၁၉၉၄ ခုႏွစ္ အာဖရိကတိုက္ ရဝမ္ဒါႏိုင္ငံမွ လူမ်ိဳးတုန္းသတ္ျဖတ္မႈ

ဝါးလုံးရွည္ အတီး

“၁၉၉၄ ခုႏွစ္ အာဖရိကတိုက္ ရဝမ္ဒါ ႏိုင္ငံက သတ္ျဖတ္ပြဲၾကီးအျပီး အသက္မေသပဲ လြတ္ေျမာက္ရွင္သန္က်န္ရစ္သူ ခေလးငယ္တစ္ဦး”

ဒီဓာတ္ပုံေလးထဲက ကေလးငယ္တဦး ကေတာ့ ၁၉၉၄ခုႏွစ္ အာဖရိကတိုက္ ရဝမ္ဒါႏိုင္ငံက လူမ်ိဳးတုန္းသတ္ျဖတ္ပြဲၾကီးအျပီး အသက္မေသပဲ လြတ္ေျမာက္ရွင္သန္ရစ္သူမ်ားအနက္မွတစ္ဦးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။အေရွ႕အာဖရိက ေဒသတခုျဖစ္တဲ့ ရဝမ္ဒါ လူမ်ိဳးတုံးသတ္ျဖတ္မႉလို႕ဆိုရင္ လူတိုင္းၾကားဖူးၾကမွာျဖစ္ေပမယ္႕အေသးစိတ္ကိုေတာ့ သိသူနည္းပါးလာလိမ္႕မယ္။ ဆက္လက္ျပီးေတာ့ ဒီအေၾကာင္းနဲ႕ပတ္သက္ျပီး အတီး ေလ့လာထားသမွ်ေလးေတြကို တင္ျပပါရေစ။

ရက္ေပါင္း (၁ဝဝ) ေက်ာ္ၾကာျမင့္ခဲ့တဲ့ သတ္ျဖတ္မႈႀကီးအတြင္းမွာ ဟူတူလူမ်ဳိးစုေတြရဲ့ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ တြတ္စီလူမ်ဳိး ရွစ္သိန္းေက်ာ္ (သို႔) တစ္သန္းေက်ာ္နဲ႕ တြတ္စီေတြကို သနားျပီးဝွက္ေပးခဲ့တဲ့၊ အားနည္းသူေတြဘက္က ရပ္တည္ေပးခဲ့တဲ့ ဟူတူလူမ်ိဳး တစ္သိန္းေက်ာ္ပါ အသတ္ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒီအေရအတြက္ဟာ အဲ့ဒီအခ်ိန္က ရဝမ္ဒါလူဦးေရရဲ့ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈံးရွိေနပါတယ္။ ဤမွ်ေလာက္ အေရအတြက္ ျမင့္မားေအာင္ သတ္ျဖတ္မႉၾကီးအျပီးမွာေတာ့ ရဝမ္ဒါႏိုင္ငံဟာ ယေန႕ထက္တိုင္ေအာင္ပဲ ျပႆနာေပါင္း မ်ားစြာ ရင္ဆိုင္ရကာ ျပည္တြင္းစစ္ရဲ့ အက်ိဳးဆက္ကို ခံစားေနရပါေသးတယ္။

