ မလုံေလာက္။ ‘သင္ေ၀ပညာ’ကုိပါ ျဖည့္ဆည္းထားအပ္သည္။ ‘သင္ေ၀ပညာ’ဆုိသည္မွာ သင္ၾကားမွ်ေ၀ပုံ နည္းနာျဖစ္သည္။ ‘ဘာသင္မလဲ’ဆုိသည္ထက္ ‘ဘယ္လုိသင္မလဲ’ကပုိ၍ အေရးႀကီးသည္ထင္သည္။ သင္မည့္ အေၾကာင္းအရာက အေရးမႀကီးဟု ဆုိလုိျခင္းမဟုတ္ေပ။ သင္မည့္ အေၾကာင္းအရာသည္ အဓိကေပးမည့္ ပညာျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ‘သင္ျပနည္း’ကုိ မသိပဲသင္လွ်င္ ‘ေပးကားေပး၏အရ’ဆုိသလုိ ျဖစ္တတ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဆရာ့ အရည္အခ်င္းကုိ ‘သင္ေ၀ပညာ’ျဖည့္ဆည္းျခင္းအားျဖင့္လည္း ျမွင့္တင္ရပါမည္။

    မ်က္ေမွာက္ေခတ္ပညာေရးသည္ ဆရာဗဟုိျပဳ ပညာေရးမွသည္ ေက်ာင္းသားဗဟုိျပဳ ပညာေရးဘက္သုိ႔ ေျပာင္းလဲလာၿပီ ျဖစ္သည္။ ဆရာက တပည့္မ်ားအား ပုိ႔ခ်႐ုံ သက္သက္ ပညာေရးမ်ဳိး မဟုတ္ေတာ့ေပ။ သင္ယူမႈ လြယ္ကူေခ်ာေမြ႕ေအာင္ စီစဥ္ေပးသူ၊ ကူညီသူ၊ လမ္းညႊန္သူ၊ နည္းလမ္းျပသူ၊ ႐ုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာ စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာ မ်ားကုိ ေလ့က်င့္ျပဳျပင္ေပးရသူ ျဖစ္လာပါသည္။ ဤအရည္အခ်င္းမ်ား ဆရာ့တြင္ ႐ွိရပါမည္။

    ဆရာသည္ အဂတိတရားကင္းစင္ရန္လည္ လုိအပ္သည္။ မိမိတပည့္သားတုိ႔အား အဆင့္အတန္း၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ၊ လူမ်ဳိးဘာသာ ခြဲျခားျခင္းကင္းရမည္။ ရင္၀ယ္သား ကဲ့သုိ႔ တစ္တန္းတစ္စားတည္း ဆက္ဆံတတ္သူျဖစ္ရမည္။ စာသင္သား၏ ေနာက္ခံလူမႈအေျခအေနကုိလည္း သိနားလည္ေအာင္ အားထုတ္သင့္သည္။အားေပးႏွစ္သိမ့္ ျခင္း၊ ကူညီပ့ံပုိးျခင္း၊ စာနာျခင္းတုိ႔ျဖင့္ ပညာသင္ၾကားရာတြင္ အခက္အခဲ ဆူးေျငာင့္ခလုတ္မ်ားကုိ ဖယ္႐ွားႏိုင္ေကာင္းသည္။ ဆရာသည္ တပည့္အား စာသာမက ယဥ္ေက်းမႈ၊ ကုိယ္က်င့္တရား၊ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္၊ တုိင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္စိတ္တုိ႔ကိုလည္း သြတ္သြင္းေပးသင့္ပါသည္။ ၀န္းက်င္ႏွင့္ သဟဇာတ႐ွိ႐ွိ ေနတတ္ထုိင္တတ္ ေပါင္းသင္း တတ္ေအာင္လည္း သင္ၾကားေပးႏိုင္ရပါမည္။ ဆရာသည္ စာကုိသာမဟုတ္ စိတ္ကုိပါ သင္ၾကားရာသည္။

    ဆရာသည္ ဆရာ့ဘ၀၊ ဆရာ့အလုပ္ကုိ တန္ဖုိးထားတတ္သူျဖစ္သည္။ ေဆာင္႐ြက္ရမည့္တာ၀န္ကုိ သိရမည္။ ေစာင့္စည္းရမည့္ က်င့္၀တ္ကုိလည္း သိရမည္။ လိုက္နာ ရမည့္စည္းကမ္းကုိလည္း သိရမည္။ စာသင္ခန္းကုိ ေကာင္းစြာ ထိန္းႏိုင္၊ ကိုင္တြယ္ႏိုင္သူျဖစ္ရမည္။ စာသင္ခ်ိန္တြင္ အသံကုိ လုံေလာက္စြာ ျမွင့္ႏိုင္ရမည္။ အတက္ အက်လည္း ႐ွိရမည္။ ႏႈတ္ႏွင့္မဟုတ္ေသာ အမူအရာတုိ႔ျဖင့္လည္း ေျပာဆုိညႊန္ၾကား သ႐ုပ္ေဖာ္ႏိုင္ရမည္။ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးႏွင့္ စာကုိ ထိထိမိမိ သင္ႏိုင္ ရမည္။ စာသင္သား၏ တစ္ဆက္တစ္စပ္တည္း အာ႐ုံစိုက္ႏိုင္စြမ္းသည္ မိနစ္ ၂၀-မွ်သာျဖစ္သည္ကုိ မေမ့သင့္ေပ။ သင္ေကာင္းတုိင္း သင္၍ မရပါ။ သင္တုိင္း တတ္သည္ မဟုတ္။ ေပးတုိင္းရသည္မဟုတ္။ အာ႐ုံအေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေစရမည္။ စာသင္ခ်ိန္အဆုံးပိုင္းတြင္ ျပန္လည္ ၿခံဳငုံသုံးသပ္တင္ျပမႈျပဳရန္ အေရးႀကီးသည္။ ဟင္းေကာင္းရန္ ဟင္းကုိ ျမည္းရသကဲ့သုိ႔ မိမိသင္ၾကားမႈ ေအာင္ျမင္ထိေရာက္မႈ ႐ွိ မ႐ွိကုိလည္း အၿမဲမျပတ္ ျပန္လည္ အကဲျဖတ္မႈ ႐ွိရပါမည္။ ျပန္လည္ စစ္ေၾကာမႈ ျပဳရပါမည္။ ေျမျဖဴ ကိုင္သည့္ေခတ္မွ ကြန္ပ်ဴတာ၊ ပါ၀ါပိြဳင့္၊ ပ႐ုိဂ်က္တာတုိ႔ျဖင့္ သင္ၾကားရေသာေခတ္သုိ႔ ေျပာင္းလာၿပီျဖစ္ရာ ဆရာသည္ နည္းပညာပိုင္းတြင္လည္း ျပတ္က်န္ခဲ့၍ မရေပ။
    သင္ေထာက္ကူ မ်ားႏွင့္ ေခတ္မီနည္းပညာမ်ားကုိ ေကာင္းစြာ အသုံးျပဳႏိုင္ရပါမည္။

    စင္စစ္ ပညာသင္ရာတြင္ စာသင္သားအတြက္ ဆရာအျပင္ စာသင္ခန္း၊ သင္႐ုိးညႊန္းတမ္း၊ သင္ေထာက္ကူပစၥည္းမ်ားလည္း လုိအပ္ေပသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ထုိအရာမ်ားကုိ ဆရာကတဆင့္ ဖန္တီးႏိုင္ပါသည္။ သုိ႔မဟုတ္လည္း ထုိအရာမ်ားကုိ အလဲအလွယ္ျဖင့္ အစားထုိးႏိုင္ပါသည္။ တုိးတက္ထြန္းကားလာေသာ နည္းပညာမ်ားျဖင့္ အစား ထုိး၍ မရေသာ အရာကား ‘ဆရာ’ပင္ျဖစ္သည္။

    ဆရာသည္ ပညာျဖင့္ အသက္ေမြးသူျဖစ္၍ ျမတ္ေသာ အသက္႐ွင္ျခင္းျဖင့္ ႐ွင္သန္ေနသူျဖစ္ပါသည္။ ေစတနာ၊ ပါသနာ၊ အနစ္နာဟူေသာ နာ(၃)နာအျပင္ အၾကင္နာ၊ နမူနာ၊ နည္းနာ တုိ႔ ထပ္ေလာင္း၍ နာ(၆)နာႏွင့္ ျပည့္စုံရသူျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ ‘ထၾကြ၊ ႏုိးၾကား၊ သနား၊ သည္းခံ၊ ေ၀ဖန္၊ ေထာက္႐ႈ’ဟူေသာ နာယကဂုဏ္(၆)ပါး ႏွင့္လည္း ျပည့္စုံရသူျဖစ္ပါသည္။ ‘အတတ္လည္းသင္၊ ပဲ့ျပင္ဆုံးမ၊ သိပၸမခ်န္၊ ေဘးရန္ဆီးကာ၊ သင့္ရာအပ္ပုိ႔’ဟူေသာ ဆရာ့၀တၱရားတုိ႔ႏွင့္လည္း အေလ့အထုံ စြဲၿမဲသူ ျဖစ္ရပါသည္။ ပညာေခတ္တြင္ နည္းပညာ စက္ပစၥည္းမ်ား မည္မွ်ပင္ တုိးတက္ေစကာမူ ဆရာတုိ႔၏ ႏွလုံးသားမ်ဳိးကုိ မည္သည့္နည္းပညာႏွင့္မွ် အစားထုိး၍ မရႏိုင္ ေသးပါ။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ပညာအရည္အေသြးျမင့္မားေရး လုိအပ္ခ်က္ကုိ ဆရာျဖင့္သာ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မည္ဟု ယုံၾကည္ၾကသည့္အတုိင္း ဆရာ့အရည္အခ်င္း ျမွင့္တင္ဖုိ႔ ကုိသာ အားထုတ္ၾကရမည္ ျဖစ္ပါသည္။

