ႏုိ၀င္ဘာ ၂၇၊ ၂၀၁၅
M-Media
ယမန္ႏွစ္ ဆီးရီးယား ရဂၢါၿမိဳ႕တြင္ IS အလံကိုေ၀ွ႕ရမ္းသြားလာေနေသာ အဖြဲ႕၀င္တစ္ဦး (ဓာတ္ပံု – ရိုက္တာ) ယမန္ႏွစ္ ဆီးရီးယား ရဂၢါၿမိဳ႕တြင္ IS အလံကိုေ၀ွ႕ရမ္းသြားလာေနေသာ အဖြဲ႕၀င္တစ္ဦး (ဓာတ္ပံု – ရိုက္တာ)
ဘုရွ္အစိုးရ၏ ၂၀၀၃ အီရတ္က်ဴးေက်ာ္မႈက လက္ရိွ IS ျပႆနာကို ျဖစ္ေပၚလာေစခဲ့သေလာ ? လတ္တေလာ မဲဆြယ္လႈပ္ရွားမႈကာလအတြင္း Jeb Bush (စစ္တပ္အုပ္စုအတြက္ တစ္မ်ဳိးတစ္ဘာသာလွည့္သံုးေသာ အေခၚအေ၀ၚ) GOP ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းအား အမ်ဳိးသမီးငယ္တစ္ဦးမွ “ရွင္တို႔ရဲ႕အစ္ကိုေတာ္ႀကီးက ISIL ကို ဖန္တီးခဲ့တာေလ” ဟု ေျပာဆိုရာမွ ဤေမးခြန္းႀကီး ခုန္ေပါက္ထြက္ရိွလာသည္။ အဆိုပါက်ဴးေက်ာ္မႈက ထင္သေလာက္မႀကီးမားေသာ္လည္း ၎၏ေနာက္ပိုင္း အီရတ္ႏွင့္ဆီးရီးယားအတြင္း သြတ္သြင္းလိုက္ေသာ မူ၀ါဒဆိုင္ရာအခ်က္မ်ားအတြက္မူ အဓိကရႈတ္ခ်စရာ ျဖစ္ေနသည္။ အုပ္စုဂိုဏ္းကြဲမ်ား ထြက္ေပၚၿပီး ကာလရွည္မတည္ၿငိမ္မႈတစ္ရပ္ကို သမၼတ ေဂ်ာ့ဂ်္ ဒဗလ်ဴ ဘုရွ္ အစိုးရအဖြဲ႕မွ ဖန္တီးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
၎ကာလရွည္တစ္ေလွ်ာက္လံုးတြင္ ဘုရွ္အစိုးရအဖြဲ႕သည္ အီရတ္၌ အုပ္စုကြဲတင္းမာမႈမ်ားကို ပိုမိုဆိုး၀ါးလာေစၿပီး တိုင္းျပည္ၿပိဳကြဲေစမည့္ လမ္းေၾကာင္းအား ေရြးခ်ယ္ဖန္တီးခဲ့သည္။
အီရတ္သည္ ေရွးကာလ အမုန္းအာဃာတမ်ားေၾကာင့္ အစိပ္စိပ္အပိုင္းပိုင္းျဖစ္သြားရသည္ဟု ဆိုျခင္းမွာ သမိုင္းအျမင္ႏွင့္ မဆီေလ်ာ္သည္သာမက ေရွ႕ေနာက္ကိုက္ညီမႈလည္း မရိွေၾကာင္း သုေတသီအခ်ဳိ႕မွ အခိုင္အမာေျပာဆိုလိုက္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာဆယ္စုမ်ားအတြင္း ကိုလိုနီဆန္႔က်င္ေရး၀ါဒ သို႔မဟုတ္ ေျမရွင္ႏွင့္ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္မ်ားအေပၚ ႏိုင္ငံေရးအာရံုမ်ား ဗဟိုျပဳက်က္စားခဲ့ၾကသည္။ ေလာကီေရးအသားေပး ဘာ့သ္ပါတီအား အေမရိကန္၏ စိမ့္၀င္လက္လွ်ဳိမႈျဖင့္ အာဏာလက္မဲ့ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးလိုက္ရာမွ အီရတ္ႏိုင္ငံေရးသမားတို႔အၾကား မႀကံဳဖူးေလာက္ေအာင္ အုပ္စုကြဲျပားသြားေစခဲ့သည္။ မတည္ၿငိမ္မႈျဖစ္ေအာင္ ဆြေပးႏိုင္ေလ ၾကမၼာငင္ေလ ျဖစ္သည္။ ယင္းသို႔ မတည္ၿငိမ္ေသာ အံုၾကြေသာင္းက်န္းမႈျဖစ္လာၿပီဆိုသည္ႏွင့္ ၁၀ ႏွစ္မွ ၁၅ ႏွစ္တာမွ်အထိ တာရွည္သြားရစၿမဲပင္။