ေနာက္ခံသမိုင္းေၾကာင္း

တကယ္တမ္းမွာေတာ့ ရဝမ္ဒါႏိုင္ငံရဲ့သမိုင္းမွာ ဒီအေရးအခင္းၾကီးဟာ ပထမဆုံးအၾကိမ္ေတာ့လဲ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ၁၉၅၉ခုႏွစ္မွာ ဟူတူလူမ်ိဳး ႏိုင္ငံေရးသမားတဦးကို တြတ္စီလူမ်ိဳးစုေတြက လုပ္ၾကံတယ္ဆိုတဲ့ ေကာလဟာလကို အေျချပဳျပီး စတင္ျဖစ္ပြါးခဲ့တဲ့ အဓိကရုန္းအတြင္းမွာလည္း ဘယ္ဂ်ီယမ္ ကြန္မန္ဒိုေပ်ာက္္က်ားတပ္ေတြ ေရာက္ရွိလာျပီး အေျခအေနေတြကို မထိန္းသိမ္းမွီအထိ တြတ္စီလူမ်ိဳး ႏွစ္ေသာင္းမွတစ္သိန္းခန္႕ သုတ္သင္ခံခဲ့ရျပီးေနာက္ ဒုကၡသည္ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာဟာ အိုးပစ္အိမ္ပစ္နဲ႕ အနီးအပါးအိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြကို ေျပးဝင္သြားခဲ့ရပါေသးတယ္။ ၁၉၆၀ခုႏွစ္မွာ ဘယ္ဂ်ီယမ္ အစိုးရရဲ့အကူအညီနဲ႕ က်င္းပခဲ့တဲ့ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲအတြင္းမွာေတာ့ ဟူတူလူမ်ိဳးေတြဟာ တြတ္စီလူမ်ိဳးေတြအေပၚ အႏိုင္ယူျပီး ႏိုင္ငံေရးအရ အသာစီးရသြားပါေတာ့တယ္။ ဒီအေျပာင္းအလဲဟာ ရဝမ္ဒါႏိုင္ငံမွာ အုပ္စိုးခဲ့တဲ့ တြတ္စီလူမ်ိဳးဘုရင္စနစ္ကို အဆုံးသတ္သြားေစပါေတာ့တယ္။ တဖန္ ၁၉၆၂ခုႏွစ္မွာ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံကတြတ္စီလူမ်ိဳး စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြနဲ႕ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ တြတ္စီဂြါရီလာ အမည္ရလက္နက္ကိုင္ အင္အားစုဟာ ဂလဲ့စားေခ်ထိုးစစ္ ဆင္ႏႊဲရာမွ အာဏာရ ဟူတူအစိုးရတပ္မ်ားႏွင့္ တိုက္ပြဲမ်ားျဖစ္ပြါးျပီး ေနာက္ထပ္ လူဦးေရ ခုနစ္ ေသာင္းေလာက္ ထပ္မံ ဆုံး႐ွံဳးရျပန္ပါေတာ့တယ္။ ဒီလို အမုန္းပြါးမႉေတြရဲ့ စတင္ျမစ္ဖ်ားခံလာရာ အရင္းအျမစ္ကေတာ့ ကိုလိုနီ အေမြအႏွစ္ဆိုးေတြကပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၁၁ခုႏွစ္မွာပဲ ဂ်ာမဏီကိုလိုနီ တပိုင္းျဖစ္ေနတဲ့ ရဝမ္ဒါႏိုင္ငံမွာ ေျမာက္ပိုင္းမွာရွိတဲ့ တြတ္စီေတြရဲ့ ဩဇာကို မခံလိုၾကတဲ့ဟူတူလူမ်ိဳးေတြကို တြတ္စီေတြက ရွင္းလင္းႏိုင္ရန္အတြက္ ဂ်ာမန္အစိုးရက ေျခထိုးခဲ့ပါေသးတယ္။ ပထမကမာၻစစ္ အျပီးမွာေတာ့ဗာဆိုင္း စာခ်ဳပ္အရ ရဝမ္ဒါႏိုင္ငံဟာ ဘယ္ဂ်ီယမ္ႏိုင္ငံရဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္ကို က်ေရာက္ခဲ့ပါေတာ့သည္။ ဘယ္ဂ်ီယမ္ အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာပဲ ဒီျပႆနာေတြရဲ့ ျမစ္ဖ်ားခံရာ ျဖစ္တဲ့ ဟူတူနဲ႕ တြတ္စီေတြကို သီးျခား မွတ္ပုံတင္ထုတ္္ေပးျခင္း။ ပညာေရးစနစ္တြင္လည္း ခြဲျခားဆက္ဆံေရးစနစ္ေတြကို စတင္ က်င့္သုံးပါေလေတာ့တယ္။ ကိုလိုနီစနစ္ မတိုင္မွီေရာ၊ ကိုလိုနီကာလ အတြင္းမွာပါ တြတ္စီလူမ်ိဳးစုေတြဟာ လူနည္းစုေတြ ျဖစ္ေနေပမဲ့ ပညာတတ္ဦးေရ မ်ားျပားျပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းမွာ ဝင္ဆန္႕ႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီကြာျခားမႈေတြဟာ အျပင္ပန္းအားျဖင့္ေတာ့ မထူးျခားလွေပမဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာလာတဲ့ အခါမွာေတာ့ လူမ်ားစုျဖစ္တဲ့ ေအာက္ေျခက ဟူတူလူမ်ိဳးေတြ အတြက္ေတာ့ ၁၉၉၄ခုႏွစ္မွာျဖစ္ေပၚလာမဲ့ အစုလိုက္ အစုလိုက္ အျပံဳလိုက္ သတ္ျဖတ္မႈႀကီးရဲ့ စတင္ ျမစ္ဖ်ားခံရာ အေၾကာင္းအရင္းအမွန္ပဲျဖစ္လာပါတယ္။

