News @ M-Media

Author: M-Media

  • Myanmar Egress က ဖြင့္လွစ္သင္ၾကားေပးမည့္ Mass Communication ႏွင့္ Social Entrepreneurship သင္တန္း

    လူငယ္မ်ားအတြက္ မီဒီယာဆက္သြယ္ေရးဘာသာရပ္၊ လူမႈသိပၸံဘာသာရပ္တို႔အား ပို႔ခ်ေပးမည္ Mass Communication သင္တန္း ႏွင့္ Social Entrepreneurship သင္တန္းတို႔ကို  အား ျမန္မာအီဂရက္စ္ က ဖြင့္လွစ္ေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။

    Mass communication သင္တန္းတြင္ ပို႔ခ်ေပးမည္႔ ဘာသာရပ္မ်ားမွာ

    Public Relation Theories

    1. Four Elements of Communication
    2. Persuasion Vs Manipulation
    3. Basic Theories
    4. Mind Mapping Basic

    Journalism and Professional Writing

    1. The Role of Media in State Building Media Literacy & Information Government
    2. Writing Skills
    3. Globalization and Media
    4. Blog,Blogger & Citizen Journalist
    5. Photography for Citizen Journalist

    Enterprising Leadership

    1. Political Econonmy of the State
    2. Citizens & Constition
    3. State & Institutions
    4. Civil Society & Civic engagement

    Communication Skills

    1. Tools Kit of Information Technology
    2. Leadership Personality /Leadership skill
    3. Public Speaking skills
    4. Presentation Skills
    5. Negotiation and Conflict Resolution Skills
    6. Strategic Environment of Management
    7. English for Journalist

    Social Entrepreneurshiop သင္တန္းတြင္ပို႔ခ်ေပးမည္႔ဘာသာရပ္မ်ားမွာ

    Development & Development Economic

    1. Globalization
    2. Development Economics
    3. International Relations
    4. Development Theory and Practices
    5. Economic Policy

    Governance

    1. Social Science Research Methodology
    2. Fundamentals of Public Policy
    3. Civil Society and Civic Engagement
    4. State and Institutions
    5. Public Goods and Public Administration
    6. Environmental Policies and Practices
    7. Comparative Constitutions
    8. Political Economy of the state
    9. Social Capital & Civil Society

    Transformational Leadership

    1. Strategic Management
    2. Transformal Leadership
    3. Leadership
    4. Team building
    5. Personality Development
    6. Developing Leadership Personality for Managements

    Tool Kits for Managements

    1. Tool Kit of Information Technology
    2. Public Financial Management
    3. Human Resources Management
    4. Governance and Development
    5. Social Structure Analysis

    Communication and Advocacy

    1. Creative Meetings Through Power Sharing
    2. Communication and Advocacy
    3. Strategic Negotiation Skills
    4. Critical Thinking for Leadership
    5. Learning Aids
    သင္တန္းေၾကးကင္းလြတ္ခြင့္ရလိုသူမ်ားသည္ Mass communicationသင္တန္းအတြက္ ၂၉.၇.၂၀၁၁ တြင္ လည္းေကာင္း၊  Social Entrepreneurship သင္တန္းအတြက္ ၅.၈.၂၀၁၁ တြင္လည္းေကာင္း ေနာက္ဆံုး ေလွ်ာက္ထား ရမည္ျဖစ္သည္။
    ထူးခ်က္အေနျဖင့္ Social Entrepreneurship သင္တန္း တက္ေရာက္အနက္ ၄၀ဦးအား Asian Institute Technology ၌ Professional Master Degree in Public Policy တႏွစ္သင္တန္းတက္ေရာက္ရန္ ေရြးခ်ယ္မည္ျဖစ္သည္ ။
    http://www.myanmaregress.org/training-mc.html သို႔လည္း ၀င္ေရာက္ေလ႔လာႏုိင္ပါသည္။
    မြတ္စလင္လူငယ္မ်ား အထူးတက္ေရာက္သင့္ေသာသင္တန္းမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

  • ေနာ္ေ၀ လူသတ္သမားရဲ႕ ‘၂၀၈၃ ခုႏွစ္၊ ဥေရာပ လြတ္လပ္ေရး ေၾကျငာစာတမ္း’

    ၿပီးခဲ႔တဲ႔ ေသာၾကာေန႔ ေအာ္စလိုၿမိဳ႕ အစိုးရရံုးေတြကို ဗံုးခြဲခဲ႔တာေၾကာင္႔ လူ ၇ ဦးေသဆံုးၿပီး၊ ေအာ္စလိုအနီး အူးတိုယား ကြ်န္းေလးေပၚမွာ လူငယ္ ၈၆ ေယာက္ ကို

    ပစ္သတ္ခဲ႔တဲ႔ လူသတ္သမား ဘရီဗစ္ခ္ (Anders Behring Breivik) ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ဇာတ္လမ္းက နာရီနဲ႔အမွ် အံဩထိတ္လန္႔စရာ ျဖစ္လာသည္။