    ဆရာ့အရည္အေသြးျမွင့္တင္ရန္ ႏိုင္ငံေတာ္က ေခတ္ေျပာင္း စနစ္ေျပာင္းသည္ႏွင့္အညီ တတ္ႏိုင္စြမ္းသေလာက္ ႀကိဳးပမ္း အေကာင္အထည္ေဖာ္လ်က္ ႐ွိပါသည္။ ရန္ကုန္ပညာေရးတကၠသုိလ္ႏွင့္ အျခားေသာ ပညာေရးေကာလိပ္ ၂၁-ခုလည္း ႐ွိႏွင့္ၿပီးျဖစ္ပါသည္။ ထုိတကၠသုိလ္၊ ေကာလိပ္မ်ားမွ အေျခခံပညာက႑အတြက္ လိုအပ္ ေသာ အရည္အေသြးျမင့္ ဆရာမ်ားကို ေမြးထုတ္ေပးလ်က္႐ွိပါသည္။ အဆင့္ျမင့္ပညာက႑အတြက္ ၂၀၁၂ စက္တင္ဘာတြင္ အသစ္ခန္႔လိုက္ေသာ တကၠသုိလ္နည္းျပ၊ သ႐ုပ္ျပမ်ားကုိ အရည္အခ်င္းျမွင့္ သင္တန္းမ်ား ဖြင့္လွစ္သင္ၾကားမြမ္းမံေပးခဲ့ပါသည္။ ထုိသင္တန္းမ်ားတြင္ ‘သင္ေျခပညာ’ေရာ ‘သင္ေ၀ပညာ’ပါ ျဖည့္ဆည္းေလ့က်င့္ ေပးႏိုင္ခဲ့ ပါသည္။ အဂၤလိပ္စာ အရည္အေသြးျမင့္မားေစရန္လည္း အဂၤလိပ္စာသင္တန္း သီးသန္႔ ဖြင့္လွစ္သင္ၾကားေပးခဲ့ပါသည္။

    ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အာဆီယံပညာေရးကြန္ရက္ကုိ ၀င္ေရာက္ရန္ တာစူေနပါသည္။ အရည္အခ်င္းျမင့္ ဆရာမ်ားမ႐ွိလွ်င္ ၀င္ဆ့ံႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။ကမာၻ႕တကၠသုိလ္မ်ား ႏွင့္လည္း ပညာေရးႏွီးေႏွာဖလွယ္မႈမ်ား၊ ပူးေပါင္းျမွင့္တင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ အစီအစဥ္မ်ား ႐ွိေနပါသည္။ တိုင္းျပည္၏အနာဂတ္ အလားအလာေကာင္းမ်ားကုိ ျမင္ေတြ႕ ေနရပါၿပီ။ ဆရာတုိ႔သည္လည္း ဘ၀ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္႐ွိေသာ လူသားမ်ားျဖစ္ပါသည္။ တုိင္းျပည္ အနာဂတ္အတြက္ ပခုံးထမ္းလုိစိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ မိမိတုိ႔၏ အရည္ အခ်င္းေပၚမူတည္၍ တုိးတက္လမ္းမ်ား ခင္းက်င္းေပးထားလွ်င္ျဖစ္ေစ၊ ဘ၀ဖူလုံမႈမွာ အျပည့္အ၀႐ွိလွ်င္ျဖစ္ေစ မိမိတုိ႔ အရည္အခ်င္းကုိ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ျမွင့္တင္ ၾကလိမ့္မည္ဟု ယုံၾကည္ ယူဆပါသည္။

    အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆုိပါမည္။ အရည္အေသြးျမင့္ပညာအတြက္ အရည္အခ်င္းျမင့္ဆရာတုိ႔ကုိ ေခတ္က ေတာင္းဆုိေနပါၿပီ။ အရည္အခ်င္း မျပည့္မီသူမ်ား တစ္စတစ္စ ေနာက္ေကာက္က် က်န္ရစ္ခဲ့ပါလိမ့္မည္။ မက်န္ခဲ့၊ မခ်န္ခဲ့ေစလုိလွ်င္ အရည္အခ်င္း ျမွင့္ၾကပါမည္။ ကမာၻ႕အလယ္တြင္ တုိင္းျပည္ဂုဏ္တက္၍ ျပည္သူ႔ဘ၀ အေရာင္ လက္လုိလွ်င္ ‘ပညာအရည္အေသြး ျမင့္မားဖုိ႔ ဆရာအရည္အခ်င္း ျမွင့္တင္စုိ႔’ဟုသာ တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္လိုပါေတာ့သည္။

    —————————————
    * ယခုေဆာင္းပါးသည္ ၂၀၁၃-ခု ေအာက္တုိဘာ ၅-ရက္၊ ကမာၻ႕ဆရာမ်ားေန႔ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ တကၠသုိလ္ ေကာလိပ္အဆင့္တြင္ ေဒါက္တာသန္းမင္းထိုက္(ျမန္မာစာ) ပထမဆုရ႐ွိခဲ့ေသာ ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါသည္။ ယခု ေဆာင္းပါး ပထမဆုကုိ ေနျပည္ေတာ္တြင္ လက္ခံရယူရခဲ့ပါသည္။ ၎ေနာက္ ၿပီးခဲ့သည့္ ေအာက္တုိဘာလ ၂၆-ရက္ ေန႔တြင္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ အစုိးရ၊ ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာန၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ ၀ိဇၨာႏွင့္ သိပၸံပပညာ႐ွင္အဖြဲ႕ဆု ၂၀၁၂- ခုႏွစ္အတြက္ ဆယ္သုံးႀကိမ္ေျမာက္ သုေတသန စာတမ္းဖတ္ပြဲ ဆုခ်ီးျမွင့္မႈတြင္လည္း ၀ိဇၨာပညာရပ္(ျမန္မာစာ)တြင္ ‘ျမန္မာဘာသာစကား၏ စကားလုံးဖြဲ႔ပုံကုိ သမူဟဘာသာေဗဒ ႐ႈေထာင့္မွ ေလ့လာခ်က္’ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ဆုထပ္မံလက္ခံရယူခဲ့ရသူျဖစ္ပါသည္။

    ေဒါက္တာသန္းမင္းထိုက္ႏွင့္ အင္တာဗ်ဴး ဖတ္လုိပါက >> http://www.m-mediagroup.com/?s=%E1%80%80%E1%80%AF%E1%80%AD%E1%80%9E%E1%80%94%E1%80%B9%E1%80%B8%E1%80%99%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%B8%E1%80%91%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%80%E1%80%B9

  • အစၥလာမ့္ ဒီမိုကေရစီ ပံုရိပ္လႊာ (ေဆာင္းပါးရွင္ က႑)

    ေအာက္တုိဘာ ၂၉၊ ၂၀၁၃
    M-Media
    ဂ်ဴလိုင္ရဲရင့္

    inside islam

    မုစ္လင္မ္ႏိုင္ငံအခ်ဳိ႕ရိွ အိုးနင္းခြက္နင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစံနစ္မ်ားက ”အစၥလာမ္ နွင့္ ဒီမိုကေရစီစံနစ္ ယွဥ္တဲြရိွနို္င္သေလာ” ဟူသည့္ ေမးခြန္းျဖစ္ေပၚလာျပီး မႀကံဳစဖူး သည္းသည္းလႈပ္ ျငင္းခုန္လ်က္ရိွၾကပါသည္

    မုစ္လင္မ္ကမာၻအဖို႔ ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္သို႔ေရာက္ရိွရန္ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းမွာ ေလာကီဝါဒကို က်င့္သံုးလိုက္ျခင္းသာျဖစ္သည္ဟုအခ်ဳိ႕က ဆိုၾက၏။ ”အေနာက္တိုင္းသည္ အစၥလာမ္ နွင့္ အစၥလာမ့္အဆင့္အတန္းကို ဖ်က္ဆီးေနျခင္းသာျဖစ္သည္”ဟု ဆိုၾကကုန္ေသာ ေတြးေခၚရွင္မ်ား နွင့္ အစြန္းေရာက္သူမ်ားကို ဤအယူအဆက ထိုးဆြလုိက္ရာေရာက္သြားေစပါသည္။

    ကမာၻ႕ရာဇဝင္ကို ျပန္ၾကည့္ေလေသာ္ အစၥလာမ့္ဒီမိုကေရစီစံနစ္သည္ အစၥလာမ့္ေခတ္ဦးကာလကတည္းကပင္ အယူအဆေရာ လက္ေတြ႕ပါ ညီညြတ္မွ်တစြာ ေပၚလြင္ ထြန္းကားခဲ့ျပီးျဖစ္ေနပါသည္။ မုစ္လင္မ္ကမာၻ၌ လက္ရိွ နိုင္ငံေရးဖံြ႕ၿဖိဳးမႈသည္ အဖိနိွပ္ခံစံနစ္မွလြတ္ေျမာက္လိုသည့္ဆႏၵနွင့္ တဲြလ်က္ရိွေနေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အစၥလာမ့္နည္းက်ဒီမိုကေရစီစံနစ္ ဟူသည္ မည္သို႔ျဖစ္ေၾကာင္း ျမင္ေယာင္လာနိုင္ရန္ လံုေလာက္သည့္အခ်ိန္တစ္ရပ္ကို ေပးရေပလိမ့္မည္

    မုစ္လင္မ္တို႔သည္ ႀကီးႀကီးမားမားအစဥ္အလာရိွခဲ့ေသာအစၥလာမ့္နည္းက်ဒီမိုကေရစီစံနစ္၏စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ျပန္လည္ခ်ိတ္ဆက္မိရန္ နည္းလမ္းတစ္ရပ္ ရွာေဖြ ၾကရ မည္ျဖစ္သည္။ သို့မွသာလွ်င္ ဒီမိုကေရစီ၏ အေတြးအေခၚသည္ မိမိတို႔၏ယံုၾကည္ခ်က္မွာ ျပီးျပည့္စံုေသာဘဝလမ္းစဥ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခံယူထားၾကသည့္ မုစ္လင္မ္မ်ား အၾကား ေျပျပစ္ေခ်ာေမြ႕စြာ ေရာက္ရိွသြားေပမည္။ အကယ္၍ ကုရ္အာန္အပါအဝင္ အစၥလာမ့္အရင္းအျမစ္မ်ား နွင့္ ဒီမိုကေရစီစံနစ္မွာ မုစ္လင္မ္တို႔၏အသိတရား၌ မကိန္းေအာင္းနိုင္ခဲ့ပါလွ်င္ ပညာရွင္တို႔၏က်မ္းဂန္မ်ားသည္ လက္ေတြ႕အသံုးခ်၍ မရေသာ စာအုပ္မ်ားသက္သက္အေနနွင့္သာ စခန္းသိိမ္းရေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။

    ဖန္ဆင္းရွင္၏ဥပေဒ နွင့္ လူလုပ္ဥပေဒတို႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ျခင္း