ဝါဒျဖန္႕စစ္ပြဲ

၁၉၉၀ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းမွာပဲ ရဝမ္ဒါဘာသာ စကားနဲ႕”ႏိုးထၾကေလာ့”ဟု အဓိပၸာယ္ရျပီး “ကန္ဂူရ(Kangura)” ဆိုတဲ့ ဂ်ာနယ္တေစာင္ကို ဟဆန္ဂီဇီ (၂၀၀၃ခုႏွစ္တြင္ ႏိုင္ငံတကာ တရားရုံးမွ တသက္တကြၽန္းအမိန္႕က်ျပီး ယခု မာလီႏိုင္ငံ အက်ဥ္းေထာင္တြင္ အျပစ္ဒဏ္ကို ခံစားလွ်က္ရွိသူ) ဆိုတဲ့ အစြန္းေရာက္ ဟူတူအမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္က စတင္တည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ အေရးအခင္းကာလ အတြင္းမွာလဲ ကန္ဂူရဂ်ာနယ္ဟာ ဟူတူေတြအေပၚ လြန္ကဲတဲ့ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ျပင္းထန္လာေအာင္ တိုက္တြန္းျပီး တြတ္စီေတြအေပၚမွာ သနားၾကင္နာဖို႕မလိုေၾကာင္းကို မွန္မွန္တင္ဆက္ေပးေနပါေတာ့တယ္။ ဒါ့အျပင္ ရဝမ္ဒါအစိုးရပိုင္ ေရဒီယိုႏွစ္ခုဟာ အေရးအခင္းကာလအတြင္း အသံလႊင့္တဲ့ေနရာမွာ တြက္စီလူမ်ဳိးေတြဟာ ရဝမ္ဒါႏုိင္ငံမွာ၊ ပိုးဟပ္မ်ားလို အသံုးမဝင္ဘဲ ဆိုးက်ဳိးကိုသာ ေပးတာမို႔သတ္ျဖတ္ပစ္ဖို႔လိုေၾကာင္း ဝါဒျဖန္႔ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲသလို ေရဒီယိုကေန လံႈ႕ေဆာ္အၿပီး နာရီပုိင္းအတြင္းမွာ တြတ္စီလူမ်ဳိးမ်ား စတင္အသတ္ခံရပါေတာ့တယ္။ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲ ရလဒ္ကေတာ့ သိပ္ျပီးမေကာင္းလွပါဘူး။ ယခုလက္ရွိကာလမွာ ေရဒီယိုအစီအစဥ္ႏွစ္ခုက တာဝန္ရွိသူေတြဟာ တသက္တကြၽန္းျပစ္ဒဏ္ကို ကန္ဂူရဂ်ာနယ္တိုက္ပိုင္ရွင္နဲ႕ အတူခံစားေနရပါတယ္။

သတ္ျဖတ္မႉအတြက္ ၾကိဳတင္ၾကံစည္ၾကျခင္း

ဟူတူအစြန္းေရာက္ေတြကို ဟူတူအစိုးရက ျပည္သူ႕စစ္မ်ား အျဖစ္ေလ့က်င့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ တူစီလူမ်ဳိးစုကို ဖိႏိွပ္သတ္ျဖတ္ရာ မွာ အစိုးရစစ္တပ္က တုိက္႐ိုက္သတ္တယ္လို႔ အျဖစ္မခံလိုတဲ့အတြက္ လူမ်ဳိးစုအရပ္သားျခင္းအၾကားမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ သာမန္ပဋိပကၡအသြင္မ်ဳိး ဖန္တီးလိုတာကလည္းတေၾကာင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဟူတူသမၼတျဖစ္သူက သူ႔အေပၚမွာ အျပစ္တင္မခံရေလေအာင္ ကစားခဲ့တာဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။ အေရးအခင္းကာလ မတိုင္မီေလးမွာပဲ အစိုးရနဲ႕နီးစပ္တဲ့ ဟူတူစီးပြါးေရးလုပ္ငန္းရွင္ တစ္ေယာက္ဟာ တရုတ္ႏိုင္ငံကေနျပီးေတာ့ ဓားအလက္ ၅၈၁၀၀၀ ကို တင္သြင္းခဲ့ပါတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ဓားေတြဟာ ေသနတ္ေတြနဲ႕စာရင္ အဖိုးႏႈန္းခ်ိဳသာျပီး ထိေရာက္စြာကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္လို႕ပါပဲ။