သုိ႔ေသာ္ IS ထြက္ေပၚလာရျခင္းသည္ မိမိတို႔၏တာ၀န္မကင္းေၾကာင္း အေမရိကန္တို႔အေနႏွင့္ ၀န္ခံရန္ခက္ခဲသည့္ အေၾကာင္းရင္းႏွစ္ရပ္ ရိွေနသည္။ ပထမတစ္ခ်က္မွာ လူထု(ႏွင့္ သတင္းစာတိုက္မ်ား)သည္ အလြတ္တန္းလႈပ္ရွားတတ္သည့္ အီရတ္ျပည္သူ႔တပ္ဖြဲ႕မ်ား၏စြမ္းရည္အစား အေမရိကန္စစ္ေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားကိုသာ ဖိ၍အသားေပးေဖာ္ျပခဲ့ၾကသည္။ ဒုတိယအခ်က္မွာ အေထာက္အထားမဲ့ ယိုးစြပ္ကစားပြဲမ်ားအတြက္ စနစ္တက်မွ်တမွန္ကန္သည့္ သုေတသနျပဳမႈကိုစြန္႔လႊတ္ၿပီး အီရတ္ကိုသာ ျပႆနာမီးေမႊးသူအသြင္ျဖင့္ ေရွ႕တန္းတင္အသံထုတ္လ်က္ ေဘာလံုးသဖြယ္ လွိမ့္ကန္ေနခဲ့ၾကသည္။
၂၀၀၃ က်ဴးေက်ာ္စစ္ၿပီးသည့္ေနာက္ ဘုရွ္အစိုးရအဖြဲ႕အာဏာပိုင္မ်ားသည္ ဆက္ဒမ္ ဟူစိန္ေခတ္က ႀကီးစိုးလႊမ္းမိုးခဲ့ေသာ အီရတ္စြႏၷီမ်ားကို ေဘးသို႔တြန္းထုတ္လိုက္ၿပီး ရွီအိုက္ေခါင္းေထာင္ေရး ဘက္ေတာ္သားမ်ားကို မ်က္ႏွာသာေပးလာၾကသည္။ အီရတ္ရိွ အဓိကႏိုင္ငံေရး ယႏၲရားျဖစ္ေသာ ဘာ့သ္ပါတီသည္ ေလာကီေရးအျမင္ ထားရိွေသာ္လည္း ေသြးစြန္းေသာလက္ပိုင္ရွင္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ၎သည္ ၁၉၆၈ မွ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ထိ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ၿပီး ၿဖိဳခြဲခံလိုက္ရသည္။ ေနာက္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ေသာ အဟ္မဒ္ ခ်ာလာဘီႏွင့္ ႏူရီ အလ္မာလီကီ (၂၀၀၆ မွ ၂၀၀၄ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္) ကဲ့သို႔ ဘုရွ္၏ဘက္ေတာ္မ်ားက တစ္ေက်ာ့ျပန္ဘာ့သ္ပါတီေကာ္မရွင္အား ဖြဲ႕စည္းခဲ့ၿပီး စာသင္ေက်ာင္းပင္မခ်န္ အစိုးရ႒ာနဆိုင္ရာလုပ္ငန္းမ်ားမွ စြႏၷီအာရပ္ေပါင္း တစ္သိန္းနီးပါးကို ထုတ္ပယ္ခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က ပုဂၢလိကအလုပ္အကိုင္မ်ားလည္း ရိွမေနခဲ့။ ရွီအိုက္ဘာ့သ္ပါတီ၀င္မ်ားမွာ အႀကီးအက်ယ္ ေနရာေကာင္း ရလာခဲ့ၾကသည္။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ဘုရွ္၏လက္ေထာက္တစ္ဦး အလြတ္တန္းလက္နက္ေရာင္း၀ယ္သူတစ္ဦးျဖစ္သူ Paul Bremer က ႏို္င္ငံပိုင္စက္ရံုအမ်ားအျပားကို ဖ်က္သိမ္းကာ ျပႆနာအရွိန္ျမင့္တက္ကာစႏိုင္ငံထဲသို႔ ပစ္သြင္းလိုက္ေလသည္။ ၎ေနာက္ အရာရိွမ်ား၊ တပ္စိတ္မ်ားကို အၿငိမ္းစားလစာ၊ အနာဂတ္ခံစားခ်က္မ်ား မပါဘဲ အေ၀းသို႔ပို႔ေဆာင္လိုက္ျခင္းျဖင့္ ေျမာက္ၾကြၾကြျဖစ္ေနေသာ လူဦးေရသန္းဂဏန္းရိွ အီရတ္စစ္တပ္အား ၿပိဳကြဲေစလိုက္သည္။ သို႔ျဖင့္ အလယ္ေခတ္ဥေရာပ၌ ပလိပ္ေရာဂါကူးစက္ျပန္႔ပြားသကဲ့သို႔ စြႏၷီအာရပ္ခရိုင္မ်ား၌လည္း အလုပ္လက္မဲ့မ်ား ေဖာင္းပြကုန္သည္။
စြႏၷီအာရပ္ေဒသမ်ားတြင္ လက္ေၾကာမတင္းမႈ ၇၀ ရာခုိင္ႏႈန္းအထိ ေရာက္ရိွသြားေသာအခါ မတည္ၿငိမ္မႈမ်ား စတင္ ႀကီးထြားလာပါေတာ့သည္။ ဆန္႔က်င္ဖက္အားျဖင့္ ရွီအိုက္စုေပါင္းအုပ္စုမ်ားက အေမရိကန္တို႔ႏွင့္ အနီးကပ္ဆက္ဆံေရးအားျဖင့္ အာဏာႀကီးေအာင္ထူေထာင္၍ အစိုးရသစ္လက္ေအာက္ရိွ ၎တို႔၏အယူ၀ါဒေထာက္ခံသူတို႔အား အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းမ်ားကို ဖန္တီးေပးခဲ့သည္။ ေတာင္အာဖိရိကတိုက္ လူမ်ဳိးခြဲျခားေရးကာလအလြန္ နဲလ္ဆင္မင္ဒဲလားမွ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခဲ့ေသာ ရင္ၾကားေစ့နည္းလမ္းႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဖက္မွန္သမွ်ကို ဘုရွ္အစိုးရအဖြဲ႕ႏွင့္ ၎၏ရွီအိုက္မဟာမိတ္မ်ားက ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ အဆိုပါနည္းလမ္းႏွင့္ဆန္႔က်င္ဖက္ရလဒ္လည္း ၎တို႔ ရရိွခဲ့ၾကသည္။
၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ေႏြဦးကာလ လံုၿခံဳေရးဆိုင္ရာအရာရိွေလးဦး သတ္ျဖတ္ခံရၿပီးေနာက္ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕က ဖာလူဂ်ာကို ပစ္မွတ္ထား လက္စားေခ်ၾကသည္။ ခမ္းနားသည့္ၿမိဳ႕ျပအျဖစ္မွ အုတ္ခဲ့ပံုဘ၀သို႔ ေျပာင္းလဲေပးလိုက္သည္။ ထုိ႔အျပင္ ၂၀၀၅ ဇန္န၀ါရီ ေရြးေကာက္ပြဲ၌ မဲထည့္ရန္ ျငင္းပယ္သည့္ အျခားၿမိဳ႕သား စြႏၷီအာရပ္မ်ားကိုလည္း ဖယ္ၾကဥ္ခဲ့ၾကသည္။ ရလဒ္အားျဖင့္ ရွီအိုက္ႀကီးစိုးေသာ ပါလီမန္လြတ္ေတာ္ ျဖစ္လာၿပီး စြႏၷီလူမ်ားစုျပည္နယ္အားလံုးမွ လက္မခံႏိုင္ေသာ ဖြဲ႕စည္းပံုဥပေဒကို ေကာက္က်စ္စြာ ေရးဆြဲျပ႒ာန္းေတာ့သည္။