    “ဒီမိုကေရစီစံနစ္ နွင့္ အစၥလာမ့္ဥပေဒမွာ မတူကဲြျပားမႈရိွသည္။ ဒီမိုကေရစီသည္ လူလုပ္ဥပေဒ ျဖစ္ျပီး အစၥလာမ္သည္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ ဥပေဒျဖစ္သည္”ဟု အခ်ဳိ႕မွ အျငင္း ဝင္ၾက၏။ သို႔ရာတြင္ ယင္းသို႔ေသာ လူစားမ်ားက အစၥလာမ္သည္ သီယိုကေရစီ (သာသနာ့ပေဒသရာဇ္စံနစ္)အား ကိုယ္စားျပဳသည္ဟု လဲြမွားစြာ ယူဆေနတတ္ၾကျပန္ ၏။ စင္စစ္ ၎ Theocracy သည္ ဒီမိုကေရစီ၏ ဆန္႔က်င္ဖက္ ျဖစ္၏။ Theocracy ဟူသည္မွာ ဖန္ဆင္းရွင္ကိုယ္စား ေျပာေရးဆိုခြင့္ဆံုးျဖတ္ခြင့္ရိွသူမ်ားမွ အာဏာပိုင္ အျဖစ္ သာသနာ့အာဏာျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သည့္စံနစ္ကို ေခၚဆိုသည္။

    သီယိုကေရစီဝါဒ၌ ဗဟိုဦးစီးခ်ဳပ္ကိုင္သူ (ဥပမာ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး) သို႔မဟုတ္ အခြင့္ထူးခံလူတစ္စု (ဥပမာ ဆရာသခင္/ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား)က အထူးအဆင့္အတန္း တစ္ရပ္အေနျဖင့္ ဗ်ာဒိတ္သတင္းမ်ားကို မျပတ္ရရိွေနၾကျပီး ၎အားျဖင့္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ အလိုေတာ္ကိုသိလ်က္ အခါအားေလ်ာ္စြာ လ႔ူ႔အဖဲြ႕အစည္းအေပၚသို႔ ျပ႒ာန္း က်င့္သံုးေသာဓေလ့ရိွသည္။

    သို႔ေသာ္ စြနၷီမုစ္လင္မ္အားလံုးက လူတစ္ဦး (ဝါ) လူတစ္စုမွ ဖန္ဆင္းရွင္နွင့္ တိုက္ရိုက္အဆက္အသြယ္ရိွျပီး ဖန္ဆင္းရွင္၏အလိုေတာ္အားသိနိုင္သည့္ အထူးနည္းလမ္း ပိုင္ဆိုင္ျခင္းအယူအဆကို လက္မခံၾကေခ်။ လံုးဝ ျပီးျပည့္စံုေသာ ၊ လိုအပ္ခ်က္ဟူ၍ မရိွေသာ၊ ေမးခြန္းထုတ္ရန္မလိုအပ္ေသာ သာသနာ့အေျခတည္အုပ္ခ်ဳပ္မႈ အာဏာမွာ မည္သည့္အဖန္ဆင္းခံ၏လက္ထဲတြင္ မရိွနိုင္။ မိမိတို႔၏အုပ္ခ်ဳပ္မႈသည္ ကုရ္အာန္နွင့္စြနၷဟ္ရိွ ဗ်ာဒိတ္ဥပေဒအတိုင္း ျဖစ္မွသာလွ်င္ အာဏာ သို႔မဟုတ္ ၾသဇာ သက္ေရာက္မႈရိွေပသည္။ အစၥလာမ္သာသနာ၌ ကုရ္အာန္နွင့္စြနၷဟ္ရိွ ထင္ရွားေသာ အမိန္႔မပါဘဲ လူသား၏ဥာဏ္ရည္သက္သက္ျဖင့္ ဖန္ဆင္းရွင္၏အလိုေတာ္အား ဆံုးျဖတ္သတ္မွတ္ျခင္းကို ကန္႔ကြက္ယံုမွတစ္ပါး အျခားမရိွပါေလ။

    ထို႔ေၾကာင့္လည္း (ဗ်ာဒိတ္က်မ္းဂန္ ရရိွထားပါလ်က္) အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ကိုစြန္႔၍ မိမိတို႔၏ဓမၼဆရာမ်ား၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားအား အရွင္သခင္အျဖစ္ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည့္ဂ်ဴးနွင့္ခရစ္ယာန္တို႔အေပၚ ကုရ္အာန္က ျပင္းထန္စြာ ေဝဖန္ထားျခင္းျဖစ္သည္ (၉း၃၁)။ တစ္နည္းဆိုေသာ္ လြန္ေလျပီးေသာအတိတ္က သာသနာေရးဆိုင္ရာ လူ႔အဖဲြ႕ အစည္းတို႔သည္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ဥပေဒအစား ၄င္းတို႔၏ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားေနာက္သို႔ မ်က္ကန္းရမ္းေလွ်ာက္ျပဳခဲ့ျခင္းကို ကုရ္အာန္မွ ေဖာ္ထုတ္တင္ျပထားေလ သည္။

    ထိုနည္းတူ သာသနာေရးရာလုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာကို အထက္မွေအာက္သို႔ အဆင့္ဆင့္သတ္မွတ္ ထူေထာင္ျခင္း မျပဳရန္ ကုရ္အာန္က အထူးသတိေပးထား၏။ ယင္းလူစား မ်ားသည္ ကာလေရြ႕ေမ်ာလာသည္နွင့္အမွ် လူတို႔၏ဥစၥာပစၥည္းအား မတရားေသာနည္းျဖင့္ ရယူၾကယံုမက လူတို႔အား အလႅာဟ့္လမ္းေတာ္မွလည္း ပိတ္ပင္တားဆီး လာေလ့ ရိွေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ (၉း၃၄)။

    ကုရ္အာန္သည္ သီယိုကေရစီဝါဒအေပၚ အယံုအၾကည္ မရိွ။ ကုရ္အာန္႔နည္းက်အုပ္ခ်ဳပ္ပံုစံနစ္မွာ ေဖာ္ျပပါ အယူအဆအခ်က္သံုးခ်က္အေပၚ တည္ေဆာက္ေစသည္။
    ၁။ ဖန္ဆင္းရွင္တစ္ပါးတည္းသာ တုနိႈင္းမဲ့ဂုဏ္ေတာ္မ်ား၏ အရွင္သခင္

    တစ္ဆူတစ္ပါးတည္းေသာ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္သာ ဖန္ဆင္းရွင္၊ ေကြ်းေမြးေပးကမ္းသည့္ ပ်ဳိးေထာင္ရွင္၊ အရွင္သခင္ ဟူေသာ ဂုဏ္ေတာ္အေပါင္း၏ ပိုင္ရွင္ ျဖစ္ေတာ္မူရာ ထိုအရွင္သည္သာ အဖန္ဆင္းခံ ေဝေနယ်အားလံုးအေပၚ စိုးမိုးလ်က္ရိွေတာ္မူ၏။ သို႔ျဖစ္၍ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ထံေတာ္၌သာ လူတစ္ဦးခ်င္းအတြက္ ျဖစ္ေစ၊ လူအမ်ားအတြက္ျဖစ္ေစ လူ႔ဘဝေရးရာဥပေဒမ်ားကို ဖန္တီးနိုင္ေသာ မူလအခြင့္အာဏာကို ပို္င္ဆိုင္ေတာ္မူ၏။

    ၂။ ဝဟီ (ဗ်ာဒိတ္အသိေပးခ်က္)

    လူသားတို႔အဖို႔ စံျပဳရာဘဝ၊ ၄င္း ဖန္ဆင္းရွင္၏ဥပေဒနွင့္လမ္းညႊန္မႈအေပၚတည္ေဆာက္ထားေသာ လမ္းစဥ္ကို သိနားလည္ေစေအာင္ ဝဟီ(ဗ်ာဒိတ္လမ္းညႊန္)ကသာ ကိုယ္စားျပဳထားျခင္းျဖစ္သည္ (၄း၇၉-၈ဝ ၊ ၇း၁၅၇-၁၅၈)။

    ၃။ ဖန္ဆင္းရွင္မွခ်ီးျမွင့္ထားသည့္ ကမာၻ႕ကိုယ္စားလွယ္ဟူေသာ လူသားအဆင့္အတန္း

    သာသနာ့ဂုဏ္ေဆာင္ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး သို႔မဟုတ္ သာသနာအုပ္စုတစ္စုသာလွ်င္ ဤအဆင့္အတန္း၏ ပိုင္ရွင္ဟု ေၾကြးေၾကာ္စရာ အေၾကာင္းမရိွ၊ ဤသည္မွာ တာဝန္နွင့္ အခြင့္အေရးဆိုင္ရာ ဗ်ာဒိတ္ဥပေဒေအာက္၌ ေနထိုင္ရွင္သန္ေနၾကကုန္ေသာ လူသားအားလံုးမွ ကိုယ္စီပိုင္ဆိုင္ထားၾကသည့္ ဂုဏ္ရည္အဆင့္အတန္းျဖစ္၏။ သို႔ျဖစ္ရာ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေစ လယ္သမားျဖစ္ေစ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းဝင္တိုင္း၌ အခြင့္အေရးနွင့္တာဝန္နွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ဥပေဒ၏ေအာက္တြင္ တန္းတူသာျဖစ္သည္။ ဥပေဒ၏အထက္ ၌ မည္သည့္လူသားမွ မရိွေခ်။ ဖန္ဆင္းရွင္၏အလိုေတာ္အား ၾကားခံတင္ျပေပးေနသူအျဖစ္ ရာထူးခန္႔အပ္ခံရျခင္းဟူ၍လည္း မရိွပါေခ်။