အေရးအခင္းကာလအတြင္း

ဇန္နဝါရီလ ၁၂ရက္ေန႕ ၁၉၉၄ခုႏွစ္မွာ ဟူတူလူမ်ိဳး လက္ရွိအာဏာရသမၼတနဲ႕ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ ဘူရန္ဒီႏိုင္ငံက သမၼတျဖစ္သူတို႕ စီးနင္းလိုက္ပါလာတဲ့ ေလယာဥ္ဟာ ရဝမ္ဒါႏိုင္ငံအတြင္းရွိ ကီဂါလီၿမိဳ႕ကို ဆင္းသက္ဖို႕ ျပင္ဆင္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပစ္ခ်ခံခဲ့ရပါတယ္။ လုပ္ၾကံမႈအတြင္းမွာ သမၼတ ႏွစ္ဦးလုံး ေသဆုံးခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ဒီလုပ္ၾကံမႈဟာ တြတ္စီလူမ်ိဳး သူပုန္ေတြရဲ့လက္ခ်က္ျဖစ္တယ္လို႕ ေရဒီယိုကစြပ္စြဲအျပီး နာရီပိုင္းအတြင္းမွာေတာ့ ရဝမ္ဒါႏိုင္ငံ တစ္ဝွမ္းမွာ သတ္ျဖတ္ပြဲၾကီး စတင္ပါေတာ့တယ္။ ဟူတူအစြန္းေရာက္ ျပည္သူ႕စစ္ေတြဟာ တြတ္စီလူမ်ိဳးေတြ အေပၚမွာ ရရာေရႊေငြေတြကိုလုယူ၊ တရုတ္ႏိုင္ငံက တင္သြင္းလာခဲ့တဲ့ဓားေတြနဲ႕ေယာက်ာ္းေတြကိုအရင္သတ္၊ မိန္းမေတြကို မုဒိန္းက်င့္ျပီး ရက္ရက္စက္စက္ကို သတ္ျဖတ္ပါေတာ့တယ္။ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ ဟူတူအစြန္းေရာက္ေတြဟာ တြတ္စီေတြအေပၚ သနားျပီးဝွက္ေပးကာ အားနည္းတဲ့ဘက္က ရပ္တည္ေပးခဲ့တဲ့ ဟူတူတစ္သိန္းေက်ာ္ကိုပါ အခ်င္းခ်င္း လက္စတုန္းလုပ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါ့အျပင္ ကုလသမၼဂၢ ျငိမ္းခ်မ္းေရးထိန္းသိမ္းေရး တပ္သား ၁၀ေယာက္ပါ အဆစ္ပါသြားပါေတာ့တယ္။ အဆိုပါအေျခအေနကို ကုလသမၼဂၢၿငိမ္းခ်မ္းေရးတပ္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ရိုမီရိုဒလဲ က သက္ဆုိင္ရာ အထက္ အဆင့္ဆင့္ကို အျမန္တင္ျပခဲ့ေပမဲ့ ဘယ္သူကမွ စိတ္ဝင္စားဟန္ မျပခဲ့ပါဘူး။

ဘယ္အင္အားႀကီးႏိုင္ငံေတြကမွ သူတို႔စစ္တပ္ေတြကို ရဝမ္ဒါကိုလႊတ္ဖို႔ စိတ္မဝင္စားခဲ့ပါဘူး။ လက္ေရွာင္တဲ့အပုိင္းလည္း ရိွေနတယ္လို႔ အစြပ္စြဲခံခဲ့ရပါေသးတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔တံုး ဆိုေတာ့ ရဝမ္ဒါ ျပႆနာမတုိင္ခင္ ေလးလေလာက္တုန္းက ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ဆိုမာလီယာက အ႐ွဳပ္အရွင္းေၾကာင့္ လက္ေရွာင္ခဲ့ၾကတယ္လို႔လဲ ဆိုပါတယ္။ ဆိုမာလီယာမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ျပႆနာက ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ့၊ ကုလသမၼဂၢၿငိမ္းခ်မ္းေရးတပ္ဖြဲ႕ဝင္ ပါကစၥတန္စစ္သားမ်ားနဲ႔ အေမရိကန္စစ္သားမ်ားဟာ ဆိုမာလီယာ သူပုန္မ်ားနဲ႔ တုိက္ပြဲျဖစ္ရာက ေသဆံုးခဲ့ၾကရပါတယ္။ အဲသလို ပူပူေႏြးေႏြး ျဖစ္ထားခဲ့တာေၾကာင့္ အဲသလို အျဖစ္မ်ဳိးကို ႏုိင္ငံႀကီးေတြက ရဝမ္ဒါမွာ ထပ္ၿပီးၾကံဳေတြ႕လိုတဲ့ ဆႏၵမရိွတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