    အသက္ ၃၂ ႏွစ္ရွိ ေနာ္ေ၀ႏိုင္ငံသား ဘရီဗစ္ခ္က ယခုလို အစုအလိုက္အၿပံဳလိုက္ သတ္ျဖတ္ဖုိ႔ ကိုးႏွစ္ၾကာ အခ်ိန္ေပးစီစဥ္ခဲ႔ရေၾကာင္း၊ ရဲကို ၀န္ခံေျပာခဲ႔သည္။ အႀကီးအက်ယ္ တိုက္ခိုက္မွႈႏွစ္ခုကို တကိုယ္ေတာ္ မလုပ္ခင္ေလးမွာပဲ၊  အင္တာနက္ အီးေမးလ္ေတြကေန သူေရးထားတဲ႔ စာမ်က္ႏွာ ၁၅၁၆ ရွိ ေၾကျငာစာတမ္း (manifesto) တစ္ခုကို လူ ၅၇၀၀ ဆီ ျဖန္႔ေ၀ခဲ႔သည္။ စာတမ္းရဲ႕ ေခါင္းစဥ္ က “၂၀၈၃ ခုႏွစ္၊ ဥေရာပ လြတ္လပ္ေရး ေၾကျငာစာတမ္း” (2083- A European Declaration of Independence) ဟု ျဖစ္သည္။

    ဘရီဗစ္ခ္ ရဲ႕ ေျပာဆိုခ်က္မ်ားအရ ယခုလို သတ္ျဖတ္ႏိုင္ဖုိ႔အတြက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေငြရွာေဖြ စုေဆာင္းခဲ႔ရၿပီး၊ အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ သူ႔မိခင္ရဲ႕ အခန္းမွာ ၿခိဳးၿခံေခြ်တာေနထိုင္ခဲ႔သည္။ သူ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ေဆြမ်ဳိးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြ မရိပ္မိေအာင္ သိုသိုသိပ္သိပ္ ေနခဲ႔သည္။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြအတြင္း အစၥလာမ္ဘာသာ ဆန္႔က်င္႔ေရး ၀ဘ္ဆိုဒ္ေတြ လုပ္ခဲ႔ၿပီး၊ ေသနတ္ ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ ပစ္ႏုိင္ဖုိ႔နဲ႔ ဗံုးေထာင္နည္းကို အခ်ိန္ေပး ေလ႔လာခဲ႔သည္။ ဘရီဗစ္ခ္ က ဥေရာပ တကၠသိုလ္တစ္ခုမွ အြန္လိုင္းျဖင္႔ စီးပြားေရး စီမံခန္႔ခြဲမွႈ ဘြဲ႔ရယူထားသူလည္း ျဖစ္သည္။

    ရဲ၀တ္စံု၊ ျပည္သူ႔စစ္ယူနစ္ေဖာင္း၊ ေနာ္ေ၀ရိုးရာ၀တ္စံု မ်ဳိးစံုကို ျဗဴတီပါလာေတြမွာ စနစ္တက် ၀တ္ၿပီး၊ သူ႔ဓာတ္ပံုေတြကို ၀ဘ္ဆိုဒ္ေတြေပၚ တင္တတ္သည္။ ေနာက္ဆံုး ေအာ္စလို အေရွ႕ဘက္ လယ္ယာၿခံႀကီးတစ္ခုထဲ အထီးက်န္ေနထုိင္ရင္း ဗံုးလုပ္ဖို႔ အမိုးနီးယား ႏိုက္ထရိတ္ေျမဩဇာေတြ ၀ယ္ယူၿပီး ယမ္းေတြေဖာ္စပ္ေနခဲ႔သည္။

    သူ႔ေရးတဲ႔ “၂၀၈၃ ခုႏွစ္- ဥေရာပ လြတ္လပ္ေရး ေၾကျငာစာတမ္း” မွာ သူ႔ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ အိုင္ဒီအိုေလာ္ဂ်ီကို ေဖာ္ျပထားတာက ခရစ္ယာန္ အေျခခံ၀ါဒသစ္ကို ျပန္လည္ထူေထာင္ဖုိ႔ ျဖစ္သည္။ အစၥလာမ္ ကိုလိုနီျပဳလာမွႈ၊ မာက္စ္၀ါဒနဲ႔ လူျဖဴမဟုတ္သူမ်ားရဲ႕ အႏၱရာယ္၊ ဥေရာပကို ေရာက္ရွိလာတဲ႔ ပေဒသာစံုယဥ္ေက်းမွႈ (multiculturalism) တို႔ရဲ႕ အႏၱရာယ္ေတြကို တားဆီးၾကဖို႔ သူ႔စာတမ္းမွာ ေရးထားသည္။

    စာမ်က္ႏွာ တစ္မ်က္ႏွာခ်င္းစီမွာ သူ႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးႏွင္႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေပၚထားတဲ႔အျမင္ေတြ အေသးစိပ္ ေရးထားသည္။ ဥေရာပသမဂၢ၊ ကုလသမဂၢနဲ႔ နယ္နမိတ္ျဖတ္ ႏိုင္ငံစံုအဖြဲ႔အစည္းေတြကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဆန္႔က်င္ထားသည္။ ေနာ္ေ၀ လက္်ာဂိုဏ္း တိုးတက္ေရးပါတီကို ေပ်ာ႔လြန္းသည္ဟု ေ၀ဖန္ထားၿပီး၊ အာဏာရ ေလဘာပါတီကို ရန္သူအျဖစ္သတ္မွတ္ တိုက္ခိုက္ရမည္ဟု ဆိုသည္။ သူ႔စာတမ္းအရ ဘရီဗစ္ခ္ ကို ခရစ္ယာန္ အေျခခံ၀ါဒီႏွင္႔ လက္်ာ အစြန္းေရာက္၀ါဒီ အျဖစ္ ေနာ္ေ၀ အာဏာပိုင္မ်ားက သတ္မွတ္လိုက္သည္။

