ေအာက္တိုဘာ ၂၃ ၊ ၂၀၁၄
M-Media
.ေလးေမာင္ စုစည္းတင္ဆက္သည္။
– အသက္ ၃၂ ႏွစ္အရြယ္ ဝီဂါ လူမ်ိဳး ဓာတ္ပံုဆရာ ကုရ္ဘန္ဂ်န္ စမတ္မွာ ႏုိင္ငံအေနာက္ပုိင္း ေမြးရပ္ေျမမွ မိမိတုိ႔လူမ်ိဳးမ်ားအေပၚ အျခားေဒသမွ လူအမ်ားစု ထင္ျမင္ေနေသာ တစ္ဖက္ပိတ္ အျမင္မ်ားအား ေခ်ဖ်က္လုိေသာ ဆႏၵရွိေန၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံရွိ လူမ်ားစု ဟန္လူမ်ိဳးႏွင့္ လူနည္းစု ဝီဂါ လူမ်ိဳးမ်ား အၾကား ျမင့္မားေနသာ တင္းမာမႈမ်ားကုိ ေလ်ာ့က်ေစရန္ႏွင့္ ထုိလူအုပ္စုႏွစ္ခု အၾကား ေပါင္းကူး တံတားထုိးေပးရန္ ရည္ရြယ္၍ “ရွင္ဂ်န္းက ကၽြန္ေတာ္” ဆုိသည့္ ဓာတ္ပံု ပေရာဂ်က္တစ္ခုကို စတင္ခဲ့ေလသည္။ ဝီဂါ လူမ်ိဳးမ်ားမွာ အျခားသာ လူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ မည္သည့္ျခားနားမႈမွ မရွိေၾကာင္း ျပသရန္ ရည္ရြယ္သည့္ အဆုိပါ ပေရာဂ်က္တြက္ စမတ္မွာ ၿမိဳ႕ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္သုိ႔ခရီးသြားကာ လူ ၅၀၀ ေက်ာ္အား ဓာတ္ပံု႐ုိက္ျခင္း၊ အင္တာဗ်ဴးျခင္းတုိ႔ကုိ ျပဳလုပ္ခဲ့ေလသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္က ဝီဂါ လူမ်ိဳး သေဘာထား တင္းမာသူမ်ား အၾကမ္းဖက္တုိက္ခုိက္မ်ားကုိ ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ရွင္ဂ်န္းျပည္နယ္ အျပင္ဘက္မွ လူအမ်ားစုမွာ မိမိတုိ႔ ျပည္နယ္အား အၾကမ္းဖက္၀ါႏွင့္ တြဲဖက္႐ႈျမင္မႈ ပုိမ်ားလားသည္ဟု စမတ္က ဆုိေလသည္။
“ရွင္ဂ်န္းျပည္နယ္က ျပည္သူေတြရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့ လူမႈဘ၀ေတြကုိ ျပသဖုိ႔နဲ႔ ရွင္ဂ်န္းက ျပည္သူေတြဟာ အျခားျပည္နယ္က သူေတြနဲ႔ ဘာမွမကြာဘူးဆုိတာ ေဖာ္ျပဖုိ႔ အေတြးတစ္ခု ကၽြန္ေတာ္ရလာပါတယ္” ဟု ၎၏ ပေရာဂ်က္ျပဳလုပ္ရန္ စိတ္ကူးရလာမႈႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ စမတ္က ေျပာခဲ့၏။
ထုိပေရာဂ်က္မွ ႐ုိက္ကူးထားေသာ ၎၏ အေကာင္းဆံုး လူမႈဘ၀ ဓာတ္ပံု ၁၀၀ ကုိစုစည္းက စမတ္က စာအုပ္တစ္အုပ္ ထုတ္မည္ျဖစ္သည္။
၎၏ ဓာတ္ပံုတြင္ ဥပေဒေရးရာ ႏႈိင္းယွဥ္မႈ ဘာသာရပ္ အတြက္ အေမရိကန္ တကၠသုိလ္တစ္ခုမွ မဟာဘြဲ႕ရရန္ ႀကိဳးစားေနသည့္ ဝီဂါ လူမ်ိဳး ေရွ႕ေန နဖီစီ နဟ္မတ္အေၾကာင္း ပါ၀င္သည္။ ထို႔ျပင္ ဝီဂါ လူမ်ိဳး မိသားစုက ေမြးစားထားၿပီး မုိဘုိင္းဖုန္း လုပ္ငန္းရွင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္လာကာ ေနာက္ပုိင္းတြင္ အစၥလာမ္သုိ႔ ေျပာင္းလဲသက္၀င္ခဲ့သည့္ ဟန္လူမ်ိဳး ဇန္ဇီကြင္း အေၾကာင္းလည္း ပါ၀င္ေလသည္။