    အမ်ဳိးသားအမ်ဳိးသမီးတိုင္းသည္ ေရြးခ်ယ္ခံရသူမ်ားပီပီ အလႅာဟ့္သိစိတ္အေျခတည္လူ႔ယဥ္ေက်းမႈႀကီးကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ ယင္းလူ႔ေဘာင္အဖဲြ႕ အစည္းသည္ လူထုေကာင္းက်ဳိး နွင့္ ေကာင္းျမတ္သည့္ အေရးအရာမ်ား၌ ပူးေပါင္းပါဝင္ၾကရပါမည္။ လူထုဆိုးက်ဳိးနွင့္ေဘးအနၲရာယ္မ်ားကို အားထုတ္ကာကြယ္ ၾကရပါမည္ (၉း၇၁ ၊ ၂၂း၄၁)။ ေျပာင္းလဲတိုးတက္ေနေသာလူ႕အဖဲြ႕အစည္းအတြက္ အေရးပါေသာအေၾကာင္းရပ္အသစ္မ်ားလည္း ထြက္ေပၚလာေလ့ရိွျခင္းေၾကာင့္ ဖန္ဆင္းရွင္၏အလိုေတာ္အားသိရိွနိုင္ရန္ ဥာဏ္လႊာအားထုတ္ခ်က္ (အိဂ်္သိဟာ့ဒ္) ၌လည္း လူ႔အဖဲြ႕အစည္းမွ နိုးၾကားစြာ ပါဝင္ၾကရေပမည္

    ဗ်ာဒိတ္ဥပေဒကို လိုက္နာေသာ တိုင္းသူျပည္သားတို႔သည္ အျပန္အလွန္နီွးေနွာတိုင္ပင္ျခင္းစံနစ္ (ယွူရာ)၏ေအာက္မွ ယင္းဥပေဒမ်ားအား သတ္မွတ္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရပါသည္ (၄၂း၃၈)။ ၄င္း၌ ပါလီမန္ သို႔မဟုတ္ ကြန္ကရက္လႊတ္ေတာ္ အမတ္မ်ားကဲ့သို႔ ဥပေဒ အတည္ျပဳေရးေရြးခ်ယ္ခံ အင္အားစုတစ္ရပ္က က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္၊ စြနၷဟ္ နွင့္ အျခားဥပေဒရင္းျမစ္မ်ားအားျဖင့္ အေခ်အတင္ေဆြးေႏြးဆံုးျဖတ္ၾကရ၏။

    အေနာက္တိုင္းဒီမိုကေရစီ နွင့္ အစၥလာမ့္ဒီမိုကေရစီအၾကား အဓိကကြာျခားခ်က္အခ်ဳိ႕ ရိွေနပါသည္။ အေနာက္တိုင္းဒီမိုကေရစီက အုပ္ခ်ဴပ္မႈ အာဏာစက္ (ဝါ) အခ်ဳပ္ အျခာအာဏာကို လူတို႔ထံေပးအပ္သည္။ ယင္းသူတို႔က နိုင္ငံသားတို႔အတြက္ တာဝန္နွင့္ အခြင့္အေရးမ်ားကို သတ္မွတ္၍ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအျဖစ္ ပံုေဖာ္ၾကသည္။ အစၥလာမ့္ဒီမိုကေရစီမွာကား အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ/ဥပေဒစည္းမ်ဥ္းကို ဖန္ဆင္းရွင္ထံ လဲႊအပ္သည္။ ဖန္ဆင္းရွင္မွ လူတို႔အေပၚ တာဝန္ဝတၱရားနွင့္အခြင့္အေရးမ်ားကို ခ်မွတ္ေပးေတာ္မူသည္ (၄း၁)။ အေနာက္တိုင္း ဒီမိုကေရစီတြင္ လူတို႔သည္ ကာလံေဒသံ လမ္းေၾကာင္းအေပၚ မူတည္ျပီး ကိုယ္ပိုင္ဥပေဒမ်ားကို ဖန္တီးၾကသည္။ အစၥလာမ့္ဒီမိုကေရစီ မွာေတာ့ အေျပာင္းအလဲမရိွေသာ ဖန္ဆင္းရွင္၏နိစၥထာဝရစည္းမ်ဥ္းမ်ားအတိုင္း လႈပ္ရွားလည္ပတ္သည္။ အေနာက္တိုင္း ဒီမိုကေရစီက လူတို႔၏ ဆနၵကို ဦးထိပ္ထားအလုပ္အေကြ်းျပဳသည္။ အစၥလာမ့္ဒီမိုကေရစီကား ဖန္ဆင္းရွင္၏အလို ဆႏၵေတာ္ကို ဦးထိပ္ထားအလုပ္အေကြ်းျပဳသည္။ ခ်ဳပ္ရပါလွ်င္ စံနစ္နွစ္ရပ္ လံုး၌ တူညီသည့္အနွစ္သားတစ္ခုမွာ ေရြးခ်ယ္ခံကိုယ္စားလွယ္မ်ားမွ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရရိွျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

    လူလုပ္ဒီမိုကေရစီစံနစ္၌ ဖဲြ႕စည္းပံုစည္းမ်ဥ္း နွင့္ စကားလံုးမ်ားက ဥပေဒျပဳနိုင္ေသာ လူသားစြမ္းရည္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ထား၏။ အစၥလာမ့္ဒီမိုကေရစီစံနစ္၌ လူသား၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ စြမ္းရည္ကို ကုရ္အာန္၏ဗ်ာဒိတ္ဥပေဒ နွင့္ စြနၷဟ္အေျချပဳစည္းမ်ဥ္းမ်ားက ထိန္းခ်ဳပ္ကန္႔သတ္ထားေပသည္။

    ျပည္သူ့ဆႏၵ အဓိက

    ဒီမိုကေရစီစံနစ္ဟူသည္ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို ကိုယ္စားျပဳ၏။ နိုင္ငံသူနိုင္ငံသားတို႔သည္ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ျခင္းျဖင့္ မိမိတို႔ဆႏၵကို ထုတ္ေဖာ္ရ၏။ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ က ယင္းကဲ့သို႔ အမ်ားဆႏၵျဖင့္ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္မႈကို ညႊန္ျပထားပါသေလာ ? ဧကန္ပင္ ညႊန္ထားပါသည္။

    ကုရ္အာန္(၂း၃ဝ)အရ ကမာၻ႕လူသားမ်ဳိးႏြယ္သည္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္မ်ားျဖစ္ၾကေပရာ မိမိတို႔ တိုင္းျပည္နိုင္ငံမ်ားအတြက္ တာဝန္ရိွေနၾကသည္။ ဤအခ်က္က လူတို႔၏ေခါင္းေဆာင္ နွင့္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို လူထုကပင္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ရမည့္ အယူအဆပင္ ျဖစ္ပါသည္။

    ကုရ္အာန္၏အမိန္႔ျဖစ္ေသာ ယွဴရာ (အျပန္အလွန္နီွးေနွာဖလွယ္၍ သေဘာတူညီခ်က္ရယူမႈ)သည္ ဒီမိုကေရစီ နည္းက် ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ျခင္း၏ အနွစ္သာရပင္ ျဖစ္သည္။

    ကုရ္အာန္က မုစ္လင္မ္တို႔အား ”အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အား နာခံၾက၊ ရစူလ္တမန္ေတာ္အား နာခံၾက၊ ၄င္းေနာက္ အသင္တို႔အနက္မွ (လမ္းစဥ္မွန္)အာဏာပိုင္မ်ားကို နာခံၾက” ဟု သင္ၾကားထားသည္ (၄း၅၉)။ ဤပါဒေတာ္၏ တတိယညႊန္းခ်က္တြင္ အသင္တို႔အေပၚ ဟုဆိုမထားဘဲ “အသင္တို႔အနက္မွ” ဟု ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာ ဆိုထားေသာေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္ကို ျပည္သူလူထုအနက္မွ ျပည္သူမ်ားကသာေရြးခ်ယ္၍၊ ေခါင္းေဆာင္သည္ ျပည္သူလူထုထဲမွပင္ ထြက္ေပၚလာရမည္ျဖစ္သည္။ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားအေပၚ ေခါင္းေဆာင္ကို တစ္ဖက္သတ္ တင္ေျမွာက္သတ္မွတ္ျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္ရပါ။

    ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္မႈအယူအဆဆိုင္ရာ အေျဖတစ္ခ်ဳိ႕ နွင့္ စံျပပံုရိပ္ကို ေခတ္ဦးအစၥလာမ့္ရာဇဝင္၌ ခိုင္ခိုင္မာမာ ထူးထူးျခားျခား ေတြ႕ၾကရေပလိမ့္မည္။ တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္ (ဆြ) ကြယ္လြန္အံ့ဆဲဆဲအခ်ိန္တြင္ ကိုယ္ေတာ္၏ေဆြသဟာမ်ားက ကိုယ္ေတာ္သည္ မိမိ၏လူ႔ေဘာင္ အဖဲြ႕အစည္းအတြက္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးဦးကို ထုတ္ေဖာ္ မွာၾကားေတာ္မူလိမ့္မည္ဟု ခန္႔မွန္းယူဆခဲ့ၾက၏။ သို႔ေသာ္ တမန္ေတာ္ျမတ္သည္ ဤအေရးအရာနွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ေရငံုနႈတ္ပိတ္ေနေတာ္မူခဲ့သည္မွာ မထူးျခားပါသေလာ ? တမန္ေတာ္ျမတ္(ဆြ)သည္ မည္သည့္အမိန္႔မွ မေပးေတာ္မူခဲ့ျခင္းမွာ လူ႔အဖဲြ႕အစည္း၏ေခါင္းေဆာင္ကို လူထုကိုယ္တိုင္က ဆံုးျဖတ္ေရြးခ်ယ္ေစရန္ျဖစ္ပါ၏။ ထိုအေျခ အေန၌ အဆိုျပဳခံရေသာ ေဆြသဟာေတာ္ သံုးပါးရိွခဲ့၏။ အဗူဗကရ္၊ အုမရ္ နွင့္ စအဒ္ (ရႆိြ-ဟံြမ္)တို႔ျဖစ္၏။ ၄င္းတို႔အနက္ အဗူဗကရ္အား အခိုင္မာဆံုး ေရြးခ်ယ္လိုက္ ၾကၿပီး အစၥလာမ္သာသနာ၏ ပထမဦးဆံုး ခလီဖဟ္အျဖစ္ အတည္ျပဳတင္ေျမွာက္ခဲ့ၾကသည္။ အျခားေသာ အစဥ္အဆက္ခလီဖဟ္မ်ားျဖစ္လာၾကေသာ အုမရ္၊ အုဆ္မာန္း၊ အလီ (ရႆိြ-ဟံြမ္) တို႔သည္လည္း အလားတူပံုုစံအတိုင္း အြမၼဟ္ (မုစ္လင္မ္လူထု)၏ ေရြးေကာက္ တင္ေျမွာက္ခံခဲ့ၾကရေပသည္။ ဤသည္ကား မုစ္လင္မ္ လူထု အမ်ားစု၏ဆႏၵကို ကိုယ္စားျပဳခ်က္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