    ဘရီဗစ္ခ္ ရဲ႕ အစၥလာမ္၊ မက္စ္၀ါဒီနဲ႔ လူျဖဴမဟုတ္သူေတြအေပၚထားတဲ႔ အစြန္းေရာက္ အမုန္းတရားက ေနာ္ေ၀နဲ႔ ဥေရာပရဲ႕ လူမ်ဳိးေရးျပႆနာေတြကို မီးေမာင္းထုိးျပလိုက္သလို ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံတကာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းမ်ားနဲ႔အတူ ႏွစ္စဥ္ ႏိုဘယ္ဆုခ်ီးျမွင္႔မွႈေၾကာင္႔ ဂုဏ္သိကၡာထည္၀ါခဲ႔ရတဲ႔ ေနာ္ေ၀ အတြက္ လူ ၉၀ ေက်ာ္ ေသဆံုးခဲ႔တဲ႔အျပင္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သေကၤတကိုပါ အမည္းစက္ စြန္းထင္းခဲ႔ရသည္။

    ျပင္သစ္မွာ ေနထိ္ုင္ေနတဲ႔ ဘရီဗစ္ခ္ ရဲ႕ ဖခင္၊ ၿဗိတိန္ဆိုင္ရာ ေနာ္ေ၀သံမွႈးေဟာင္းက ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ကတည္းက သူ႔သားနဲ႔ အဆက္အသြယ္မရွိခဲ႔ေၾကာင္း၊ ဘရီဗစ္ တစ္ႏွစ္သား ကတည္းက လင္မယား ကြဲသြားခဲ႔ေၾကာင္း ေျပာဆိုခဲ႔သည္။

    ခရစ္ယာန္ အေျခခံ၀ါဒသစ္ ထူေထာင္ေရး၊ လူျဖဴ ကာကြယ္ေရး၊ ဥေရာပေျမမွ အစၥလာမ္ေတြ ေမာင္းထုတ္ေရး၊ မက္စ္၀ါဒ လက္က်န္ေခ်မွႈန္းေရးတို႔အတြက္  ‘ဥေရာပ လြတ္လပ္ေရး ေၾကျငာစာတမ္း’ ကိုေရးသားသူ လူသတ္သမား ဘရီဗစ္ခ္ ကို ေအာ္စလိုၿမိဳ႕တရားရံုးတြင္ တနလၤာေန႔မွာ ရံုးထုတ္ၿပီး တံခါးပိ္တ္ စစ္ေဆးခဲ႔သည္။

    တရားသူႀကီး Kim Heger က သတင္းစာရွင္းလင္းရာတြင္ ဘရီဗစ္ခ္ ကို လူသတ္မွႈ၊ အၾကမ္းဖက္မွႈ၊ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းႏွင္႔ အစိုးရကို မတည္ၿငိမ္ေအာင္ လုပ္မွႈ၊ လူထုကို ေၾကာက္လန္႔ေအာင္လုပ္မွႈ စတဲ႔ ျပစ္မွႈေတြနဲ႔ အေရးယူဖုိ႔ ရွိသည္ဟု ဆိုသည္။ ေနာက္ ဘရီဗစ္ခ္ မွာ တကိုယ္ေတာ္မဟုတ္ဘဲ၊ သူ႔ေနာက္တြင္ အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႔အစည္း ႏွစ္ဖြဲ႔ေလာက္ ရွိႏိုင္သည္ဟုလည္း ေျပာဆိုခဲ႔သည္။

    သို႔ေသာ္ ဘရီဗစ္ခ္ ကေတာ႔ သူ႔တြင္ အျပစ္ရွိတယ္လု႔ိ ၀န္မခံေၾကာင္းႏွင္႔ ေနာ္ေ၀မွာ မူဆလင္ေတြ ဩဇာႀကီးလာေအာင္ ခြင္႔ျပဳတဲ႔ ေလဘာပါတီကို တိုက္ခိုက္ခဲ႔ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေနာ္ေ၀ႏွင္႔ ဥေရာပကို မက္စ္၀ါဒႏွင္႔ အစၥလာမ္ ရန္ကေန ကယ္တင္ဖို႔ ေဆာင္ရြက္ခဲ႔ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ခုခံေျပာဆိုသည္ဟု ဆိုသည္။

    ေမာကၡ မွကူးယူပါသည္။

    Source: IHT & FP

  • အေရွ႕ေတာင္အာရွ လက္ေ၀ွ႔ခ်န္ပီယံ ျမန္မာ့ လက္ေရြးစင္ ေရႊက်ားတင္ေမာင္

    အေရွ႕ေတာင္အာရွ လက္ေ၀ွ႔ခ်န္ပီယံ ျမန္မာ့ လက္ေရြးစင္ ေရႊက်ားတင္ေမာင္

    ဇြန္ ၂၄ ၊ ၂၀၁၁
    M-Media

    ေရႊက်ားတင္ေမာင္ (ေခၚ) မို႔ဟမၼဒ္ အစၥမာအီလ္သည္ ဖခင္ဦးဂဖား (ေခၚ) ဦးကိုေလး ႏွင့္ မိခင္ ေဒၚဖြာတီတို႔မွ ရမညးသင္းျမိဳ႕၊ ၀ါတိုးရပ္ အေနာက္ပိုင္း၌ ၁၉၃၆- ခုႏွစ္တြင္ ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ ေမြးခ်င္း (၆) ေယာက္အနက္ ဒုတိယသားျဖစ္သည္။