စမတ္၏ ဓာတ္ပံုေဖာ္ျပမႈမွာ က႑ အလုိက္ျဖစ္ၿပီး ဓာတ္ပံုရွင္မ်ား၏ အလုပ္ခန္း၊ ဘုရား၀တ္ျပဳျခင္း၊ အိမ္အတြင္းေနထုိင္မႈ စသျဖင့္ မ႐ုိးရေအာင္ ေဖာ္ျပထားေလသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ေဖာ္ျပျခင္းမွာ ရွင္ဂ်န္းျပည္နယ္မွလူမ်ားမွာ အသားခဘာ့ဘ္ဆုိင္မ်ား၊ စားေသာက္ဆုိင္မ်ားသာ ဖြင့္ၾကသည္ဟု လူအမ်ားက ထင္ျမင္ေနမႈကို ေခ်ဖ်က္ရန္ အတြက္ဟု စမတ္က ဆုိေလသည္။
ထုိပေရာဂ်က္အား ေဆာင္ရြက္ေနစဥ္ ျပည္သူအမ်ားစုမွာ စိတ္အားထက္သန္စြာ ပါ၀င္ၾကေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕မွာ ေနာက္ဆံုးမိနစ္ၾကမွ စိတ္ေျပာင္းသြားျခင္းကုိလည္း စမတ္တစ္ေယာက္ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရသည္။
စမတ္က ထုိပေရာဂ်က္ကုိ ေဘဂ်င္းတြင္ အေျချပဳကာ ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ယခုႏွစ္ အေစာပုိင္း ကူမင္းဘူတာ႐ံုတြင္ လူ ၃၁ ဦးေသဆံုးခဲ့ေသာ ဓားခုတ္မႈ ျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ အလယ္တန္းေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းတြင္ ၀င္ေရာက္ဓာတ္ပံု႐ုိက္ရာ အျခားေသာ ဝီဂါ လူမ်ိဳးမ်ား ကဲ့သုိ႔ ခြဲျခားျခင္းခံခဲ့ရသည္ဟု စမတ္က ဖြင့္ဟခဲ့ေလသည္။ ကူမင္းဓားခုတ္မႈကို တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ၏ ၉/၁၁ ဟု တ႐ုတ္မီဒီယာမ်ားက သာသာထုိးထုိး ေဖာ္ျပၾကသည္။
“အဲဒီေန႔ေတြတုန္းကဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ တကၠဆီေတာင္ ငွားလုိ႔ မရပါဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာဟာ ဝီဂါ လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အသြင္သ႑ာန္မ်ိဳး ျဖစ္ေနလုိ႔ပါ” ဟု စမတ္က ဆုိေလသည္။
ဝီဂါ လူမ်ိဳးမ်ားအပါအ၀င္ ႏုိင္ငံအတြင္းရွိ ျပည္သူမ်ား၏ လူမႈဘ၀အား ဓာတ္ပံုမ်ားျဖင့္ ေဖာ္ျပမည့္ အဆုိပါစာအုပ္က သိသာေသာေျပာင္းလဲမႈမ်ိဳး ျဖစ္ေပၚလာလိမ့္မည္ဟု စမတ္က မေမွ်ာ္လင့္ သုိ႔ေသာ္လည္း ရွင္ဂ်န္းမွျပည္သူမ်ား ေန႔စဥ္ဘ၀ ႀကံဳေတြ႕ရမႈမ်ားကုိ ပုိမိုနားလည္ေစရန္ အျခားသူမ်ားအား အားေပးတုိက္တြန္းမႈတစ္ခု ျဖစ္လာေစရန္ကုိေတာ့ စမတ္က ေမွ်ာ္လင့္ေနေလ၏။
ရွင္ဂ်န္းက ကၽြန္ေတာ္
၁။ ကၽြန္ေတာ့္အမည္က အဟ္မတ္ဂ်န္ အဘ္ဒူရဟ္မန္ပါ။ ရွင္ဂ်န္းျပည္နယ္က အူဂြါလူမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး အသက္ ၃၆ ႏွစ္ ရွိပါၿပီ။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္က ေဘဂ်င္းမွာ ေက်ာင္းလာ တက္ၿပီး ေရနံနဲ႔ သဘာ ဓာတ္ေငြတကၠသုိလ္ကေန ႐ုိး႐ုိးဘြဲ႕နဲ႔ မဟာဘြဲ႕ ရခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ေနာက္ပုိင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အစုိးရရဲ႕ ပညာေတာ္သင္အစီအစဥ္နဲ႔ ဂ်ာမနီသြားၿပီး ေဒါက္တာဘြဲ႕ယူခဲ့ပါတယ္။ အခုကၽြန္ေတာ္ဟာ ေရနံကုမၸဏီ Sinopec ရဲ႕ လက္ေထာက္ ဒါ႐ုိက္တာတစ္ေယာက္အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနပါတယ္။