    သို႔ျဖစ္၍ ေရြးေကာက္ပဲြဟူသည္ အစၥလာမ့္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစံနစ္အတြက္ သဟဇာတ ျဖစ္သည္သာမက အစၥလာမ့္နည္းက်အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစံနစ္၏ အေရးပါေသာ က႑တစ္ရပ္ အျဖစ္လည္း ပါဝင္ေနေပသည္။

    လူထုမွအပ္နွင္းေသာ အာဏာ နွင့္ တာဝန္

    ဒီမိုကေရစီယႏၲရား ပီျပင္စြာလည္ပတ္နိုင္ေရးအတြက္ လူထုအေနျဖင့္ တာဝန္ေက်ပြန္နိုင္မည့္ ေခါင္းေဆာင္နွင့္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ၾကရေပမည္။ ဤလုပ္ငန္းစဥ္၌ ယွဴရာသည္ အေရးႀကီးသည့္ အခန္းက႑ျဖစ္လာသည္ (၄၂း၃၈)။ ယွဴရာ၏ အေတြးအျမင္က လူထု၏သေဘာတူညီမႈအားျဖင့္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ မည့္ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို ထြက္ေပၚရရိွေစသည္။ အာဏာသံုးခန္႔အပ္ျခင္းပံုစံက တရားမဝင္ပါ။

    သို႔ေသာ္လည္း အစၥလာမ့္ဒီမိုကေရစီစံနစ္အေပၚ သံသယပြားသူတို႔က ယွဴရာသည္ ဒီမိုကေရစီ၏ လုပ္ထံုးလုပ္နည္း၌ မပါဝင္၊ ေပါင္းစပ္ထည့္သြင္းစရာလည္း မဟုတ္ဟု ဆိုၾက၏။ အစၥလာမ့္ဒီမိုကေရစီစံနစ္အား ေထာက္ခံရပ္တည္ၾကသူတို႔ကမူ ယွဴရာက လူထုကိုယ္စားလွယ္မ်ားအေပၚ ဧကန္ပင္ ၾသဇာသက္ေရာက္ရမည္။ တမန္ေတာ္ျမတ္(ဆြ)နွင့္ လက္ဦးခလီဖဟ္ေလးပါးတို႔၏ လက္ေတြ႕ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ား၌အေျခခံကာ ပညာရွင္အမ်ားစု၏ အႀကံဥာဏ္ကို ရယူအပ္သည္ဟု ျပန္လည္ ေခ်ေပၾက၏။ ဒုတိယအားျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္နွင့္လူထုကိုယ္စားလွယ္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ေရးတာဝန္အား ကုရ္အာန္ က ေအာက္ပါကဲ့သို႔ ေဖာ္ျပထားသည္ကို ေတြ႕ရ မည္။

    အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္ အသင္ (မုစ္လင္မ္)တို႔အား (မိမိတို႔ထံသူတစ္ပါးက) ယံုၾကည္စြာအပ္နံွမႈမ်ားကို ထိုအပ္နံွၾကသူမ်ားထံ (ျပန္လည္) ေပးဆပ္ၾကရန္ လည္းေကာင္း၊ လူတို႔စပ္ၾကား၌ စီရင္ဆံုးျဖတ္ၾကရာတြင္ တရားမွ်တစြာျဖင့္ စီရင္ဆံုးျဖတ္ၾကရန္လည္းေကာင္း ဧကန္စင္စစ္ အမိန္႔ေတာ္ေပးထားေတာ္မူ၏။ ကုရ္အာန္ (၄ း၅၈)

    အေရြးခ်ယ္ခံကိုယ္စားလွယ္သည္ လူထုမွ ယံုၾကည္စြာလဲႊအပ္ခံရသူ ျဖစ္သည္။ ယင္းအပ္နံွမႈနွင့္ ထိုက္တန္စြာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရမည္ျဖစ္သည္။ ထိုသူ သို႔မဟုတ္ သူမအေနျဖင့္ တရားမွ်တမႈအေပၚ ရပ္တည္ရန္လည္း အေရးႀကီးသည္။ အကယ္၍ လူထုကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦးဦးမွာ ဤစံခိ်န္စံညႊန္းနွစ္ရပ္၏အရည္အခ်င္း မရိွေသာ္ ထိုသူ သို႔မဟုတ္ သူမသည္ ျပည္သူတို႔၏ယံုစားျခင္းမွ လက္မဲ့ျဖစ္၍ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနွင့္ထိုက္တန္သူ မမည္ေခ်။

    တတိယအားျဖင့္ ကိုယ္စားလွယ္တို႔၏ဥပေဒတင္သြင္းမႈ/အတည္ျပဳမႈမ်ားမွာ မိမိတို႔၏ကိုယ္ပိုင္ဆႏၵ နွင့္ ရမၼက္မ်ားအေပၚ အေျခမျပဳရေပ။ ကုရ္အာန္ နွင့္ စြႏၷဟ္၏ လမ္းေၾကာင္းအတြင္း၌သာ တည္ရိွေနရေပမည္ (၄း၅၉)။ ကုရ္အာန္ နွင့္ စြႏၷဟ္ တည္းဟူေသာ အရင္းအျမစ္ႀကီးနွစ္ရပ္မွာ အစၥလာမ္၏ ဖဲြ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံ ဥပေဒပင္ ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္ရာ အေျခခံဥပေဒအား ခ်ဳိးဖ်က္ရာေရာက္သည့္ ဥပေဒစည္းမ်ဥ္းမ်ားကိုပယ္ခ်နိုင္ရန္ ဘက္ညီမႈ နွင့္ တန္ျပန္စစ္ေဆးမႈစံနစ္ ရိွေနရမည္၊ ၎အတြက္ “(ေႏွာင္ႀကိဳးမဲ့) လြတ္လပ္ေသာ ဥပေဒပညာရွင္မ်ား ေကာင္စီ” တစ္ခုကိုလည္း ဖဲြ႕စည္းၾကရေပမည္။ အေၾကာင္းမွာ ဥပေဒပါရဂူတစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း ထံ၌ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ/ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ား စုၿပံဳေရာက္ရိွမေနရန္ ျဖစ္သည္။ ဆက္လက္၍ လူထုကိုယ္စားလွယ္နွင့္ဥပေဒပညာရွင္မ်ားသည္ လူထုမွ အပ္နွင္းထားေသာ ဦးေဆာင္မႈ၊ ကိုယ္စားျပဳမႈ၏တာဝန္မ်ားနွင့္အညီ ညီလာခံက်င္းပရန္ တာဝန္ရိွပါသည္။

    က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္၏အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာအေတြးအျမင္က လူထုဆႏၵအေျချပဳဒီမိုကေရစီ၏ အဓိကစည္းမ်ဥ္းအား ေဖာ္က်ဴးျပသလ်က္ရိွေနေပသည္။
    လြတ္လပ္ခြင့္ နွင့္ အစၥလာမ့္အေတြးအေခၚ

    လူတို႔ထံ၌ ဥပေဒျပင္ဆင္ရန္ လြတ္လပ္စြာ အေရးဆိုခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာေဟာေျပာေရးသားခြင့္ ၊ လြတ္လပ္စြာစည္းရံုးစုေဝးခြင့္ အပါအဝင္ သက္ဆိုင္ရာလြတ္လပ္မႈမ်ား ရိွရျခင္းသည္ ဒီမိုကေရစီ၏လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္၏။ လြတ္လပ္ျခင္းဟူသည္ နိုင္ငံေရးမူဝါဒထက္ မ်ားစြာက်ယ္ျပန္႔ပါသည္။ ဥပမာ – ဘာသာေရးဆိုင္ရာလြတ္လပ္ခြင့္ ကိစၥမ်ဳိးလည္း ပါဝင္ေနသည္။ မိမိအတြင္းေရး/ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကို ကာကြယ္ပိုင္ခြင့္ကဲ့သို႔ အျခားဥပေဒမ်ားမွာ ဒီမိုကေရစီစစ္စစ္ဟုဆိုေနသည့္ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းမ်ားအတြင္း ယေန႔တိုင္ေအာင္ အျပင္းအထန္ အေရးဆိုေနရဆဲပင္။

    လြတ္လပ္မႈကိုအတည္ျပဳေရးသည္ အစၥလာမ့္လူ႔အဖဲြ့အစည္းတစ္ရပ္၌ အခြင့္အေရးသက္သက္သာမဟုတ္၊ တာဝန္လည္းျဖစ္ေနသည္။ ကုရ္အာန္က လူသားကို ကမာၻေျမ၏ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ဂုဏ္တင္ထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ (၂း၃ဝ)။ သို႔ျဖစ္၍ အမ်ဳိးသားအတြက္ျဖစ္ေစ အမ်ဳိးသမီးအတြက္ျဖစ္ေစ ဥပေဒေရးရာ ေဆြးေႏြး တင္ျပခြင့္ အခြင့္အေရးကို ဖယ္ရွားမရနိုင္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ မည္သည့္ ဒီမိုကေရစီစံနစ္အမ်ဳိးအစား၌ျဖစ္ေစကာမူ ဤအခြင့္အေရးနွင့္လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားအား စမ္းသပ္ က်င့္သံုးၾကည့္ရန္ လက္ဆင့္ကမ္းသင့္ေပသည္။

    လူ႔အဖဲြ့အစည္းအေပၚ စာရိတၱ နွင့္ စည္းကမ္း(က်င့္ဝတ္တရား) ပဲ့တင္ထပ္ေနေရးအတြက္ လူမႈေရးရာလႈပ္ရွားမႈ နွင့္ အေရးဆိုမႈမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ရန္ ကုရ္အာန္က ေထာက္ခံထားပါသည္။

    ၄င္းျပင္ အသင္တို႔၌ (အၾကင္သို႔ေသာ) လူ႔အဖဲြ႕အစည္း ရိွရမည္။ ထိုလူ႔အဖဲြ့အစည္းသည္ (လူသားတို႔အား) ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္းဖက္သို႔ဖိတ္ေခၚၾကရမည္။ ထို႔ျပင္ ေကာင္းျမတ္ေသာအရာမ်ားကို ညႊန္ၾကားၾကရမည္။ ၄င္းျပင္ မေကာင္းမႈမ်ားမွလည္း ျမစ္တားၾကရမည္။ ဤသို႔ေသာသူမ်ားသည္သာလွ်င္ (လံုးဝ) ေအာင္ျမင္မည့္သူမ်ား ျဖစ္ၾကေပသတည္း။ ကုရ္အာန္ ( ၃ း၁ဝ၄ )