    အစ္ကို ဦးျမေသာင္းသည္ မႏၱေလးတိုင္း ေသနတ္ပစ္အသင္းအတြင္းေရးမွဴးႏွင့္ လက္ေရြးစင္ျဖစ္သည္။ ညီေတာ္သူ ဦးခ်စ္ထြန္းသည္ မႏၱေလးတိုင္း ဘတ္စကက္ေဘာ လက္ေရြးစင္ႏွင့္ ေဘာလံုးလက္ေရြးစင္ ဂိုးသမားျဖစ္သည္။ ညီအငယ္ဆံုး ဦးေအာင္ျမင့္မွာ ျမန္မာ့မီးရထားရံုပိုင္ၾကီးျဖစ္သည္။

    ေရႊက်ားတင္ေမာင္သည္ မႏၱေလးျမိဳ႔၊ အမွတ္ (၃) အ.ထ.ကတြင္ (၈)တန္းအထိ၊ အမွတ္(၂) အ.ထ.က (အမ်ဳိးသားေက်ာင္း)တြင္ ဒသမတန္းကို ၁၉၅၇-ခုႏွစ္အထိ တက္ေရာက္ပညာဆည္းပူးခဲ့သည္။ က်ားဘညိမ္း၏ ေရႊက်ားလက္ေ၀ွ႔အသင္းတြင္ လက္ေ၀ွ႔ပညာဆည္းပူးခဲ့ျပီး  ကေလာင္အမည္ကိုလည္း တင္ေမာင္ (ေရႊက်ား) ဟုမွည့္ခဲ့သည္။

    ၁၉၅၂-ခုႏွစ္တြင္ ဂ်ဴနီယာဖလိုင္း၀ိတ္ခ်န္ပီယံဆု ရရွိသည္။ ၁၉၅၅-၅၆ ခုႏွစ္က မႏၱေလးရဲအတတ္သင္ သိပၸံေက်ာင္း၌ (၆)လသင္တန္း၊ ၁၉၅၇- မွ ၁၉၆၂ အထိ ေပါက္ျမိဳင္(အ.လ.က) တြင္ ကာယဆရာအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရင္း အဂၤလိပ္လက္ေ၀ွ႔ကို ထူးခြ်န္စြာထိုးသတ္ခဲ့၍ ျမန္မာျပည္ ခ်န္ပီယံဆုမ်ားဆြတ္ခူးရရွိခဲ့သည္။

    ၁၉၅၈-၁၉၆၁-၁၉၆၂-၁၉၆၄ (၄)ႏွစ္ ဆက္တိုက္ “လိုက္ေ၀ၚလ္တာ၀ိတ္” တန္း ျမန္မာျပည္ခ်န္ပီယံဆုဆြတ္ခူးခဲ့၍ လက္ေ၀ွ႔အဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ ေရႊက်ားတင္ေမာင္ကို ေရႊစင္ရုပ္ဆု အပိုင္ခ်ီးျမွင့္ခဲ့သည္။ ဆရာက်ားဘညိမ္း၊ ရွဴးဂါး မဂ်စ္(ေဆးေက်ာင္း)၊ လွညြန္႔(ေရတပ္)၊ သန္းထြန္း (မႏၱေလး)တို႔လည္း ယင္းဆုရရွိခဲ့သည္။ ဒုတိယအၾကိမ္ အေရွ႕ေတာင္အာရွပြဲတြင္ “လိုက္ေ၀ၚတာ၀ိတ္တန္း” ၌ ေရႊတံဆိပ္ဆု ဆြတ္ခူးရရွိခဲ့သည္။

    ျမန္မာ့လက္ေရြးစင္အျဖစ္ ပါကစၥတန္၊ ယိုးဒယား၊ ကေမာၻဒီးယားလက္ေ၀ွ႔ပြဲမ်ားတြင္ အေရြးခ်ယ္ခံခဲ့ရသည္။ ၁၉၆၄ ခု၌ ဆရာျဖစ္သူက်ားဘညိမ္း ရန္ကုန္သို႔ ေျပာင္းေရြ႕အမႈထမ္းေသာကာလတြင္ ေရႊက်ားတင္ေမာင္သည္ ေရႊက်ားလက္ေ၀ွ႔အသင္း၌ ၾကီးၾကပ္ကြပ္ကဲခဲ့သည္။

    ေရႊက်ားတင္ေမာင္သည္ ၁၉၅၇-ခုႏွစ္မွ ၁၉၉၃-ခုႏွစ္အထိ မႏၱေလးတိုင္းလက္ေ၀ွ႔ ဆပ္ေကာ္မတီ-အတြင္းေရးမွဴး၊ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္တြင္ တရားသူၾကီး၊ မႏၱေလးတိုင္း ေက်ာင္းသားပြဲေတာ္ ဘတ္စကက္ေဘာ အတြင္းေရးမွဴး၊ မႏၱေလးတိုင္း အ-သံုးလံုးေၾက အတြင္းေရးမွဴး တာ၀န္မ်ား ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။

    ျမိဳ႕ေတာ္၀န္ ဦးျမေသာင္း၊ စည္ပင္အလုပ္၀န္တို႔က တာ၀န္ေပး၍ ၁၉၅၇-ခုႏွစ္မွစ၍ မႏၱေလးတိုင္းအတြင္း မိုးကုတ္၊ ပ်ဥ္းမနား၊ ရမည္းသင္း၊ ေပ်ာ္ဘြယ္၊ မိတီၳလာျမိဳ႕မ်ား၌ လက္ေ၀ွ႔ပြဲမ်ားတာ၀န္ယူ က်င္းပေပးခဲ့သည္။ ေရႊက်ားတင္ေမာင္ ေမြးထုတ္ခဲ့ေသာ လက္ေ၀ွ႔သမားမ်ားအနက္ ဆီးဂိမ္းျပိဳင္ပြဲ ေငြတံဆိပ္ဆုရ ေဇာ္မ်ဳိးမင္း၊ လူေခ်ာ (ေခၚ) သန္းေဇာ္ေထြး၊ မႏၱေလး အား/ကာသိပၸံမွ ကိုမ်ဳိးႏွင့္ စည္သူတို႔ ပါ၀င္ေလသည္။