စြႏၷီအာရပ္မ်ားအေပၚ မတရားျပဳမူလိုက္ျခင္းျဖင့္ အေမရိကန္ဆန္႔က်င္ေရးေျပာက္က်ားတပ္ အမ်ာအျပားး ထြက္ေပၚရန္ တြန္းအားေပးလိုက္သည္။ စြနီၷလူမ်ားစုျပည္နယ္မ်ားအတြင္း အဓိကအုပ္စုကြဲ ၅၀ အထိ ေပၚထြက္လာၾကသည္။ ၎တို႔အနက္တစ္ခုမွာ ေဂ်ာ္ဒန္ႏိုင္ငံသား ကားသူခိုးလုပ္ငန္းလုပ္ခဲ့ဖူးသူ အဘူမုဆြ္အဘ္ အလ္ဇရ္ကာ၀ီ ဦးေဆာင္ေသာ မက္ဆိုပိုေတးမီးယားရိွ အလ္ကိုင္ဒါအဖြဲ႕ျဖစ္သည္။ ထိုအုပ္စုသည္ အီရတ္အား အေမရိကန္-အီရန္ ပူးေပါင္းျခယ္လွယ္ႀကီးစိုးေနသည္ဟု အျမင္ရိွေနသည့္ ဘာသာေရးစိတ္သန္သူ စြႏၷီမ်ားကိုသာမက၊ ဆက္ဒမ္ဟူစိန္၏ လွ်ဳိ႕၀ွက္လက္နက္တိုက္တည္ေနရာမ်ားအား သိရိွထားေသာ ဘာ့သ္ပါတီ၀င္ အာဏာပိုင္ေဟာင္းမ်ားကိုပါ စည္းရံုးသိမ္းသြင္းႏိုင္ခဲ့သည္။
၂၀၀၆ ခုႏွစ္ အေမရိကန္ေလေၾကာင္းစစ္ဆင္ေရးအတြင္း အလ္ဇရ္ကာ၀ီ က်ဆံုးသြားၿပီးေနာက္ အီရတ္တို႔သည္ မက္ဆိုပိုေတးမီးယားရိွ အလ္ကိုင္ဒါေခါင္းေဆာင္ပိုင္းကို လက္လႊဲယူလိုက္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ အီရတ္ရိွ Islamic State – IS အမည္ခံအဖြဲ႕ကို ဖန္တီးယူၿပီး ပိုင္နက္မ်ား စတင္တိုးခ်ဲ႕ေတာ့သည္။ ဤအုပ္စု၏ေခါင္းေဆာင္ အမ်ားအျပားမွာ ဘာ့သ္ပါတီ၀င္ စစ္အရာရိွေဟာင္းမ်ား၊ အေမရိကန္မွ ေသာင္းက်န္းသူဟုသံသယရိွသူ ႏွစ္ေသာင္းခြဲကို ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းထားရာ Buccca စခန္းႏွင့္ ႀကံဳဆံုခ်ိတ္ဆက္ဖူးသူအခ်ဳိ႕ ပါ၀င္ေနၾကသည္။ ဤဘာ့သ္ပါတီ၀င္တို႔သည္ အေျခခံမြတ္စ္လင္မ္၀ါဒီမ်ား မဟုတ္ၾကဘဲ IS အုပ္စုကိုအသံုးခ်၍ လူထုေထာက္ခံမႈကို လမ္းေၾကာင္းမွားျဖင့္ ရွာေဖြသူတို႔သာ ျဖစ္ဖြယ္မ်ား၏။ (ထိုသူတို႔ႏွင့္ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့ေသာ အလ္ကိုင္ဒါ၏ အထူးသူလွ်ဳိတစ္ဦးက ၎တို႔မွာ အစစ္အမွန္ ဂ်ိဟာ့ဒ္ကို ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ျပဳလုပ္သည့္ “ကလိန္ကက်စ္ေျမြမ်ား” ဟု ေခၚဆိုခဲ့၏)။
၂၀၁၁ ခုႏွစ္ေရာက္ေသာ္ ဆီးရီးယားအာဏာရွင္ ဘရွားရ္ အာဆဒ္သည္ သူ႔အားဆန္႔က်င္သည့္ လူငယ္ေတာ္လွန္ေရးကို စစ္တပ္သံုး ႏွိမ္ႏွင္းၿပီး ယင္းေတာ္လွန္ေရးအား ပုန္ကန္ထၾကြမႈတစ္ရပ္အျဖစ္ ျမွားဦးလွည့္ပစ္သည္။ ဤတြင္ IS တိုက္ခိုက္ေရးသမားတို႔သည္ လက္က်န္ ဘာ့သ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ေခ်မႈန္းရန္ ဆီးရီးယားသို႔ သြားၾကေလသည္။ အဆုိပါစစ္ေသြးၾကြအုပ္စု၏ ေခါင္းေဆာင္မွာ အဘူဘကရ္ အလ္ဘဂၢဒါဒီ ျဖစ္သည္။ ၎အုပ္စုကို ၂၀၁၂ ခုႏွစ္တြင္ ဆီးရီးယားတပ္ခြဲ ဂ်ဘဟသ္ အန္ႏုဆြရာ (အားျဖည့္တပ္ဦး)အျဖစ္ ဖြဲ႕စည္းခြင့္ျပဳေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ၎၌ အီရတ္ႏွင့္အာဖဂန္နစၥတန္တိုက္ပြဲ၀င္ ၀ါရင့္စစ္သည္မ်ား၊ အလ္ဇရ္ကာ၀ီႏွင့္ လက္တြဲတိုက္ခိုက္ခဲ့ေသာ ဆီးရီးယားသားမ်ားလည္း ပါ၀င္သည္။ သို႔ေသာ္ ကာလတစ္ခု လြန္ေျမာက္ေသာအခါ IS ကိုယ္တိုင္က ဆီးရီးယားရွိ အဓိကစစ္ဆင္ေရးမ်ားထဲ တိုး၀င္ခဲ့ေလသည္။ မ်ားမၾကာမီ အားထားရသည့္အုပ္စုတစ္ခုအျဖစ္ ထင္ရွားလာၿပီး ဆီးရီးယားစစ္တပ္ကို အျပင္းအထန္တုိက္၍ နယ္ပယ္သိမ္းယူရန္ အျခားသူပုန္မ်ားကို အားေပးအားေျမွာက္ျပဳခဲ့သည္။ ၎ေနာက္ IS သည္ အလံုးအရင္း ၀င္ေရာက္လာၿပီး ထိုနယ္ပယ္အား သူ၏မဟာမိတ္လက္မ်ားထံမွ ႏိႈက္ယူလိုက္သည္။ ၉/၁၁ တိုက္ခိုက္မႈ စီစဥ္သူတစ္ဦးျဖစ္ေသာ အလ္ကိုင္ဒါေခါင္းေဆာင္ အိုင္မန္ အလ္ဇ၀ါဟီရီက ၂၀၁၃ ခုႏွစ္တြင္ မိမိ၏လက္ေအာက္သို႔ အားျဖည့္တပ္ဦးအျဖစ္ ျပန္လည္ေရာက္လာေရးအတြက္ IS ကိုၿဖိဳခြဲရန္ ဆီးရီးယားအလ္ကိုင္ဒါတို႔အား အမိန္႔ေပးခဲ့သည္။ ၎မွာ မိမိ၏အဖြဲ႕အစည္းကို မိမိကိုယ္တိုင္ သတ္ရာေရာက္သြားေလ၏။
အေမရိကန္၏ကိုင္တြယ္မႈေအာက္မွ အာဏာရလာေသာ ဘဂၢဒက္မွ ရွီအိုက္ဘာသာေရးအုပ္စုမ်ားကလည္း စြႏၷီမ်ားကို ကန္႔သတ္ဖယ္ရွားလ်က္ ရိွေနဆဲ။ အီရတ္စစ္တပ္မွာ အီရန္ရွိျပည္ပေနစစ္ေသြးၾကြမ်ားမွ ျမစ္ဖ်ားခံလာသည့္ Badr Corps ကဲ့သို႔ေသာ ရွီအိုက္စစ္ေသြးၾကြေဟာင္းမ်ား၏ လႊမ္းမိုးမႈကို ခံေနရသည္။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ မိုဆူးလ္ၿမိဳ႕ႏွင့္ ဖာလူဂ်ာၿမိဳ႕မ်ားတြင္ လူငယ္ဆႏၵျပမႈမ်ား ပြင့္ထြက္လာရာ အလ္မာလီကီက အဆိုပါစစ္ေသြးၾကြမ်ားကို ၎တို႔အား ၾကမ္းတမ္းျပင္းထန္စြာႏွိမ္နင္းရန္ အမိန္႔ေပးေလသည္။ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား၌ စြႏၷီမ်ား ပါ၀င္မႈ အဆံုးသတ္ေစေရးအတြက္ ထိုသို႔ျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ၂၀၁၃ ႏွင့္ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္၌ ရဂၢါခရိုင္ဆင္ေျခဖံုးကို သိမ္းထားေသာ Daesh သည္ မုိဆူးလ္ စေသာ အီရတ္ရိွၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားသို႔ ျပန္လည္၀င္ေရာက္ရန္ စြႏၷီထိပ္သီးမ်ားႏွင့္ စတင္လွ်ဳိ႕၀ွက္ႀကံစည္ေတာ့သည္။
၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ ရွီအာႀကီးစိုးအီရတ္စစ္တပ္ကို ဆန္႔က်င္သည့္ မုိဆူးလ္ၿမိဳ႕စြႏၷီတို႔၏ ေတာ္လွန္ေရးျဖစ္ေပၚသည့္အခါမွသာ ကမာၻက စတင္သတိထားမိၾကသည္။ ဆီးရီးယားမွ ၿမိဳ႕တြင္းသို႔ IS တိုက္ခိုက္ေရးသမားမ်ား ၀င္ေရာက္လာႏိုင္ရန္ လူထုက ရဲႏွင့္စစ္တပ္တို႔ကို တိုက္ခိုက္လမ္းဖြင့္ေပးခဲ့ၾကသည္။ ဘဂၢဒက္မွ ရွီအိုက္တို႔၏ ခြဲျခားခ်ဳိးႏွိမ္ႏွိပ္စက္မႈအေပၚ နာၾကည္းေနၾကသည့္ ေဒသခံ စြႏၷီအာရပ္ထိပ္သီးမ်ားကလည္း IS ႏွင့္မဟာမိတ္ဖြဲ႕ရန္ စြန္႔စားဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။ ယိုင္နဲ႔ေနသည့္ အီရတ္စစ္တပ္မွာ မုိဆူလ္ၿမိဳ႕အား ႀကံ႕ႀကံ႕ခံ ထိန္းခ်ဳပ္ယံုသာ တတ္ႏိုင္ေတာ့သည္။ အာဏာပိုင္အရာရိွမ်ားႏွင့္ ၎တို႔၏လူတို႔သည္ စြန္႔ခြာထြက္ေျပးၾကရကုန္ၿပီး ၿမိဳ႕ကို စစ္ေသြးၾကြအုပ္စုလက္ထဲ ထည့္လိုက္ရေပသည္။ ၎ေနာက္ပိုင္း IS သည္ အီရတ္ပိုင္နက္ ၄၀ ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ တေရြ႕ေရြ႕ ခ်ဲ႕ယူလာႏုိင္ခဲ့သည္။
အီရတ္ေပၚ အာရံုစိုက္မႈတြင္ အေလးမေပးဘဲ အာဖဂန္နစၥတန္ရိွ အလ္ကိုင္ဒါတို႔၏တပ္ေခါက္မႈ၌ အေမရိကန္မွ အားသြန္ခြန္စိုက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ္ ဤအဖြဲ႕ႀကီးမွာ ၂၀၀၁ ႏွင့္ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ကပင္ ပ်က္သုဥ္းၿပီး ျဖစ္ေပမည္။ ထိုအစား ဘုရွ္အစိုးရက အီရတ္ကို ၀င္သိမ္းျခင္းျဖင့္ အမ်က္သိုၿပီး တိုက္ပြဲ၀င္လိုေသာ မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္မ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ အလ္ကိုင္ဒါလက္သစ္ကိုလည္းေကာင္း ေမြးဖြားထြက္ေပၚသြားေစသည္။ ဘုရွ္အစိုးရမွ အီရတ္နိုင္ငံႏွင့္စစ္တပ္ကို မဖ်က္ဆီးခဲ့ပါလွ်င္ အလ္ကိုင္ဒါေသာင္းက်န္းသူမ်ား ေပၚထြက္လာျခင္းကို ေဒသတြင္းအင္အားစုတို႔မွ ႀကိဳတင္ဟန္႔တားႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ ထိုေသာင္းက်န္းသူအဖြဲ႕မွာ အီရတ္တြင္ ၎တို႔တိုက္ခိုက္ခဲ့ေသာ ကမ္းတက္တပ္သားမ်ားထံမွ နည္းဗ်ဴဟာမ်ားကို ေလ့လာဆည္းပူးခဲ့ျခင္းလည္း မရိွသလို၊ လက္နက္ရိကၡာမ်ားအတြက္ ခ်ိတ္ဆက္ကြန္ရက္မ်ား တည္ေဆာက္ထားျခင္းလည္း မရိွခဲ့ေခ်။