    အစၥလာမ့္ဒီမိုကေရစီစံနစ္တစ္ရပ္အေနနွင့္ နိုင္ငံေရး နွင့္ လူမႈေရးရာ စည္းရံုးျခင္း/စုရံုးျခင္းအတြက္ လြတ္လပ္ခြင့္အား မျဖစ္မေန အသိအမွတ္ျပဳရေပမည္။ သာသနာ့ လြတ္လပ္ခြင့္မွာလည္း အစၥလာမ့္ဒီမိုကေရစီစံနစ္တြင္ အေရးႀကီးလွေပသည္။ ယေန႔ကာလ အခ်ဳိ႕မုစ္လင္မ္လူ႔အစုအဖဲြ႕မ်ားအၾကားတြင္ သာသနာ့ေရးရာလိုက္ေလ်ာ နားလည္မႈနွင့္ပတ္သက္၍ အားနည္းလ်က္ရိွေနၾက၏။ သို႔တေစ အခ်ဳိ႕မုစ္လင္မ္နိုင္ငံမ်ားကမူ ဘာသာျခားအုပ္စုမ်ားအေပၚ အထူးလိုက္ေလ်ာစြာ အခြင့္အေရးမ်ား ေပးထားၾကပါသည္။

    အစၥလာမ့္ယဥ္ေက်းမႈ၌ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္အျပည့္အဝေပးခဲ့ၾကေသာ သမိုင္းေၾကာင္းသာဓက မ်ားစြာ ရိွေနပါသည္။ ဥပမာ – စပိန္သည္ အစၥလာမ္နိုင္ငံျဖစ္ခဲ့စဥ္က မုစ္လင္မ္မဟုတ္သူမ်ားမွာ ထိပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္ရာထူးမ်ား ရရိိွခံစားနိုင္ခဲ့ၾကသည္အထိပင္ ျဖစ္သည္။

    “သာသနာေရး၌ အဓမၼစံနစ္ မရိွ ” (၂း၂၅၆) ဟူေသာအဆိုျဖင့္ ကုရ္အာန္က ဘာသာတရားလြတ္လပ္ခြင့္အား အျပည့္အဝ အသိအမွတ္ျပဳထားေၾကာင္း ထင္ရွားပါသည္။ သို႔သာမက ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ကို ေဖာ္ေဆာင္ရန္၊ (ဘာသာျခားတို႔၏) ဝတ္ျပဳရာေက်ာင္းကန္ဇရပ္မ်ား တိုက္ခိုက္ခံရလွ်င္ မုစ္လင္မ္တို႔မွ အကာအကြယ္ေပးၾကရန္ အထိပင္ မုစ္လင္မ္တို႔ကို သြန္သင္ထားပါသည္ (၂၂း၄ဝ)။ ထို႔ေၾကာင့္ ကုရ္အာန္႔သေဘာတရား၌ ဤအခြင့္အေရးလည္း ပါဝင္လ်က္ရိွေပသည္။

    အတြင္းေရး/ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကာကြယ္ပိုင္ခြင့္ဥပေဒသည္ အေနာက္တိုင္းဒီမိုကေရစီေလာကအတြင္း လက္ရိွသမယ၌ အလြန္ေရပန္းစားေနေသာ ေဆြးေႏြးမႈတစ္ရပ္ ျဖစ္ေန၏။ ကုရ္အာန္ကမူ နိုင္ငံသားတစ္ဦး၏လြတ္လပ္ခြင့္မ်ားအနက္ အတြင္းေရးကိစၥမ်ားသည္ အေရးပါေသာအခ်က္ျဖစ္သည္ဟု ကနဦးကပင္ ရွင္းျပထားသည္။ ေထာက္လွမ္းစပ္စုျခင္း၊ သူတစ္ပါး၏အိမ္သို႔ အခြင့္မရိွဝင္ေရာက္ျခင္း၊ မိသားစုတစ္ခုတည္းအတြင္းမွာပင္ သက္ဆိုင္ရာသီးသန္႔အခန္းသို႔ဝင္ရန္ အခြင့္မေတာင္းျခင္း တို႔ကို ကုရ္အာန္က တားျမစ္ထားသည္ (၂၄း၂၇ ၊ ၂၄း၅၈ ၊ ၄၉း၁၂ )။ သို႔သာမက အိမ္ေန/အိမ္ရွင္မ်ား ဝင္ခြင့္မျပဳပါက ျပန္လွည့္ထြက္သြားရမည့္အေၾကာင္းကိုပါ ဆံုးမ ထား၏ (၂၄း၂၈)။ အစၥလာမ့္ဥပေဒသည္ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာအတြင္းေရးက႑မ်ားအေပၚ အေလးအနက္ထားသည္ျဖစ္ရာ အစၥလာမ့္ဒီမိုကေရစီစံနစ္အဖို႔ အေရးပါ လွသည့္အယူအဆတစ္ရပ္ ျဖစ္သည္။

    လူထု၏စာရိတၱျခစားမႈကို အာဏာပိုင္မွ တရားသျဖင့္နိွမ္နွင္းနိုင္ပါေသာ္လည္း အတြင္းေရးက႑မွာ သီးသန္႔သာျဖစ္၏။ အေၾကာင္းမွာ အိမ္နံရံေလးဖက္အတြင္း ျပဳလုပ္ သည့္လုပ္ရပ္မ်ားသည္ ထိုသူနွင့္ဖန္ဆင္းရွင္အၾကားရိွ ကိစၥရပ္သာ ျဖစ္ေန၍တည္း။

    အစၥလာမ္၏လြတ္လပ္မႈဆိုင္ရာစည္းမ်ဥ္းမ်ားသည္ ေရွးဆန္လွသည္ဟု ဆိုေကာင္းဆိုနိုင္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဒီမိုကေရစီစံနစ္မွာကား ေရွးဆန္မႈနွင့္အတူယွဥ္တဲြ မရိွနိုင္ဟု ဆိုမရပါေလ။

    ဥပမာ – အစၥလာမ့္ဒီမိုကေရစီစံနစ္အေပၚ သံသယပြားသူမ်ားစြာက အစၥလာမ္သည္ ဒီမိုကေရစီနွင့္ သဟဇာတ မျဖစ္၊ အေၾကာင္းမွာ အမ်ဳိးသမီးတို႔သည္ မိမိနွစ္သက္ သလို ဝတ္စားဆင္ယင္ခြင့္မရိွ၍ျဖစ္သည္ဟု ေစာဒက ဝင္ၾက၏။ သို႔ရာတြင္ အေနာက္တိုင္းေလာက၌လည္း ဝတ္စားဆင္ယင္မႈဆိုင္ရာအဆင့္အတန္း ဟူသည္ ရိွေနပါ၏။ ၎တို႔မွာ အိေျနၵသိကၡာရိွရိွဝတ္စားဆင္ယင္ျခင္းအေပၚအေျခခံထားသည့္ ယဥ္ေက်းမႈအယူအဆျဖစ္သည္။ မုစ္လင္မ္နိုင္ငံမ်ားတြင္ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈဥပေဒမ်ား၏ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ခ်က္မ်ားမွာ တည္ၾကည္ေသာ လံုၿခံဳဝတ္စားဆင္ယင္မႈျဖစ္ေစေရးကို အက်ဳိးသက္ေရာက္ေစသည္။ ယင္းဖြင့္ဆိုခ်က္မွာ လူ႔အဖဲြ႕အစည္း တစ္ခုနွင့္တစ္ခု မတူညီေခ်။ အိေျနၵသိကၡာအရိွဆံုး ဝတ္စားဆင္ယင္ပံုနွင့္ပတ္သက္၍ မုစ္လင္မ္အမ်ဳိးသမီးမ်ားထံ၌လည္း တစ္ေထရာတည္းဟူ၍ မရိွၾကပါ။ သို႔ရာတြင္ အစၥလာမ့္ ဒီမိုကေရစီစံနစ္၌ လူတို႔၏ထံုးတမ္းဓေလ့သည္လည္း ဥပေဒျပဳျခင္း၌ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရေလ့ရိွပါသည္။

    သာတူညီမွ်လူမႈေရးရာ နွင့္ အစၥလာမ့္ဥပေဒ

    လူမႈေရးသာတူညီမွ်မႈသည္ ျပည့္ဝသည့္ဒီမိုကေရစီစံနစ္အတြက္မရိွမျဖစ္က႑တစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီအေရးအရာ၌ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ခြင့္ကို မည္သည့္နိုင္ငံသားမွ လက္မဲ့မျဖစ္ေစရပါ။ ဤသည္မွာ ျပည္သူ႔အာဏာပင္ျဖစ္၏။ တိုင္းသူျပည္သားတိုင္းသည္ နိုင္ငံ၏ဥပေဒေအာက္ဝယ္ တစ္ေျပးညီရိွရပါမည္။ ခြဲျခားႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံေရးမရွိပဲ တေျပးညီအခြင့္အေရးခံစားမႈတြင္ တန္းတူျဖစ္ေနရပါမည္။ ဤအခ်က္က လူနည္းစုတို႔၏အခြင့္အေရးမ်ားကိုအာမခံခ်က္ေပးေနသည္

    ထိေရာက္ေသာနိုင္ငံေရးအင္အားစုဖဲြ႕ရန္ အင္အားမလံုေလာက္သည့္လူ႔အဖဲြ႕အစည္းမ်ားအဖို႔ ဤအခြင့္အေရးမွာ မရိွမျဖစ္ အေရးပါလွေပသည္။ လူမႈဘဝသာတူ ညီမွ်မႈနွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ကုရ္အာန္က ပါဒေတာ္မ်ားစြာ ျပဆိုထားသည္။ သာတူညီမွ်မႈကိစၥသည္လည္း အစၥလာမ့္ဥပေဒ၌ မရိွမျဖစ္ က႑တစ္ရပ္အေနျဖင့္ ပါဝင္ေနသည္။ ဥပမာ ပါဒေတာ္(၄၉း၁၃)၌ က်ားမ မေရြး၊ လူမ်ဳိးမေရြး လူသားတိုင္းသည္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ တူညီေသာ ဖန္ဆင္းခံမ်ားပင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ တဖန္ (၆ဝး၈)၌ မုစ္လင္မ္တို႔သည္ အစၥလာမ္၏ရန္သူ မဟုတ္ၾကကုန္ေသာ ဘာသာျခားမ်ားနွင့္ ေကာင္းမြန္သင့္ျမတ္စြာနွင့္ တရားမွ်တစြာ ဆက္ဆံရမည့္အေၾကာင္း ညႊန္ျပထား၏။