    ေရႊက်ားတင္ေမာင္သည္ ပထမဇနီး ေဒၚတီမာ (ေခၚ) ေဒၚမမေလးမွ သားသမီး(၉) ဦး ထြန္းကားျပီး ၄င္းဇနီး ၁၉၉၅-ခုတြင္ ကြယ္လြန္သည္။ ဒုတိယဇနီး ေဒၚစိန္စိန္ႏွင့္ သားသမီး (၅)ဦး ထြန္းကားသည္။ ၄င္းသည္ ယခုအခါ မႏၱေလးျမိဳ႕၊ စၾကာႏြယ္စဥ္ရပ္၊ ဆူးေလပလီ၀င္း အေရွ႕ေပါက္တြင္ ဇနီး၊ သားသမီးမ်ားႏွင့္အတူ ေနထိုင္လ်က္ရွိသည္။

    ေရႊက်ားဦးတင္ေမာင္သည္ ျမန္မာ့မီးရထားတြင္ “ရထား/မန္း” အမည္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ေက်ာင္းေပါင္းစံု လက္ေ၀ွ႔ပြဲမ်ား၊ တုိင္းအား/ကာ၊ မႏၱေလးတိုင္း  ျပည္ခိုင္ျဖိဳး၊  ေရႊက်ားလက္ေ၀ွ႔အသင္းတို႔ကို ဦးေဆာင္၍ လက္ေ၀ွ႔နည္းျပတာ၀န္ ထမ္းေဆာင္လ်က္ရွိရာ အမိျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဂုဏ္ေဆာင္မႏၱေလး-မြတ္စလင္မ္ လက္ေ၀ွ႔အေက်ာ္အေမာ္ ၾကယ္တစ္ပြင့္အျဖစ္ ဂုဏ္ျပဳေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။

    မႏၱေလးျမိဳ႔လံုးဆိုင္ရာ မဟာတမန္ေတာ္ေန႔ စိန္ရတု မဂၢဇင္း

  • ေနရာ……

    ကားစထြက္ေတာ႔ ေျခာက္နာရီထိုးျပီး ဆယ္မိနစ္ခန္႔ပင္ စြန္းေနေလျပီ။ အိပ္ယာထေနာက္က်၍ ကားကိုမွီလုမီခင္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။ တနဂၤေႏြမို႔ ကားလက္မွတ္ကလည္း ၀ယ္ရက်ပ္ေလသည္။ ၾကိဳ၀ယ္မထားမိသည္က အမွားပင္။ မိုးတြင္းျဖစ္သည္မို႔ တစ္ေျပာက္ႏွစ္ေျပာက္ေသာ မိုးေရစက္မ်ားက ကားစထြက္သည္ႏွင္႔ ၀ရုန္းသုန္းကား ရြာခ်လိုက္ေလေတာ႔သည္။ ဘားအံ-ေမာ္လျမိဳင္ လိုင္းကားေလးကေတာ႔ ခရီးဆက္ေနဆဲပင္ျဖစ္သည္………………..။

    မူလတန္းျပဆရာမတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ႔ တနဂၤေႏြေန႔ျဖစ္ေသာ္လည္း ေရွာင္တခင္အလုပ္တာ၀န္တစ္ခုေပၚလာ၍ မလြဲေရွာင္သာလွေပ။ ကားက နံနက္ေျခာက္နာရီအေခါက္ျဖစ္သည္မို႔ ေစ်းသည္မ်ားပါမက အိမ္ျပန္ၾကသည္႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူမ်ားျဖင္႔ပါ ျပည္႔သိပ္က်ပ္ေနသည္မွာ ေျခခ်စရာပင္မက်န္ေတာ႔ေခ်။ ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႕မွ ဘားအံျမိဳ႕ထိဆိုလွ်င္ တစ္နာရီခြဲေက်ာ္ခန္႔သာ စီးရေသာ္လည္း ကၽြန္မလိုေနရာမရ၍ မတ္တပ္ရပ္စီးရသည္႔ လူတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ႔ မေထာင္းသာလွေပ။ သို႔ေသာ္လည္း ခရီးေရာက္ဖို႔က အေရးၾကီးေနသည္မို႔ သြားရေပဦးမည္။