အဲသလို အေျခအေနမ်ဳိးေအာက္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဒလဲက ကုလသမၼဂၢဌာနခ်ဳပ္ကို သူတို႔အေနနဲ႔ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ဖို႔လိုေၾကာင္း အစီရင္ခံပါတယ္။ အဲသလို မစြက္ဖက္ဖူးဆိုရင္ ေနာက္ထပ္လူေပါင္းမ်ားစြာ ေသေၾကႏုိင္တယ္လို႔လည္း တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၃၆နာရီအတြင္း ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ဖို႔တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ထိုတင္ျပခ်က္ကို အဲသည္အခ်ိန္က ကုလအေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ျဖစ္သူ ကိုဖီအာနန္က ပယ္ခ်ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုဝင္ေရာက္ စြက္ဖက္တာဟာ ကုလရဲ့ လုပ္ပုိင္ခြင့္ကို ေက်ာ္လြန္ေနတယ္လို႔လည္း အေၾကာင္းျပခဲ့ပါတယ္။ အဲသည့္အခ်ိန္မွာ အေမရိကန္ သမၼတျဖစ္တဲ့ ကလင္တန္က အေမရိကန္အစိုးရ အေနနဲ႔ အကူအညီမေပးတဲ့အျပင္ ကုလသမၼဂၢၿငိမ္းခ်မ္းေရးတပ္ကို ရဝမ္ဒါကေန ျပန္ေခၚဖို႔ ကိုဖီအာနန္ကို ဖိအားေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုလတပ္ကို ရဝမ္ဒါကေန ျပန္ၿပီး ႐ုပ္သိမ္းခဲ့ ပါတယ္။

အမွန္မွာေတာ့ ၁၉၄၈ Genocide ဥပေဒအရ အဲသလိုသတ္ျဖတ္ေနျခင္းကို ကာကြယ္တားဆီးႏုိင္ခြင့္ ကုလသမဂၢမွာ တရားဝင္ အခြင့္အေရးရိွပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ကုလသမဂၢအေနနဲ႔လည္း ဘယ္လိုနည္းကိုမွအသံုးျပဳၿပီး တားဆီးခဲ့တာ မရိွခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သတ္ျဖတ္မႈမ်ား စတင္ခဲ့တဲ့ ပထမႏွစ္ပတ္ သံုးပတ္အတြင္းမွာတင္ လူေပါင္းသိန္းခ်ီၿပီး အသတ္ခံခဲ့ရတာ ျဖစ္တယ္လို႔ အုိင္အာစီ အဖြဲ႕ရဲ့ တြက္ခ်က္မႈမ်ားအရသိရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အေမရိကန္ႏိုင္ငံက ကလင္တန္ အစိုးရဟာလည္း ျငိမ္းခ်မ္းေရး ထိန္းသိမ္းေရးတပ္ေတြကို ျပန္ေခၚဖို႕ကိုသာ ကုလသမဂၢကို တြင္တြင္ဖိအားေပးေနခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကလင္တန္ဟာ အဆိုပါလုပ္ရပ္အတြက္ ရဝမ္ဒါ ျပည္သူေတြကို တရားဝင္ ေတာင္းပန္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ တြတ္စီလူမ်ိဳး ကာဂါမီ ဦးေဆာင္တဲ့ ရဝမ္ဒါ မ်ိဳးခ်စ္တပ္ဦးဟာ ႏိုင္ငံတကာ အကူအညီ ရယူျပီး ရဝမ္ဒါႏိုင္ငံရဲ့ အာဏာကို ျပန္လည္ရယူလိုက္တဲ့ ဂ်ဴလိုင္လ ေႏွာင္းပိုင္းမွာမွ အဆုံးသတ္သြားပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့လဲ အမ်ိဳးသားျပန္လည္ညီညြတ္ေရးအေနျဖင့္ တြတ္စီေတြဘက္က ရပ္တည္ခဲ့တဲ့ ဟူတူလူမ်ိဳး ဘီဇီမန္ဂူ ကိုသာ သမၼတ ရာထူးခန္႕အပ္ျပီး ကာဂါမီ ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ဒုသမၼတ ရာထူးကို သာ ရယူခဲ့ပါတယ္။