၂။ ကၽြန္မက ဇီယာပါ။ ရွင္ဂ်န္းက ဟန္လူမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ လူႀကိဳက္မ်ားတဲ့ ေဘဂ်င္းအေျခစုိက္ ေရဒီယို Beijing People’s Radio Jiaotong Channel မွာ အသံလႊင့္သူတစ္ေယာက္အျဖစ္ အလုပ္လုပ္ေနပါတယ္။ ၂၀၁၂ အေစာပိုင္းေလာက္တုန္းက အဲဒီေရဒီယ ုိကုမၸဏီဟာ အသံလႊင့္အစီအစဥ္ တစ္ခုအတြက္ ဟုိတန္ေဒသကုိ ေလးလခရီးသြားဖုိ႔ စီစဥ္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း ေထြေထြထူးထူးမစဥ္းစားပဲ စာရင္းေပးလုိက္ပါတယ္။ ဟုိတန္ကုိ ေရာက္သြားတဲ့အခါ ကၽြန္မဟာ ဟန္လူမ်ိဳးတစ္ေယာက္မွ မေတြ႕ခဲ့ပါဘူး။ (အူဂြါလူမ်ိဳးေတြသာ ရွိပါတယ္) ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မနဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ မိတ္ေဆြ ဝီဂါ လူမ်ိဳးေတြအၾကား ဘာသာစကား အခက္အခဲကလြဲလုိ႔ က်န္တဲ့ ဘာအတားအဆီးမွ မရွိခဲ့ပါဘူး။ သူတို႔ဟာ သနားၾကင္နာမႈရွိသလုိ ႐ုိလည္း႐ုိးသားၾကပါတယ္။
၃။ ကၽြန္ေတာ္က ဘာယီရ္တာပါ။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီး ဘာယင္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ရွင္ဂ်န္းျပည္နယ္က မြန္ဂုိလီးယား လူမ်ိဳးေတြျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဂစ္တာသမားျဖစ္ၿပီး ၂၀၁၁ ခုႏွစ္က ႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာဆုရခဲ့တဲ့ တီး၀ုိင္းတစ္ခုမွာ သီခ်င္းလည္း ေရးပါတယ္။ ဒီႏွစ္အတြင္းမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဘာယင္နဲ႔လက္ထပ္ခဲ့တာပါ။ သူဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တီး၀ုိင္းက အဆုိေတာ္တစ္ေယာက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဒီႏွစ္အတြင္းမွာ ကုိယ္ပုိင္ တီး၀ုိင္းေထာင္ဖုိ႔ စီစဥ္ေနပါတယ္။
၄။ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ ကုိဘုိပါ။ အသက္ ၃၀ ရွိၿပီး ေဟြလူမ်ိဳး အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ရွိမွာ TV Show တစ္ခုကုိ တင္ဆက္သူၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အႀကီးဆံုး အိပ္မက္ကေတာ့ ေဘဂ်င္းမွာ ကုိယ္ပုိင္ Show တစ္ခု လုပ္ခ်င္တာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မိဘေတြကိုလည္း ဒီကုိေခၚၿပီး အေျခခ်ခ်င္ပါတယ္။