IS သည္ ကမာၻေပၚတြင္ ေထာက္ပံ့ရံပံုေငြ အႀကီးမားဆံုးရိွေနသည့္ အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႕အစည္းႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ေနေလရာ ယင္းေငြေၾကးမ်ားကို မည္သည့္ေနရာမွ ရရိွလာၾကသနည္း ? အီရတ္၌ စုစည္းက်စ္လစ္ေသာ၊ ေထာက္ပံ့ရံပံုေငြအားေကာင္းေသာ၊ အေတြ႕အႀကံဳေကာင္းေသာ – ဆီးရီးယားႏိုင္ငံတြင္းသို႔ နယ္စပ္ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္သည့္ ေတာ္လွန္ေရးအုပ္စုတစ္ရပ္ မရိွဘဲႏွင့္ ေငြေၾကးႏွင့္လက္နက္မ်ားသည္ ထိုႏုိင္ငံထဲမွ အမာခံသူပုန္မ်ားထံ အလြယ္တကူ စီးဆင္း၀င္ေရာက္လာစရာ မရိွပါေလ။ လြတ္လပ္ေသာဆီးရီးယားတပ္မေတာ္သည္လည္း အလယ္အလတ္အျမင္ရွိ မြတ္စ္လင္မ္ညီေနာင္အဖြဲ႕ တုိက္ခိုက္ေရးသမားမ်ားႏွင့္ ေလာကီေရးဆန္သည့္ စြႏၷီအာရပ္မ်ားကို ယာယီမဟာမိတ္မ်ားအျဖစ္ ကိုင္တြယ္ႏိုင္စြမ္း ရိွေကာင္းရိွႏိုင္ခဲ့ေပမည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းအစား သေဘာထားတင္းမာသည့္ အလ္ကိုင္ဒါႏွင့္ အီရတ္စစ္ပြဲ၏ ၀ါရင့္စစ္သားတို႔ပါ၀င္ေနေသာ အစြန္းေရာက္တို႔က ဆီးရီးယားမွ FSA အား ျဖန္႔က်က္၀ိုင္းရံႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ရွီအိုက္ဘာသာေရးအုပ္စုတို႔အေပၚ ဘုရွ္အစိုးရအဖြဲ႕၏ ထင္ရွားေသာဘက္လိုက္မႈႏွင့္ စြႏၷီအာရပ္မ်ားအေပၚ ခြဲျခားခ်ဳိးႏွိမ္မႈက အီရတ္ရိွ IS အတြက္ အင္အားႀကီးတစ္ရပ္တည္ေဆာက္ႏိုင္ေအာင္ ဖန္တီးလိုက္ေပသည္။
ဘုရွ္သည္ အုပ္စုကြဲမ်ားအေပၚ မ်က္ႏွာသာေပးသည့္မူဟန္အား အဘယ္ေၾကာင့္ေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္ကို မည္သူမွ် နားမလည္ႏုိင္ၾကေသး။ ႏိုင္ငံေရးသမားတို႔အၾကား ထူးျခားသည့္ ေကာက္ခ်က္ခ်မႈတစ္ခုေတာ့ ရိွသည္။ ၎မွာ အီရတ္အား အေမရိကန္တို႔မွ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္စြာ သိမ္းပိုက္ခဲ့ျခင္း ဟူေသာ ျဖစ္စဥ္မွန္ကို အနက္ရိႈင္းဆံုး နားလည္လြဲမွားသြားေအာင္ IS ထြက္ေပၚေစမႈျဖင့္ ျပည္ဖံုးကားခ် ဟန္႔တားလိုက္ျခင္း ဟူ၏။ အခ်ဳပ္ဆိုရလွ်င္ အေမရိကန္၏က်ဴးေက်ာ္သိမ္းပိုက္မႈက ဤ IS အုပ္စု ေပၚထြန္းလာေစသည့္ အေျခအေနမ်ားကို ဖန္တီးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
(The Washington Post မွ ေဖာ္ျပေသာ Juan Coole ၏ေဆာင္းပါး How the United States helped create the Islamic State ကို ျမင့္မိုရ္ေမာင္ေမာင္ မွ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုသည္။ Juan Coole သည္ မီရွီဂန္တကၠသိုလ္၊ Richard P. Mitchell သမိုင္း႒ာန၏ ပါေမာကၡ ျဖစ္သည္။)