    ကၽြန္မလိုပင္ မတ္တပ္ရပ္စီးၾကရသည္႔ ခရီးသည္မ်ားက အပံုအပင္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ဘယ္လမ္း၊ ဘယ္ခရီးတစ္ေထာက္တြင္ ဆင္းၾကမည္ဆိုသည္ကိုေတာ႔ ကၽြန္မ မသိေခ်။ ကံဆိုးသည္ကေတာ႔ ကၽြန္မနံေဘးတြင္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ပါလာသူတစ္ဦးမွာ အရက္ေစာ္မ်ားနံေစာ္ေန၍ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုပင္ မတ္မတ္မရပ္ႏိုင္ဘဲ ဇက္က က်ိဳးက်လုနီးပါးျဖစ္ေနေပသည္။ ကၽြန္မႏွင္႔ မလွမ္းမကမ္းတစ္ခံုေက်ာ္ရွိ လူကံုထံမိန္းမၾကီးတစ္ေယာက္ကေတာ႔ သူမအတြက္ တစ္ေယာက္စာကို ထိုင္ခံုႏွစ္ခံု၀ယ္ထားသည္ထင္သည္။ အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ သူမ၏ ၾကီးမားလွေသာ လက္ကိုင္အိတ္ၾကီးကို က်န္ခံုအလြတ္ေပၚတြင္တင္၍ ဖုန္းေျပာေနပါသည္။ သည္းၾကီးမည္းၾကီးရြာေနေသာ မိုးသံေတြကိုေတာ႔ သူမ၏အသံက အံ႔ၾသစရာေကာင္းလြန္းလွေအာင္ ျဖိဳခြဲလိုက္ႏိုင္ပါသည္။ ကိုယ္ပိုင္ကားက စက္တခုခုခ်ိဳ႕ယြင္းသြား၍ လိုင္းကားႏွင္႔သာ ခရီးသြားလိုက္ရသည္႔အေၾကာင္းကို သူမ၏ အေယာက္ငါးဆယ္မွ်ရွိေသာ မိတ္ေဆြမ်ားထံသို႔ ေသေရးရွင္ေရးတမွ် အေၾကာင္းၾကားလ်က္ရွိေနေလသည္။

    လိုင္းကားၾကီးသည္ ကားလမ္းၾကမ္းကို ျဖတ္ေက်ာ္တိုင္း ဘယ္ညာယိမ္းထိုးလ်က္ရွိရာ ကၽြန္မေခါင္းအေပၚတည္႕တည္႕ရွိ ကားအမိုး၏ အေပါက္အျပဲေၾကာင္းမွတဆင္႔ မိုးေပါက္မ်ားက ေခါင္းေပၚသို႔ တေျဖာက္ေျဖာက္က်ေနေပသည္။ ခံစားတတ္သူအဖို႕ေတာ႔ ဂီတသံတစ္ခုႏွင္႔ပင္ တူေနေသးေပဦးမည္။ ကၽြန္မေျခေထာက္အေရွ႕တည္႕တည္႕တြင္ေတာ႔ မွ်စ္ခ်ဥ္ေတာင္းမ်ား ျဖစ္မည္ထင္သည္။ မိုးႏွင္႔အတူ ေလတခ်က္တခ်က္ေ၀႕တိုင္း မွ်စ္ခ်ဥ္နံ႔က စူးစူးရွရွ ထြက္လာေလသည္။ မွ်စ္ခ်ဥ္သည္၊ ငါးေျခာက္ငါးပိသည္မ်ားႏွင္႔ အမ်ိဳးအမည္အတိအက်မသိေသာ ကုန္ပစၥည္းမ်ားကို ထုပ္ပိုးကိုင္ေဆာင္လာသူ ခရီးသြားမ်ားလည္း မ်ားစြာရွိေလသည္။ ကားစပယ္ယာတစ္ေယာက္၏အသံမွလြဲ၍ က်န္လူမ်ား၏အသံက တိတ္ဆိတ္လြန္းလွေပသည္။ နံနက္ေစာေစာျဖစ္သည္႔အျပင္ မိုးကလည္း ေအးစိမ္႔လွသည္မို႔ ကိုယ္႕အေတြးႏွင္႔ကိုယ္ေမ်ာေနၾကသည္႔ သူမ်ားသာျဖစ္ေလသည္။ အခ်ိဳ႕ခရီးသြားမ်ား၏ မ်က္ႏွာတြင္ ပရိေယသန၀မ္းစာေရးအတြက္ အျပင္းအထန္ရုန္းကန္လွဳပ္ရွားေနရမွဳေၾကာင္႔ ပရိေဒ၀အရိပ္အေယာင္မ်ားက အထင္းသားရွိေနေပသည္။

    ကားေနာက္ဆံုးတန္းရွိ ေတာင္းၾကီးေဘးတြင္ ထိုင္ေနသူမိန္းမၾကီးတစ္ေယာက္၏ ေနေလာင္ထားေသာမ်က္ႏွာျပင္ေပၚတြင္ ပါးကြက္ၾကားၾကီးမ်ားက ေနရာယူထားေလသည္။ မိုးေငြ႕ေတြက ေအးစိမ္႕ေနသည္႔တိုင္ေအာင္ သူမရင္ထဲရွိ ေသာကမီးကို မျငိမ္းသတ္ႏိုင္သည္႔အလား ပါးကြက္ၾကီးေပၚသို႔ နဖူးဆံစမွ ေခၽြးေၾကာင္းၾကီးမ်ားက စီးက်ေနေပသည္။ သို႔ေသာ္ ၾကည္႔တတ္သူအဖို႔ ျမင္၏ဟုပင္ ေျပာရေလမလား သို႔မဟုတ္ အလွတရားကို ျမင္ေအာင္ၾကည္႔လွ်င္ ျမင္ႏိုင္သည္ဟူ၍ပဲ ေျပာရေလမလား မသိေခ်။ ကၽြန္မ၏ မ်က္လံုးမ်ားထဲတြင္ေတာ႔ ထိုပါးကြက္ၾကားၾကီးမ်ားေပၚရွိ ေခၽြးေၾကာင္းၾကီးမ်ားသည္ သံလြင္ျမစ္ၾကီးစီးဆင္းေနသေယာင္အလား ပသာဒရွိလွေပသည္။ သူမ၏ေဘးတြင္ေတာ႔ စာကေလးအၾကြပ္ေၾကာ္ေခြေရာင္းသည္႔ ေကာင္ေလးသည္ ပလတ္စတစ္အိတ္ျဖင္႔ စြပ္၍ခ်ည္ထားေသာ သူ၏ စာကေလးေခြေၾကာ္မ်ားေပၚရွိ မိုးေရစက္မ်ားကို အျပင္းအထန္ခါခ်လ်က္ရွိကာ ထိုင္ခံုေနာက္တန္းက သံတိုင္ေလးမ်ားကို အေျပးအလႊား ဆုပ္ကိုင္ထားလ်က္ရွိေပသည္။ ကားတစ္ခ်က္ခုန္တိုင္း လြတ္ထြက္သြားလုမတတ္ျဖစ္ေသာ သူ၏လက္မ်ားကို ဂရုစိုက္မေနအားဘဲ စာကေလးေခြေၾကာ္မ်ား ေၾကမြသြားရေတာ႔မည္႔အေရးကိုသာ အာရံုေပးစူးစိုက္ေနရသည္႔ သူ၏ဘ၀ေပးတာ၀န္ကိုေတာ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုထက္ပင္ ကၽြန္မ ပိုသနားသြားမိေလသည္။