၅။ ကၽြန္ေတာ့္အမည္ကေတာ့ မီမီဒစ္ ဒစ္လ္ကာပါ။ ရွင္ဂ်န္းက ျဖစ္ပါတယ္။ တာဂ်စ္လူမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး ၂၄ ႏွစ္ရွိပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဇာတိကေတာ့ တာဂ်စ္ကုိယ္ပုိင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသက Tashkurgan ရြာပါ။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ဘြဲ႕ရခဲ့ၿပီး ရွင္ဂ်န္းမွာပဲ မန္ေနဂ်ာရာထူးနဲ႔ အလုပ္ရခဲ့ပါတယ္။ အခု ကၽြန္ေတာ္ဟာ Minzu တကၠသုိလ္မွာ ပညာဆက္သင္ေနပါတယ္။
၆။ ကၽြန္ေတာ့္အမည္ကေတာ့ သီလ္ဘက္ ဇာဟြန္ဘက္ျဖစ္ၿပီး ဇင္ဂ်န္းျပည္နယ္ကပါ။ ကာဇက္ခ္လူမ်ိဳးျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ၂၅ ႏွစ္ရွိပါၿပီ။ ကာဇက္ခ္ဘာသာစကား အရေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္ဟာ အိပ္မက္လုိ႔ အမည္ရပါတယ္။ ေဆြမ်ိဳးတစ္ေယာက္ပုိင္တဲ့ ေဘဂ်င္းက စားေသာက္ဆုိင္တစ္ခုမွာ ကၽြန္ေတာ္က မန္ေနဂ်ာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အမကလည္း ေဘဂ်င္းမွာပဲ အလုပ္လုပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေတာ္ေတာ္ေလး ကူညီပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဂီတကုိ ခံုမင္ပါတယ္။ သီခ်င္းဆုိရတာႀကိဳက္ၿပီး အထူးသျဖင့္ ကာဇက္ခ္သီခ်င္းေတြကို ပုိႀကိဳက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ဒီႏွစ္အိပ္မက္ကေတာ့ ဂီတ၊ အႏုပညာနဲ႔ သက္ဆုိင္တဲ့ ေရရွည္အလုပ္တစ္ခု ရဖုိ႔ပါပဲ။
၇။ ကၽြန္မကေတာ့ နဖီးစ္ နဟ္မတ္ပါ။ ရွင္ဂ်န္းက ဝီဂါ လူမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး အသက္ ၃၅ ႏွစ္ ရွိပါၿပီ။ တ႐ုတ္အေရွ႕ပုိင္း ႏုိင္ငံေရးသိပၸံနဲ႔ ဥပေဒေရးရာတကၠသုိလ္က ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ ဘြဲ႕ရၿပီး ေနာက္ပုိင္း ကၽြန္မဟာ ရွန္ဟုိင္းက Jindu ဥပေဒေရးရာလုပ္ငန္းမွာ ေရွ႕ေနအျဖစ္ အလုပ္လုပ္ေနပါတယ္။ အခု ကၽြန္မဟာ ဥပေဒေရးရာ ႏႈိင္းယွဥ္မႈ ဘာသာရပ္ မဟာဘြဲ႕အတြက္ အေမရိကန္က Emory တကၠသုိလ္မွာ တက္ေရာက္ေနပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ အိပ္မက္ကေတာ့ လူနည္းစု တုိင္းရင္းသူအမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးအတြက္ တုိက္ပြဲ၀င္ေရး တ႐ုတ္ျပည္သူ႕ ကြန္ဂရက္မွာ ကိုယ္စားလွယ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာဖုိ႔ပါပဲ။