အေရးအခင္းကာလ အျပီး ဆိုးက်ိဳးရလဒ္မ်ား

၁၉၉၄ခုႏွစ္ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ သတ္ျဖတ္မႈ အျပီးမွာေတာ့ သတ္ျဖတ္မႈတြက္ အဓိကတာဝန္ရွိသူေတြကို ႏိုင္ငံတကာတရား႐ုံးမွ တရားစြဲဆိုခဲ့ရာမွာ လက္ရွိ တရားရင္ဆိုင္ဆဲ ၁မႈ၊ အယူခံဝင္ဆဲ ၁၇မႈ၊ ဆိုင္းငံ့ႏွင့္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ ၁၀မႈ၊ အမိန္႕ခ်မွတ္ျပီး ၃၃မႈနဲ႕ ရဝမ္ဒါျပည္တြင္း တရားရုံးကို လႊဲေျပာင္းေပးအပ္ခဲ့တာကေတာ့ ၁၀မႈပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ မီဒီယာ သမားသုံးေယာက္လဲ ပါဝင္ပါတယ္။ ျပစ္ဒဏ္က်ခံျပီး သူမ်ားထဲမွ ၁၁ေယာက္ကေတာ့ ရက္ေစ့လို႕ လြတ္ေျမာက္သြားျပီျဖစ္ျပီး ၃ေယာက္ကေတာ့ ေထာင္တြင္းမွာပဲ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ျပီး ျဖစ္ပါသည္။

စီးပြါးေရး

ဒီလူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္မႈၾကီး အျပီးမွာေတာ့ ေကာ္ဖီနဲ႕လက္ဖက္ေျခာက္သာ အဓိကတင္ပို႕ေနရျပီး ကြန္ဂိုနဲ႕တန္ဇီးနီးယားတို႕လို ႏိုင္ငံၾကီးေတြၾကားမွာ ညပ္ေနတဲ့ အာဖရိက ကုန္းတြင္းပိတ္ ႏိုင္ငံငယ္ေလးဟာ ဒီေန႕အထိ ဘယ္လိုမွနာလန္မထူႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနရပါတယ္။ ၇၀ရာခိုင္ႏႈႈန္းေသာရဝမ္ဒါႏိုင္ငံက အိမ္ေထာင္စုေတြဟာ မိန္းမေတြက ဦးေဆာင္ေနရျပီး အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ သူတို႕ရဲ့ ေယာက်ာ္းေတြဟာ သတ္ျဖတ္မႈအတြင္းမွာ ေသဆုံးသြားခဲ့လို႕ပါပဲ။

လူမႉေရး

ဒီအေရးအခင္းၾကီး အျပီးမွာေတာ့ ရဝမ္ဒါလူထုဟာရုပ္ပိုင္းအျပင္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာလူမႈဒုကၡေတြကို ယေန႕တိုင္ခံစားေနရဆဲပါ။ အေရးအခင္းကာလအတြင္းမွာ မုဒိန္းက်င့္ခံရတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ အပါအဝင္ ရဝမ္ဒါႏိုင္ငံဟာ အာဖရိကမွာ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ေရာဂါပိုး အမ်ားဆုံးေတြ႕ရွိရတဲ့ႏိုင္ငံေတြထဲမွာ တစ္ခုအပါအဝင္ျဖစ္ေနပါတယ္။ အသက္မေသပဲ လြတ္ေျမာက္လာတဲ့ကေလးငယ္တေယာက္ဆိုရင္ အစာကိုလိုသည္ထက္လြန္ကဲစြာ စားသုံးတတ္တဲ့စိတ္ေရာဂါ စြဲကပ္ေနပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ သူမိဘေတြရွိစဥ္က အစာေကြၽးတာကို ျငင္းပယ္ျပီး နာရီပိုင္းအတြင္းမွာပဲ မိဘႏွစ္ပါးလုံးဟာသတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရျပီးေတာ့ ကေလးငယ္ဟာ ကံေကာင္းစြာနဲ႕လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ျပီး ဒီစိတ္ေရာဂါဟာ တသက္လုံးစြဲကပ္ခံေနရပါေတာ့တယ္။