    မိုးေတြသည္းကာ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခြင္လံုး မွဳန္မိွဳင္းေနသည္႔အျပင္ ကားကလည္း အသက္လုေမာင္းေနရသည္႔အတြက္ ပတ္၀န္းက်င္ျမင္ကြင္းမ်ားကေတာ႔ သဲကြဲမေနပါ။ ရိပ္ကနဲရိပ္ကနဲ က်န္ခဲ႔ေသာ အပင္စိမ္းစိမ္းမ်ား၊ လယ္ကြင္းျပင္မ်ား၊ ဘုရားငုတ္တိုေလးမ်ား၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ားႏွင္႔ ေတာင္တန္းငယ္ေလးမ်ားကေတာ႔ အေတာ္ၾကည္႕ေကာင္းလွေပသည္။ ခရီးတေထာက္နားလိုက္၊ ခရီးသည္မ်ားတက္လိုက္ဆင္းလိုက္ျဖင္႔ပင္ ကားေလးက ခရီးဆက္ေနဆဲ…….။ အမွန္တကယ္တမ္းေတာ႔ လူတစ္ေယာက္၏ တာ၀န္ႏွင္႔၀တၱရာမ်ားသည္ ပ်ားတစ္ေကာင္ကဲ႔သို႔ပင္ ရွဳပ္ေထြးမ်ားျပားေနေပသည္။ သည္လိုႏွင္႔ပင္ ဘားအံျမိဳ႕နားသို႔ ေရာက္လုေရာက္ခင္ျဖစ္ေသာ ေကာ႕က်ိဳက္ေက်းရြာေလးသို႔ပင္ ဆိုက္ေရာက္ခဲ႔ေခ်ျပီ။ ေကာ႕က်ိဳက္ေက်းရြာမွ ဘားအံျမိဳ႕သို႔ ကားျဖင္႔သြားမည္ဆိုလွ်င္ တစ္ဆယ္႔ငါးမိနစ္ခန္႔မွ် ၾကာျမင္႔ေပလိမ္႔မည္။ ေကာ႕က်ိဳက္ေက်းရြာအေရာက္ ကၽြန္မ၏ ညာဘက္ေဘးခံုတြဲရွိ လူတစ္ေယာက္ဆင္းသြားေလသည္။ ထိုသူထသြားေတာ႔ ထိုင္ခံုေနရာအလြတ္ေလးတစ္လံုး က်န္ခဲ႔ေပသည္။

    ထိုအခ်ိန္တြင္ မတ္တပ္ရပ္စီးသူမ်ားထဲမွ လူရြယ္တစ္ေယာက္ႏွင္႔ အသက္ခပ္ၾကီးၾကီးလူၾကီးတစ္ေယာက္တို႔သည္ က်န္လူအားလံုးကို နင္းျဖတ္ေက်ာ္လႊားလာကာ ထိုထိုင္ခံုနားသို႔ ဒေရာေသာပါးျဖင္႔ ေျပး၀င္လာၾကပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မထင္မွတ္သည္႔ ကိစၥတစ္ခုက ျဖစ္ပြားလာခဲ႔ေလသည္။ အသက္ခပ္ၾကီးၾကီးလူၾကီးက ထိုင္ခံုလုပြဲတြင္ ပန္း၀င္သြားျပီး ၀င္ထိုင္လုဆဲဆဲ ေျခလွမ္းျပင္ေနသည္ကို အေစာက လူရြယ္က ေျချဖင္႔လွမ္းထိုးလိုက္ရာ ထိုလူၾကီးက ဟန္ခ်က္ပ်က္သြားျပီး ေရွ႕သို႕အနည္းငယ္ယိုင္သြားကာ ေမွာက္က်လုမတတ္ျဖစ္သြားေလသည္။ ျပဳတ္က်မသြားဖို႕အေရး က်န္လူမ်ားက ၀ိုင္း၍ ဖမ္းဆုပ္ေပးထားၾကရပါသည္။ ထိုရွဳပ္ေထြးေနေသာအေျခအေနကုိ အခြင္႔ေကာင္းယူ၍ လူရြယ္က ၀င္ထုင္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခါ ခပ္အုပ္အုပ္ရယ္သံမ်ား ကားထဲမွ လြင္႔ပ်ံလာပါသည္။ ရယ္ေသာသူအမ်ားအျပားမွာ ထိုင္ခံုေနရာရထားျပီးသူမ်ားႏွင္႔ အေစာက လူရြယ္လည္း အပါအ၀င္ပင္ျဖစ္ေလသည္။