၈။ ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္ကေတာ့ ဇန္ဇီကြင္းပါ။ ရွင္ဂ်န္းကျဖစ္ၿပီး ဟန္လူမ်ိဳးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ အသက္ ၃၅ႏွစ္ရွိၿပီး လက္ရွိမွာေတာ့ ရွန္ဇန္းမွာ မုိဘိုင္းဖုန္းဆိုင္ေလးတစ္ခု ဖြင့္ထားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ညီအကုိေမာင္ႏွမေတြ အမ်ားႀကီးရွိၿပီး မိဘေတြက အလုပ္အရမ္းမ်ားတာေၾကာင့္ မိဘေတြရဲ႕ မိတ္ေဆြျဖစ္တဲ့ ဝီဂါ လူမ်ိဳးမိသားစုတစ္ခုရဲ႕ လက္ေပၚမွာပဲ ႀကီးျပင္းခဲ့ရပါတယ္။ သူတုိ႔ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေမြးစားခဲ့ၿပီး ပညာလည္းသင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဝီ၈ါ မိဘေတြရွိတယ္ဆုိတာ အၿမဲတမ္းသတိရေနၿပီး သူတုိ႔ကုိ မိဘအရင္းေတြလုိ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ပါတယ္။ ကာဇက္စတန္မွာ စီးပြားေရးလုပ္ေနရင္း ကၽြန္ေတာ္ဟာ အစၥလာမ္သာသနာကုိ ေျပာင္းလဲသက္၀င္ခဲ့ပါတယ္။ အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဘာသာတရားကုိင္း႐ႈိင္းတဲ့ မြတ္စလင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေန႔ကုိ ငါးႀကိမ္မပ်က္ ဘုရား၀တ္ျပဳပါတယ္။
၉။ ကၽြန္ေတာ္က ေရွာင္ဒန္မာမတ္ပါ။ ရွင္ဂ်န္းျပည္နယ္က ဝီဂါ လူမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး ၄၂ ႏွစ္ ရွိပါၿပီ။ အစၥလာမ့္ဗိသုကာ လက္ရာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ဌာနက ေလ့လာမႈတစ္ခုကုိ ကၽြန္ေတာ္ဦးေဆာင္ လုင္ကုိင္ေနပါတယ္။ ဇင္ဂ်န္းနဲ႔ ဟုိင္နန္ျပည္နယ္က ထင္ရွားတဲ့ ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ ဒီဇုိင္းေရးဆြဲေပးခဲ့တာပါ။ ကြင္ဟုိင္းျပည္နယ္ ဇင္နင္းၿမိဳ႕က Nangun ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ဟာလည္း ကၽြန္ေတာ္ ဦးေဆာင္ၿပီး ဒီဇုိင္းေရးဆြဲေပးခဲ့တဲ့ ပေရာဂ်က္ေတြထဲက တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ေဘဂ်င္းကုိ ေရာက္တာ ၆ ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီး အခုလည္း ဒီမွာပဲေနပါတယ္။
၁၀။ ကုရ္ဘန္ဂ်န္ စမတ္ဟာ အသက္ ၃၂ ႏွစ္အရြယ္ရွိၿပီး ကင္မရာမန္းနဲ႔ ဓာတ္ပံုဆရာတစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ဒီဇင္ဘာကစၿပီး “ဇင္ဂ်န္းက ကၽြန္ေတာ္” ဆုိတဲ့ ဒီပေရာဂ်က္ကုိ စတင္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး အျခားေနရာေတြမွာ ေနထုိင္ေနၾကတဲ့ ဇင္ဂ်န္းျပည္သူေတြရဲ႕ ပုံရိပ္ေတြကုိ ႐ုိက္ကူးခဲ့ပါတယ္။ သူေတြ႕ဆံု ေမးျမန္းခဲ့တဲ့ လူေပါင္း ၅၀၀ ေက်ာ္ထဲကေန ၁၀၀ေက်ာ္ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေတြကုိ ဓာတ္ပုံနဲ႔တကြ စာအုပ္ထုတ္သြားဖုိ႔ စီစဥ္ေနပါတယ္။
ref_ CNN