Genocide ဆိုတာ

ဂ်ီႏိုဆိုက္ဒ္သည္ လူမ်ိဳးတုန္းရာဇဝတ္မႈမ်ား၏ အစိတ္အပိုင္းျဖစ္ၿပီး စစ္ကာလအတြက္သာမက စစ္မျဖစ္သည့္ကာလအတြက္လည္း အက်ဳံးဝင္သည္။ က်ဴးလြန္သည့္ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ လူ႔အသက္ကို တန္ဖိုးမထားသည့္ သေဘာထား ဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ား ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနၿပီး အာဏာရွင္ဘက္ေတာ္သားတို႔က က်န္ႏိုင္ငံသားတို႔အား ဘာသာကြဲဒိ႒ိမ်ား၊ အ႐ိုင္းအစိုင္းမ်ား၊ ဥပေဒေဘာင္ ျပင္ပကလူမ်ား၊ ေအာက္တန္းစားလူမ်ဳိးမ်ား၊ ခြဲထြက္ေရးသမားမ်ား၊ ေသာင္းက်န္းသူအဖ်က္သမားမ်ား၊ မင္းမဲ့ဝါဒီမ်ား၊ အၾကမ္းဖက္သမားမ်ား၊ နယ္ခ်ဲ႕လက္ပါးေစမ်ား၊ ပုဆိန္႐ိုးမ်ား၊ လူတန္းစားရန္သူမ်ား၊ တန္ျပန္ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ား စသည္ျဖင့္ တံဆိပ္အမ်ဳိးမ်ဳိးကပ္ၿပီး ဂ်ီႏိုဆိုက္ဒ္ကို အမ်ားနဲ႕မတူသည့္ေနရာသို႕ေရာက္ေအာင္။ ကြဲျပားေစရန္ၾကိဳတင္လုပ္ေဆာင္ေလ့ရွိၾကသည္။ ကိုယ့္အတြက္ကိုမူ ျမင့္ျမတ္ေသာတာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနသူမ်ား၊ ျမင့္ျမတ္ေသာလူမ်ဳိးမ်ား၊ အမ်ဳိးဘာသာသာသနာသန္႔ရွင္းတည္တံ့ေရးကို ေစာင့္ထိန္းသူမ်ား၊ တိုင္းျပည္ကို အဓိကေစာင့္ေရွာက္ေနရသူမ်ား၊ ႏိုင္ငံအတြက္ အဓိကအနစ္နာခံေနသူမ်ား၊ အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား၊ စစ္မွန္သည့္ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ား စသည္ျဖင့္ မိမိတို႔ကိုယ္မိမိ သတ္မွတ္ၾကသည္။ အထူးသျဖင့္၊ အမ်ဳိးသား၊ မ်ဳိးခ်စ္၊ ဝံသာႏု၊ စည္းလံုးညီၫြတ္ေရးဟူေသာ စကားလံုးမ်ားကို အသုံးျပဳကာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ကို ပိုမိုျပင္းထန္ေအာင္ျပဳလုပ္ကာ မီဒီယာမ်ားမွတဆင့္တြန္းပို႕ေလ့ရွိၾကသည္။ ကုလသမဂၢက ၁၉၄၈ ခုတြင္ ဂ်ီႏိုဆိုက္ဒ္ ကြန္ဗင္းရွင္း စာခ်ဳပ္ကို အေသအခ်ာ ေရးဆြဲျပ႒ာန္းခဲ့ရာ ၁၉၅၁ ခုမွာ စတင္အသက္ဝင္ခဲ့ၿပီး ယခုအခါ ျမန္မာအပါအဝင္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံ ၁၃ဝ ေက်ာ္က လက္ခံအတည္ျပဳထားသည္။ ဤသေဘာတူစာခ်ဳပ္ ပုဒ္မ ၂ တြင္ ဂ်ီႏိုဆိုက္ဒ္ကို ယခုလို အဓိပၸာယ္ဖြင့္ထားသည္။

“ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ လူအုပ္စု သို႔မဟုတ္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးဆုိင္ရာ လူအုပ္စု သို႔မဟုတ္ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ လူအုပ္စုတခုကို တခုလံုးေသာ္လည္းေကာင္း၊ တစိတ္တပိုင္းေသာ္လည္းေကာင္း ဖ်က္ဆီးပစ္ရန္ ရည္ရြယ္ ခ်က္ျဖင့္ ေအာက္ပါလုပ္ရပ္မ်ားကို က်ဴးလြန္ျခင္း။
(က) ယင္းလူအုပ္စု အဖြဲ႕ဝင္မ်ားကို သတ္ျဖတ္ျခင္း၊
(ခ) ယင္းလူအုပ္စု အဖြဲ႕ဝင္မ်ားကို ႐ုပ္ခႏၶာပိုင္းအရ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ စိတ္ပိုင္းအရ ေသာ္လည္းေကာင္း ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ထိခိုက္နစ္နာေစျခင္း၊
(ဂ) တစ္ခုလံုးအရ သို႔မဟုတ္ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းအရ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ပ်က္စီးမႈျဖစ္ေစရန္ အေသအခ်ာ စီစဥ္ ထားသည့္ ဘဝအေျခအေနမ်ားကို ယင္းလူအုပ္စုအေပၚ၌ သက္ေရာက္ေစျခင္း၊
(ဃ) ယင္းလူအုပ္စုအတြင္း ကေလးေမြးဖြားမႈမ်ားကို တားျမစ္ရန္ ရည္ရြယ္သည့္ အစီအမံမ်ား ခ်မွတ္ျခင္း၊
(င) ယင္းလူ အုပ္စုမွ ကေလးသူငယ္မ်ားကို အျခားလူစုသို႔ အတင္းအဓမၼ ေရႊ႕ေျပာင္းပစ္ျခင္း။”