    သာတူညီမွ်မႈဆိုင္ရာ လူမႈဥပေဒမ်ား၌ ေခါင္းခဲစရာ အခ်က္သံုးရပ္ ႀကံဳရေလ့ရိွ၏။ စီးပြားေရးက႑၌ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးတည္း၏ သက္ေသခံ ထြက္ဆိုမႈ၊ အေမြခံမႈ၊ ကြာရွင္းျပတ္စဲမႈတို႔ျဖစ္ၾက၏။ ဤအေျခအေနသံုးရပ္တြင္ အမ်ဳိးသမီးတို႔မွာ တန္းတူအခြင့္အေရးရဖို႔ေနေနသာသာ ခဲြျခားခံရသည္ဟု အခ်ဳိ႕က အျမင္ရိွေနခဲ့သည္။ မုစ္လင္မ္တို႔၏ ဤဥပေဒေနာက္ကြယ္မွအေၾကာင္းရင္း/ရည္ရြယ္ရင္းကို နံွ႔စပ္ေသခ်ာစြာ ေလ့လာၾကေသာအခါဝယ္ ယင္းသတ္မွတ္ခ်က္မ်ားမွာ ခဲြျခားနိွမ့္ခ်ဆက္ဆံျခင္း မဟုတ္၊ အစၥလာမ့္လူ႔အဖဲြ႕အစည္းရိွ “ လူမႈေရးရာနွင့္မိသားစုဆိုင္ရာ တာဝန္ယူရျခင္း အေနအထား ”ေပၚမူတည္၍ ေဖာ္ေဆာင္ခ်ျပထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိျမင္လာၾက ေပသည္။

    ေခတ္သစ္ အစၥလာမ့္ေရးရာ ဖြင့္ဆိုခ်က္အခ်ဳိ႕က အစၥလာမ့္ဥပေဒရိွ တရားမွ်တမႈ အနွစ္သာရနွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေစေရးအတြက္ အခ်ဳိ႕ဥပေဒမ်ားကို လက္ရိွေခတ္ ၏ သရုပ္မွန္မ်ားအေပၚ သံုးသပ္ကာ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ တည္ေဆာက္ရန္ တြန္းအားေပးေနပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဤအခ်က္တစ္ခ်က္တည္းျဖင့္ ဒီမိုကေရစီဖံြ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေရးကို အကာအကြယ္ေပးရာ မေရာက္ပါေလ။ အေၾကာင္းမူ ယေန႔ေခတ္၏ မည္သည့္တိုင္းနိုင္ငံ၌ပင္ျဖစ္ေစ မညီမွ်မႈ၊ တစ္ဖက္ေစာင္းနင္းျဖစ္မႈမ်ားမွာ နည္းမ်ားမဆို ရိွေနၾက၍ ျဖစ္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤလူမႈေရးရာကိစၥမ်ား တိုးတက္လာဖို႔မွာ အခ်ိန္ယူရေပဦးမည္။

    ေနာက္ဆံုးအားျဖင့္ေထာက္ျပလိုသည့္ အခ်က္တစ္ခ်က္ ရိွပါသည္။ အစၥလာမ္သည္ ေခတ္နွင့္အညီ ရင္ေဘာင္တန္းနိုင္ျခင္းရိွမရိွ မွသည္ ကုရ္အာန္သည္ ဒီမိုကေရစီနွင့္ သဟဇာတ ျဖစ္မျဖစ္အထိ ၿခံဳငံုေဆြးေႏြးခဲ့ေလျပီ။ အစၥလာမ့္အစိုးရအာဏာပို္င္မ်ားအေနျဖင့္ လြတ္လပ္မႈနွင့္တရားမွ်တမႈအလို႔ငွါ (ေဘာင္မလြတ္ေသာ) အျခားပံုဟန္ မ်ားကိုလည္း ေဖာ္ေဆာင္နိုင္ေပသည္။ ကုရ္အာန္၏ရႈေထာင့္၌ “ ကဲြျပားျခားနားျခင္းသည္ ဖန္ဆင္းရွင္၏အလိုေတာ္သာ ျဖစ္သည္ ” ဟု ေဖာ္ျပေန၏ (၄၉း၁၃)။ နိုင္ငံတိုင္း သို႔မဟုတ္ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းတိုင္းက လူသားမ်ားဖံြ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္ တစ္ပံုစံတည္းေသာ နိုင္ငံေရး သို႔မဟုတ္ လူမႈေရးစံနစ္ကိုလိုက္နာရန္ မျဖစ္နိုင္ေၾကာင္း ပင္တည္း။

    ** Sohaib Sultan ၏ The Koran(Qur’an) for Dummies – (Wiley Publishing Inc, Indiana, USA, 2004) မွ ေကာက္ႏႈတ္၍ တိုက္ရုိက္ျပန္ဆိုေရးသားသည္။

    —————————————-

    ** M-Media သို႔ ေဆာင္းပါးရွင္ ဂ်ဴလိုင္ရဲရင့္ေပးပို႔ေသာ ဘာသာျပန္ ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါသည္။ မူရင္းေဆာင္းပါးရွင္၏ အျမင္နဲ႔ အာေဘာ္ျဖစ္ပါသည္။

    ေဆာင္းပါးမ်ား ေပးပို႔လုိလွ်င္ [email protected] သို႔ အီးေမးလ္ေပးပို႔ႏိုင္ပါသည္။

  • ၿမိဳ႕ပတ္ ‘ဇ’ အထူးရထား ႏို၀င္ဘာ ၁-ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ဘူတာၾကီးမွ စတင္ေျပးဆြဲမည္

    ၿမိဳ႕ပတ္ ‘ဇ’ အထူးရထား ႏို၀င္ဘာ ၁-ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ဘူတာၾကီးမွ စတင္ေျပးဆြဲမည္

    ေအာက္တုိဘာ ၂၉၊ ၂၀၁၃
    M-Media
    ဆူးထက္

    IMG_20131029_135709

    ရန္ကုန္   ။         ။          ၿမိဳ႕ပတ္ ‘ဇ’- အထူးရထားတြဲၾကီးကို ႏို၀င္ဘာ ၁-ရက္ေန႔တြင္ ခရီးစဥ္ တစ္ခုအတြက္ တစ္ဦးလွ်င္ ေငြက်ပ္-၃၀၀၊ ႏိုင္ငံျခားသား တစ္ဦးလွ်င္ တစ္ေဒၚလာျဖင့္ စတင္ေျပးဆြဲေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ကုန္းလမ္းပို႔ေဆာင္ေရး ဦးစီးဌာန၏ ျမန္မာ့မီးရထား အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာ ဦးထြန္းေအာင္သင္း (ေအာက္ျမန္မာျပည္) က ယေန႔ျပဳလုပ္သည့္ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတြင္ ေျပာၾကားလိုက္သည္။

    “ဒီကေန႔မွာေတာ့ အဆင့္ျမင့္ တြဲဆိုင္း အသစ္ကို ၿမိဳ႕ပတ္ ဇ- တြဲဆိုင္း ေျပးဆြဲတဲ့ ေနရာမွာ အစားထိုးၿပီး အဆင့္ျမင့္ တြဲဆိုင္း အသစ္အေနနဲ႔ ေျပးဆြဲျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘူတာ အားလုံးကို ရပ္ပါမယ္။ မူလအတိုင္းပဲ ခရီစဥ္ ကိုးေခါက္မွာ အင္းစိန္ကေန မနက္ ၅နာရီ ထြက္ၿပီးေတာ့ ရန္ကုန္ကို လာပါမယ္။ တခါ ရန္ကုန္ကေန အင္းစိန္၊ အင္းစိန္ကေန ေလွာ္ကားကို တက္ပါမယ္။ အလားတူပဲ ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕ပတ္ကို ပတ္တဲ့အခါမွာ အားလုံး ၄-ပတ္ ပတ္သြားပါမယ္” ဟု ၎က မီဒီယာမ်ားသို႔ ေျပာၾကားခဲ့သည္။

    ျမန္မာ့မီးရထားအေနျဖင့္ ရထားပို႔ေဆာင္ေရး ၀န္ၾကီးဌာန ျပည္ေထာင္စု ၀န္ၾကီး၏ လမ္းညႊန္ခ်က္ႏွင့္ အညီ ရန္ကုန္တိုင္း ေဒသၾကီး အတြင္းမွာ ေျပးဆြဲေနသည့္ ၿမိဳ႕ပတ္ ရထား အားလုံး ၂၂-ဆိုင္းရွိၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယခုလို အဆင့္ျမင့္ တြဲဆိုင္းေျပးဆြဲျခင္း အားျဖင့္ ခရီးသြား လုပ္သား ျပည္သူေတြအတြက္ အဆင့္ျမင့္ ေဆာင္ရြက္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေနာင္တြင္လည္း ယခုလို အဆင့္ျမင့္တြဲဆိုင္းၾကီးမ်ားကို ျဖည့္စြက္ၿပီး ေျပးဆြဲသြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ၎က ေျပာသည္။

    “ေငြက်ပ္-၃၀၀လို႔ သတ္မွတ္ရျခင္းက ဒီတြဲဟာ က်န္တဲ့ တြဲေတြနဲ႔ မတူပါဘူး။ သီးသီးသန္႔သန္႔လည္း ျဖစ္တယ္။ ဒါက အထူးသျဖင့္ အဆင့္ျမင့္ စီစဥ္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၿမိဳ႕ထဲသြားသည့္ ကားစီးႏွဳန္းခေပၚ မူတည္ၿပီး ခ်ိန္ဆၿပီး ခရီးသည္ေတြရဲ႕ ဆႏၵကို ယူၿပီး ေစ်းႏွဳန္းသတ္မွတ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အနည္းစု စီးႏွင္းႏိုင္ေအာင္လည္း ၁၀၀-တန္ ၿမိဳ႕ပတ္ရထား ထားေပး ထားပါတယ္ ” ဟု M-Media သို႔ေျပာသည္။