    ကၽြန္မကေတာ႔ အေတာ္ပင္ အံ႔ၾသမွင္သက္မိေလသည္။ တစ္ဆယ္႔ငါးမိနစ္မွ်ေသာ ခရီးအကြာအေ၀းသည္ အဘယ္မွ်ရွိမည္ကိုေတာ႔ ကၽြန္မ အတိအက်မသိေခ်။ သို႔ေသာ္ တစ္ဆယ္႔ငါးမိနစ္မွ်ေသာအခ်ိန္သည္ အလြန္တိုေတာင္းေနမွန္းေတာ႔ ကၽြန္မ ေသခ်ာသိပါသည္။ ထိုတိုေတာင္းလွေသာအခ်ိန္ေလးအတြင္းတြင္ ထိုင္စရာေနရာမရေတာ႔ေကာ ဘာအေရးနည္း။ ဘာေတြမ်ားနစ္နာဆံုးရွဳံးစရာ ရွိႏိုင္မည္နည္း……..။

    ကားႏွင္႔သြားေနရသည္႔ခရီးကို “ဘ၀ခရီး” ဟုေျပာလွ်င္ ကားေပၚမွခရီးသည္မ်ားသည္လည္း “ဘ၀ခရီးသည္” မ်ားပင္ျဖစ္ေလသည္။ သည္လိုဆိုလွ်င္ ထိုတိုေတာင္းလွေသာ ဘ၀ခရီးအတြက္ ထိုင္စရာေနရာတစ္ေနရာကို အမ်ားသူငါ ေမွာက္ရက္လဲေအာင္ ေျခထိုးျပီး ရွာရမည္လား။ ကၽြန္မကေတာ႔ သူမ်ားအထုပ္ျဖည္ျပျပီးမွ ရလာမည္႔ေနရာတစ္ခုကို တမ္းမက္ျခင္းမရွိသည္မွာ ေသခ်ာလွေပသည္။ ကၽြန္မ၏ ဘ၀ခရီးတြင္ ေျခစံုခ်ျပီးပဲ မတ္တပ္ရပ္ရရပ္ရ၊ ေျခတစ္ေခ်ာင္းေထာက္၍ပဲ မတ္တပ္ရပ္ရရပ္ရ၊ ကၽြန္မ၏ ျဖစ္တည္မွဳအတြက္ ရိုးသားစြာရပ္တည္ခြင္႔တစ္ေနရာကိုပဲ အာသာငမ္းငမ္းလိုခ်င္ေနမိပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ ကၽြန္မသည္ ဘ၀ခရီးကို တစ္ဆယ္႔ငါးမိနစ္ခန္႔မွ်သာ သြားရေသာ ခရီးတိုတစ္ခုဟုပင္ ယူဆေနမိေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္ေလသည္။

    Khalay

  • ေဆြးေႏြးျခင္း အႏုပညာ

    ဇူလုိင္-၂၁ ၂၀၁၁
    M-Media
    ေဆာင္းပါးရွင္-သန္းမင္းထိုက္(ျမန္မာစာ)

    နိဒါန္း

    “ေဆြးေႏြးျခင္း”ကို အႏုပညာဟု ကြၽန္ေတာ္က ဆုိခ်င္သည္။ အမ်ားသေဘာကိုေတာ့ မေျပာတတ္။ လက္မခံသျဖင့္ အေၾကာက္အကန္ ကန္႔ကြက္မည့္သူရွိလွ်င္လည္း ေျဖရွင္းရန္ ကြၽန္ေတာ္ ႀကိဳးစားအားထုတ္မည္မဟုတ္ပါ။ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကြဲလြဲခြင့္သည္ပင္ ေဆြးေႏြးျခင္း၏ အေျခခံမူတစ္ရပ္ ျဖစ္သည္။

    ေျပာသာေျပာရသည္။ ေဆြးေႏြးပြဲႏွင့္တူေသာ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ဳိး ကြၽန္ေတာ္တို႔ေလာကမွာ အလြန္ရွားသည္။ “ေဆြးေႏြးျခင္း”ဆိုင္ရာ အေျခခံ သေဘာတရာမ်ားႏွင့္အညီ ေအာင္ျမင္ၿပီးေျမာက္ လိုရင္းေရာက္ေသာ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ဳိး ကြၽန္ေတာ္တို႔ေလာကမွာ အလြန္ရွားသည္။

    ပရိသတ္ကေဆြးေႏြးပြဲကိုခ်စ္သည္။ ”ေဆြးေႏြးပြဲေဟ့”ဆိုလွ်င္ေသြးၾကြ၍ ေနတတ္သည္။ အက်ႌလက္ တစ္မမျဖစ္၍ ေနတတ္ သည္။ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္း၍ ေနတတ္သည္။ ဦးေဆာင္ေဆြးေႏြးမည့္ဆရာကို အလဲထိုးအေမွာက္ေဆာ္ႏိုင္မည့္ ေမးခြန္းမ်ားႏွင့္ စကားလံုးမ်ားကို ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားၾကသည္။

    ေဆြးေႏြးပြဲ = လက္ေ၀ွ႕ပြဲ ———–ဟု ထင္ေနပံုရ၏။ (more…)