၁၉၉၄ ခု ရဝမ္ဒါႏိုင္ငံဆိုင္ရာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ခံု႐ံုးက ဂ်ီႏိုဆိုက္ဒ္ကို ယခုလို ထပ္မံခ်ဲ႕ထြင္၍ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုခဲ့သည္။

“လူအုပ္စုတခုကို မေသ႐ံုတမယ္ မဝေရစာ ေကြၽးထားျခင္း၊ ေနအိမ္မ်ားမွ စနစ္တက် ေမာင္းထုတ္ျခင္း၊ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈကို အနိမ့္ဆံုးလိုအပ္ခ်က္ထက္ ႏွိမ့္ခ်ပစ္ျခင္း၊ ယင္းလူအုပ္စုကို တခုလံုးအရ သို႔မဟုတ္ တစိတ္တပိုင္းအရ ဖ်က္ဆီးပစ္ရန္ အထူးရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ မုဒိမ္းမႈ၊ လိင္ကိစၥ အၾကမ္းဖက္မႈ က်ဴးလြန္ျခင္း။”

ဟူ၍ျဖစ္ေလသည္။

ဂ်ီႏိုဆိုက္ က်ဴးလြန္သည့္ အဆိုးဆံုးအာဏာရွင္တို႔ကို ျပင္ပမွအင္အားသံုးသည့္နည္းျဖင့္သာ နိဂံုးခ်ဳပ္ေစႏိုင္ခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ကေမၻာဒီးယား၊ ရဝမ္ဒါ၊ အေရွ႕တိေမာ၊ ေဘာ့စ္နီးယား- ဟာဇီဂိုဗီးနား၊ ကိုဆိုဗို၊ လိုင္ေဘးရီးယား၊ ဆီယာရာလီယြန္း၊ ေဟတီ၊ ပနားမား၊ အီရတ္၊ အာဖဂန္နစၥတန္ စသည့္ ဥပမာမ်ား အထင္အရွားရွိေနသည္။ မည္သူမွ် ျငင္းမရႏိုင္သည့္ သက္ေသ သာဓကမ်ားျဖစ္သည္။သတိခ်ပ္စရာပင္ျဖစ္သည္။

ကဲ ဒီေန႕ေတာ့ သုံးသပ္တင္ျပမႈကို ဒီေလာက္နဲ႕ပဲရပ္နားပါရေစ။ ရဝမ္ဒါျဖစ္စဥ္မ်ားကို အေသးစိတ္ဆက္လက္ေလ့လာခ်င္သူမ်ားကေတာ့ “ဟိုတယ္ရဝမ္ဒါ” ဆိုတဲ့ တကယ္႕အျဖစ္အပ်က္ကို အေျခခံျပီး႐ိုက္ကူးထားတဲ့ ရုပ္ရွင္ကို ယူက်ဴ႕ေပၚမွာ သြားေရာက္ၾကည့္႐ႉဖို႕တိုက္တြန္းလိုက္ပါရေစ။

Rwanda Genocide documentary Part I
Rwanda Genocide documentary Part II
Rwanda Genocide documentary Part III
Rwanda Genocide documentary Part IV
Rwanda Genocide documentary Part V
Rwanda Genocide documentary Part VI
Rwanda Genocide documentary Part VII
Rwanda Genocide documentary Part VIII
Hotel Rwanda

ဝါးလုံးရွည္ အတီး ရဲ့ Facebook စာမ်က္ႏွာမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
ဝါးလုံးရွည္အတီး၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ စာလုံးေပါင္းသတ္ပံုအပါအဝင္ အနည္းငယ္ ျပင္ဆင္မႈရွိပါသည္။