    အဆိုပါ ရထားတြဲလိုင္းမ်ားမွာ ယခုၾကိမ္ႏွင့္ဆိုလွ်င္ သုံးၾကိမ္ရွိၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း က်ဳိက္ထီးရိုး က်ဳိက္ထိုရထား ၁၊ ၂ ဆိုၿပီး ေျပးဆြဲခဲ့ေၾကာင္း၊ ဒုတိယ အၾကိမ္ အဲကြန္း အထူးရထား ေျပးဆြဲခဲ့ေၾကာင္း၊ တတိယအၾကိမ္အျဖစ္ ‘ဇ’ အဆင့္ျမင့္ တြဲဆိုင္း ေျပးဆြဲသည့္ အခမ္းအနားကို ႏို၀င္ဘာ ၁ရက္ေန႔ မနက္ ၆-နာရီ ၅၇-မိနစ္တြင္ စတင္ ေျပးဆြဲမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဖိုင္ဗာခုံမ်ား ျဖစ္သည့္အတြက္ တစ္တြဲလွ်င္ လူဦးေရ ၇၀၊ ၈၀ခန္႔ထိုင္စီးႏိုင္ေၾကာင္း၊ တန္းလက္ကိုင္ ထားရွိ ေသာ္ေၾကာင့္ ခရီးသည္ မ်ားျပားပါက မတ္တပ္ရပ္ အပါ လူဦးေရ ၁၀၀-ခန္႔ စီးႏိုင္ေၾကာင္း၊ စုစုေပါင္း တြဲ ၆-တြဲ ပါရွိေၾကာင္း သိရသည္။ လက္မွတ္မဲ့ စီးႏွင္းသူအား ဒဏ္ေငြ ၃၀၀၀-က်ပ္ ဒဏ္ရိုက္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

     

  • အိမ္ေထာင္ရိွလွ်က္ ေဖာက္ျပန္လိုသူမ်ား အတြက္ ရည္ရြယ္ထားေသာ Dating ဆုိက္တစ္ခုကုိ စင္ကာပူပိတ္ပင္

    အိမ္ေထာင္ရိွလွ်က္ ေဖာက္ျပန္လိုသူမ်ား အတြက္ ရည္ရြယ္ထားေသာ Dating ဆုိက္တစ္ခုကုိ စင္ကာပူပိတ္ပင္

    ေအာက္တုိဘာ ၂၉၊ ၂၀၁၃
    M-Media

    106343304

    အိမ္ေထာင္ေရးတြင္ သစၥာမဲ့သူမ်ား အသံုးျပဳၾကသည့္ ကမာၻ႕လူႀကိဳက္အမ်ားဆံုး Dating ၀ဘ္ဆုိက္တစ္ခုကုိ စင္ကာပူအာဏာပုိင္မ်ားက ပိတ္ပင္လုိက္သည္ဟု သိရသည္။

    အဆုိပါ ၀ဘ္ဆုိက္မွာ ႏုိင္ငံေပါင္း ၃၀ နီးပါးတြင္ အိမ္ေထာင္ရွိလ်က္ ေဖာက္ျပန္လုိေသာသူမ်ားအား တြဲဖက္ေပးေသာ ဆုိက္တစ္ခုျဖစ္ၿပီး ဂ်ပန္ႏွင့္ ေဟာင္ေကာင္ႏုိင္ငံမွ စတင္ကာ ယခုႏွစ္အတြင္း အာရွေဒသတြင္ လူႀကိဳက္မ်ားေသာ ဆုိက္တစ္ခုျဖစ္လာေနသည္။ စင္ကာပူႏုိင္ငံတြင္ ထုိ၀ဘ္ဆုိက္အား လာမည့္ႏွစ္တြင္ လႊင့္တင္ရန္ရွိေနၿပီး ထုိအစီအစဥ္ႏွင့္ပက္သက္၍ အစုိးရအေနျဖင့္ မူလက မည္သည့္ ၾကား၀င္မႈမိ်ဳးမွ ျပဳလုပ္ျခင္းမရွိခဲ့ေပ။

    သုိ႔ေသာ္လည္း စင္ကာပူ လူမႈဆက္ဆံေရး၀န္ႀကီး ခ်န္ခၽြမ္ဆင္းက ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ ၀ဘ္ဆုိက္သည္ အျပာဇာတ္ကားမ်ားႏွင့္ မဂၢဇင္းမ်ားကုိ ပိတ္ပင္ထားသည့္ စင္ကာပူႏုိင္ငံအတြင္း ကုိယ္က်င့္တရားမ်ားကုိ ပ်က္ျပားေစလိမ့္မည္ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။

    စင္ကာပူႏုိင္ငံသားမ်ားကလည္း ၀န္ႀကီး၏ေျပာၾကားခ်က္ကို လက္ခံခဲ့ၾကၿပီး  အဆိုပါ ၀ဘ္ဆုိက္ကုိ ပိတ္ပင္ရန္အတြက္ ျပဳလုပ္ေသာ အြန္လုိင္း လႈပ္ရွားမႈတြင္ လူေပါင္း ၂၅၀၀၀-ေက်ာ္က ပါ၀င္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တာ၀န္ရွိသူမ်ားက ႏုိင္ငံ၏ ႐ုပ္သံလႊင့္ခြင့္ ဥပေဒအရ ထုိ၀ဘ္ဆုိက္အား ပိတ္ပင္ရန္ အမိန္႔ေပးခဲ့သည္။

    ထုိ၀ဘ္ဆုိက္အား ဂ်ပန္ႏုိင္ငံတြင္ လႊင္တင္ခဲ့စဥ္က ပထမေလးရက္တြင္ပင္ လူေပါင္း ၂၃၀၀၀၀ ၀င္ေရာက္ၾကည့္႐ႈခဲ့ၾကၿပီး ၇၀၀၀၀ ေက်ာ္မွာ အဖြဲ႕၀င္ခဲ့ၾကသည္။ ေဟာင္ေကာင္တြင္လည္း ထုိ၀ဘ္ဆုိက္မွာ လူအမ်ားအျပား ၀င္ေရာက္ၾကည့္႐ႈျခင္းကိုခံခဲ့ရသည္။

    Ref : foreignpolicy

    —————————————-
    ** M-Media ၏ မူပိုင္ သတင္း/ေဆာင္းပါးမ်ားကို အြန္လိုင္းမီဒီယာမ်ားတြင္ မည္သူမဆို လြတ္လပ္စြာကူးယူေဖာ္ျပႏို္င္ပါသည္။ ကူးယူေဖာ္ျပသူမ်ားအေနျဖင့္ M-Media မူရင္းလင့္ခ္ကို ထည့္ေပးဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။
    စီးပြားျဖစ္ ထုတ္ေဝေသာ Print Media မ်ားတြင္ အသံုးျပဳလိုသူမ်ား M-Media သို႔ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းရန္ လိုအပ္ပါမည္။
    ဆက္သြယ္ရန္ [email protected]

  • ပင္လယ္ေရလက္ၾကား ကိုျဖတ္ျပီး ဥေရာပႏွင့္ အာရွတုိက္ကုိ ဆက္သြယ္ေသာ ေျမေအာက္ လႈိဏ္ေခါင္းတစ္ခု တူရကီတြင္ဖြင့္လွစ္

    ပင္လယ္ေရလက္ၾကား ကိုျဖတ္ျပီး ဥေရာပႏွင့္ အာရွတုိက္ကုိ ဆက္သြယ္ေသာ ေျမေအာက္ လႈိဏ္ေခါင္းတစ္ခု တူရကီတြင္ဖြင့္လွစ္

    ေအာက္တုိဘာ ၂၉၊ ၂၀၁၃
    M-Media

    406da2a4-9574-48d0-b6a0-74a2b922e6d5_16x9_600x338

    ဥေရာပႏွင့္ အာရွတုိက္ ႏွစ္ခုကုိ ဆက္သြယ္ထားသည့္ Marmaray ေျမေအာက္ ရထားလမ္းတစ္ခုကုိ တူရကီႏုိင္ငံ၌ ယေန႔တြင္ ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္ဟု သိရသည္။

    လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၁၅၀ အရင္က ေအာ္တုိမန္ျပည့္ရွင္ ဆူလ္တန္ အဗၺဒူလ္ မစစ္က ၎၏ အင္ပါယာႀကီးအား ဥေရာပသုိ႔ဆက္သြယ္ရန္အတြက္ ေရေအာက္ လႈိဏ္ေခါင္း တစ္ခုေဖါက္လုပ္ရန္ ပံုၾကမ္းေရးဆြဲခဲ့ဲေသာ္လည္း ထုိေခတ္အခါက နည္းပညာမဖြံ႕ၿဖိဳးမႈႏွင့္ ဘ႑ာေရးအခက္အခဲမ်ားေၾကာင့္ ဆူလ္တန္၏ စိတ္ကူးမွာ အထမေျမာက္ခဲ့ေပ။

    သုိ႔ေသာ္လည္း ယခုအခါ Marmaray ေျမေအာက္ ရထားလမ္း ဖြင့္လွစ္ႏုိင္ခဲ့ျခင္းက ဆူလ္တန္၏ အစီအစဥ္အား အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏုိင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိရထား လမ္းအား ယေန႔တြင္ ဖြင္လွစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားမွာ အၿပီးသတ္ျခင္းမရွိေသးေပ။

    ၂၀၀၄ခုႏွစ္က စတင္ေဆာက္လုပ္ခဲ့ေသာ အဆုိပါေျမေအာက္ ရထားလမ္းမွာ အစၥတန္ဘူလ္ၿမိဳ႕ အာရွတုိက္ဖက္ျခမ္းရွိ အူစကူဒါၿမိဳ႕မွ ဥေရာပတုိက္ဘက္ျခမ္းရွိ ဖာတီၿမိဳ႕သုိ႔ မာမာရာ ပင္လယ္ေရလက္ၾကား  ျဖတ္ကာ ေဖာက္လုပ္ထားျခင္းျဖစ္ၿပီး ၄၇.၄ မုိင္ရွည္လ်ားသည္။ ထုိရထားလမ္းမွာ အစၥတန္ဘူလ္ၿမိဳ႕ရွိ ယာဥ္ေက်ာပိတ္ဆုိ႔မႈအား ၅ ပံုတစ္ပံုအထိ ေလ်ာ့ခ်ေပးႏုိင္မည္ျဖစ္ၿပီး ေန႔စဥ္ လူေပါင္း ၁ သန္းေက်ာ္ကုိ သယ္ယူ ပုိ႔ေဆာင္ေပးႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။

    Ref : alarabiya